ΑΠΟΨΕΙΣ

Αν πριν από λίγα χρόνια κάποιοι σας έλεγαν ότι ο αρχηγός (τότε) της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας θα καλείτο μία μέρα σε συνέδριο του μεγαλύτερου ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και συγκεκριμένα του SPD, θα εκφωνούσε λόγο και θα πρότεινε λύσεις για την αντιμετώπιση του… λαϊκισμού και των προβλημάτων που μαστίζουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση, δεν θα τους απαντούσατε ότι… είστε από άλλο ανέκδοτο; 

Κι όμως αυτό που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Βερολίνο δεν ήταν... ανέκδοτο. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μίλησε στο συνέδριο του SPD… σοσιαλδημοκρατικά: κατά του λαϊκισμού και υπέρ της ενωμένης Ευρώπης. Αποφάσισε να κάνει, όπως είπε, την επιτόπια στροφή τον Ιούλιο του 2015 και να κρατήσει τη χώρα στην Ευρώπη, αφού η έξοδος από το ευρώ, όπως ήθελαν κάποιοι επαναστάτες αριστεροί, θα ήταν καταστροφή για τις κοινωνικές δυνάμεις που εκπροσωπεί το κόμμα του. 

Ξέχασε βέβαια να πει ότι μέχρι την προηγούμενη μέρα και ο ίδιος συντασσόταν με αυτές τις δημαγωγικές απόψεις που σήμερα καταδικάζει, αλλά και εξακολουθεί να υπηρετεί με συνέπεια τις λαϊκίστικες παραδόσεις, με τις οποίες ανήλθε και συνεχίζει να διαχειρίζεται την εξουσία του. 

Εμφανίσθηκε συναινετικός και ως υπεύθυνος συνομιλητής της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη, όμως στην Ελλάδα όχι μόνο αρνήθηκε συνεργασία με τους εδώ σοσιαλδημοκράτες, όπως είναι το ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ), αλλά στοχοποίησε και εξακολουθεί να στοχοποιεί στελέχη της κεντροαριστεράς και γενικότερα πολιτικούς του αντιπάλους, και καλλιεργεί με όλους τους δυνατούς τρόπους την πόλωση και τη διχόνοια, εμμένοντας στη δημαγωγία. Βέβαια, ενόψει και των εκλογών, είναι ξεκάθαρη η πρόθεση του κ. Τσίπρα να εμφανίζεται ότι επιδιώκει τη μετακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ προς τη σοσιαλδημοκρατία, θέλοντας να παγιωθεί ως το μεγάλο κόμμα του κεντροαριστερού χώρου στην Ελλάδα. 

Οι ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες, που τον έχουν ανάγκη ενόψει ευρωεκλογών, μπορεί να το βλέπουν έτσι και να τον καλούν στα συνέδριά τους. Και μπορεί αυτό το διπλό πρόσωπο του κ. Τσίπρα να βολεύει, προσωρινά, τους Ευρωπαίους που έχουν κι αυτοί τα διλήμματα και τα προβλήματά τους, αλλά σίγουρα δεν βολεύει τη χώρα. Που θέλει διαρκείς καθαρές λύσεις, για να ξεπεράσει τα πολλά εμπόδια, που είναι ακόμα μπροστά μας. Γι’ αυτό και το θέμα είναι πώς θα το δουν οι έλληνες ψηφοφόροι. Θα το δουν ως αναγκαία και ρεαλιστική μετακίνηση και θα την επιβραβεύσουν ή με «καθαρό μυαλό» θα θεωρήσουν την απόπειρα «σοσιαλδημοκρατικοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ κάτι σαν «ανέκδοτο» και θα την αποδοκιμάσουν;