Στις 9 Μαρτίου 1956, μεγάλο πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί έξω από το γραφείο του για να αποχαιρετήσει τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Προορισμός του, ήταν η Αθήνα, όπου θα διαβουλευόταν με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. 

Ωστόσο, ο Αρχιεπίσκοπος εκείνη τη μέρα δεν θα έφτανε ποτέ στην πρωτεύουσα. Γύρω στις 2 το μεσημέρι, το αυτοκίνητο του στάθμευε στο αεροδρόμιο Λευκωσίας. Ένας Βρετανός αξιωματικός εμφανίστηκε και οδήγησε τον Μακάριο σε ένα άδειο αεροπλάνο της ΡΑΦ, το οποίο είχαν περικυκλώσει Βρετανοί στρατιώτες. Επιβιβάστηκαν και τότε του διάβασε ένα κείμενο. Η αποικιοκρατική κυβέρνηση διέτασσε τον Μακάριο να μείνει εκτός της αποικίας και «υπό την φρούρησιν της κυβερνήσεως της Αυτής Μεγαλειότητος». Στον δρόμο προς την εξορία Μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο συνελήφθησαν και στάλθηκαν προς εξορία ο Μητροπολίτης Κυρηνείας Κυπριανού, ο ιερέας του ναού της Φανερωμένης Λευκωσίας, ο παπά-Σταύρος Παπαγαθαγγέλου και ο γραμματέας της Μητρόπολης Κυρηνείας Πολύκαρπος Ιωαννίδης. Νέος προορισμός τους, οι Σεϋχέλλες. Ο Τζον Χάρτινγκ, κυβερνήτης της Κύπρου τότε, «δικαιολόγησε» τις χωρίς δίκες, εξορίες κατηγορώντας τους τέσσερις ως ενεργά αναμεμειγμένους στην προετοιμασία του αγώνα της ΕΟΚΑ. Για τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο είπε πως «ο κυβερνήτης κατέληξε κατόπιν μακράς σκέψεως εις το συμπέρασμα ότι ο Αρχιεπίσκοπος αποτελεί τώρα προσωπικώς σημαντικόν εμπόδιον διά μίαν επιστροφήν εις ειρηνικάς συνθήκας και ότι συνεπώς η επιρροή του πρέπει να εξαλειφθή εκ της νήσου προς το συμφέρον της προωθήσεως της ειρήνης, της τάξεως και της καλής διακυβερνήσεως».

Οι εξόριστοι στάλθηκαν στις Σεϋχέλλες. Ως τοποθεσία διαμονής επιλέχθηκε η εξοχική έπαυλη «Σαν Σουσί», σε υψόμετρο 330 μέτρων, μέσα σε τροπική βλάστηση. Σαν Σουσί σημαίνει «Χωρίς έννοιες». Πριν επιλεχθεί όμως αυτή η περιοχή, αρχικά προοριζόταν ως τόπος διαμονής, ένας ξενώνας με την ονομασία «La Basteille», κάτι που απέκλεισε έντρομο το Foreign Office, καθώς σκέφτηκε τις αντιδράσεις του Τύπου την επόμενη μέρα με τον τίτλο: Ο Μακάριος στη Βαστίλλη. Ο Αρχιεπίσκοπος στις Σεϋχέλλες μαζί με τον Κρίτωνα Τορναρίτη Σιγά σιγά τους επετράπη να έχουν κάποιες επαφές με τον έξω κόσμο με αποτέλεσμα ο Μακάριος να αγαπηθεί από τον τοπικό πληθυσμό. Μετά από 12 μήνες εξορίας και πριν του δοθεί άδεια να φύγει, ο Μακάριος αποφάσισε να προσφέρει ένα κληροδότημα στην περιοχή με το οποίο δημιουργήθηκε ένα ίδρυμα το οποίο θα ενίσχυε οικονομικά την εκπαίδευση των φτωχών παιδιών. Ονομάστηκε Makarios Fund.... 

Πηγή: Η μηχανή του χρόνου