Του Κυριάκου Mούτση

Αντιπροέδρου Συλλόγου Υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας

Μέλους Εκτελεστικής Γραμματείας Ο.Τ.Ο.Ε.

Το Συνέδριο της ΓΣΕΕ αποτελεί την κορυφαία συλλογική διαδικασία των εργαζομένων. Φέτος το 38ο Συνέδριο διεξάγεται κάτω από τη σκιά μίας τεράστιας καταστροφής για τη χώρα μας όπου δεκάδες συνάνθρωποί μας έχασαν άδικα τη ζωή τους. Τα ερωτήματα πολλά και αναπάντητα. Η οργή περισσεύει. Οι πολίτες απαιτούν δικαιοσύνη και πράξεις για να μη ζήσουμε ποτέ ξανά τραγωδίες εθνικών διαστάσεων.

Τα συνδικάτα είναι φορείς της Δημοκρατίας καθώς αποτελούν έναν από τους βασικούς πυλώνες της συλλογικής αντιπροσώπευσης στην κοινωνίας μας. Εδώ και αρκετά χρόνια, αυτοί οι θεσμοί περνάνε μια βαθιά κρίση. Κυρίως από την περίοδο των μνημονίων και μετά τα συνδικάτα και οι εκπρόσωποι τους λοιδορήθηκαν και απαξιώθηκαν. Αυτή η βαθιά περίοδος κρίσης και έλλειψης προσανατολισμού για το συνδικαλιστικό κίνημα συνεχίζεται. Ορισμένοι θα μιλούσαν και για κρίση ταυτότητας καθώς η ουσιαστική εκπροσώπηση των εργαζομένων μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, όταν πλέον επικρατούν ακραία φαινόμενα φτώχειας, η επιβίωση για ορισμένες κοινωνικές ομάδες αποτελεί το ζητούμενο και σημαντικό μέρος του κοινωνικού συνόλου, ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, βρίσκεται στο περιθώριο και εκτός παραγωγικής διαδικασίας.

Και όμως η τεράστια και αυθόρμητη συμμετοχή του κόσμου στις συγκεντρώσεις των εργατικών κέντρων σε όλη τη χώρα με αφορμή το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, οι συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στις μεταφορές διεκδικώντας ασφάλεια στις μετακινήσεις των πολιτών και των εργαζομένων, οι αντίστοιχες μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις των συνδικάτων στο εξωτερικό όπως αυτές στη Γαλλία με αφορμή τις αλλαγές στο συνταξιοδοτικό, θέτουν και πάλι το συνδικαλιστικό κίνημα προ των ευθυνών του. Οι κοινωνικοί και οι συνδικαλιστικοί φορείς ευαισθητοποιούνται και φαίνεται ότι κινητοποιούνται μαζικά, απέναντι σε πολιτικές που βάζουν τα κέρδη και τα νούμερα πάνω από την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια.

Την προσεχή Κυριακή εκλέγεται η νέα ηγεσία της ΓΣΕΕ. Τα αποτελέσματα του Συνεδρίου σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία έχουν ειδική βαρύτητα για το μέλλον και την προοπτική του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα.

Το στοίχημα για τους εκπροσώπους των εργαζομένων που θα πλαισιώσουν τη νέα Διοίκηση της ιστορικής Συνομοσπονδίας είναι μεγάλο:

• Να αφουγκραστεί και να εμπνεύσει τους νέους εργαζόμενους, ιδιαίτερα αυτούς χωρίς σωματεία στο χώρο εργασίας τους, διαμορφώνοντας ουσιαστικές προϋποθέσεις εκπροσώπησης και ένταξής τους στα συνδικάτα.
• Να αναδείξει τα νέα επίκαιρα και σύγχρονα αιτήματα για το συνδικαλιστικό κίνημα που αφορούν στον ψηφιακό μετασχηματισμό της οικονομίας και στις νέες μορφές εργασίας που προκύπτουν όπως αυτές της τηλεργασίας, των εργολαβικών και ενοικιαζόμενων εργαζομένων, στις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων σε όλους τους κλάδους της εργασίας και της οικονομίας, στο εργασιακό bulling και σε θέματα παρενόχλησης στη εργασία.
• Να δημιουργήσει ατζέντα διεκδίκησης και ενόψει των επερχόμενων εκλογών, για κορυφαία θέματα των εργαζομένων όπως αυτά της αποκατάστασης του θεσμού των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και του κοινωνικού διαλόγου, την εκ νέου ανασύσταση των ελεγκτικών μηχανισμών της Πολιτείας όπως αυτής του σώματος επιθεωρητών εργασίας που ουσιαστικά καταργήθηκε με το νόμο Χατζηδάκη, την ουσιαστική προστασία του ωραρίου έτσι ώστε στην πράξη να μην υπάρχει αδήλωτη και απλήρωτη εργασία, την αποκατάσταση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων όπως αυτών για τη λήψη απόφασης για απεργία.
• Να διαμορφώσει με κινηματικές διαδικασίες όρους αναγέννησης του συνδικαλισμού, για να φέρει ξανά την κοινωνία και τους εργαζόμενους κοντά στα συνδικάτα.

Πάνω στα παραπάνω θέματα θα κριθεί το μέλλον και η προοπτική των συνδικάτων στη χώρα μας, Θα κριθεί η ποιότητα και η λειτουργία της Δημοκρατίας μας και των θεσμών της. Για αυτό το λόγο το Συνέδριο της ΓΣΕΕ

οφείλει να είναι ένα συνέδριο τομών και ριζικών αλλαγών. Ένα Συνέδριο που θα διαμορφώσει πολιτικές για την προστασία του εισοδήματος από την ανεξέλεγκτη ακρίβεια, για την προστασία των θεσμικών κατακτήσεων των εργαζομένων, αλλά και για την προοπτική του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα.

Ένα Συνέδριο καταγραφής συσχετισμών, μοιρασιάς θέσεων και επιβεβαίωσης ρόλων και αξιωμάτων θα έχει αρνητικά αποτελέσματα. Θα εντείνει την καχυποψία των εργαζομένων απέναντι στο συνδικαλιστικό κίνημα και στους εκπροσώπους του και θα απομακρύνει περισσότερο τα συνδικάτα από την κοινωνία καθιστώντας τελικά τους εργαζόμενους αδύναμους και έρμαια της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.

Η νέα ηγεσία που θα προκύψει από το 38^ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ πρέπει να βάλει ξανά το εργατικό κίνημα στις «ράγες». Αυτό απαιτεί πολύ δουλειά. Απαιτεί τομές, αλλαγές σε πρόσωπα και πολιτικές. Απαιτεί συνεχείς παρεμβάσεις και διεκδικήσεις για τους εργαζόμενους και της ανάγκες τους.

Αποτελεί χρέος μας να συμβάλουμε όλοι και κυρίως εμείς που έχουμε τον ρόλο να εκπροσωπούμε τους εργαζόμενους, στο να αποτελέσει η κορυφαία συλλογική διαδικασία του Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, αρχή για μία νέα πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα.