Δύο, περίπου, μήνες προ της ευρωκάλπης και αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά πώς η πολιτική δεν είναι απλή υπόθεση. Αλλά ένας αγώνας... Στιπλ, όπου οι «αθλητές» τρέχουν χωρίς να ξέρουν ποιο θα είναι το επόμενο εμπόδιο κι αν στην επόμενη στροφή θα βρεθούν ξαφνικά μπροστά σε φρεσκοστρωμένο ταρτάν, ψηλό εμπόδιο, ή λίμνη γεμάτη κροκόδειλους...

Τα χαμόγελα χαράς της κυβερνητικής πλειοψηφίας μετά την καταψήφιση της πρότασης δυσπιστίας, θα κρατήσουν μέχρι το επόμενο εμπόδιο, με την πορεία προς τις Ευρωεκλογές (στις οποίες η εκάστοτε κυβέρνηση δίνει χαρακτήρα δημοψηφίσματος, παραγνωρίζοντας την αξία τους) να αναμένεται δύσκολη.

Τα εμπόδια πολλά. Πέραν των μόνιμων και επίμονων, της ακρίβειας προϊόντων και υπηρεσιών και της ανέχειας των ελληνικών νοικοκυριών, προκύπτουν και θα προκύψουν κι άλλα.

Μου έκανε, λοιπόν, ιδιαίτερη εντύπωση η σφοδρότητα και η σκληρότητα με την οποία αντέδρασε η κυβέρνηση στο επίμαχο δημοσίευμα της ιστορικής αθηναϊκής εφημερίδας, το οποίο αποκάλυπτε πραγματικά γεγονότα.

Αντί οι κυβερνητικοί να απαντήσουν επί της ουσίας στις συγκεκριμένες αιτιάσεις, η συζήτηση μεταφέρθηκε σε ένα πεδίο που δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν, πόσο μάλλον στην ίδια τη δημοκρατία. Γιατί, δηλαδή, δε λογόκρινε η ιδιοκτησία της εφημερίδας το ρεπορτάζ του έγκριτου και πολύπειρου δημοσιογράφου.

Τι κρύβεται, λοιπόν, πίσω από τη μη λογοκρισία;

Ειπώθηκε, γράφτηκε και σχολιάστηκε έντονα, πώς η (ορθή και εύλογη) απόφαση ήταν εξαιτίας της απαίτησης του ιδιοκτήτη του ΔΟΛ να συγκυβερνά τη χώρα. Άλλωστε, όπως είπε χαρακτηριστικά από το βήμα της Βουλής ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όποιοι οικονομικοί παράγοντες το επιθυμούν, ας κατέβουν ανοιχτά στον πολιτικό στίβο.

Δηλαδή τι μάθαμε; Πώς δεν επιτρέπεται σ’ έναν ιδιοκτήτη εφημερίδας να μην κάνει λογοκρισία αν θέλει πραγματικά να βοηθήσει την κυβέρνηση. Και ό,τι αν δεν κάνει, σημαίνει πώς θέλει να γίνει πολιτικός.

Ειπώθηκε επίσης ότι τα αντανακλαστικά που επέδειξε ο Νίκος Ανδρουλάκης αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία για την πρόταση μομφής, είναι και αυτά προϊόν συναλλαγής με τον ίδιο επιχειρηματία.

Τι κι αν το ΠΑΣΟΚ έβραζε που ο αρχηγός του δεν επεδείκνυε μέχρι τώρα «σοβαρά» αντανακλαστικά! Τι κι αν η αντιπολίτευση όλη αντιδρούσε, τονίζοντας πώς οι αδυναμίες των ηγεσιών της, μετατρέπουν τη διακυβέρνηση της χώρας σε υγιεινό περίπατο για τον Κ. Μητσοτάκη!

Ήταν τόσο βίαιη και απρόσμενη η δημόσια αντίδραση της κυβέρνησης για τη μη λογοκρισία, που δεν την συνειδητοποίησαν καλά καλά ούτε οι στενότεροι συνεργάτες του ίδιου του πρωθυπουργού, με αποτέλεσμα να συνεχίσουν τις στενές σχέσεις με τον επιχειρηματία, με τη γνωστή αρνητική για τους ίδιους επίπτωση.

* Όσοι, πάντως, νομίζουν πώς το θέμα των Τεμπών έκλεισε με την απόρριψη της μομφής στην κυβέρνηση, πλανώνται πλάνην οικτρά.

Και αυτό θα αποδειχτεί το επόμενο διάστημα. Αρκεί μία ακόμα αποκάλυψη της δικαστικής έρευνας που θέλω να πιστεύω πώς συνεχίζεται και θα τρέξει με γοργούς ρυθμούς, της δημοσιογραφικής έρευνας που επίσης ελπίζω να κάνει σωστά και γρήγορα τη δουλειά της, μια πρωτοβουλία της Ευρωπαίας εισαγγελέα ή οτιδήποτε άλλο απρόσμενο και απρόβλεπτο, που δεν μπορεί παρά να προκύψει αργά ή γρήγορα από μια τέτοια χαίνουσα πληγή.

* Πέραν, όμως, των Τεμπών, στην πορεία προς τις ευρωεκλογές μπορούν να συμβούν και άλλα. Τα σύννεφα είναι πυκνά και γίνονται όλο και πιο μαύρα. Η ακρίβεια επιμένει να καλπάζει, απτόητη από τα χαμηλά πρόστιμα, οι τράπεζες συνεχίζουν να παρουσιάζουν έσοδα-μαμούθ, τα οποία και προφανώς αντλούν από την πραγματική οικονομία, οι απευθείας αναθέσεις συνεχίζονται στους ήδη πολύ «μεγάλους» και το χρήμα στην αγορά πέφτει με το σταγονόμετρο, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία αρχίζει να συνειδητοποιεί πώς δεν είναι ο καθένας μόνος του που δεν τα βγάζει πέρα, αλλά είναι ψευδής η εικόνα της ευημερίας που καλλιεργείται από μερίδα των ΜΜΕ, τα οποία επιμένουν πώς όλα βαίνουν καλώς και πώς πρέπει να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι.

* Μένω μόνο σε αυτά, αφήνοντας στην άκρη τα πολύ σοβαρά και σχετιζόμενα με τα εθνικά μας θέματα (βλέπε Τουρκία). Μετά την ραγδαία (και επιβεβλημένη) επιδείνωση των σχέσεών μας με τη Ρωσία, και οι σχέσεις μας με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ δείχνουν να μπαίνουν σε μία κρίσιμη καμπή. Όσο για το πολυσυζητημένο ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, εάν τελικά δεν πραγματοποιηθεί, αυτό θα σημαίνει πολλά...

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 31.03.2024