Με το  « Ελεύθερο θέμα» ,την τέταρτη κατά σειρά  ταινία της μυθοπλασίας, η πάντα οραματική και φιλόδοξη Στέλλα Θεοδωράκη, πλησιάζει στο υψηλό επίπεδο. Βέβαια, έτσι ή αλλιώς, θα συζητηθεί η υπερβολική διάρκειά της (2 ½ ώρες) που  εκ των πραγμάτων  κουράζει, αδικείται. Φαίνεται πως έτσι ,όπως «έχτισε» το σενάριο, δύσκολα θα μπορούσε  να κάνει κάτι μικρότερο.

Η πρωταγωνίστρια, μια καθηγήτρια στη σχολή τέχνης , βάζει ένα ελεύθερο θέμα στους μαθητές της και έτσι προκύπτουν οι πιο απίθανες και περιπλεγμένες ιστορίες. ΄Ενας  μαθητής της  αποφασίζει να κάνει την ίδια την καθηγήτρια το θέμα του.

Σύνθετο φίλμ ,που πέρα από την εγγραφή σύγχρονων προβληματισμών και ισχυρών διλημμάτων , καταθέτει και θεωρητικά σχόλια. Η  σχέση τέχνης και ζωής, αναπαράστασης και πραγματικότητας ,κινηματογράφου και αλήθειας ,εξετάζονται και αντιπαρατίθενται. Είναι φανερό πως το σινεμά των Ζαν Λυκ  Γκοντάρ  και Ζάκ  Ριβέτ δηλώνει «παρών», όπως και η δοκιμιακή  διερεύνηση της δημιουργίας.

Η κινηματογράφηση είναι υψηλού επιπέδου, πειστική ,με πολύ καλό μοντάζ  ,σωστή φωτογραφία  και λειτουργικά ντεκόρ. Η Θεοδώρα Τζήμου είναι  φανταστική  στον βασικό ρόλο, απόλυτα πειστική ,καθαρά κινηματογραφική και αισθησιακή. Γύρω της κινούνται  διάφορες ιστορίες (υπάρχει μάλιστα και μια τολμηρότατη σκηνή με ένα ζευγάρι γκέι ) κάτι που τακτικά παρατηρούμε στο σύγχρονο σινεμά. Τελικά όλες οι ψηφίδες  μπαίνουν στη θέση τους και «δημιουργούν» την ίδια την ταινία  που παρακολουθήσαμε. Φιλόδοξο σχέδιο , εν μέρει πραγματώνεται , και θα έχει καλή καριέρα σε ξένα φεστιβάλ.