ΑΠΟΨΕΙΣ

Είναι πλέον ένα σοβαρό σενάριο. Είναι το ακλόνητο φαβορί για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων, όπως έδειξαν οι εκλογές στην Αϊόβα. Οι δικαστικές περιπέτειές του φαίνεται πως τον ωφέλησαν, καθώς στα μάτια των οπαδών του παίρνει τη μορφή του θύματος που καταδιώκει ένα ολόκληρο κατεστημένο. Συνεπώς θα πρέπει να αρχίσουμε να συγγράφουμε σενάρια με τον Ντόναλντ Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ.

Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Ας ξεκινήσω από τα ελληνοτουρκικά. Η εκλογή του Τραμπ θα είναι ένα δώρο στον Ταγίπ Ερντογάν. Οι δυο τους είχαν στο παρελθόν πολύ καλή χημεία, συνεννοούνταν, παρά τις διαφορές του Τούρκου ηγέτη με το «βαθύ» κράτος των ΗΠΑ. Είναι επόμενο λοιπόν να δούμε, από τον Ιανουάριο του 2025 -όταν και θα αναλάβει την εξουσία ο επόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ- έναν Ερντογάν από τα παλιά απέναντι στην πατρίδα μας. Επιθετικό και διεκδικητικό, αν βεβαίως κρατήσει μέχρι τότε το καλό σημερινό κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Εξίσου δυσοίωνη θα είναι η κατάσταση και για την Ευρώπη. Ο Ντόναλντ Τραμπ θεωρεί τον ρόλο του ΝΑΤΟ, στην υπάρχουσα μορφή του, ξεπερασμένο. Πιστεύει πως οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για τους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς των χωρών τους. Το καθεστώς σύμφωνα με το οποίο οι Αμερικάνοι ήταν οι βασικοί χρηματοδότες του ΝΑΤΟ, ο Τραμπ αν εκλεγεί, θα το τερματίσει. Ποιες θα είναι οι συνέπειες; Αύξηση των αμυντικών δαπανών των ευρωπαϊκών κρατών, πληθωρισμός και αύξηση των ελλειμμάτων. Τόσο καλά. Και για την Ουκρανία ακόμα χειρότερα. Θα εγκαταλειφθεί στο έλεος του Θεού.

Πάντα ο Τραμπ πίστευε πως ο Αμερικανός Πρόεδρος πρωτίστως θα πρέπει να μεριμνά για το βιοτικό επίπεδο των Αμερικανών πολιτών. Αυτή η θεώρηση είναι ο προθάλαμος ενός απομονωτισμού που θα αφήσει ένα μεγάλο κενό σε συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη. Ποιος θα το καλύψει αυτό το κενό; Θα μπορέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση να σταθεί στα πόδια της με την Αμερική απούσα;

Ακόμα πιο επικίνδυνη θα είναι η κατάσταση στη Μ. Ανατολή. Ο Τραμπ έχει ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Ισραήλ, κάτι που δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα οι Παλαιστίνιοι ηγέτες. Δεν αντιλήφθηκαν δηλαδή πως οι παραινέσεις του Μπάιντεν και του Μπλίνκεν προς το Ισραήλ για αυτοσυγκράτηση θα είναι παρελθόν αν εκλεγεί ο Τραμπ. Και το Ιράν θα γνωρίσει πολύ μεγάλη πίεση σε όλα τα μέτωπα στα οποία είναι ανοικτό. Να μη λησμονούμε πως οι συμφωνίες Ομπάμα με το καθεστώς του Ιράν ακυρώθηκαν όταν ο Τραμπ ανέλαβε την εξουσία.

Για το τι θα συμβεί στο εσωτερικό μέτωπο των ΗΠΑ σε περίπτωση νίκης του Τραμπ έχουν γραφτεί τα πιο σκοτεινά σενάρια. Θα επιδιώξει να κυνηγήσει όσους τον κυνηγούν ακόμα; Θα ζητήσει δικαίωση της θεωρίας που διακινούν οι οπαδοί του ότι η νίκη του Μπάιντεν το 2020 ήταν προϊόν νοθείας; Και μέχρι πού θα φτάσει σε αυτό το κυνήγι; Ή μήπως, αν τελικά επικρατήσει, θα κινηθεί στη λογική «ό,τι έγινε, έγινε, κοιτάμε τώρα μπροστά;».

Αναμφίβολα μπαίνουμε σε μία πολύ ενδιαφέρουσα περίοδο που θα διαρκέσει ίσως μέχρι τα ξημερώματα της πρώτης Τετάρτης του Νοεμβρίου 2024.