21/02/2024 14:15
Η ιατρική επιστήμη έχει δώσει εδώ και χρόνια ένα ευρύ φάσμα απαντήσεων στο ερώτημα ποιες είναι οι επιπτώσεις της παχυσαρκίας στις γυναίκες.
Η νοσογόνος παχυσαρκία όχι μόνο αποτελεί νόσο από μόνη της, αλλά πυροδοτεί παράλληλες παθήσεις υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής του ασθενούς, είτε πρόκειται για γυναίκα είτε για άνδρα, και τελικά θέτει σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια του τη ζωή.
Μερικές μόνο από τις παθήσεις που μπορούν να προκληθούν από τη νοσογόνο παχυσαρκία είναι:
Βάσει των παραπάνω και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα δεδομένα επιστημονικών ερευνών οι νόσοι που μπορεί να πλήξουν, είτε αποκλειστικά είτε περισσότερο από τους άνδρες, τις παχύσαρκες γυναίκες είναι τα ινομυώματα, η κατάθλιψη και η υπογονιμότητα.
Τα ινομυώματα είναι καλοήθεις όγκοι που σχηματίζονται στη μήτρα της γυναίκας Μάλιστα ο σχηματισμός τους αποτελεί συχνό φαινόμενο, καθώς 1 στις 3 γυναίκες θα διαγνωστούν με ινομύωμα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Ωστόσο, οι επιστήμονες ερευνητές έχουν αποδείξει ότι οι πιθανότητες εμφάνισης ινομυώματος αυξάνονται στις παχύσαρκες γυναίκες σε σχέση με εκείνες που διατηρούν φυσιολογικό βάρος σώματος.
Πρόσφατη μελέτη Βρετανών και Αυστραλών επιστημόνων που δημοσιεύθηκε στο διεθνές περιοδικό επιδημιολογίας «International Journal of Epidemiology» κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κατάθλιψη συνδέεται με τη νοσογόνο παχυσαρκία και μάλιστα οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν κατάθλιψη εν συγκρίσει με τους άνδρες, ενδεχομένως λόγω της μεγαλύτερης ανησυχίας που επιδεικνύουν οι πρώτες για την εξωτερική τους εμφάνιση.
Η ίδια μελέτη επισημαίνει ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο Δείκτης Μάζας Σώματος τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης της κατάθλιψης. Οι ερευνητές εστίασαν σε 73 παραλλαγές γονιδίων που συνδέονται με μεγαλύτερο ΔΜΣ και σε 14 γονιδιακές παραλλαγές που συνδέονται με υψηλότερο ποσοστό λίπους στο σώμα. Από την ανάλυση των δεδομένων διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι με τον μεγαλύτερο ΔΜΣ είχαν περισσότερες πιθανότητες να βιώνουν κατάθλιψη. Ειδικότερα, κάθε αύξηση του ΔΜΣ κατά 4,7 μονάδες η πιθανότητα κατάθλιψης αυξανόταν κατά 23% στις γυναίκες έναντι 18% στους άνδρες.
Στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism» της παγκόσμιας Ενδοκρινολογικής Εταιρείας δημοσιεύθηκε προσφάτως έρευνα, η οποία συμπεραίνει ότι οι παχύσαρκες γυναίκες μπορούν να κληροδοτήσουν στις κόρες τους τον κίνδυνο να γίνουν και αυτές παχύσαρκες.
Πιο συγκεκριμένα, τα κορίτσια που γεννιούνται από παχύσαρκες μητέρες ή από μητέρες με αυξημένα ποσοστά λίπους στο σώμα, έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν το ίδιο υψηλά ποσοστά λίπους στο σώμα τους.
Οι ερευνητές μέτρησαν το σωματικό λίπος και τους μυς από 240 παιδιά, ηλικίας 9 ετών και κάτω, καθώς επίσης και από τους γονείς τους στην πρώιμη παιδική ηλικία. Συγκρίνοντας αυτά τα δεδομένα οι επιστήμονες αντιλήφθηκαν ότι τα κορίτσια είχαν παρόμοιο ΔΜΣ και λίπους με τις μητέρες τους, σχέση η οποία δεν αντανακλάστηκε ανάμεσα σε μαμάδες και αγόρια ή σε μπαμπάδες και κορίτσια.
Τα τελευταία χρόνια στον ανεπτυγμένο κόσμο έχει διαπιστωθεί αξιοσημείωτη αύξηση της παχυσαρκίας στις γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία. Μάλιστα οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι έως το 2035 το 39% των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία θα είναι παχύσαρκο, το 33% υπέρβαρο και μόλις το 28% θα διατηρεί φυσιολογικό βάρος.
Τα επιστημονικά δεδομένα έχουν αποδείξει τη σύνδεση ανάμεσα στη νοσογόνο παχυσαρκία και στην υπογονιμότητα, δεδομένου ότι οι γυναίκες με αυξημένο ΔΜΣ (άνω του 29) χρειάζονται περισσότερο χρόνο μέχρι να πετύχουν τη σύλληψη του εμβρύου, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αποβάλουν, παρουσιάζουν συχνότερα διαταραχές στην ωορρηξία και στον κύκλο της περιόδου.
Μάλιστα σε κάποια περιστατικά η νοσογόνος παχυσαρκία μπορεί να εμποδίζει ακόμη και τη σεξουαλική επαφή, οπότε η σύλληψη καθίσταται αδύνατη.
Επιπλέον, η νοσογόνος παχυσαρκία μειώνει της πιθανότητες επιτυχίας και της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Αρχικά, όσο μεγαλύτερος είναι ο ΔΜΣ της γυναίκας τόσο αυξάνεται η ανάγκη για χορήγηση μεγαλύτερης δόσης γοναδοτροπίνης ανεβάζοντας έτσι το κόστος της διαδικασίας.
Έπειτα η παχυσαρκία περιορίζει τη δυνατότητα του γιατρού να έχει την καλύτερη δυνατή εικόνα κατά τη διάρκεια του υπερηχογραφήματος στη γυναίκα.
Παράλληλα, ακόμη και η ωοληψία μπορεί να καταστεί δύσκολη ως διαδικασία όταν πρόκειται για παχύσαρκη γυναίκα εξαιτίας της θέσης των ωοθηκών ή άλλων ανατομικών δεδομένων.
Το πιο σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι στις παχύσαρκες γυναίκες μειώνονται τα ποσοστά επιτυχούς ολοκλήρωσης της τεχνητής γονιμοποίησης, ενώ αυξάνονται οι πιθανότητες να εμφανιστούν περιγεννητικές ή μαιευτικές επιπλοκές.
Αυτά τα δεδομένα αναδεικνύουν τη σημασία της απώλειας βάρους πριν την εκκίνηση της προσπάθειας σύλληψης είτε με τη σεξουαλική επαφή είτε με τεχνητή γονιμοποίηση. Αρκεί να σημειωθεί ότι μειώνοντας το βάρος κατά 5% αυξάνονται σημαντικά οι πιθανότητες σύλληψης και ταυτόχρονα μειώνονται οι κίνδυνοι επιπλοκών στην εγκυμοσύνη.
Σύμφωνα με νέα μελέτη υπάρχουν ορισμένες μείζονες διαφορές στους παράγοντες της παχυσαρκίας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αυτές οι διαφορές οδηγούν και σε διαφορετικές συνέπειες για τα δύο φύλα και συνεπώς απαιτείται εξατομικευμένη προσέγγιση και θεραπεία.
Η έρευνα του πανεπιστημίου UCLA διαπίστωσε ότι υπάρχει διαφοροποίηση στην αρχιτεκτονική των εγκεφάλων των ανδρών και των γυναικών στις περιοχές που ελέγχουν την όρεξη για φαγητό και τη διατήρηση της ενεργειακής ισορροπίας. Πιο αναλυτικά, οι γυναίκες διαθέτουν μεγαλύτερο νησιωτικό φλοιό, ο οποίος εμπλέκεται στην αίσθηση εσωτερικών καταστάσεων όπως η πείνα και ο κορεσμός, ενώ οι άνδρες διαθέτουν μεγαλύτερο υποθάλαμο και αμυγδαλή, δύο περιοχές που σχετίζονται, αντιστοίχως, με την πείνα και το σύστημα ανταμοιβής.
Οι επιστήμονες απέδειξαν ότι η παχυσαρκία στις γυναίκες σχετίζεται τις περισσότερες φορές με το συναίσθημα και την καταναγκαστική διατροφή, ενώ η διατροφική συμπεριφορά των ανδρών εξαρτάται κυρίως από τις αισθήσεις του εντέρου και τις σπλαχνικές αποκρίσεις, όπως η κοιλιακή δυσφορία.
Πρακτικά δηλαδή οι γυναίκες με μεγάλο ΔΜΣ ενδέχεται να έχουν αυξημένη επίγνωση και να είναι πιο επιρρεπείς στα ανθυγιεινά βιομηχανικά υπερεπεξεργασμένα τρόφιμα και συνεπώς διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εθιστούν στη μεγάλη κατανάλωση φαγητού.
Στη σημερινή εποχή η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας επιχειρείται συνήθως σε τρία επίπεδα:
Εντούτοις, η βαριατρική χειρουργική αποτελεί τη μοναδική επιστημονική και αξιόπιστη θεραπεία, καθώς είναι ό,τι πιο σύγχρονο στην ιατρική επιστήμη. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι η βαριατρική αυξάνει το προσδόκιμο ζωής, προσθέτοντας 7 έτη, κατά μέσο όρο, στις ζωές των ανθρώπων και ταυτόχρονα μειώνει τις πιθανότητες εμφάνισης συγκεκριμένων τύπων καρκίνου. Αυτό συμβαίνει, μεταξύ άλλων, καθώς αναστρέφει συννοσηρότητες, όπως είναι ο σακχαρώδης διαβήτης και οι καρδιαγγειακές παθήσεις, ενώ διασφαλίζει τα καλύτερα αποτελέσματα απώλειας βάρους, τα οποία διαρκούν στον χρόνο.
Βαριατρικός και λαπαροσκοπικός χειρουργός
Η ιατρική επιστήμη έχει δώσει εδώ και χρόνια ένα ευρύ φάσμα απαντήσεων στο ερώτημα ποιες είναι οι επιπτώσεις της παχυσαρκίας στις γυναίκες.
Η νοσογόνος παχυσαρκία όχι μόνο αποτελεί νόσο από μόνη της, αλλά πυροδοτεί παράλληλες παθήσεις υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής του ασθενούς, είτε πρόκειται για γυναίκα είτε για άνδρα, και τελικά θέτει σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια του τη ζωή.
Μερικές μόνο από τις παθήσεις που μπορούν να προκληθούν από τη νοσογόνο παχυσαρκία είναι:
Βάσει των παραπάνω και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα δεδομένα επιστημονικών ερευνών οι νόσοι που μπορεί να πλήξουν, είτε αποκλειστικά είτε περισσότερο από τους άνδρες, τις παχύσαρκες γυναίκες είναι τα ινομυώματα, η κατάθλιψη και η υπογονιμότητα.
Τα ινομυώματα είναι καλοήθεις όγκοι που σχηματίζονται στη μήτρα της γυναίκας Μάλιστα ο σχηματισμός τους αποτελεί συχνό φαινόμενο, καθώς 1 στις 3 γυναίκες θα διαγνωστούν με ινομύωμα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Ωστόσο, οι επιστήμονες ερευνητές έχουν αποδείξει ότι οι πιθανότητες εμφάνισης ινομυώματος αυξάνονται στις παχύσαρκες γυναίκες σε σχέση με εκείνες που διατηρούν φυσιολογικό βάρος σώματος.
Πρόσφατη μελέτη Βρετανών και Αυστραλών επιστημόνων που δημοσιεύθηκε στο διεθνές περιοδικό επιδημιολογίας «International Journal of Epidemiology» κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κατάθλιψη συνδέεται με τη νοσογόνο παχυσαρκία και μάλιστα οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν κατάθλιψη εν συγκρίσει με τους άνδρες, ενδεχομένως λόγω της μεγαλύτερης ανησυχίας που επιδεικνύουν οι πρώτες για την εξωτερική τους εμφάνιση.
Η ίδια μελέτη επισημαίνει ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο Δείκτης Μάζας Σώματος τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης της κατάθλιψης. Οι ερευνητές εστίασαν σε 73 παραλλαγές γονιδίων που συνδέονται με μεγαλύτερο ΔΜΣ και σε 14 γονιδιακές παραλλαγές που συνδέονται με υψηλότερο ποσοστό λίπους στο σώμα. Από την ανάλυση των δεδομένων διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι με τον μεγαλύτερο ΔΜΣ είχαν περισσότερες πιθανότητες να βιώνουν κατάθλιψη. Ειδικότερα, κάθε αύξηση του ΔΜΣ κατά 4,7 μονάδες η πιθανότητα κατάθλιψης αυξανόταν κατά 23% στις γυναίκες έναντι 18% στους άνδρες.
Στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism» της παγκόσμιας Ενδοκρινολογικής Εταιρείας δημοσιεύθηκε προσφάτως έρευνα, η οποία συμπεραίνει ότι οι παχύσαρκες γυναίκες μπορούν να κληροδοτήσουν στις κόρες τους τον κίνδυνο να γίνουν και αυτές παχύσαρκες.
Πιο συγκεκριμένα, τα κορίτσια που γεννιούνται από παχύσαρκες μητέρες ή από μητέρες με αυξημένα ποσοστά λίπους στο σώμα, έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν το ίδιο υψηλά ποσοστά λίπους στο σώμα τους.
Οι ερευνητές μέτρησαν το σωματικό λίπος και τους μυς από 240 παιδιά, ηλικίας 9 ετών και κάτω, καθώς επίσης και από τους γονείς τους στην πρώιμη παιδική ηλικία. Συγκρίνοντας αυτά τα δεδομένα οι επιστήμονες αντιλήφθηκαν ότι τα κορίτσια είχαν παρόμοιο ΔΜΣ και λίπους με τις μητέρες τους, σχέση η οποία δεν αντανακλάστηκε ανάμεσα σε μαμάδες και αγόρια ή σε μπαμπάδες και κορίτσια.
Τα τελευταία χρόνια στον ανεπτυγμένο κόσμο έχει διαπιστωθεί αξιοσημείωτη αύξηση της παχυσαρκίας στις γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία. Μάλιστα οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι έως το 2035 το 39% των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία θα είναι παχύσαρκο, το 33% υπέρβαρο και μόλις το 28% θα διατηρεί φυσιολογικό βάρος.
Τα επιστημονικά δεδομένα έχουν αποδείξει τη σύνδεση ανάμεσα στη νοσογόνο παχυσαρκία και στην υπογονιμότητα, δεδομένου ότι οι γυναίκες με αυξημένο ΔΜΣ (άνω του 29) χρειάζονται περισσότερο χρόνο μέχρι να πετύχουν τη σύλληψη του εμβρύου, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αποβάλουν, παρουσιάζουν συχνότερα διαταραχές στην ωορρηξία και στον κύκλο της περιόδου.
Μάλιστα σε κάποια περιστατικά η νοσογόνος παχυσαρκία μπορεί να εμποδίζει ακόμη και τη σεξουαλική επαφή, οπότε η σύλληψη καθίσταται αδύνατη.
Επιπλέον, η νοσογόνος παχυσαρκία μειώνει της πιθανότητες επιτυχίας και της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Αρχικά, όσο μεγαλύτερος είναι ο ΔΜΣ της γυναίκας τόσο αυξάνεται η ανάγκη για χορήγηση μεγαλύτερης δόσης γοναδοτροπίνης ανεβάζοντας έτσι το κόστος της διαδικασίας.
Έπειτα η παχυσαρκία περιορίζει τη δυνατότητα του γιατρού να έχει την καλύτερη δυνατή εικόνα κατά τη διάρκεια του υπερηχογραφήματος στη γυναίκα.
Παράλληλα, ακόμη και η ωοληψία μπορεί να καταστεί δύσκολη ως διαδικασία όταν πρόκειται για παχύσαρκη γυναίκα εξαιτίας της θέσης των ωοθηκών ή άλλων ανατομικών δεδομένων.
Το πιο σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι στις παχύσαρκες γυναίκες μειώνονται τα ποσοστά επιτυχούς ολοκλήρωσης της τεχνητής γονιμοποίησης, ενώ αυξάνονται οι πιθανότητες να εμφανιστούν περιγεννητικές ή μαιευτικές επιπλοκές.
Αυτά τα δεδομένα αναδεικνύουν τη σημασία της απώλειας βάρους πριν την εκκίνηση της προσπάθειας σύλληψης είτε με τη σεξουαλική επαφή είτε με τεχνητή γονιμοποίηση. Αρκεί να σημειωθεί ότι μειώνοντας το βάρος κατά 5% αυξάνονται σημαντικά οι πιθανότητες σύλληψης και ταυτόχρονα μειώνονται οι κίνδυνοι επιπλοκών στην εγκυμοσύνη.
Σύμφωνα με νέα μελέτη υπάρχουν ορισμένες μείζονες διαφορές στους παράγοντες της παχυσαρκίας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αυτές οι διαφορές οδηγούν και σε διαφορετικές συνέπειες για τα δύο φύλα και συνεπώς απαιτείται εξατομικευμένη προσέγγιση και θεραπεία.
Η έρευνα του πανεπιστημίου UCLA διαπίστωσε ότι υπάρχει διαφοροποίηση στην αρχιτεκτονική των εγκεφάλων των ανδρών και των γυναικών στις περιοχές που ελέγχουν την όρεξη για φαγητό και τη διατήρηση της ενεργειακής ισορροπίας. Πιο αναλυτικά, οι γυναίκες διαθέτουν μεγαλύτερο νησιωτικό φλοιό, ο οποίος εμπλέκεται στην αίσθηση εσωτερικών καταστάσεων όπως η πείνα και ο κορεσμός, ενώ οι άνδρες διαθέτουν μεγαλύτερο υποθάλαμο και αμυγδαλή, δύο περιοχές που σχετίζονται, αντιστοίχως, με την πείνα και το σύστημα ανταμοιβής.
Οι επιστήμονες απέδειξαν ότι η παχυσαρκία στις γυναίκες σχετίζεται τις περισσότερες φορές με το συναίσθημα και την καταναγκαστική διατροφή, ενώ η διατροφική συμπεριφορά των ανδρών εξαρτάται κυρίως από τις αισθήσεις του εντέρου και τις σπλαχνικές αποκρίσεις, όπως η κοιλιακή δυσφορία.
Πρακτικά δηλαδή οι γυναίκες με μεγάλο ΔΜΣ ενδέχεται να έχουν αυξημένη επίγνωση και να είναι πιο επιρρεπείς στα ανθυγιεινά βιομηχανικά υπερεπεξεργασμένα τρόφιμα και συνεπώς διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εθιστούν στη μεγάλη κατανάλωση φαγητού.
Στη σημερινή εποχή η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας επιχειρείται συνήθως σε τρία επίπεδα:
Εντούτοις, η βαριατρική χειρουργική αποτελεί τη μοναδική επιστημονική και αξιόπιστη θεραπεία, καθώς είναι ό,τι πιο σύγχρονο στην ιατρική επιστήμη. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι η βαριατρική αυξάνει το προσδόκιμο ζωής, προσθέτοντας 7 έτη, κατά μέσο όρο, στις ζωές των ανθρώπων και ταυτόχρονα μειώνει τις πιθανότητες εμφάνισης συγκεκριμένων τύπων καρκίνου. Αυτό συμβαίνει, μεταξύ άλλων, καθώς αναστρέφει συννοσηρότητες, όπως είναι ο σακχαρώδης διαβήτης και οι καρδιαγγειακές παθήσεις, ενώ διασφαλίζει τα καλύτερα αποτελέσματα απώλειας βάρους, τα οποία διαρκούν στον χρόνο.
Βαριατρικός και λαπαροσκοπικός χειρουργός
ΣΧΟΛΙΑ