Πολλοί εξεπλάγησαν από την απόφαση του προέδρου της ΝΔ να ανακοινώσει τον υποψήφιο που θα στηρίξει η ΝΔ στον Δήμο Θεσσαλονίκης, μόλις τρεις ημέρες μετά από την ανακοίνωση της απόφασης του Γιάννη Μπουτάρη να μην είναι υποψήφιος.

Θεωρούσαν λογικό ότι ο κ. Μητσοτάκης θα χρειαζόταν μετρήσεις και αναλύσεις προσώπων και βαθμού αποδοχής τους στη μετά Μπουτάρη εποχή, που αποκλείεται να γίνουν σε δύο μόλις ημέρες.

Προφανώς αυτά τα στοιχεία δεν ήταν κατά τον κ.Μητσοτάκη τα σημαντικά στην επιλογή.

Ο κ.Μητσοτάκης προέταξε ως προτεραιότητα να μην μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να κρυφτεί πίσω από μία υποψηφιότητα, όπως αυτή του κ.Μπουτάρη, δηλαδή, μία υποψηφιότητα, η οποία δεν θα σηματοδοτούσε ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή το κυβερνητικό κόμμα θα κέρδιζε πόντους από τη συνεργασία με τον κ.Μπουτάρη, χωρίς να χάσει τίποτε, αν ο κ.Μπουτάρης έχανε.

Η απόφαση του προέδρου της ΝΔ να επιλέξει να στηρίξει το κόμμα τον κ. Νίκο Ταχιάο, ως υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης είναι μία ευθεία πρόκληση στον ΣΥΡΙΖΑ:

Είτε θα ανταποκριθεί και θα πάει σε μία κομματική μάχη, η οποία θα υποχρεώσει τον ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικήσει ως ΣΥΡΙΖΑ τον Δήμο Θεσσαλονίκης, όπου το 2014 και όταν το κόμμα κάλπαζε στην εξουσία το αποτέλεσμα ήταν μόλις 10,5%.

Είτε δεν θα ανταποκριθεί, χάνοντας τις εντυπώσεις προτού καν αρχίσει η προεκλογική περίοδος.

O Μητσοτάκης θέλει κομματικό υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ που να υπερασπίζεται όχι μόνο τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής.

Υπάρχει βέβαια το ερώτημα, κατά πόσο η κομματική χροιά στην αυτοδιοίκηση θα γίνει αποδεκτή από την κοινωνία της Θεσσαλονίκης.

Αλλά αυτό θα το δείξουν οι κάλπες.