Άκουσα τον πρωθυπουργό στη συνέντευξή του στην τηλεόραση του Αlpha και η αίσθησή μου είναι ότι δεν απάντησε σε καμιά κρίσιμη ερώτηση - ή, καλύτερα, απάντησε με κοινοτοπίες, δηλαδή με φράσεις-κλισέ που τα λένε όλα και τίποτα. Κάπως έτσι είναι, σχεδόν, όλες οι συνεντεύξεις των πολιτικών, γι' αυτό δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Από την άλλη, οι συζητήσεις με εκπροσώπους κομμάτων, όσες έμειναν -είτε από επιλογή των ΜΜΕ είτε από τα ακατανόητα εμπάργκο του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ-, είναι ένας ατελείωτος καβγάς, όταν δεν είναι πολιτικό κουτσομπολιό. Τα γράφω αυτά όχι γιατί είναι σημερινές διαπιστώσεις μου, αλλά γιατί σήμερα στα δελτία ειδήσεων των καναλιών είδα τον έντονο διάλογο του Τραμπ στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου στον Λευκό Οίκο. Αφού έβρισε τον δημοσιογράφο του CNN, γιατί επέμενε να πάρει απάντηση στην ερώτησή του, έφυγε από το βήμα, όταν ο δημοσιογράφος συνέχισε να επιμένει και όταν έδωσε εντολή σε συνεργάτη του να του πάρει το μικρόφωνο, ο δημοσιογράφος δεν το έδωσε. Την ίδια στάση κράτησε και ο επόμενος δημοσιογράφος και αυτόν ο Τραμπ τον χαρακτήρισε "κακό παιδί". Εκεί τα ΜΜΕ είναι αυτόνομες επιχειρήσεις και όχι εργαλεία για άλλες δουλειές των αφεντικών και οι δημοσιογράφοι, στην πλειονότητά τους, σέβονται το λειτούργημά τους. Ναι, αυτά ισχύουν στις ΗΠΑ και στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Φαίνεται ότι εκεί, μαζί με τους απολίτικους, βυθισμένους στον καταναλωτισμό και σε διάφορες δεισιδαιμονίες ανθρώπους, υπάρχει και μια κρίσιμη μάζα πολιτών που απαιτούν σεβασμό στα βασικά τους δικαιώματα και στις δημοκρατικές αξίες του αμερικανικού συντάγματος. Εδώ τι συμβαίνει;