Κοινωνική επιχειρηματικότητα είναι η πιο συχνή λέξη του σημερινού «πρωινού καφέ» που ήπιαμε μαζί με τη Θεσσαλονικιά βουλευτή Επικρατείας της ΝΔ Μαρία-Νεφέλη Χατζηιωαννίδου. Στο πατάρι του αγαπημένου της καφέ «Peace of Cake» μου εξήγησε τι σημαίνει η έννοια. «Στήνω μια επιχείρηση που πρέπει να είναι βιώσιμη και να έχει κέρδος, όμως ο στόχος της είναι να έχει θετικό κοινωνικό αντίκτυπο. Είτε στους ανθρώπους είτε στο περιβάλλον είτε στην κοινωνία». Μαζί συζητήσαμε για τα παιδικά της χρόνια στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, τα στέκια στα κάγκελα της Μητρόπολης, το Μικρό Καφέ και το εκκλησάκι στον Ναυτικό Όμιλο της Καλαμαριάς, τις σπουδές της στα οικονομικά στο Μιλάνο, αλλά και το πρότζεκτ του κυλικείου του ΑΠΘ, που ήταν γι’ αυτήν «το μεγαλύτερο σχολείο». Όταν φέτος πριν από τις εκλογές τής τηλεφώνησε ο πρωθυπουργός για να την συναντήσει νόμιζε ότι ήταν για τις τότε δραστηριότητες της με τις «Υπέροχες Γυναίκες». «Ουσιαστικά ο πρωθυπουργός μού ζήτησε αν μπορώ να κάνω αυτό που κάνω τα τελευταία χρόνια μέσα από ένα ρόλο εντός της πολιτικής. Για το Επικρατείας έμαθα δύο ημέρες πριν την ανακοίνωσή του και τα υπόλοιπα ήταν on camera», θυμάται σήμερα.

Κατ’ αρχήν τα βασικά: Σας φωνάζουν Μαρία ή Νεφέλη;

Νεφέλη. Το Μαρία το κληρονόμησα από τις γιαγιάδες μου και από τον Οδυσσέα Ελύτη, του οποίου ήταν μεγάλοι φαν οι γονείς μου. Άρα, Νεφέλη.

Πρωινός καφές με δύο παιδιά γίνεται;

Γίνεται (χαμογελάει). Χάνεις κάτι από τον ύπνο σου και κερδίζεις τον πρωινό καφέ στο σπίτι πριν ξυπνήσουν τα κορίτσια.

Και πότε τον πίνετε;

6 με 6.30 το πρωί και μετά τις ξυπνάω για να ξεκινήσει η μέρα.

Τι καφέ προτιμάτε;

Εσπρέσο με δύο ζαχαρίνες ο πρωινός καφές και μετά θα ακολουθήσουν πολλοί μέσα στην ημέρα (χαμογελάει).

Εδώ ήπιατε κάτι άλλο.

Ελληνικό διπλό με δύο ζαχαρίνες.

Το καθημερινό πρόγραμμα πως είναι;

Τους τελευταίους έξη μήνες δυστυχώς δεν έχω καθημερινό πρόγραμμα. Όταν βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη περιλαμβάνει πάντα το ξύπνημα στα κορίτσια για να τις πάω στο σχολείο και σίγουρα να τις κοιμήσω το βράδυ. Ενδιάμεσα υπάρχουν ραντεβού, το γραφείο, συναντήσεις και εκδηλώσεις.

Πάμε αρκετά χρόνια πίσω: γεννημένη στο κέντρο της Θεσσαλονίκης;

Στο κέντρο της πόλης, στην παλιά παραλία και λάτρης του κέντρου της πόλης (χαμογελάει).

Με τον πατέρα της Βασίλη, σε ηλικία 5 ετών

Οι γονείς σας με τι ασχολούνταν;

Ο μπαμπάς αρχιτέκτονας και η μητέρα χημικός. Εργάζονται και οι δύο όλα τα χρόνια, με βαρύ εργασιακό πρόγραμμα που το φέραν και στο σπίτι (χαμογελάει).

Αδέλφια;

Έχω έναν μεγαλύτερο αδελφό και αυτός αρχιτέκτονας με τον οποίο έχουμε καταπληκτική σχέση. Είναι ο καλύτερός μου φίλος (χαμογελάει).

Στο δημοτικό, μαζί με τον αδελφό της Στράτο

Όταν λέμε σπίτι των παιδικών χρόνων, τι σας έρχεται στο μυαλό;

Συνέχεια κόσμος, φίλοι των γονιών μου, φίλοι δικοί μας, πολύ παιχνίδι και μουσική. Ακούγαμε πολύ μουσική στο σπίτι. Και πολύ συζήτηση.

Μουσική τι είδους;

Όλων των ειδών. Ο μπαμπάς μου άκουγε τα πάντα, οπότε και εμείς αναγκαστικά ακούγαμε τα πάντα (χαμογελάει).

Και οι συζητήσεις τι αφορούσαν;

Σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα θέματα. Αυτό είναι κάτι που και εγώ θέλω να δημιουργήσω με τα παιδιά μου. Μπορούσαμε να συζητήσουμε τα πάντα με τους γονείς μου.

Με αριστερή παράδοση ο πατέρας, σωστά;

Και ο μπαμπάς και η μαμά κεντροαριστεροί θα έλεγα.

Αλλά όχι φανατισμένοι;

Και ανοικτοί πάντα στην άποψη ότι ο καθένας μπορεί να ακολουθεί τις δικές του ιδέες και απόψεις.

Εσείς; Τι σας ενδιέφερε από μικρή;

Μου άρεζαν πάρα πολύ τα ξένα περιοδικά. Τα μάζευα με μανία.

Όπως;

Το Interview, το WAD Magazin ή το VE. Από μόδα μέχρι τέχνες. Ήταν κάτι που το είχα ως κοινό ενδιαφέρον με τον πατερά μου, όποτε αποτέλεσε και κοινή ασχολία.

Δημοτικό που πήγατε;

Στα Πρότυπα Εκπαιδευτήρια στους Ελαιώνες. Πολύ ανέμελα χρόνια.

Η εικόνα της Θεσσαλονίκης στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 πως ήταν; Τι θυμάστε; Έχει αλλάξει;

Η πόλη ήταν πιο ανέμελη. Θαρρείς και είχε περισσότερο κόσμο. Νομίζω ότι ο κόσμος κυκλοφορούσε περισσότερο, έβγαινε περισσότερο και είχε περισσότερα μαγαζιά στο κέντρο.

Στέκια;

Κυρίως τα εφηβικά στέκια. Ήταν τα κάγκελα στη Μητρόπολη (χαμογελάει), όπου στεκόμασταν εκεί και βλέπαμε ποιος και ποια περνάει και γίνονταν τα ραντεβού. Και γύρω γύρω εκείνο το τετράγωνο. Και όταν θέλαμε να το παίξουμε πιο μεγάλοι ήταν το Μικρό Καφέ και το Face Bar που ήταν δίπλα. Επίσης άτυπο στέκι ήταν και το εκκλησάκι στην Καλαμαριά στο Ναυτικό Όμιλο που είναι μέσα στη θάλασσα.

Παρά θιν' αλός στην κατασκήνωση της ΧΑΝΘ στον Άγιο Νικόλαο Χαλκιδικής

Με ρομαντικό βλέμμα ως μαθήτρια

Σε εκδρομή με το σχολείο στο Παρίσι

Γυμνάσιο και λύκειο στο Ανατόλια. Τι σας πρόσφερε το σχολείο;

Θεωρώ ότι μου άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα σε ότι αφορά στις δραστηριότητες που πρόσφερε το σχολείο. Αυτό ενδεχομένως τότε δεν το καταλαβαίναμε και πάρα πολύ, αλλά το σχολείο σου έδειχνε ότι μπορείς να ενδιαφερθείς και για άλλα πράγματα πέρα από τα μαθήματα. Και ήταν αυτός ο λόγος που ως 16χρονη έφυγα και πήγα ένα καλοκαίρι στην Αμερική, σε ένα summer camp στο πανεπιστήμιο του Γέιλ με υποτροφία. Μια παραμονή που μου άλλαξε εντελώς τον τρόπο που σκέφτομαι. Μου άνοιξε το μυαλό και αισθάνθηκα ότι είμαι πολίτης του κόσμου.

Ως μαθήτρια σε καλοκαιρινό camp στο Γέιλ

Στη συνέχεια σπουδάσατε οικονομικά. Γιατί;

Εγώ ήθελα να σπουδάσω γραφιστική, καθώς είχα μια τάση προς τις τέχνες και ήμουν πιο δημιουργική. Μετά από συζητήσεις με τον πατέρα μου, που εδώ έβαλε το χέρι του, θεώρησα ότι έπρεπε να κάνω κάτι που θα μου εγγυόταν ότι θα βρω δουλειά σε αυτόν τον τομέα. Έτσι προέκυψαν τα οικονομικά. Ήμουν και καλή γιατί μέσω του IB που έκανα τα τελευταία χρόνια του λυκείου είχα μια έφεση και είπα γιατί όχι να μην το δοκιμάσω. Και πήγα στην πιο δύσκολη σχολή που υπάρχει (γελάει).

Στην Ιταλία;

Στην Ιταλία, στo Bocconi University του Μιλάνου

Ήσασταν πολιτικοποιημένη στα φοιτητικά χρόνια;

Γενικά στο πανεπιστήμιό μου στην Ιταλία δεν υπήρχε αυτό που γνωρίζουμε εδώ με το που μπαίνεις στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Οπότε δεν είχα καμία επαφή, αλλά είχα πολύ έντονη σχέση με αυτό που λέμε γενικά τα κοινά. Δηλαδή, με την κοινωνία των πολιτών και με την ατζέντα της.

Αυτό ήταν που σας πρόσφερε το πανεπιστήμιο; Το κλίμα, το στυλ ή το επίπεδο των σπουδών;

Το επίπεδο των σπουδών ήταν σίγουρα υψηλό, το ίδιο και ο ανταγωνισμός. Το περιβάλλον των οικονομικών ήταν ένα δύσκολο περιβάλλον, όπως και το να ζεις και να εργάζεσαι -γιατί εγώ παράλληλα με τις σπουδές μου εργαζόμουν κιόλας- σε μια ξένη πόλη και αυτό σου αλλάζει παρά πολύ τον τρόπο που βλέπεις τη ζωή.

Πως ήταν η ζωή στο Μιλάνο;

Το Μιλάνο είναι μια πολύ φιλική πόλη, πολύ κοντά στη Θεσσαλονίκη, με την έννοια ότι περπατιέται και ότι οι δύο πόλεις έχουν τον ίδιο πληθυσμό. Μια πόλη της μόδας, όπου δούλεψα κιόλας στα back stage της. Ωραία εμπειρία για μια κοπέλα 18 χρονών.

Κάνατε μεταπτυχιακά με θέμα την κοινωνική επιχειρηματικότητα και την καινοτομία. Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτούς τους τομείς;

Τελείως τυχαία. Αν και τώρα γυρνώντας πίσω βλέπω ότι και τα ερεθίσματα που μου έδωσαν οι γονείς μου υπήρχαν, με την έννοια ότι ήταν πολύ δραστήριοι σε θέματα εθελοντισμού. Τότε δεν το καταλαβαίναμε, γιατί το θεωρούσαμε κάτι πολύ φυσιολογικό που μας έπαιρναν πάντα μαζί τους σε τέτοιες δράσεις. Αλλά προέκυψε και τυχαία, γιατί όταν γύρισα από την Ιταλία ξεκίνησα να δουλεύω σε μια διαφημιστική εταιρία και έψαχνα να βρω κάτι που να με γεμίζει πέρα από τη διαφήμιση. Εκεί βρήκα τέσσερα κορίτσια και κάναμε την πρώτη μας κοινωνική επιχείρηση που ήταν το «Code it like a girl» και ασχοληθήκαμε με την ελλιπή εκπροσώπηση των γυναικών σε τεχνολογικούς κλάδους. Έτσι ξεκίνησα να αντιλαμβάνομαι τι σημαίνει κοινωνική επιχειρηματικότητα και κοινωνική οικονομία και όλος αυτός ο κλάδος.

Το 2022 ως ομιλήτρια σε σεμινάριο για την ισότητα των φύλων και για πολιτικές επιχειρήσεων

Τι σημαίνει με λίγα λόγια κοινωνική επιχειρηματικότητα;

Είναι ουσιαστικά όπως ορίζει κανείς την επιχειρηματικότητα, δηλαδή ότι στήνω μια επιχείρηση που πρέπει να είναι βιώσιμη και να έχει κέρδος, όμως ο στόχος της είναι να έχει θετικό κοινωνικό αντίκτυπο. Είτε στους ανθρώπους είτε στο περιβάλλον είτε στην κοινωνία. Συνήθως οι κοινωνικές επιχειρήσεις προτείνουν λύσεις που δεν μπορεί να τις προτείνει ο κρατικός μηχανισμός, γιατί τα προβλήματα που πάνε να αντιμετωπίσουν είναι πολύ καινούργια, πολύ σύγχρονα ή πολύ εξειδικευμένα.

Γιατί σας τράβηξε το ζήτημα της ενδυνάμωσης των γυναικών σε περίοδο κρίσεων;

Προφανώς και ως γυναίκα, αν και όταν ξεκίνησα δε γνώριζα ότι πολλά στοιχεία θα αφορούσαν και εμένα. Κυρίως όμως εξαιτίας το αρχικού μας θέματος, που ήταν η χαμηλή εκπροσώπηση των γυναικών στους τεχνολογικούς κλάδους. Στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι σε πολλούς τομείς οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται, οπότε άρχισα να το ψάχνω περισσότερο και τελικά κατέληξα σε αυτό.

Με αστυνομικίνες σε εκδήλωση για τη βία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας

Υπάρχει κάποιο κλικ; Κάποια στιγμή που είπατε: οκ, θα ασχοληθώ στη ζωή μου με την κοινωνική επιχειρηματικότητα;

Η πρώτη μας εταιρία, το «Code it like a girl» συνεχίστηκε από την αμερικάνικη πρεσβεία ως Code girls. Όταν τελείωσε το πρακτικό αυτής της πρώτης κοινωνικής επιχείρησης είπα ότι αυτό το πράγμα με ενθουσίασε. Άρα, είπα ας πάμε να το δούμε και θεωρητικά. Και έκανα ένα master στην κοινωνική καινοτομία και κοινωνική επιχειρηματικότητα στο πανεπιστήμιο του Northampton της Μεγάλης Βρετανίας, το οποίο δεν υπήρχε ως αντίστοιχο πρόγραμμα στην Ελλάδα. Εκεί κατάλαβα ότι πραγματικά με ενδιαφέρει το αντικείμενο και από τη θεωρητική του πλευρά. Και είπα ότι με αυτό θέλω να ασχοληθώ.

Η εμπειρία στον τομέα της εκπαίδευσης γυναικών προσφύγων και μεταναστών πόσο σημαντική ήταν;

Συμμετείχαμε σε στοχευμένες δράσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εκπαίδευση προσφύγων και μεταναστών. Εκεί αντιμετωπίσαμε ξανά το θέμα ότι οι γυναίκες επηρεάζονται δυσανάλογα από κάποιες κρίσεις. Υπάρχουν θέματα, όπως μητρότητα που τις αγγίζουν άμεσα ακόμη και το θέμα της περιόδου τις αγγίζει διαφορετικά. Για παράδειγμα πως αντιμετωπίζει μια γυναίκα σε ένα camp την έμμηνο ρύση. Έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι και με αυτό το κομμάτι και είδα πως οι κρίσεις επηρεάζουν τις γυναίκες δυσανάλογα.

Στο κυλικείο της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ: το μεγαλύτερο σχολείο, όπως λέει

Παρά το γεγονός ότι δεν είχατε περάσει ποτέ ως φοιτήτρια από τα ελληνικά πανεπιστήμια ξεκινήσατε το 2018 ένα πρότζεκτ δουλειάς με ένα κυλικείο στο ΑΠΘ. Η εμπειρία με τους νέους ήταν χρήσιμη;

Το κυλικείο ήταν για μένα το μεγαλύτερο σχολείο. Το να τρέχεις κατ΄ αρχήν μια επιχείρηση από το μηδέν, από το πόστο της λάντζας μέχρι τη διαχείριση του προσωπικού. Το πιο βασικό βέβαια και αν θέλετε το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα ήταν πως όταν δίνεις κάτι ποιοτικό στους νέους και τους φοιτητές που ήρθαν ως πελάτες στο κυλικείο στο γυρνούν πίσω με τον καλύτερο τρόπο. Δεν υπάρχει το «Έλα μωρέ, τι θα καταλάβουν οι νέοι» ή το «έλα μωρέ δεν ασχολούνται οι νέοι με αυτά». Αυτό το κατάλαβα και το αντιλήφθηκα στο κυλικείο και στην επιχείρηση που κάναμε εκεί. Η ανταπόκριση ήταν πολύ μεγάλη και ήταν πάρα πολύ θετικό αυτό που έγινε μέσα στο πανεπιστήμιο.

Κάπου το 2019 ιδρύεται την πλατφόρμα «Υπέροχες Γυναίκες». Πως σας ήρθε η ιδέα;

Είχα γίνει μόλις μητέρα, παράλληλα δούλευα στο κυλικείο και γενικά είχα γύρω μου πολλές γυναίκες που δραστηριοποιούνταν ενεργά και αντιμετώπιζαν διάφορα προβλήματα. Άρχισε ως μια πλατφόρμα διάδρασης γυναικών σε επίπεδο του να δηλώνει η μια το θαυμασμό σε μια άλλη γυναίκα. Επειδή όμως δημιουργήθηκε πολύ γρήγορα μια κοινότητα πολύ μεγάλη, δηλαδή τον πρώτο χρόνο γίναμε 18.000, αρχίσαμε να μοιραζόμαστε και άλλου είδους ιστορίες.

Όπως;

Ιστορίες κακοποίησης, δύσκολες ιστορίες και προβληματισμούς. Έτσι αρχίσαμε να συζητάμε για πιο σοβαρά θέματα που μας απασχολούν όλες. Δημιουργήθηκε ένας ασφαλής διαδικτυακός τόπος, όπου κάθε γυναίκα μπορούσε να εκφράσει ό,τι ήθελε. Αυτή τη στιγμή έχουμε 200.000 μέλη σε όλες μας τις πλατφόρμες, στα social media και στην ιστοσελίδα μας. Πρόκειται για μια Μη Κερδοσκοπική Επιχείρηση, που έχει ως στόχο να διοργανώνει και offline δράσεις, που έχουν θετικό κοινωνικό αντίκτυπο για τις γυναίκες και για τη κοινωνία. Και είμαστε πολύ ευχαριστημένες με τον τρόπο που έχει εξελιχθεί.

Παίζουν ρόλο σε όλα αυτά τα βραβεία; Έχετε πάρει ήδη τρία.

Τα βραβεία επιβεβαιώνουν ότι βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο. Και πολλές φορές το χρειάζεσαι όταν ξεκινάς κάτι (χαμογελάει).

Είναι συνειδητοποιημένες οι γυναίκες στη χώρα μας σήμερα;

Οι γυναίκες ήταν πάντα συνειδητοποιημένες, απλά αυτά τη στιγμή έχουμε βρει και τον τρόπο και το χώρο για να μπορούμε να εκφράσουμε όλα αυτά που συνειδητοποιούμε.

Ποιοι είναι αυτοί οι χώροι;

Ο καθένας στην οικογένεια και στον περίγυρό του, σε φίλους, γνωστούς και την οικογένειά του, που πολλές φορές είναι ο πρώτος κλοιός που σφίγγει και έπειτα στην κοινωνία την ίδια.

Γιατί έχουμε το τελευταίο διάστημα τόσα πολλά φαινόμενα γυναικοκτονιών, αλλά και ενδοοικογενειακής βίας;

Φαινόμενα βίας είχαμε πάντα. Σίγουρα -όπως δείχνουν και οι έρευνες- μετά από πανδημίες και εγκλεισμούς αυτά τα φαινόμενα δυστυχώς αυξάνονται ραγδαία. Τώρα τα βλέπουμε παντού γύρω μας γιατί ο κόσμος μιλά, οι γυναίκες μιλούν και έχει έρθει η ώρα να κάνουμε και κάτι γι’ αυτό.

Το metoo έπαιξε εδώ ένα ρόλο;

Το metoo έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Βέβαια άργησε πάρα πολύ στην Ελλάδα. Σκεφτείτε ότι ξεκίνησε το 2011 και το 2016 σε άλλες χώρες και εδώ ήρθε το 2021. Αν θέλετε την άποψή μου καλώς ήρθε, καθώς παρά πολλές γυναίκες βρήκαν τον τρόπο να συζητήσουν σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και δημόσια τέτοια θέματα.

Υπήρξαν και υπερβολές στο metoo;

Ξέρετε κάτι. Σε όλους τους κλάδους υπάρχουν υπερβολές και όταν ένα τέτοιο φαινόμενα σκάει θα υπάρξουν και υπερβολές. Δεν πρέπει όμως να εστιάζουμε εκεί την προσοχή μας.

Πως θα αυτοχαρακτηριζόσασταν;

(Χαμογελάει). Εσωστρεφής και δεν μου αρέσει καθόλου η έκθεση. Ακριβώς αυτά που χρειάζονται για την πολιτική (γελάει). Θεωρώ ότι είμαι πολύ εργατική και έχω ένα ήρεμο δυναμισμό.

Πως θα χαρακτηρίζατε αυτό που κάνετε;

Ασχολούμαι έντονα με τα κοινωνικά ζητήματα. Αυτό είναι που με ενδιαφέρει. Τα κοινωνικά θέματα που πολλές φορές είναι άλυτα ή που δεν ενδιαφέρουν τον πολύ κόσμο.

Ακτιβίστρια;

Ξέρετε, δε μου αρέσουν οι ταμπέλες, γιατί νιώθω ότι με περιορίζουν. Όπως σας είπα ενδιαφέρομαι βαθιά για τα κοινωνικά θέματα.

Πάντως για να κάνω και ένα σχόλιο: ο φεμινισμός ήταν ένα κίνημα που στηρίχτηκε κυρίως από την Αριστερά….

Και καλώς το βάζετε. Εγώ θα προσθέσω σε αυτό ότι πάλι καλά που τα κοινωνικά θέματα δεν είναι πλέον μονοπώλιο της Αριστεράς. Αυτό είναι κάτι σημαντικό που για μένα ενώνει τον κόσμο και δεν τον διχάζει. Τα κοινωνικά ζητήματα δεν είναι κομματικά. Θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν όλους το ίδιο και θα έπρεπε να είμαστε όλοι πραγματικά ενωμένοι για να τα λύνουμε.

Στην ορκωμοσία στη Βουλή, μαζί με την κόρη της Αΐρα

Η πρόταση για τη συμμετοχή σας στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ πως έγινε; Σας πήρε τηλέφωνο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης;

Έγινε ένα τηλέφωνο από το γραφείο του πρωθυπουργού, όπου μού ζήτησαν μια συνάντηση. Κατέβηκα στην Αθήνα χωρίς να ξέρω περί τίνος πρόκειται. Είχα στο μυαλό μου ότι μπορεί να αφορά κάποιες δράσεις που κάναμε τότε με τις «Υπέροχες Γυναίκες» στο να χαρτογραφήσουμε τις υπηρεσίες που υπάρχουν διαθέσιμες για τις γυναίκες στην Ελλάδα, αλλά η συζήτηση πήγε τελείως διαφορετικά (χαμογελάει).

Τι εικόνα είχατε για τον Κυριάκο Μητσοτάκη πριν τον γνωρίσετε;

Θεωρούσα ότι είναι μια θετική ηγετική φιγούρα που με τις πολιτικές του μας «καλοσυνιστά» στην Ευρώπη. Και αυτό για μέγα που είχα ζήσει στο εξωτερικό την περίοδο της οικονομικής κρίσης, όπου απέναντι στους Έλληνες υπήρξε ένας ρατσισμός, ήταν σημαντικό

Η πρώτη σας εντύπωση μετά τη συνάντηση;

Μια θετική έκπληξη θα έλεγα κυρίως για το πόσο προσιτός ήταν και πόσο γνωρίζει βαθιά το συνομιλητή του, αλλά και τα θέματα που άπτονται της ατζέντας του συνομιλητή του. Φυσικά η ευκαιρία που μου έδωσε είναι κάτι το τρομερό, το οποίο δε θα ξεχάσω ποτέ.

Κατά την προεκλογική περίοδο, που όπως λέει ήταν τρομακτική, γιατί δεν την είχε ζήσει ποτέ ξανά

Η προεκλογική περίοδος πώς κύλησε;

Ήταν τρομακτική γιατί δεν το είχα ξανακάνει ποτέ στη ζωή μου. Κύλησε δύσκολα γιατί προσπαθούσα να καταλάβω και να συνειδητοποιήσω τι γινόταν.

Ξέρετε κάποιοι βλέπουν με μισό μάτι τους βουλευτές Επικρατείας γιατί εκλέγονται χωρίς σταυρό. Εσείς πως αισθάνεστε;

Κοιτάξτε, υπάρχουν άνθρωποι σαν εμένα που δε θα είχαν αλλιώς πρόσβαση στην πολιτική. Αυτό το έκανε ο πρωθυπουργός με το Επικρατείας, γιατί υπάρχουν και άλλα στελέχη που μπήκαν στη Βουλή που διαφορετικά δε θα ακολουθούσαν αυτά τα βήματα, όπως η Ιωάννα Λιτρύβη που αυτές τις ημέρες έγινε υφυπουργός και της αξίζει 200% ή ο Γιώργος ο Σταμάτης. Είμαστε άνθρωποι οι οποίοι έχουμε κάνει έργο, αλλά δε θα μπορούσαμε να μπούμε ποτέ στην πολιτική αλλιώς. Είναι δικαίωμα του καθενός να το βλέπει όπως θέλει, αλλά εγώ το βλέπω ως μια καταπληκτική ευκαιρία να μπουν νέοι άνθρωποι μέσα.

2023, στο ευρωκοινοβούλιο

Πως ήταν μέχρι στιγμής οι πρώτες ημέρες στη Βουλή;

Συναρπαστικές, γιατί είχα να βρεθώ στη Βουλή από την Τρίτη γυμνασίου που πήγαμε εκδρομή με το σχολείο (γελάει). Τρομερή εμπειρία. Ο ίδιος ο χώρος σε βάζει σε μια διαδικασία να σκεφτείς ότι αυτό που κάνεις είναι κάτι που έχει τεράστια ευθύνη.

Κάτι που σας απογοήτευσε;

Συνειδητοποιώ πόσο περίπλοκες είναι οι νομοθετικές διαδικασίες και αυτό ο κόσμος δεν μπορεί να το αντιληφθεί. Και είναι ένα μεγάλο στοίχημα, δηλαδή το πως θα φέρεις τον κόσμο μέσα στη Βουλή για να μπορέσει να παρακολουθήσει από κοντά το κοινοβουλευτικό έργο.

Κάτι που σας αιφνιδίασε θετικά;

Μπαίνοντας στη Βουλή θεωρούσα ότι η Ελλάδα είναι χωρισμένη στα δύο και ότι είμαστε διχασμένοι όλοι με όλους. Τελικά μπήκα μέσα σε μια Βουλή, όπου υπάρχει συναδελφικότητα υπάρχουν συζητήσεις και όμορφες σχέσεις ακόμη και μεταξύ συναδέλφων διαφορετικών κομμάτων και αυτό ήταν κάτι θετικό. Ειδικά στις Υποεπιτροπές που αφορούν τα κοινωνικά θέματα, στις οποίες συμμετέχω, διακρίνω μια ατμόσφαιρα συναδελφικότητας και συνεργασίας.

Πολύ κουβέντα αυτές τις ημέρες για το νομοσχέδιο για το γάμο των ομοφύλων ζευγαριών. Πως το βλέπετε;

Εγώ επειδή ασχολούμαι όλα αυτά τα χρόνια με τα συγκεκριμένα θέματα είμαι σαφώς θετική και θα ψηφίσω υπέρ σε οτιδήποτε αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ισότητα και στο γάμο, αλλά και γενικά στο οποιοδήποτε επίπεδο.

Και για την τεκνοθεσία;

Σαφώς.

Βία υπάρχει παντού στη σημερινή κοινωνία. Την αποδίδεται στην πανδημία και στα παρεπόμενά της;

Σίγουρα εντείνεται και από αυτό που λέτε, γιατί έχουμε ζήσει πολύ δύσκολες καταστάσεις. Όπως λένε οι έρευνες οι καταστάσεις αυτές που ζήσαεμ όλοι δημιουργούν έξαρση στα φαινόμενα βίας. Η βία δε δικαιολογείται από κανένα τέτοιο φαινόμενο, είναι κατακριτέα και πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να την αντιμετωπίσουμε. Όχι μόνο σε επίπεδο πολιτικής, αλλά να φτάσουμε πιο βαθιά Για μένα η εκπαίδευση και η παιδεία είναι το Νούμερο 1

Τι έρχεται στο μέλλον για τη Μαρία-Νεφέλη Χατζηιωαννίδου; Είναι νωρίς ακόμη να μιλάμε για αυτό; Θα μείνετε στην πολιτική;

Θα ήθελα να μείνω στην πολιτική γιατί μπαίνοντας συνειδητοποίησα ότι υπάρχει χώρος και μεγάλο πεδίο δράσης, το οποίο μου αρέσει. Ειδικά στο θέμα της κοινωνίας των πολιτών.

Τι λείπει από την πολιτική σήμερα;

Αν πρέπει να σας απαντήσω μονολεκτικά θα έλεγα οι μη επαγγελματίες πολιτικοί (χαμογελάει).

Στο γραφέιο με τη μεγάλη της κόρη Αΐρα

Με τα κορίτσια της: την Αΐρα και την Ίριδα

Πως είναι η σημερινή σας οικογένεια; Μπορείτε να μας την περιγράψετε;

Τετραμελής. Ο σύζυγός μου και τα δύο κορίτσια μας, ετών 5 και 2.

Υπάρχει κάτι που κάνετε ευχάριστα; Κάπου διάβασα ότι σας αρέσουν τα lego. Γιατί; Σας ηρεμούν;

Ασχολούμαι με τα lego από μικρή. Είναι η ένοχη απόλαυσή μου, να κάθομαι και να παίζω με τα lego της κόρης μου, αλλά και με lego ενηλίκων, κτίζοντας κατασκευές.

Παίζετε και ντραμς;

Παίζω ντραμς, με μεγάλη αποτυχία (γελάει). Προσπαθώ να μάθω τα τελευταία χρόνια, αλλά δυστυχώς ο ελεύθερος χρόνος είναι περιορισμένος. Έχω πάρει το kid μου και προσπαθώ.

Τι άλλο σας χαλαρώνει;

Με χαλαρώνει να ακούω πολύ δυνατά μουσική στο σπίτι και να χορεύω με τα κορίτσια μου. Το οποίο γίνεται κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε (γελάει).

Μουσική; Τι ακούτε;

Ακούω το πάντα. Αγαπημένο μου συγκρότημα είναι οι Queen, όπου θέλω να σας πω ότι έχω και αυτόγραφο από τον κιθαρίστα του γκρουπ Brian May. Γιατί ως πραγματική φαν τού έστελνα γράμματα και μια ημέρα μου απάντησε.

Αγαπημένη ομάδα υπάρχει;

Ως Θεσσαλονικιά έλεγα μια ζωή ότι είμαι ΠΑΟΚ. Για να είμαι ειλικρινής δεν παρακολουθώ πολύ.

Μαγειρεύετε στο σπίτι;

Η μαγειρική είναι το αδύνατο σημείο μου. Αν σε κάτι δεν είμαι καλή αυτό είναι η μαγειρική, αλλά ευτυχώς μαγειρεύει τέλεια η μητέρα μου.

Τι σας κάνει ως αγαπημένο σας φαγητό;

Μακαρόνια με κιμά.

Μια ωραία ταινία που είδατε τελευταία;

Είδα το «C’mon, C’mon» με τον Joaquin Phoenix και το «Poor things» του Λάνθιμου που όλοι συζητάμε.

Σας άρεσε;

Μου άρεσε πολύ.

Τι χρειάζεται η χώρα πιο πολύ την επόμενη τετραετία;

Χρειάζεται μεταρρυθμίσεις τις οποίες όμως οι πολίτες θα μπορέσουν να τις αντιληφθούν άμεσα στην καθημερινότητά τους. Αυτό θέλει και ο κόσμος και αυτό χρειάζεται και η Ελλάδα.

Τι χρειάζεται η Θεσσαλονίκη τα επόμενα χρόνια;

Να μη σας πω για την κίνηση, τις μεταφορές, το ότι είμαστε μια βρώμικη πόλη, με έλλειψη πράσινου και πάρκων, τα οποία τα γνωρίζουμε όλοι. Θαρρώ ότι χρειάζεται ένα καινούργιο όραμα. Και ξέρετε εμείς που έχουμε πρόσβαση μέσω του ίντερνετ για το τι θα πει πραγματικά ευρωπαϊκή πόλη είναι κρίμα να βλέπουμε ότι η Θεσσαλονίκη μένει πίσω σε αυτό το κομμάτι. Γιατί έχουμε όλα τα φόντα να γίνουμε.

Με τι στοιχεία αυτό το όραμα;

Σίγουρα οι νέοι να μη θέλουν να φύγουν από εδώ αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες είτε στην Αθήνα είτε στο εξωτερικό. Και αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί με μεγάλες εταιρίες που έρχονται εδώ και προσφέρουν θέσεις εργασίας και που έχουν προοπτική, ώστε κάποιος να κάτσει στη Θεσσαλονίκη, να δημιουργήσει -εφόσον θέλει- μια οικογένεια και να έχει προοπτική και στο κομμάτι της καριέρας του. Για μένα αυτό είναι καθοριστικό ως παράγοντας.

Τέλος η ερώτηση για το μαγικό ραβδί: αν το είχατε τι θα αλλάζατε στη νοοτροπία της Ελλάδας που δε διορθώνεται εύκολα;

Νομίζω ότι θα άλλαζα την πεποίθηση που δυστυχώς έχουμε όλοι μας ότι τίποτα δεν αλλάζει σε αυτή τη χώρα. Ότι «έλα μωρέ γιατί να το κάνω εγώ αφού τίποτα δε θα αλλάξει. Ας παρκάρω παράνομα, γιατί όλοι αυτό κάνουνε». Νομίζω ότι αν άλλαζε αυτό θα βλέπαμε τεράστια διαφορά. Γιατί τα πράγματα αλλάζουν όντως.