«Αποφάσισα να φύγω… για τον ίδιο λόγο που έφυγαν και πολλοί άλλοι: Για να ζω σε έναν τόπο όπου υπάρχουν συνθήκες «κανονικότητας», αυτές που λείπουν από την Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Όχι μόνο για μένα, βέβαια. Για όλους. Οπότε, όλο αυτό είχε κάπως το χαρακτήρα απόδρασης.

Επέλεξα… την Τσεχία γιατί γεννήθηκα εδώ και ήξερα κάπως τη γλώσσα. Αποδείχτηκε όμως πως δεν την ήξερα καθόλου, γιατί είναι… στριφνή. Οπότε κάνω εντατικά μαθήματα. Η Πράγα ήταν επίσης προφανής προορισμός. Η Πράγα είναι η Πράγα. Είναι μαγική. Και, ταυτόχρονα, μία απολύτως μοντέρνα πόλη με τρομακτική ανάπτυξη και εξωστρέφεια. Και καθαρή.

Μου έκανε εντύπωση ότι… παρά τα εκατομμύρια των τουριστών που την επισκέπτονται όλο το χρόνο, καταφέρνει και διατηρείται πεντακάθαρη. Αφενός μεν οι ντόπιοι, άνθρωποι που γενικώς ακολουθούν το νόμο, τη σέβονται πολύ, αφετέρου δε υπάρχει καλά οργανωμένη υπηρεσία καθαριότητας. Το πρώτο πράγμα που σε εντυπωσιάζει στην Πράγα είναι αυτό που βλέπεις: Η αρχιτεκτονική πανδαισία της. Και το δεύτερο αυτό που δεν βλέπεις: Τα σκουπίδια.

Το αγαπημένο μου μέρος… δεν είναι ένα, είναι πολλά! Το περπάτημα εδώ είναι σχεδόν… υποχρεωτικό. Διασχίζω πάρκα, ωραίους δρόμους, περπατάω δίπλα σε υπέροχα παλιά σπίτια ή μοντέρνα κτίρια γραφείων… Είναι όμορφα.

Το πρώτο εξάμηνο ζούσαμε στην καρδιά του ιστορικού κέντρου, ένα εκθαμβωτικό μέρος. Αλλά και γεμάτο τουρίστες! Πλέον απολαμβάνω την «άλλη» Πράγα, σαν ντόπια. Κι αυτό μου αρέσει εξίσου. Άλλωστε, όπως όλες οι μητροπόλεις της Ευρώπης, η πόλη έχει τόσα να δεις, να μάθεις, να περπατήσεις και να ζήσεις, που δεν εξαντλούνται μέσα σε ένα και δύο χρόνια.

Είμαι τυχερή που κάνω lunch break στον κήπο του Κάστρου της Πράγας, το πιο πολυσύχναστο μνημείο όλης της Τσεχίας. Είναι το μέρος που θα επισκεφτούν όσοι έρχονται για πρώτη φορά στην πόλη, μαζί με όλα τα άλλα γνωστά τοπόσημα και μνημεία: τη Γέφυρα του Καρόλου, την εβραϊκή συνοικία, το σπίτι-μουσείο του Κάφκα κτλ.

Είναι πολλά, πάρα πολλά. Αλλά κυρίως, ίσως, αυτό που σε εντυπωσιάζει είναι τα μεγάλα, πεντακάθαρα πάρκα. Η πόλη είναι γεμάτη πάρκα. Και δεν τα χορταίνεις.

«Ζηλεύω» τους ντόπιους… που αθλούνται διαρκώς, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε συνθήκη. Για παράδειγμα, βλέπεις κάθε μέρα νεαρές μητέρες με καροτσάκια που κάνουν τζόκιγκ ή τρέχουν με roller skates. Εννοώ μαζί με το καρότσι με το μωρό. Γιατί μπορούν, η πόλη τούς το επιτρέπει. Άλλωστε, κάθε Σαββατοκύριακο η Πράγα αδειάζει από τους ντόπιους. Σχεδόν όλοι πηγαίνουν στην εξοχή για βόλτες στη φύση, αθλήματα, ποδηλασία, και φυσικά ψήσιμο και καλό φαγητό. Τους αρέσει το φαγητό.

Οι άνθρωποι εδώ είναι… ευγενικοί και ήσυχοι. Χαμογελαστοί συνήθως, και χαμηλών τόνων. Εργατικοί επίσης πολύ. Έχουν κανονίσει τη ζωή τους έτσι που αντλούν από αυτή μεγάλη ευχαρίστηση, χωρίς ακρότητες.

Δεν ήταν εύκολο να συνηθίσω… το πόσο ήσυχη είναι η πόλη μετά τις 10 το βράδυ. Σχεδόν τίποτε δεν είναι ανοιχτό. Αν εξαιρέσουμε τις πολύ τουριστικές περιοχές, όπου αυτό δεν είναι πάντα ο κανόνας, συνειδητοποιείς πως ζεις σε μια πόλη όπου επικρατεί πραγματικά ευταξία. Κάτι που δεν ήξερα ότι μου έλειπε τόσο πολύ. Ή ότι είναι τόσο απαραίτητο για να υπάρξει ανάπτυξη και ευημερία.

Συνήθισα αμέσως… Είναι πολλά που αγαπάς εδώ και που τα συνηθίζεις αμέσως. Είναι πανεύκολο να αποβάλεις κακές συνήθειες εάν λειτουργείς μέσα σε ένα πλαίσιο «κανονικότητας». Σου αρέσει, το απολαμβάνεις και το εκμεταλλεύεσαι. Και το ζηλεύεις. Γιατί δεν είναι δύσκολο και δεν θέλει χρήματα για να εφαρμοστεί. Θέλει όμως «αστική παιδεία», κάτι που λείπει από άλλες αγαπημένες πόλεις. Όπως από την Αθήνα. Και από τη Θεσσαλονίκη. Που, με τα καλά της και τα κακά της, δεν παύει να μου λείπει. Είναι η πόλη μου και η καρδιά μου».

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΙΚΗ ΤΣΙΛΙΓΓΕΡΙΔΟΥ

Η Κική Τσιλιγγερίδου γεννήθηκε στην Τσεχία, πήγε σχολείο στην Ελλάδα όταν η οικογένειά της ήρθε εδώ, σπούδασε ΜΜΕ στο ΑΠΘ και δούλεψε ως δημοσιογράφος επί σχεδόν μία εικοσαετία σε πολλά Μέσα της πόλης, και όχι μόνο. Εργάστηκε επί πολλά χρόνια στη Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης, ως ρεπόρτερ, παρουσιάστρια ειδήσεων και ενημερωτικών εκπομπών. Από πέρυσι τον Ιούλιο ζει στην Πράγα.