Στις 2 Μαΐου 1976 ο ΠΑΟΚ του Κούδα, του Σαράφη, του Τερζανίδη του Φορτούλα και του Αποστολίδη πήρε τον πρώτο τίτλο πρωταθλητή, από την άξια ΑΕΚ εκείνης της εποχής του Μίμη Παπαϊωάννου, του Λάκη Νικολάου και του Δέδε, με μια εμφατική νίκη στην Τούμπα και σκόρερ τον σπουδαίο Βραζιλιάνο άσο του, τον Νέτο Γκουερίνο.

Το ματς που σφράγισε το πρώτο τίτλο πρωταθλήματος για τον ΠΑΟΚ, έγινε στο κατάμεστο γήπεδο της Τούμπας, μία μέρα μετά τον θάνατο του ήρωα του αντιδικτατορικού αγώνα Αλέκου Παναγούλη σε εκείνο το πολυσυζητημένο και ακόμα και σήμερα «σκοτεινό» τροχαίο την Πρωτομαγιά του 1976, που προκάλεσε και πολιτική θύελλα.

Ο Βραζιλιάνος άσος του ΠΑΟΚ εκείνης της εποχής Νέτο Γκουερίνο, όμως, ανυποψίαστος συνδέθηκε και με μια άλλη μεγάλη στιγμή της πολιτικής ιστορίας του τόπου μας. Ας πάμε λίγο πιο πίσω…

Το τρίτο δεκαήμερο του Ιουλίου 1974 είχαν πυκνώσει τα γεγονότα. Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στην Κύπρο, εισβολή των Τούρκων στο νησί, γενική επιστράτευση, πτώση της χούντας!

Μέσα στα συγκλονιστικά γεγονότα εκείνων των ημερών, μια είδηση στα αθλητικά της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη», που ικανοποίησε τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ, αλλά δεν έτυχε της προσοχής που της άξιζε, ήταν η εξής: «Υπέγραψε στον Δικέφαλο ο Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής Νέτο Γκουερίνο, τον οποίο δοκίμασε ο Λες Σάνον και έμεινε ευχαριστημένος».

Λιγότερο από δυο χρόνια αργότερα, πράγματι σε μέρες που η Ελλάδα ήταν πάλι συγκλονισμένη από ένα δραματικό γεγονός, ο Νέτο Γκουερίνο απασχόλησε πάλι, με εμφατικό πια τρόπο, τον Τύπο. Συνδέθηκε άπαξ και δια παντός με μια μεγάλη μέρα στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Ήταν 2 Μαΐου 1976, όταν ο ΠΑΟΚ πανηγύρισε το πρώτο του πρωτάθλημα, με νίκη επί της ΑΕΚ και σκόρερ τον σπουδαίο Βραζιλιάνο άσο του.

Πριν πάμε, όμως, στην κατάμεστη Τούμπα της 2ας Μαΐου 1976 (κόπηκαν 45.010 εισιτήρια), ας θυμηθούμε ότι δύο εβδομάδες πριν, η ΑΕΚ που ήταν φαβορί για τον τίτλο, έχασε στου Χαριλάου από τον Άρη με 1-0 (το γκολ ο Σταυρίδης) σε ένα ματς που συνοδευόταν από «ψιθύρους», τους οποίους όμως ο Άρης διέψευσε αποστομωτικά.

ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, λοιπόν, επρόκειτο να αναμετρηθούν σε ματς που θα έκρινε σε μεγάλο βαθμό τον ποιος θα έπαιρνε το πρωτάθλημα. Η βαθμολογία έλεγε: ΠΑΟΚ 43 βαθμούς και ΑΕΚ 41 (ίσχυε τότε σύστημα 2-1-0, για νίκη, ισοπαλία, ήττα). Έμεναν άλλες τρεις αγωνιστικές για το τέλος του πρωταθλήματος.

Ο ΠΑΟΚ είχε παίξει σε πέντε σερί τελικούς κυπέλου (1970 χάνοντας από τον Άρη, 1971 χάνοντας από τον Ολυμπιακό, 1972 νικώντας τον Παναθηναίκό, 1973 χάνοντας από τον Ολυμπιακό και 1974 νικώντας τον Ολυμπιακό αυτή τη φορά) και διψούσε για το πρώτο του πρωτάθλημα. Ο θρίαμβος της παρέας του Κούδα στο Καραϊσκάκη με 4-0 επί του γηπεδούχου Ολυμπιακού, η νίκη με 3-1 επί του Παναθηναϊκού στην Τούμπα και μια σειρά άλλων εντυπωσιακών εμφανίσεων έλεγαν πως το σύμπαν αυτή τη φορά θα συνωμοτήσει. Μόνο που η ΑΕΚ ήταν μια εξίσου δυνατή ομάδα, γεμάτη αστέρια και με τερματοφύλακα τον Γιώργο Σιδηρόπουλο, που είχε ήδη ανέπαφη εστία επί οκτώ ματς! Οι κιτρινόμαυροι έδειχναν ικανοί να κάνουν την Τούμπα να σωπάσει…

Το ματς ήταν στο 0-0, αφού στο 18’ ο Σαράφης έχασε πέναλτι που έπιασε ο Σιδηρόπουλος και στο 89′ πια το γήπεδο πήρε φωτιά. Ήταν μια κούρσα από δεξιά του Γούναρη, ο οποίος τελικά έδωσε στον Αποστολίδη, ο οποίος κόπηκε με φάουλ από τον Απόστολο Τόσκα. Το φάουλ εκτέλεσε ο Κούδας και στην αναμπουμπούλα της διεκδίκησης της μπάλας από τον Λάκη Νικολάου και τον Παναγιώτη Κερμανίδη, επωφελήθηκε ο Νέτο Γκουερίνο, ο οποίος από τη γωνία της μικρής περιοχής έβαλε το γκολ μπροστά στη θύρα 4!

Βέβαια, η 29η αγωνιστική, στις 16 Μαΐου στην Τούμπα επιφύλαξε μια οδυνηρή έκπληξη -που δεν έφερε άλλα παρατράγουδα, ευτυχώς για τον ΠΑΟΚ- καθώς ο επίδοξος πρωταθλητής έχασε από τον Ατρόμητο με 1-2!

Λίγο η τύχη, λίγο η αδιαφορία και ήρθε το κακό. Ο επιθετικός των Περιστεριωτών Εσπινόζα σημείωσε και τα δυο γκολ του Ατρόμητου (19' και 30'). Ο Κούδας είχε ισοφαρίσει 1-1 στο 28’.

Η τελική βαθμολογία έφερε τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή με 49 βαθμούς και παρακάτω ΑΕΚ με 44, Ολυμπιακό με 41 και Παναθηναϊκό με 38.

Απολογισμός: 21 νίκες, 7 ισοπαλίες και μόλις 2 ήττες, από τον ΠΑΣ Γιάννινα εκτός έδρας και τον Ατρόμητο εντός.

Εκείνη την άνοιξη του 1976 η Θεσσαλονίκη κυριολεκτικά ζούσε θεατρική και αθλητική άνοιξη. Έβλεπε στο θέατρο την Έλλη Λαμπέτη (ΑΥΛΑΙΑ), σε άλλη σκηνή τον Αλέκο Αλεξανδράκη με τη Νόνικα Γαληνέα, στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών τον Αλέξη Μινωτή με την Ελένη Χατζηαργύρη σε παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, ενώ απολάμβανε και ποδόσφαιρο υψηλής ποιότητας όχι μόνο από τον ΠΑΟΚ του Γκιούλα Λόραντ, αλλά και από τον Ηρακλή του 21χρονου μάγου του αθλήματος Βασίλη Χατζηπαναγή, ο οποίος είχε έλθει μόλις έξι μήνες πριν στην Ελλάδα. Μοιράζαμε, λοιπόν, τις Κυριακές μας μεταξύ Τούμπας και Καυταντζογλείου και όχι αδίκως, αφού η χρονιά τελείωσε με πρωταθλητή τον ΠΑΟΚ και κυπελλούχο τον «Γηραιό», νικητή επί του Ολυμπιακού στις 9 Ιουνίου, σε έναν αγώνα έμεινε στη μνήμη των φιλάθλων ως «η νύχτα που χάθηκε η μπάλα».

Μακεδονία της Κυριακής