ΑΠΟΨΕΙΣ

Τρέχουν και δεν προλαβαίνουν πλέον κυβερνήσεις και φορείς, ακόμη και σε αναπτυγμένες χώρες, να αντιμετωπίσουν ασθένειες όπως η ιλαρά, που επανεμφανίζονται με δυναμική εξάπλωσης, ειδικά όπου έχει επικρατήσει το «αντιεμβολιαστικό κίνημα». Η ακραία απόφαση κομητείας της Νέας Υόρκης να απαγορεύσει την παρουσία σε δημόσιους χώρους παιδιών που δεν έχουν εμβολιαστεί δείχνει τον πανικό απέναντι σε ένα σύγχρονο φαινόμενο, που μοιάζει να γιγαντώνεται.

Θεωρίες που μέχρι πριν από δύο δεκαετίες περιορίζονταν σε κοινότητες μορμόνων, υπερορθόδοξων εβραίων και οπαδών «φυσικής ζωής» εξαπλώθηκαν γρήγορα με τη βοήθεια του διαδικτύου. Αρκεί ένας «δόκτωρ» με χάρισμα λόγου και μερικές αναφορές σε αμφιλεγόμενες έρευνες που, πότε συνδέουν τον εμβολιασμό με τον αυτισμό και πότε προειδοποιούν για την καταστροφή του ανοσοποιητικού συστήματος από την υπερέκθεση σε εμβόλια. 

Μετά αφήνεις τις ιστοσελίδες να αναπαράγουν τη νέα «επιστημονική αλήθεια». Κι όταν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σ’ ένα άρθρο με τίτλο «τα οφέλη του εμβολιασμού» κι ένα άλλο που υποστηρίζει «γιατί ο εμβολιασμός μπορεί να σκοτώσει», αποφασίζεις να αναρτήσεις το δεύτερο που φέρνει πολύ περισσότερα κλικ.

Αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι ότι αντιεμβολιαστικές θεωρίες αναπτύσσονται και στη χώρα μας. Δεν μιλάμε προς το παρόν για κίνημα, καθώς κυκλοφορούν κυρίως μεταξύ θρησκευτικών ή άλλων μειονοτήτων και ομάδων γύρω από ομοιοπαθητικούς γιατρούς. Μια ματιά όμως στο τι έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που γνώρισε την έξαρση της ιλαράς του 2017, οφείλει να μας προβληματίσει.

Οι σύγχρονες κοινωνίες πρέπει να ξαναμιλήσουν μεθοδικά για αυτονόητες ανάγκες όπως ο εμβολιασμός. Ο πολίτης να είναι ενημερωμένος με ευθύνη της πολιτείας και όχι έρμαιο τσαρλατάνων, που αναπολούν τις… παλιές καλές εποχές χωρίς φάρμακα. 

Το νομικό σύστημα στην ενωμένη Ευρώπη πρέπει να θωρακίσει την κοινωνία απέναντι σε ομάδες που θέλουν με το στανιό να επαναφέρουν ξεχασμένες για δεκαετίες ασθένειες. Ειδικά στη χώρα μας απαιτείται ένα εθνικό σύστημα καταγραφής εμβολιασμού, ώστε το ιστορικό εμβολιασμών ενός παιδιού να μην είναι απλώς μερικές γραμμές, γραμμένες σε ένα βιβλιάριο, ξεχασμένο σε ένα συρτάρι του σπιτιού, χωρίς το κράτος να γνωρίζει το παραμικρό.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 31 Μαρτίου 2019