ΑΠΟΨΕΙΣ

Όταν έναν χρόνο και κάποιους μήνες πριν γράφαμε πως ο δήμος Θεσσαλονίκης δεν λειτουργεί αποτελεσματικά και πως οι πολίτες δυσφορούν απέναντι στη διοίκηση, μας χαρακτήριζαν εμπαθείς κι εμφορούμενους από αντιπολιτευτική διάθεση προς τον Κωνσταντίνο Ζέρβα και την κυβερνητική παράταξη που τον… υιοθέτησε και τον στήριζε.

Όταν στην συνέχεια άρχισαν να βγαίνουν οι δημοσκοπήσεις που όλες ανεξαιρέτως κατέγραφαν αυτήν τη δυσφορία και την τάση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών (λίγο κάτω του 70%) να αλλάξει η ηγεσία του δήμου, πίστευαν πως πρόκειται περί γκρίνιας των Θεσσαλονικέων και πως θα ανατραπεί η κατάσταση, μόλις… βάλει πλάτη η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός.

Έγιναν ό,τι παρεμβάσεις μπορούσαν να γίνουν και ασκήθηκαν όσες πιέσεις ήταν διαθέσιμες από την εκτελεστική εξουσία και τα συστήματα συμφερόντων που επηρεάζονταν από αυτήν (κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, εφημερίδες κ.λπ., ενώ υπήρξαν ακόμη και αποσύρσεις ψηφοδελτίων). Η σπουδή για την στήριξη του ψηφοδελτίου του κ. Ζέρβα ήταν τέτοια, που είχαμε και φαινόμενα που ήταν τόσο εξόφθαλμα, ώστε αντί καλού, να κάνουν κακό στον ίδιο τον υποψήφιο (υποσχέσεις υπουργών για έργα που ζητούσε ο δήμαρχος, επισκέψεις εν χορώ όλων των «γαλάζιων» βουλευτών μαζί με τους ανθρώπους του πρωθυπουργικού γραφείου στο εκλογικό κέντρο της παράταξης του κ. Ζέρβα κ.λπ).

Όλα αυτά, όπως αποδείχτηκε, ουδόλως βοήθησαν τον… χρισματούχο υποψήφιο. Εκ του αποτελέσματος συνάγω, πως μάλλον τον ζημίωσαν, καθώς οι ψηφοφόροι του δήμου Θεσσαλονίκης, ένιωσαν να «εκβιάζονται» να κάνουν μία λάθος επιλογή, απλά και μόνον για να μη δυσαρεστήσουν το αθηνοκεντρικό σύστημα εξουσίας.

Τα αποτελέσματα τα είδαμε.

Ο Στέλιος Αγγελούδης εκλέχτηκε με άνεση τον δεύτερο γύρο, πιάνοντας ποσοστά που ούτε ο ίδιος μπορούσε να φανταστεί. Η νίκη του ήταν βέβαια, από την στιγμή που πέρασε δεύτερος στον πρώτο γύρο, πράγμα που δείχνει ότι όποιος και να ήταν απέναντι στον απερχόμενο δήμαρχο, θα τον κέρδιζε καθώς η πόλη ήταν αποφασισμένη να μη δώσει νέα ευκαιρία στον Κωνσταντίνο Ζέρβα, αξιολογώντας αρνητικά την πρώτη θητεία του.

Αυτά στο παρελθόν. Από την αρχή του χρόνου, ξεκίνησε μία νέα εποχή στον δήμο της Θεσσαλονίκης. Ο Αγγελούδης είχε δώσει πολλές υποσχέσεις, πως θα καταφέρει σε σύντομο χρονικό διάστημα να βάλει τάξη στα θέματα της πόλης -κυρίως σε αυτό της καθαριότητας που αποτελούσε την προτεραιότητα των πολιτών, σύμφωνα με όλες τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης.

* Ο νέος δήμαρχος, ξεκίνησε με όρεξη και υψηλές προσδοκίες, απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη και στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των δημοτών. Βεβαίως, αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Μη λησμονούμε ότι κι ο Κωνσταντίνος Ζέρβας έτσι ακριβώς είχε ξεκινήσει όταν ως ανεξάρτητος υποψήφιος είχε νικήσει κατά κράτος τον τότε χρισματούχο της ΝΔ σημερινό υφυπουργό Υποδομών Νίκο Ταχιάο, υποσχόμενος «ευταξία» και ξοδεύοντας στη συνέχεια εύκολα το αρχικό του κεφάλαιο.

Να σημειώσω επίσης πως ο Στέλιος Αγγελούδης βρέθηκε σε καλύτερες συνθήκες αφετηρίας σε σύγκριση με αυτές του προκατόχου του, καθώς χάρη στην αλλαγή του εκλογικού νόμου και την κατάργηση του προηγούμενου που είχε ψηφιστεί επί ΣΥΡΙΖΑ, διαθέτει ευρεία πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο, πράγμα που του επιτρέπει να λαμβάνει γρήγορα κι απρόσκοπτα τις εγκρίσεις που απαιτούνται για την νομιμοποίηση των επιλογών του.

*Ωστόσο, τα προβλήματα του δήμου, δεν είναι παίξε-γέλασε και η προώθηση λύσεων, κάθε άλλο παρά εύκολη είναι. Εκεί που απέτυχε ο προκάτοχός του, ο νέος δήμαρχος έπρεπε να πετύχει και μάλιστα ξεκινώντας μέσα σε καθεστώς οικονομικής ανέχειας. Κακά τα ψέματα, χωρίς λεφτά, λίγα πράγματα μπορείς να καταφέρεις.

Οι δημοσκοπήσεις που έγιναν με την συμπλήρωση των πρώτων τεσσάρων μηνών θητείας της νέας δημοτικής αρχής, δικαιώνουν πέραν σε απόλυτο βαθμό τις προσπάθειες της και ικανοποιούν τα πρόσωπα της νέας διοίκησης.

Τα πρώτα αποτελέσματα της αναδιοργάνωσης και της εργώδους προσπάθειας, είναι ορατά σε όλους. Οι συγκρίσεις με τον προτεραία κατάσταση ειδικά στον τομέα της καθαριότητας και της ευταξίας, είναι καταλυτική και πέραν κάθε αμφισβήτησης.

*Ο δρόμος όμως είναι μακρύς και δύσβατος, καθώς πάντα ο κόσμος θα απαιτεί κάτι καλύτερο από ό,τι έχει και η απόσταση που πρέπει να διανυθεί είναι μεγάλη, αν θέλει κανείς να δει τη Θεσσαλονίκη σαν σύγχρονη δυτικοευρωπαϊκή μητρόπολη κι όχι σαν μια γραφική πόλη της ανατολής-βαλκανικής χερσονήσου.

Το κυριότερο εμπόδιο, είναι η νοοτροπία ημών των πολιτών της Θεσσαλονίκης, που μάθαμε να λειτουργούμε με έναν ιδιότυπο τρόπο: αντί να δούμε τον εαυτό μας απέναντι στο δέον γενέσθαι και τον νόμο, να αναγνωρίσουμε τα λάθη και τις παραλήψεις μας και να αλλάξουμε συνήθειες σεβόμενοι την πόλη και το κοινωνικό σύνολο, εμείς επιμένουμε σε μία αρρωστημένη νοοτροπία. Θέλουμε να είμαστε οι τελευταίοι που θα πρέπει να ξεβολευτούμε, οι τελευταίοι που θα ελεγχθούν και θα «τιμωρηθούν» για παραβατικές συμπεριφορές, οι πρώτοι που θα διευκολυνθούν και στους οποίους θα χαριστούν τα πρόστιμα.

*Θέλουμε δέντρα στους δρόμους, αλλά όχι μπροστά στο μαγαζί μας για να μην κόψει τη θέαση της βιτρίνας μας.

Θέλουμε κάδους απορριμμάτων κάτω από την οικοδομή που μένουμε ως κάτοικοι -για να μην περπατάμε πολύ, αλλά όχι κοντά στο κατάστημά μας για να μη μυρίζει. Μιλάμε για τάξη στην αποκομιδή, αλλά κατεβάζουμε τα σκουπίδια μας όποτε μας βολέψει και τα αφήνουμε έξω από τον κάδο, για να μην λερωθούμε σηκώνοντας το καπάκι του.

Θέλουμε λύσεις στο κυκλοφοριακό, αλλά διπλοπαρκάρουμε -έλα μωρέ για δύο λεπτά το άφησα- και οι μηχανόβιοι από εμάς αφήνουμε τα δίτροχά μας στο πεζοδρόμιο δίπλα στη δουλειά μας- πού να το αφήσω;

Θέλουμε ελεύθερους και προσπελάσιμους τους δημόσιους χώρους, αρκεί να μη θιγούν τα τραπεζάκια που βγάζει η ταβέρνα μας, το καφέ μας -με εμένα τα βάζουν, δεν βλέπουν τον άλλον που καταπατά περισσότερο χώρο;

Θέλουμε ελέγχους τροχαίας και δημοτικής αστυνομίας, αλλά όταν μας πιάνουν στα πράσα, κλαψουρίζουμε ζητώντας μία ακόμη ευκαιρία και μεμψιμοιρούμε επικαλούμενοι πως άλλους που παρανομούν το ίδιο με εμάς, δεν τους τσακώνουν.

*Τα παραδείγματα χιλιάδες.

Επιμένουμε πεισματικά να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τον κατά την γνώμη μας πιο ευνοημένο -κι έτσι να μας αθωώνουμε, όπως κι επιμένουμε να αποζητούμε τις εξαιρέσεις από την εφαρμογή κάθε ελέγχου και κάθε τάξης. Για να μην αναφερθώ στους αστείους που πετάνε αδιάφορα ένα άχρηστο χαρτί ή μία χρησιμοποιημένη χαρτοπετσέτα στο πεζοδρόμιο, ή στον δρόμο από το παράθυρο του αυτοκινήτου.

*Κάποτε θα γίνουμε άνθρωποι. Αυτή είναι η τάση των πραγμάτων. Δεν ξέρω πόσα χρόνια θα μας πάρει να φτάσουμε στο σημείο κοινωνικής συνείδησης και συμπεριφοράς που θεωρούμε σωστή στα λόγια, ούτε αν προλάβει η γενιά μας να το ζήσει αυτό. Ξέρω όμως με σιγουριά, πως έχουμε βελτιωθεί σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες και τα προηγούμενα χρόνια, αν και φοβούμαι πως με τον αργό ρυθμό βελτίωσης που έχουμε, η απόσταση μας από τις πιο πολιτισμένες κοινωνίες της δυτικής Ευρώπης, θα διευρύνεται.

Την επιτάχυνση αυτής της πορείας βελτίωσης ας θέσει ως στόχο ο Στέλιος Αγγελούδης και όλοι οι δήμαρχοι του πολεοδομικού συγκροτήματος. Μπορούν τουλάχιστον να το επιχειρήσουν με μεθοδικές και φιλότιμες προσπάθειες. Θα τους χειροκροτήσουμε εκ των υστέρων, όσο κι αν αρχικά αντιδράσουμε βολεμένοι στην τσαπατσουλιά και την ασυδοσία μας.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 12.05.2024