Οι στατιστικές αναφέρουν  για έξοδο  από την χώρα περίπου μισού εκατομμυρίου πολύ αξιόλογων  νέων Ελλήνων  στην προσπάθειά τους  όχι μόνον να βρουν δουλειά αλλά καλύτερες συνθήκες  ζωής , υψηλές αμοιβές και ιδίως εκπλήρωση των ονείρων τους. Οι πολιτικές οικονομικής προσαρμογής  τους απέβαλαν από την χώρα  με κόκκινη κάρτα στο ταλέντο, στο αξίζω, στο οραματίζομαι. Ωστόσο  υπάρχει και η κλασική  ελληνική διαχρονική παθογένεια ,που επιθυμώ να  επισημάνω, αυτή που άπτεται του ανώτατου σταδίου του «εκσυγχρονισμού» δηλαδή του παραγοντισμού. Όταν η επαγγελματική σου ζωή εξαρτάται από ψιθύρους, παρενοχλήσεις (προκειμένου περί κυριών)συσχετισμούς ,βεντέτες, δουλειά δεν γίνεται. Ο Γιώργος Λάνθιμος , εδώ και χρόνια, κατάλαβε πως σ΄ αυτό τον τόπο  δεν υπάρχει χαΐρι (We gotta get  outta  this place που λένε και οι Animals).΄Έφυγε οικειοθελώς για το Λονδίνο ,άνοιξε το δικό του γραφείο, γυρίζει κάθε ένα με δύο χρόνια ταινία με σπουδαίους ξένους σταρ  και τα βραβεία έρχονται σωρηδόν.

Κρατώ στα χέρια μου την φρεσκτυπωμένη Μακεδονία της Κυριακής.

Μ΄ αρέσει , παρατηρώ το brand name Μακεδονία και θυμάμαι  και την σπουδαία ανατρεπτική   γαλλική ταινία  Για όλα φταίει το όνομά σου . Το τρυφερό μωρό μόλις (ξανα)γεννήθηκε . Σκέφτομαι την σαρκαστική γαλλική ταινιάρα όπου αμέτρητοι συγγενείς ερίζουν για το όνομα του μωρού. Χαμογελώ ειρωνικά. Τα μωρά έχουν κάθε δικαίωμα  στη ζωή ,στο φώς, στην ανάπτυξη ,στην  εμπειρία, στην μεγάλη διαδοχή ,στο νέο που έρχεται, να σπάσει το παλιό, το αραχνιασμένο ,το μίζερο,Lat the sun sunshine και να διαλύσει τους βρικόλακες κάθε μορφής. Το μέλλον ανήκει στα μωρά όλου του κόσμου κι  όχι στους ανθρώπους του σκοταδιού. Δώστε στα μωρά που  (ξανα)γεννήθηκαν τον ήλιο που δικαιούνται.