20/01/2024 08:00
Νέος δήμαρχος, με 5 αδέλφια και 5 παιδιά. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του νέου δημάρχου Παύλου Μελά Δημήτρη Ασλανίδη, που είναι ο σημερινός καλεσμένος του «πρωινού καφέ». Συζητήσαμε μαζί του για την παλιά Σταυρούπολη και το λυόμενο όπου γεννήθηκε πριν από 40 χρόνια, το δυναμισμό, την προσφορά και τη δοτικότητα που πήρε από τον Πόντιο πατέρα και το νοιάξιμο, το ήπιο του χαρακτήρα και την απλότητα της θρακιώτισσας μάνας του που τού διαμόρφωσαν το χαρακτήρα. Ακόμη για το ρόλο που έπαιξε η Εκκλησία τη ζωή του, αλλά και τη γραφειοκρατία που κάνει τα πάντα δύσκολα στη δημόσια ζωή. «Αν μπορούσα αύριο να την αποτινάξω από την αυτοδιοίκηση θα το έκανα με ένα μαγικό ραβδί», τονίζει.
Με 5 παιδιά στο σπίτι και τα δημοτικά θέματα να τρέχουν υπάρχει χρόνος για πρωινό καφέ;
Ψάχνουμε να βρούμε χρόνο για καφέ (χαμογελάει), βρίσκουμε ευκαιρίες για τις μικρές χαρές της καθημερινότητας, κυρίως το Σαββατοκύριακο, με έξοδο με τη σύζυγο και με κάποια από τα παιδιά.
Άρα τις καθημερινές είναι δύσκολο;
Το πρωί είναι δύσκολο.
Το ξυπνητήρι πότε κτυπά;
Οκτώ παρά. Οκτώ και κάτι πρέπει να είμαι στο δημαρχείο.
Όταν πίνετε καφέ τι είδους είναι;
Καπουτσίνο. Και εγώ και η σύζυγος.
Στο δημαρχείο τι ώρα έρχεστε;
8 και κάτι. Και σίγουρα τις πρώτες ημέρες θα πιάσουμε 5 η ώρα.
Με τον πατέρα του Γιώργο σε ηλικία 5 ετών
Πάμε 40 χρόνια πίσω: Γεννημένος στη Σταυρούπολη, έτσι;
Στη Σταυρούπολη. Όλα έχουν γίνει εδώ. Κοντά στη Λαγκαδά (χαμογελάει), με κεντρικό άξονα την οδό Λαγκαδά είναι η ζωή μου. Στην περιοχή Άνωθεν Ασύλου, κοντά στο παράρτημα του Αγίου Παντελεήμονα και δίπλα στο Ψυχιατρείο. Εκεί γεννηθήκαμε σε μια περιοχή που είναι ξεχασμένη μέχρι και τα σήμερα. Δεν έχουν γίνει πολλά έργα ούτε αναπλάσεις και νομίζω ότι είναι περιοχή που πρέπει να την κοιτάξουμε.
Σχολείο;
Πήγα δημοτικό σε αυτό που λέμε Πέτρινο της Σταυρούπολης. Γυμνάσιο στο 3ο και Λύκειο στο 1ο. Όλα εδώ τριγύρω, σε μια απόσταση ενός χιλιομέτρου (χαμογελάει).
Σε τι σπίτι χωρούσαν 2 γονείς και 6 αδέλφια;
Μεγαλώσαμε σε ένα λυόμενο 70 τετραγωνικών. Το ότι μεγαλώσαμε φτωχικά μάς βοήθησε για να μάθουμε ότι στη ζωή για να κατακτήσεις πράγματα πρέπει να δουλέψεις. Τίποτα δε βρήκαμε εύκολα και γι΄ αυτό μάθαμε να είμαστε αγωνιστές.
(Διακόπτει για να πιει μια γουλιά καφέ)
Καλά που ήρθατε να πιω ένα καφέ (χαμογελάει). Δεν ξέρω αν με μάτιαξε κανείς, αλλά από την Πρωτοχρονιά μέχρι και τις 12 και 13 του μηνός ήμουν κρυωμένος. Έπινα δύο με τρία τσάγια την ημέρα. Σιδερίτης, τσάι του βουνού για να μπορώ να συνέρχομαι και να μπορώ να βγάζω την μέρα.
Άρα είναι αυτός ο πρώτος καφές της χρονιάς;
Ο πρώτος (γελάει). Δεν είμαι όμως πολύ του καφέ. Είμαι γενικά στην… τσίτα, οπότε τον καφέ τον αποφεύγω. Γιατί ο καφές σε κάνει ακόμη πιο νευρικό.
Οι γονείς σας τι δουλειά έκαναν;
Ο πατέρας μου δούλευε στο δημόσιο, στο ΤΕΒΕ. Όταν γεννήθηκα είχε ένα μαγαζί στη Σταυρούπολη με χρώματα και σιδηρικά. Μετά μπήκε στο δημόσιο, άφησε το ελεύθερο επάγγελμα και ασχολούνταν με την Ιεραποστολή. Ήταν πρόεδρος του ιεραποστολικού συλλόγου. Από αυτόν μάθαμε τα της κοινωνικής προσφοράς, ότι πρέπει να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας. Δηλαδή, ότι δεν υπάρχουν η ατομική ευτυχία και ο ιδιωτικός παράδεισος. Πρέπει βοηθώντας την κοινωνία να προχωράμε και εμείς και να αναπτυσσόμαστε μέσα σε αυτή.
Η μαμά;
Η μαμά με 6 παιδιά έκανε οικιακά. Πάντα είχε να χουσμετεύει, να μεριμνά για εμάς και για τα παιδιά της και την πεθερά της.
Με τα 5 αδέλφιά του και τους γονείς του Γιώργο και Αγγελική
Ωραία έκφραση. Να χουσμετεύει.
Έχω καταβολές και θρακιώτικες. Μισός Πόντιος και μισός Θρακιώτης είμαι. Ο πατέρας Πόντιος, η μάνα Θρακιώτισσα.
Έπαιξε ρόλο αυτό στη διαμόρφωση του Δημήτρη Ασλανίδη;
Βέβαια. Ο δυναμισμός, η προσφορά και η δοτικότητα του Πόντιου πατέρα με το νοιάξιμο, το ήπιο του χαρακτήρα και την απλότητα της Θρακιώτισσας μάνας είναι το μείγμα που μας έχει επηρεάσει.
Ως μεγαλύτερος αδελφός είχατε πάντα μια έννοια μεγαλύτερης ευθύνης για τους μικρότερους;
Το να είσαι ο μεγάλος αδελφός είναι ευθύνη, είναι νοιάξιμο, είναι έγνοια θέλοντας και μη. Μεγαλώνεις με μια σύμφοιτη μέσα σου έγνοια για τα υπόλοιπα αδέλφια. Είτε το δείχνεις είτε όχι. Γιατί πολλές φορές η καθημερινότητα και η πίεση της ζωής δε σου επιτρέπει να δείχνεις όλα όσα νοιώθεις. Αυτό λοιπόν, που λέτε υπήρχε πάντα. Μέχρι και σήμερα.
Με τον πατέρα του Γιώργο. «Στο σπίτι κατάλαβα τι σημαίνει κοινωνική προσφορά»
Ποιες είναι εικόνες από εκείνα τα παιδικά χρόνια από τη Σταυρούπολη που σας έρχονται στο μυαλό; Το σπίτι; Η πόλη;
Το παιχνίδια έξω στις αλάνες, τα παιχνίδια στις φτωχογειτονιές. Σου μένουν γιατί ήταν παιχνίδια και σκληραγώγηση μαζί. Τα σύγχρονα παιδιά δεν το έχουν αυτό και νομίζω ότι τους λείπει για το μεγάλωμά τους. Θυμάμαι ακόμη τις παρέες στα σχολεία και τα κατηχητικά, γιατί είχαμε και σχέση με την ενορία του Αγίου Ελευθερίου.
Κάποιο ιδιαίτερο χόμπι;
Όλα τα αθλήματα.
Μπάλα; Ποδόσφαιρο;
Και μπάλα και μπάσκετ και χάντμπολ και βόλεϊ, ενώ ήμουν και πολύ καλός στο στίβο.
Σε ποιο αγώνισμα;
Και μαραθώνιο έτρεξα και 100άρι. Απλά αυτά όλα μέχρι τα λυκειακά χρόνια. Δεν καταπιάστηκα με ένα συγκεκριμένο γιατί με κέρδισαν τα γράμματα, η φιλολογία και οι επιστήμες. Αλλά από μικρός είχα ιδιαίτερη ροπή και έφεση προς όλα τα αθλήματα. Αθλητικότατος τύπος (χαμογελάει).
Καλός μαθητής;
Καλός μαθητής. Όχι ο σημαιοφόρος, αλλά στους πρώτους.
Ποια μαθήματα ήταν τα αγαπημένα σας;
Τα φιλολογικά, εκεί ήταν η δική μου έφεση. Ήμουν ο καλύτερος του σχολείου Τα Αρχαία, η Έκθεση και τα Λατινικά ήταν αυτά που λάτρευα στη Δευτέρα και στην Τρίτη Λυκείου. Είχα βέβαια και καλούς καθηγητές και στο σχολείο και στο φροντιστήριο, που με βοήθησαν να αγαπήσω αυτά τα μαθήματα, να γράψω 18,5 στην έκθεση και 18,5 στα Αρχαία στις πανελλαδικές. Αν ήταν μόνο τα φιλολογικά μαθήματα θα περνούσα στις πρώτες θέσεις της Νομικής. Τότε όμως το σύστημα ήταν με 9 μαθήματα και τα τρία από αυτά ήταν θετικά μαθήματα, στα οποία έγραφα γύρω από τη βάση. Φυσική, Μαθηματικά, Βιολογία- ήμουν στο 10 με 12. Έτσι έπεσε ο γενικός μου στο 16,6. Η φιλολογία όμως ήταν επιλογή μου. Ήθελα να πάω Θεολογία. Τα τελευταία χρόνια όμως αυτή σκέψη μεταβλήθηκε. Επειδή ακριβώς λάτρεψα αυτά τα μαθήματα είπα ότι αυτά μπορεί εύκολα να τα διδάξω κιόλας. Έτσι επέλεξα τη Φιλολογία.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν μετά και τα ιδιαίτερα μαθήματα. Έχετε αναλογιστεί γιατί;
Ήταν η αγάπη για τη διδασκαλία και το να μεταδώσω τις γνώσεις που κατείχα. Επίσης υπήρχε και η αγάπη για τα παιδιά και τη νεολαία. Ήμουν κατηχητής από τα 15 μου χρόνια εδώ στον Άγιο Ελευθέριο. Για να γαλουχήσω τους νέους ανθρώπους να παίρνουν σωστές αρχές στη ζωή τους. Και αυτό παράλληλα με τη γνώση με οδήγησε στα ιδιαίτερα μαθήματα που τα έκανα για περίπου μια δεκαετία στην ευρύτερη Θεσσαλονίκη.
Κάπως έτσι ήρθε και η ιδέα για το Κοινωνικό Φροντιστήριο, αλλά και στη συνέχεια τα Φροντιστήρια Ασλανίδη.
Το πρώτο για τρία χρόνια και μετά ήρθε η έμπνευση για τα «Φροντιστήρια Ασλανίδης».
Η προσέγγιση με την Εκκλησία προέκυψε από το σπίτι;
Μεγάλωσα σε οικογένεια που είχε σχέση με την πίστη. Είχα θείο Ιεραπόστολο, δηλαδή ιερέα, κληρικό, ο οποίος έφυγε στην Αφρική. Επί 12 χρόνια έκανε Ιεραποστολή στο κέντρο της Αφρικής στο Κονγκό και σκοτώθηκε εκεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Αυτό επηρέασε καταλυτικά όλη την πορεία της οικογένειάς μας και ασφαλώς και εμένα. Εγώ ήμουν τότε 4 ετών.
Πόσο σάς επηρέασε το γεγονός αυτό;
Επηρέασε συνολικά όλη την οικογένεια. Είδα τον πατερά μου να αλλάζει τον τρόπο σκέψης του, όπως και όλη μου την οικογένεια, Γιατί ναι μεν υπήρχε η επαφή με την Εκκλησία, αλλά μετά το δέσιμο ήταν διαφορετικό. Και όταν λέμε επαφή με την Εκκλησία εννοούμε με την πίστη ως αγνή σχέση με το Θείο. Δηλαδή, κάτι με το οποίο παίρνεις δύναμη, κάτι με το οποίο νοιώθεις ότι είναι το καλό στο κόσμο.
Ο ρόλος της σήμερα ποιος πρέπει να είναι;
Είναι διττός και σήμερα αυτό είναι πιο αναγκαίο. Να έχει και πνευματικό και καθοδηγητικό χαρακτήρα προς την ελληνική κοινωνία και σίγουρα να συνδυάζει το ανθρωπιστικό κομμάτι. Δηλαδή το να αγγίζει τον πόνο των ασθενεστέρων, αυτούς οι οποίοι το έχουν ανάγκη. Το έργο αυτό το επιτελεί σήμερα με πολύ όμορφο τρόπο με τα συσσίτια και με τις κοινωνικές δομές, αγγίζοντας έτσι τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Και χαίρομαι γι΄ αυτό.
Υπάρχει και μια πιο έντονη σχέση του κόσμου με την Εκκλησία σήμερα.
Πάντα στις δύσκολες εποχές η σχέση με την Εκκλησία γίνεται πιο έντονη και πιο σφικτή. Και αυτό δεν είναι κακό.
Το 2010 ήρθε η πρόταση για τη συμμετοχή σας στο ψηφοδέλτιο του Διαμαντή Παπαδόπουλου. Το σκεφτήκατε καθόλου ή ήταν δεδομένο;
Ήταν κάτι που έλεγα ότι δε θα συμβεί ποτέ στη ζωή μου. Δηλαδή, έλεγα ότι ποτέ δε θα ασχοληθώ με τα πολιτικά. Αυτό το έλεγα μέχρι τα 25 μου χρόνια, στα 25,5 ήρθε η πρόταση από το Διαμαντή Παπαδόπουλο που με έβλεπε να ασχολούμαι με τα κοινωνικά θέματα. Με κάλεσε να είμαι υποψήφιος μαζί του, δεν πίστευα ότι θα πάω καλά γιατί δεν ήξερα και ήμουν εντελώς άμαθος στο κομμάτι των δημοσίων σχέσεων και των χειραψιών. Τελικά το πράγμα πήγε εντελώς διαφορετικά. Ήμουν ο δεύτερος σε σταυρούς σύμβουλος του συνδυασμού σε όλο τον δήμο του Παύλου Μελά και μού ανέθεσε αμέσως την προεδρεία της Δημοτικής Επιχείρησης «Ίρις»
Όπου και έγιναν πολλά τότε. Ιδρύθηκαν το Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων και το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και ΑΜΕΑ.
Όντως ιδρύσαμε αυτές τις κοινωνικές δομές. Βρήκα την «Ίριδα» να είναι κυρίως πολιτιστικός όμιλος και της έδωσα και τον κοινωνικό χαρακτήρα. Καταφέραμε να διασφαλίσουμε ευρωπαϊκά κονδύλια και απέκτησε βιωσιμότητα ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου. Πως τα φέρνει όμως ο κύκλος της ζωής. Αυτήν τη Δημοτική Επιχείρηση δεν την πρόλαβα ξανά, καθώς 31 Δεκεμβρίου του 2023 έκλεισε έπειτα από απόφαση της κυβέρνησης. Έτσι ανοίγει ξανά ο κύκλος μου χωρίς το Νομικό Πρόσωπο, με το οποίο ξεκίνησα τη θητεία μου στην αυτοδιοίκηση.
Πως ήταν η πρώτη αυτοδιοικητική εμπειρία; Καλή; Κακή; Ενδιαφέρουσα; Δημιουργική;
Ήταν η μύηση στα αυτοδιοκητικά. Ήταν ενδιαφέρουσα, αλλά και ταυτόχρονα δύσκολη περίοδος για μένα. Όταν ένας νέος άνθρωπος μπαίνει σε ένα σκληρό πράγμα, όπου έχει να κάνει με διοίκηση, με αντιπολίτευση, με εσωτερικές τριβές και με διαμάχες δεν είναι εύκολο πράγμα. Δηλαδή, γνωρίζεις την ομορφιά της αυτοδιοίκησης αλλά και το αρρωστημένο της κομμάτι. Ανθρώπους που θέλουν να ψέγουν και να καταγγέλλουν τα πάντα. Αυτό μακάρι να μπορούσα να το αποτινάξω. Απογοητεύτηκα και έφυγα γρήγορα, αφού πρώτα μέσα σε ένα χρόνο παραιτήθηκα και από τη θέση αυτή
Γι΄ αυτό και το 2014 δεν συμμετείχατε στις αυτοδιοικητικές εκλογές;
Αποστασιοποιήθηκα και ανέλαβα πρόεδρος στον ιεραποστολικό σύνδεσμο για να κάνω κοινωνικό έργο. Για το λόγο αυτό δεν ήμουν υποψήφιος. Στήριξα όμως τον δήμαρχο που διαδέχτηκα το 2014, τον Δημήτρη Δεμουρτζίδη. Μάλιστα έγραφα και τους λόγους του.
Η περίοδος που ακολούθησε;
Ήταν η περίοδος της επαγγελματικής ανέλιξης μέσω των ιδιαιτέρων και της μετάβασης μετά στην ίδρυση του φροντιστηρίου αλλά και της κοινωνικής προσφοράς μέσω της Ιεραποστολής.
Το 2019 ήρθε το άλμα με τη συμμετοχή σας στις περιφερειακές εκλογές με το συνδυασμό του Απόστολου Τζιτζικώστα.
Η απόφαση ήταν πιο ώριμη και θα έλεγα πιο δυναμική. Ήταν ένας δυνατός αγώνας, με χιλιάδες χιλιόμετρα σε όλη την περιφερειακή ενότητα Θεσσαλονίκης, με το αποτέλεσμα να μας δικαιώνει. Βγήκα τρίτος στους 120 υποψηφίους του Τζιτζικώστα στην κεντρική Μακεδονία και ο Απόστολος μου εμπιστεύεται το κομμάτι της κοινωνικής αλληλεγγύης ως τομεάρχη και ως αντιπεριφερειάρχη.
Τι κερδίσατε ως περιφερειακός σύμβουλος και ως τομεάρχης κοινωνικής πολιτικής;
Η εμπειρία στην Περιφέρεια ήταν πιο όμορφη. Τα πράγματα ήταν πιο βατά, επειδή ίσως δεν υπάρχει και αυτή τριβή και σχέση με τα προβλήματα της αυτοδιοικητικής καθημερινότητας μπορείς πιο εύκολα να οραματισθείς και να οργανώσεις δράσεις, ημερίδες, συνέδρια και ανθρωπιστικές κινήσεις. Κάναμε ωραία πράγματα, στέλνοντας βοήθεια στην Αλβανία, στους πυρόπληκτους στη Νότια Ελλάδα, στους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας. Στηρίξαμε σε δύσκολους περιόδους τους συμπολίτες μας σε όλες αυτές τις καταστάσεις.
Πως αισθανθήκατε όταν ανακηρυχτήκατε από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ως «Άρχων Ορφανοτρόφος».
Οι τίτλοι υπάρχουν ως επιστέγασμα κάποιων κινήσεων. Ο συγκεκριμένος τίτλος ήταν μια τιμή δια του προσώπου μου στο σωματείο «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», στον οποίο ήμουν πρόεδρος για την επί 30 χρόνια προσφορά του σωματείου στην Ιεραποστολή της Αφρικής. Οπότε τιμώντας τον πρόεδρο αυτή η διαδρομή επιβραβεύτηκε από τον Πατριάρχη. Ήταν συγκινητική στιγμή και ένα βίωμα για μένα σε μια περιοχή μεταξύ του Καΐρου και της Αλεξάνδρειας κοντά στη διώρυγα του Σουέζ, που θα μου μείνει αξέχαστη. Αν και γενικά δεν ταξιδεύω πολύ και δεν αγαπώ τα ταξίδια.
Πάμε στα δημοτικά: Αναλάβατε πριν από τρεις εβδομάδες έναν δύσκολο δήμο. Πως ήταν η αίσθηση την πρώτη ημέρα που καθίσατε στην καρέκλα του δημάρχου Παύλου Μελά;
Ήρθαμε νωρίτερα στο δημαρχείο. Από το Νοέμβριο πήρα ένα χώρο στο ισόγειο και άρχισα να κάνω τις επαφές με τους υπηρεσιακούς, με τους διευθυντές και με τους προϊσταμένους και να μαθαίνω τα ζητήματα, τα θέματα και τα προβλήματα.
Μια εικόνα είχατε. Η αίσθηση ότι τώρα αναλαμβάνω πως ήταν;
Δε με άγχωσε. Μπορώ να πως ότι είχα μια εγρήγορση, αλλά όχι άγχος. Γιατί γνωρίζω ότι οι μεταβάσεις και οι αλλαγές είναι δύσκολες και ότι τα προβλήματα θα είναι πάντα πολλά. Ωστόσο το άγχος μόνο κακός σύμβουλος μπορεί να είναι και κακός οιωνός. Θέλω να είμαι αισιόδοξος και με θετική σκέψη και αύρα για τα προβλήματα. Με τη βοήθεια του Θεού και με καλούς και άξιους συνεργάτες δίπλα όλα λύνονται και όλα μπορεί να προχωρήσουν.
Το βράδυ του πρώτου γύρου των φετινών εκλογών όταν έγινε γνωστό ότι μπαίνει στο δεύτερο γύρο
Ποιο είναι το στοίχημα για την αρχή; Η καθαριότητα; Η καθημερινότητα;
Ξεκάθαρα η καθημερινότητα. Πρέπει να ανταποκριθούμε στα προβλήματα των πολιτών να έχουν ένα καθαρό και ηλεκτροφωτισμένο δήμο, να κάνουμε τεχνικές παρεμβάσεις στα πεζοδρόμια και στα ρέματα να μην πλημμυρίσουν και να μην υπερχειλίσουν. Τα καθαρίζουμε αυτή τη στιγμή βοηθώντας και το έργο της Περιφέρειας. Και παράλληλα κερδίζουμε χρόνο και προετοιμαζόμαστε για τα μεγάλα.
Δηλαδή;
Να επισπεύσουμε τις εργασίες για την ολοκλήρωση του Μητροπολιτικού Πάρκου του Παύλου Μελά. Για το νέο δημαρχείο, που θα μεταφερθεί στο κτήριο Στρατωνισμού, το οποίο με την ανακατασκευή του θα στεγάσει το νέο δημαρχείο, κάποιες από τις υπηρεσίες του δήμου και θα φιλοξενεί μια έκθεση Εθνικής Αντίστασης. Ένας χώρος που ανακατασκευάζεται 3.500 τετραγωνικών μέτρων. Να βρούμε μια λύση για το ΑΓΝΟ που αποτελεί μια υγειονομική βόμβα για τη Σταυρούπολη και να προχωρήσουμε κατόπιν στην αξιοποίηση του χώρου.
Ποιο είναι το σημαντικό διακύβευμα της πενταετίας;
Το στολίδι της Θεσσαλονίκης θα είναι το Μητροπολητικό Πάρκο. Πρέπει να ολοκληρωθεί και να ξεκινήσουμε τα έργα ανακατασκευής των πολλών κτιρίων που είναι εντός του πάρκου. Ένα είναι η ολοκλήρωση της πρώτης φάσης του έργου ώστε να μπορεί να είναι επισκέψιμο από τους πολίτες και το επόμενο στοίχημα είναι να μπορούμε να έχουμε και τη βιωσιμότητα του Μητροπολητικού Πάρκου μέσω του φορέα που θα δημιουργήσουμε. Αλλά να πετύχουμε και την αξιοποίηση όλου του κτηριακού αποθέματος του πρώην στρατοπέδου Παύλου Μελά.
Ποιος είναι το χρονοδιάγραμμα εδώ;
Αυτό διερευνώ και εγώ τώρα. Θα περάσει το 2024 και στις αρχές του 2025 θα έχουμε την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης του έργου. Είναι να γίνουν φυτεύσεις χιλιάδων δενδρύλιων, έχουμε να κάνουμε πολλά πράγματα μέσα στο πρώην στρατόπεδο και για αυτό πιστεύω ότι θα μας πάρει όλο το έτος. Δυστυχώς υπάρχει γραφειοκρατία, η οποία είναι αμείλικτη. Θέλουμε να κάνουμε τα πάντα σε γρήγορους ρυθμούς αλλά δυστυχώς μας φρενάρει. Υπάρχουν εμπόδια που θα θέλαμε να μην υφίστανται, όμως στην καθημερινότητα τα βρίσκουμε μπροστά μας.
Θα προλάβετε να πάτε απέναντι το δημαρχείο;
Ασφαλώς. Πιστεύω ότι στο δεύτερο έτος της θητείας μας, δηλαδή το 2025, θα μεταφερθεί το νέο δημαρχείο εντός του Μητροπολητικού Πάρκου.
Κλείνουμε με τα κοινωνικά ζητήματα που εδώ στην περιοχή ήταν και είναι πάντοτε ιδιαίτερα οξυμένα. Τι περιλαμβάνει ο σχεδιασμός;
Εδώ η ευαισθησία μου είναι δεδομένη γιατί για την κοινωνική προσφορά ασχολήθηκα με την αυτοδιοίκηση. Έχουμε από την απελθούσα διοίκηση πολλές κοινωνικές δομές, που έχουν να κάνουν με το Κοινωνικό Παντοπωλείο, με την Παιδική Ομπρέλα, με τα συσσίτια και την «Κουζίνα της καρδιάς μας» και διάφορες άλλες δομές που στηρίζουν τους ασθενέστερους. Εμείς πάνω σε αυτά θέλουμε να δημιουργήσουμε ακόμη περισσότερα. Σκέφτομαι για ένα δεύτερο Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων. Έχουμε ένα στην περιοχή των Αμπελώνων , δηλαδή στην άκρη του δήμου, αλλά η Πολίχνη, τα Μετέωρα και η Ευκαρπία δεν έχουν αντίστοιχη δομή. Και η φροντίδα των ηλικιωμένων είναι προτεραιότητα για εμάς. Από εκεί πέρα μια στέγη υποστηριζόμενης διαβίωσης για τα παιδιά και τα ΑΜΕΑ είναι μια νέα δομή που για τα πρώτα χρόνια της θητείας μας θα πρέπει να την διεκδικήσουμε και να την ολοκληρώσουμε. Ασφαλώς και ένα πλέγμα και δίκτυο αλληλεγγύης σε συνεργασία με όλες στις ενορίες ώστε να μην υπάρχει άπορος του δήμου που δε θα έχει τροφή, ρουχισμός και στέγη. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε.
Αν είχατε εδώ απέναντί σας τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη τι θα του ζητούσατε για τον δήμο σας και τι θα τους συμβουλεύατε για την διακυβέρνηση της χώρας;
Για το δήμο μας θα ζητούσα στήριξη και πολλές χρηματοδοτήσεις, παράλληλα με τη δική μας μελετητική ετοιμότητα και ωρίμανση κάποιων έργων. Είμαστε στα δυτικά της πόλης, χρειαζόμαστε τη δική του ενίσχυση και συμπαράσταση, κάτι που είναι απαραίτητο στην εκκίνηση μιας νέας διοίκησης Χρηματοδοτήσεις λοιπόν, και πολλά έργα που θα αναμορφώσουν την πόλη και θα δώσουν άλλη αναπτυξιακή ώθηση στις γειτονιές και τις πλατείας. Αναπλάσεις, πάρκα, οδοποιία. Για να μπορέσει ο κόσμος να αναπνεύσει. Στο δεύτερο νομίζω ότι έχει εξαιρετικούς συμβούλους και ότι ο ίδιος διαθέτει μεγάλη εμπειρία. Εγώ είμαι νέος αυτοδιοικητικός, υπάρχουν και εμπειρότεροι (χαμογελάει)
-Πάμε στον ιδιώτη Δημήτρη Ασλανίδη:στο σπίτι 5 παιδιά και η σύζυγος και εσείς δήμαρχος. Το μότο που ακολουθείτε για να τα βγάζετε πέρα;
Έχω μια γυναίκα που είναι ηρωίδα. Στο σπίτι έχουμε έναν καθημερινό αγώνα, με 5 παιδιά που δεν είναι καθόλου εύκολος. Βαρέα και ανθυγιεινά τα ένσημα τα οποία κολλάμε (χαμογελάει). Χωρίς τη δική της στήριξη και το νοιάξιμο για μένα και χωρίς το δικό της νεύμα «προχώρα εσύ και εγώ είμαι εδώ και αναλαμβάνω πίσω το δύσκολο έργο» δε θα τα είχα καταφέρει. Ό,τι και να πω είναι λίγο.
Η σημερινή οικογένειά του, με 5 παιδιά και τη συζυγό του, Βασιλική
«Μια ηρωίδα» λέει για τη σύζυγό του Βασιλική
Τα παιδιά;
Προσπαθώ όσο τα βλέπω να είναι δημιουργικός και επικοδομητικός ο χρόνος μαζί τους. Να μιλάμε και να έχουμε ουσιαστική σχέση και επαφή. Και με τις μεγάλες μου κόρες και με τα μικρότερα.
Με τις δύο μεγάλες του κόρες Αγγελική και Θεοδώρα
Ως φαντάρος με τις δύο μεγάλες του κόρες
Με τι χαλαρώνετε σήμερα;
Τις πρώτες ημέρες μιας νέας διοίκησης ένας νέος δήμαρχος δεν μπορεί να χαλαρώσει με τίποτα (χαμογελάει). Έχω μικρές διεξόδους διαφυγής με φίλους. Να ηρεμήσουμε λιγάκι και να συζητήσουμε θέματα πέραν της καθημερινότητας ενός δημάρχου.
Αγαπημένο βιβλίο;
Το βιβλίο «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του Λέο Μπουσκάλια.
Μια ωραία ταινία που είδατε τελευταία;
Είμαι σινεφίλ και πηγαίνω συχνά στο κινηματογράφο. Πρόσφατα ξαναείδα τους «Τρεις Σωματοφύλακες» και το «Forrest Gump» με τον Τομ Χανκς, που είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες.
Ομάδα; Φαντάζομαι ΠΑΟΚ…
ΠΑΟΚ. Δεν μπορεί να είσαι στα δυτικά της πόλης και να σε ρωτούν τι ομάδα είσαι (γελάει). Δε βγαίνεις δήμαρχος αλλιώς.
-Φαγητό που προτιμάτε; Τι μαγειρεύει η σύζυγος;
Η σύζυγός μαγειρεύει υπέροχα. Είναι η αλήθεια ότι στη βιασύνη της καθημερινότητας δεν έχω κάποιο αγαπημένο φαγητό. Πάντως για τα κρύα του χειμώνα θα έλεγα τις σούπες.
Με τον Τάσο, τον αδελφό σας, πως τα πάτε; Που σίγουρα βοήθησε και σάς στήριξε. Είστε και κοντά ηλικιακά….
Ο Τάσος για μένα και πιστεύω και εγώ γι’ αυτόν είναι στήριγμα ζωής. Είναι μια σχέση ζωής. Είμαστε ως αδέλφια πολύ κοντά ηλικιακά, καθώς έχουμε ένα χρόνο διαφορά. Σε κάθε κίνησή μου είτε πολιτική είτε ανθρώπινη ο Τάσος ήταν δίπλα μου.
Πιτσιρίκια, με τον αδελφό του και σημερινό δημοσιογράφο Τάσο Ασλανίδη. Μπροστά στο λυόμενο σπίτι όπου γεννήθηκαν
Και η Θεσσαλονίκη; Τι χρειάζεται περισσότερο από ποτέ σήμερα;
Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται να λύσει το συγκοινωνιακό της πρόβλημα, χρειάζεται να δούμε πως θα απαλύνουμε τη δυσχέρεια που δημιουργείται με το flyover, χρειάζεται συγκοινωνίες και έναν εξυγιασμένο ΟΑΣΘ που για τη δυτική Θεσσαλονίκη είναι το άπαν. Και γιατί όχι στο αύριο χρειάζεται επέκταση του μετρό δυτικά. Αυτό πρέπει να μπει στο σχεδιασμό το συντομότερο δυνατό. Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται μεγάλα έργα πνοής για να μπορέσει να κλείσει την ψαλίδα που μας χωρίσει με το αθηνοκεντρικό κράτος.
Για το τέλος η ερώτηση με το μαγικό ραβδί: αν το είχατε τι θα αλλάζατε σήμερα στην αυτοδιοίκηση, που δεν ανατρέπεται εύκολα;
Αυτό που θα άλλαζα είναι τη γραφειοκρατία, τη γραφειοκρατία των έργων στην αυτοδιοίκηση και στο δημόσιο γενικότερα. Μακάρι να μπορούσαμε αυτά που οραματιζόμαστε σήμερα για τον τόπο μας και αυτά που θέλουμε να τα δούμε να υλοποιούνται να μπορούσαν να ξεκινήσουν άμεσα. Η γραφειοκρατία πηγαίνει πίσω ένα και δύο χρόνια όλο τον σχεδιασμό. Χρειάζεται μελετητική ωρίμανση των έργων, χρηματοδοτήσεις και νέες χρηματοδοτήσεις και όλα αυτά απαιτούν μια πολύ ώριμη κοινωνία. Όταν η αναμονή αυτή δημιουργεί χρόνια πίεσης με αβελτηρίες και βάλτωμα έργων οι πολίτες είναι κουρασμένοι και δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. Η γραφειοκρατία είναι ο μεγάλος μας εχθρός. Αυτό αν μπορούσα με ένα μαγικό ραβδί να το αποτινάξω σήμερα κιόλας θα το έκαμνα.
03/02/2024 08:00
Νέος δήμαρχος, με 5 αδέλφια και 5 παιδιά. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του νέου δημάρχου Παύλου Μελά Δημήτρη Ασλανίδη, που είναι ο σημερινός καλεσμένος του «πρωινού καφέ». Συζητήσαμε μαζί του για την παλιά Σταυρούπολη και το λυόμενο όπου γεννήθηκε πριν από 40 χρόνια, το δυναμισμό, την προσφορά και τη δοτικότητα που πήρε από τον Πόντιο πατέρα και το νοιάξιμο, το ήπιο του χαρακτήρα και την απλότητα της θρακιώτισσας μάνας του που τού διαμόρφωσαν το χαρακτήρα. Ακόμη για το ρόλο που έπαιξε η Εκκλησία τη ζωή του, αλλά και τη γραφειοκρατία που κάνει τα πάντα δύσκολα στη δημόσια ζωή. «Αν μπορούσα αύριο να την αποτινάξω από την αυτοδιοίκηση θα το έκανα με ένα μαγικό ραβδί», τονίζει.
Με 5 παιδιά στο σπίτι και τα δημοτικά θέματα να τρέχουν υπάρχει χρόνος για πρωινό καφέ;
Ψάχνουμε να βρούμε χρόνο για καφέ (χαμογελάει), βρίσκουμε ευκαιρίες για τις μικρές χαρές της καθημερινότητας, κυρίως το Σαββατοκύριακο, με έξοδο με τη σύζυγο και με κάποια από τα παιδιά.
Άρα τις καθημερινές είναι δύσκολο;
Το πρωί είναι δύσκολο.
Το ξυπνητήρι πότε κτυπά;
Οκτώ παρά. Οκτώ και κάτι πρέπει να είμαι στο δημαρχείο.
Όταν πίνετε καφέ τι είδους είναι;
Καπουτσίνο. Και εγώ και η σύζυγος.
Στο δημαρχείο τι ώρα έρχεστε;
8 και κάτι. Και σίγουρα τις πρώτες ημέρες θα πιάσουμε 5 η ώρα.
Με τον πατέρα του Γιώργο σε ηλικία 5 ετών
Πάμε 40 χρόνια πίσω: Γεννημένος στη Σταυρούπολη, έτσι;
Στη Σταυρούπολη. Όλα έχουν γίνει εδώ. Κοντά στη Λαγκαδά (χαμογελάει), με κεντρικό άξονα την οδό Λαγκαδά είναι η ζωή μου. Στην περιοχή Άνωθεν Ασύλου, κοντά στο παράρτημα του Αγίου Παντελεήμονα και δίπλα στο Ψυχιατρείο. Εκεί γεννηθήκαμε σε μια περιοχή που είναι ξεχασμένη μέχρι και τα σήμερα. Δεν έχουν γίνει πολλά έργα ούτε αναπλάσεις και νομίζω ότι είναι περιοχή που πρέπει να την κοιτάξουμε.
Σχολείο;
Πήγα δημοτικό σε αυτό που λέμε Πέτρινο της Σταυρούπολης. Γυμνάσιο στο 3ο και Λύκειο στο 1ο. Όλα εδώ τριγύρω, σε μια απόσταση ενός χιλιομέτρου (χαμογελάει).
Σε τι σπίτι χωρούσαν 2 γονείς και 6 αδέλφια;
Μεγαλώσαμε σε ένα λυόμενο 70 τετραγωνικών. Το ότι μεγαλώσαμε φτωχικά μάς βοήθησε για να μάθουμε ότι στη ζωή για να κατακτήσεις πράγματα πρέπει να δουλέψεις. Τίποτα δε βρήκαμε εύκολα και γι΄ αυτό μάθαμε να είμαστε αγωνιστές.
(Διακόπτει για να πιει μια γουλιά καφέ)
Καλά που ήρθατε να πιω ένα καφέ (χαμογελάει). Δεν ξέρω αν με μάτιαξε κανείς, αλλά από την Πρωτοχρονιά μέχρι και τις 12 και 13 του μηνός ήμουν κρυωμένος. Έπινα δύο με τρία τσάγια την ημέρα. Σιδερίτης, τσάι του βουνού για να μπορώ να συνέρχομαι και να μπορώ να βγάζω την μέρα.
Άρα είναι αυτός ο πρώτος καφές της χρονιάς;
Ο πρώτος (γελάει). Δεν είμαι όμως πολύ του καφέ. Είμαι γενικά στην… τσίτα, οπότε τον καφέ τον αποφεύγω. Γιατί ο καφές σε κάνει ακόμη πιο νευρικό.
Οι γονείς σας τι δουλειά έκαναν;
Ο πατέρας μου δούλευε στο δημόσιο, στο ΤΕΒΕ. Όταν γεννήθηκα είχε ένα μαγαζί στη Σταυρούπολη με χρώματα και σιδηρικά. Μετά μπήκε στο δημόσιο, άφησε το ελεύθερο επάγγελμα και ασχολούνταν με την Ιεραποστολή. Ήταν πρόεδρος του ιεραποστολικού συλλόγου. Από αυτόν μάθαμε τα της κοινωνικής προσφοράς, ότι πρέπει να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας. Δηλαδή, ότι δεν υπάρχουν η ατομική ευτυχία και ο ιδιωτικός παράδεισος. Πρέπει βοηθώντας την κοινωνία να προχωράμε και εμείς και να αναπτυσσόμαστε μέσα σε αυτή.
Η μαμά;
Η μαμά με 6 παιδιά έκανε οικιακά. Πάντα είχε να χουσμετεύει, να μεριμνά για εμάς και για τα παιδιά της και την πεθερά της.
Με τα 5 αδέλφιά του και τους γονείς του Γιώργο και Αγγελική
Ωραία έκφραση. Να χουσμετεύει.
Έχω καταβολές και θρακιώτικες. Μισός Πόντιος και μισός Θρακιώτης είμαι. Ο πατέρας Πόντιος, η μάνα Θρακιώτισσα.
Έπαιξε ρόλο αυτό στη διαμόρφωση του Δημήτρη Ασλανίδη;
Βέβαια. Ο δυναμισμός, η προσφορά και η δοτικότητα του Πόντιου πατέρα με το νοιάξιμο, το ήπιο του χαρακτήρα και την απλότητα της Θρακιώτισσας μάνας είναι το μείγμα που μας έχει επηρεάσει.
Ως μεγαλύτερος αδελφός είχατε πάντα μια έννοια μεγαλύτερης ευθύνης για τους μικρότερους;
Το να είσαι ο μεγάλος αδελφός είναι ευθύνη, είναι νοιάξιμο, είναι έγνοια θέλοντας και μη. Μεγαλώνεις με μια σύμφοιτη μέσα σου έγνοια για τα υπόλοιπα αδέλφια. Είτε το δείχνεις είτε όχι. Γιατί πολλές φορές η καθημερινότητα και η πίεση της ζωής δε σου επιτρέπει να δείχνεις όλα όσα νοιώθεις. Αυτό λοιπόν, που λέτε υπήρχε πάντα. Μέχρι και σήμερα.
Με τον πατέρα του Γιώργο. «Στο σπίτι κατάλαβα τι σημαίνει κοινωνική προσφορά»
Ποιες είναι εικόνες από εκείνα τα παιδικά χρόνια από τη Σταυρούπολη που σας έρχονται στο μυαλό; Το σπίτι; Η πόλη;
Το παιχνίδια έξω στις αλάνες, τα παιχνίδια στις φτωχογειτονιές. Σου μένουν γιατί ήταν παιχνίδια και σκληραγώγηση μαζί. Τα σύγχρονα παιδιά δεν το έχουν αυτό και νομίζω ότι τους λείπει για το μεγάλωμά τους. Θυμάμαι ακόμη τις παρέες στα σχολεία και τα κατηχητικά, γιατί είχαμε και σχέση με την ενορία του Αγίου Ελευθερίου.
Κάποιο ιδιαίτερο χόμπι;
Όλα τα αθλήματα.
Μπάλα; Ποδόσφαιρο;
Και μπάλα και μπάσκετ και χάντμπολ και βόλεϊ, ενώ ήμουν και πολύ καλός στο στίβο.
Σε ποιο αγώνισμα;
Και μαραθώνιο έτρεξα και 100άρι. Απλά αυτά όλα μέχρι τα λυκειακά χρόνια. Δεν καταπιάστηκα με ένα συγκεκριμένο γιατί με κέρδισαν τα γράμματα, η φιλολογία και οι επιστήμες. Αλλά από μικρός είχα ιδιαίτερη ροπή και έφεση προς όλα τα αθλήματα. Αθλητικότατος τύπος (χαμογελάει).
Καλός μαθητής;
Καλός μαθητής. Όχι ο σημαιοφόρος, αλλά στους πρώτους.
Ποια μαθήματα ήταν τα αγαπημένα σας;
Τα φιλολογικά, εκεί ήταν η δική μου έφεση. Ήμουν ο καλύτερος του σχολείου Τα Αρχαία, η Έκθεση και τα Λατινικά ήταν αυτά που λάτρευα στη Δευτέρα και στην Τρίτη Λυκείου. Είχα βέβαια και καλούς καθηγητές και στο σχολείο και στο φροντιστήριο, που με βοήθησαν να αγαπήσω αυτά τα μαθήματα, να γράψω 18,5 στην έκθεση και 18,5 στα Αρχαία στις πανελλαδικές. Αν ήταν μόνο τα φιλολογικά μαθήματα θα περνούσα στις πρώτες θέσεις της Νομικής. Τότε όμως το σύστημα ήταν με 9 μαθήματα και τα τρία από αυτά ήταν θετικά μαθήματα, στα οποία έγραφα γύρω από τη βάση. Φυσική, Μαθηματικά, Βιολογία- ήμουν στο 10 με 12. Έτσι έπεσε ο γενικός μου στο 16,6. Η φιλολογία όμως ήταν επιλογή μου. Ήθελα να πάω Θεολογία. Τα τελευταία χρόνια όμως αυτή σκέψη μεταβλήθηκε. Επειδή ακριβώς λάτρεψα αυτά τα μαθήματα είπα ότι αυτά μπορεί εύκολα να τα διδάξω κιόλας. Έτσι επέλεξα τη Φιλολογία.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν μετά και τα ιδιαίτερα μαθήματα. Έχετε αναλογιστεί γιατί;
Ήταν η αγάπη για τη διδασκαλία και το να μεταδώσω τις γνώσεις που κατείχα. Επίσης υπήρχε και η αγάπη για τα παιδιά και τη νεολαία. Ήμουν κατηχητής από τα 15 μου χρόνια εδώ στον Άγιο Ελευθέριο. Για να γαλουχήσω τους νέους ανθρώπους να παίρνουν σωστές αρχές στη ζωή τους. Και αυτό παράλληλα με τη γνώση με οδήγησε στα ιδιαίτερα μαθήματα που τα έκανα για περίπου μια δεκαετία στην ευρύτερη Θεσσαλονίκη.
Κάπως έτσι ήρθε και η ιδέα για το Κοινωνικό Φροντιστήριο, αλλά και στη συνέχεια τα Φροντιστήρια Ασλανίδη.
Το πρώτο για τρία χρόνια και μετά ήρθε η έμπνευση για τα «Φροντιστήρια Ασλανίδης».
Η προσέγγιση με την Εκκλησία προέκυψε από το σπίτι;
Μεγάλωσα σε οικογένεια που είχε σχέση με την πίστη. Είχα θείο Ιεραπόστολο, δηλαδή ιερέα, κληρικό, ο οποίος έφυγε στην Αφρική. Επί 12 χρόνια έκανε Ιεραποστολή στο κέντρο της Αφρικής στο Κονγκό και σκοτώθηκε εκεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Αυτό επηρέασε καταλυτικά όλη την πορεία της οικογένειάς μας και ασφαλώς και εμένα. Εγώ ήμουν τότε 4 ετών.
Πόσο σάς επηρέασε το γεγονός αυτό;
Επηρέασε συνολικά όλη την οικογένεια. Είδα τον πατερά μου να αλλάζει τον τρόπο σκέψης του, όπως και όλη μου την οικογένεια, Γιατί ναι μεν υπήρχε η επαφή με την Εκκλησία, αλλά μετά το δέσιμο ήταν διαφορετικό. Και όταν λέμε επαφή με την Εκκλησία εννοούμε με την πίστη ως αγνή σχέση με το Θείο. Δηλαδή, κάτι με το οποίο παίρνεις δύναμη, κάτι με το οποίο νοιώθεις ότι είναι το καλό στο κόσμο.
Ο ρόλος της σήμερα ποιος πρέπει να είναι;
Είναι διττός και σήμερα αυτό είναι πιο αναγκαίο. Να έχει και πνευματικό και καθοδηγητικό χαρακτήρα προς την ελληνική κοινωνία και σίγουρα να συνδυάζει το ανθρωπιστικό κομμάτι. Δηλαδή το να αγγίζει τον πόνο των ασθενεστέρων, αυτούς οι οποίοι το έχουν ανάγκη. Το έργο αυτό το επιτελεί σήμερα με πολύ όμορφο τρόπο με τα συσσίτια και με τις κοινωνικές δομές, αγγίζοντας έτσι τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Και χαίρομαι γι΄ αυτό.
Υπάρχει και μια πιο έντονη σχέση του κόσμου με την Εκκλησία σήμερα.
Πάντα στις δύσκολες εποχές η σχέση με την Εκκλησία γίνεται πιο έντονη και πιο σφικτή. Και αυτό δεν είναι κακό.
Το 2010 ήρθε η πρόταση για τη συμμετοχή σας στο ψηφοδέλτιο του Διαμαντή Παπαδόπουλου. Το σκεφτήκατε καθόλου ή ήταν δεδομένο;
Ήταν κάτι που έλεγα ότι δε θα συμβεί ποτέ στη ζωή μου. Δηλαδή, έλεγα ότι ποτέ δε θα ασχοληθώ με τα πολιτικά. Αυτό το έλεγα μέχρι τα 25 μου χρόνια, στα 25,5 ήρθε η πρόταση από το Διαμαντή Παπαδόπουλο που με έβλεπε να ασχολούμαι με τα κοινωνικά θέματα. Με κάλεσε να είμαι υποψήφιος μαζί του, δεν πίστευα ότι θα πάω καλά γιατί δεν ήξερα και ήμουν εντελώς άμαθος στο κομμάτι των δημοσίων σχέσεων και των χειραψιών. Τελικά το πράγμα πήγε εντελώς διαφορετικά. Ήμουν ο δεύτερος σε σταυρούς σύμβουλος του συνδυασμού σε όλο τον δήμο του Παύλου Μελά και μού ανέθεσε αμέσως την προεδρεία της Δημοτικής Επιχείρησης «Ίρις»
Όπου και έγιναν πολλά τότε. Ιδρύθηκαν το Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων και το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και ΑΜΕΑ.
Όντως ιδρύσαμε αυτές τις κοινωνικές δομές. Βρήκα την «Ίριδα» να είναι κυρίως πολιτιστικός όμιλος και της έδωσα και τον κοινωνικό χαρακτήρα. Καταφέραμε να διασφαλίσουμε ευρωπαϊκά κονδύλια και απέκτησε βιωσιμότητα ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου. Πως τα φέρνει όμως ο κύκλος της ζωής. Αυτήν τη Δημοτική Επιχείρηση δεν την πρόλαβα ξανά, καθώς 31 Δεκεμβρίου του 2023 έκλεισε έπειτα από απόφαση της κυβέρνησης. Έτσι ανοίγει ξανά ο κύκλος μου χωρίς το Νομικό Πρόσωπο, με το οποίο ξεκίνησα τη θητεία μου στην αυτοδιοίκηση.
Πως ήταν η πρώτη αυτοδιοικητική εμπειρία; Καλή; Κακή; Ενδιαφέρουσα; Δημιουργική;
Ήταν η μύηση στα αυτοδιοκητικά. Ήταν ενδιαφέρουσα, αλλά και ταυτόχρονα δύσκολη περίοδος για μένα. Όταν ένας νέος άνθρωπος μπαίνει σε ένα σκληρό πράγμα, όπου έχει να κάνει με διοίκηση, με αντιπολίτευση, με εσωτερικές τριβές και με διαμάχες δεν είναι εύκολο πράγμα. Δηλαδή, γνωρίζεις την ομορφιά της αυτοδιοίκησης αλλά και το αρρωστημένο της κομμάτι. Ανθρώπους που θέλουν να ψέγουν και να καταγγέλλουν τα πάντα. Αυτό μακάρι να μπορούσα να το αποτινάξω. Απογοητεύτηκα και έφυγα γρήγορα, αφού πρώτα μέσα σε ένα χρόνο παραιτήθηκα και από τη θέση αυτή
Γι΄ αυτό και το 2014 δεν συμμετείχατε στις αυτοδιοικητικές εκλογές;
Αποστασιοποιήθηκα και ανέλαβα πρόεδρος στον ιεραποστολικό σύνδεσμο για να κάνω κοινωνικό έργο. Για το λόγο αυτό δεν ήμουν υποψήφιος. Στήριξα όμως τον δήμαρχο που διαδέχτηκα το 2014, τον Δημήτρη Δεμουρτζίδη. Μάλιστα έγραφα και τους λόγους του.
Η περίοδος που ακολούθησε;
Ήταν η περίοδος της επαγγελματικής ανέλιξης μέσω των ιδιαιτέρων και της μετάβασης μετά στην ίδρυση του φροντιστηρίου αλλά και της κοινωνικής προσφοράς μέσω της Ιεραποστολής.
Το 2019 ήρθε το άλμα με τη συμμετοχή σας στις περιφερειακές εκλογές με το συνδυασμό του Απόστολου Τζιτζικώστα.
Η απόφαση ήταν πιο ώριμη και θα έλεγα πιο δυναμική. Ήταν ένας δυνατός αγώνας, με χιλιάδες χιλιόμετρα σε όλη την περιφερειακή ενότητα Θεσσαλονίκης, με το αποτέλεσμα να μας δικαιώνει. Βγήκα τρίτος στους 120 υποψηφίους του Τζιτζικώστα στην κεντρική Μακεδονία και ο Απόστολος μου εμπιστεύεται το κομμάτι της κοινωνικής αλληλεγγύης ως τομεάρχη και ως αντιπεριφερειάρχη.
Τι κερδίσατε ως περιφερειακός σύμβουλος και ως τομεάρχης κοινωνικής πολιτικής;
Η εμπειρία στην Περιφέρεια ήταν πιο όμορφη. Τα πράγματα ήταν πιο βατά, επειδή ίσως δεν υπάρχει και αυτή τριβή και σχέση με τα προβλήματα της αυτοδιοικητικής καθημερινότητας μπορείς πιο εύκολα να οραματισθείς και να οργανώσεις δράσεις, ημερίδες, συνέδρια και ανθρωπιστικές κινήσεις. Κάναμε ωραία πράγματα, στέλνοντας βοήθεια στην Αλβανία, στους πυρόπληκτους στη Νότια Ελλάδα, στους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας. Στηρίξαμε σε δύσκολους περιόδους τους συμπολίτες μας σε όλες αυτές τις καταστάσεις.
Πως αισθανθήκατε όταν ανακηρυχτήκατε από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ως «Άρχων Ορφανοτρόφος».
Οι τίτλοι υπάρχουν ως επιστέγασμα κάποιων κινήσεων. Ο συγκεκριμένος τίτλος ήταν μια τιμή δια του προσώπου μου στο σωματείο «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», στον οποίο ήμουν πρόεδρος για την επί 30 χρόνια προσφορά του σωματείου στην Ιεραποστολή της Αφρικής. Οπότε τιμώντας τον πρόεδρο αυτή η διαδρομή επιβραβεύτηκε από τον Πατριάρχη. Ήταν συγκινητική στιγμή και ένα βίωμα για μένα σε μια περιοχή μεταξύ του Καΐρου και της Αλεξάνδρειας κοντά στη διώρυγα του Σουέζ, που θα μου μείνει αξέχαστη. Αν και γενικά δεν ταξιδεύω πολύ και δεν αγαπώ τα ταξίδια.
Πάμε στα δημοτικά: Αναλάβατε πριν από τρεις εβδομάδες έναν δύσκολο δήμο. Πως ήταν η αίσθηση την πρώτη ημέρα που καθίσατε στην καρέκλα του δημάρχου Παύλου Μελά;
Ήρθαμε νωρίτερα στο δημαρχείο. Από το Νοέμβριο πήρα ένα χώρο στο ισόγειο και άρχισα να κάνω τις επαφές με τους υπηρεσιακούς, με τους διευθυντές και με τους προϊσταμένους και να μαθαίνω τα ζητήματα, τα θέματα και τα προβλήματα.
Μια εικόνα είχατε. Η αίσθηση ότι τώρα αναλαμβάνω πως ήταν;
Δε με άγχωσε. Μπορώ να πως ότι είχα μια εγρήγορση, αλλά όχι άγχος. Γιατί γνωρίζω ότι οι μεταβάσεις και οι αλλαγές είναι δύσκολες και ότι τα προβλήματα θα είναι πάντα πολλά. Ωστόσο το άγχος μόνο κακός σύμβουλος μπορεί να είναι και κακός οιωνός. Θέλω να είμαι αισιόδοξος και με θετική σκέψη και αύρα για τα προβλήματα. Με τη βοήθεια του Θεού και με καλούς και άξιους συνεργάτες δίπλα όλα λύνονται και όλα μπορεί να προχωρήσουν.
Το βράδυ του πρώτου γύρου των φετινών εκλογών όταν έγινε γνωστό ότι μπαίνει στο δεύτερο γύρο
Ποιο είναι το στοίχημα για την αρχή; Η καθαριότητα; Η καθημερινότητα;
Ξεκάθαρα η καθημερινότητα. Πρέπει να ανταποκριθούμε στα προβλήματα των πολιτών να έχουν ένα καθαρό και ηλεκτροφωτισμένο δήμο, να κάνουμε τεχνικές παρεμβάσεις στα πεζοδρόμια και στα ρέματα να μην πλημμυρίσουν και να μην υπερχειλίσουν. Τα καθαρίζουμε αυτή τη στιγμή βοηθώντας και το έργο της Περιφέρειας. Και παράλληλα κερδίζουμε χρόνο και προετοιμαζόμαστε για τα μεγάλα.
Δηλαδή;
Να επισπεύσουμε τις εργασίες για την ολοκλήρωση του Μητροπολιτικού Πάρκου του Παύλου Μελά. Για το νέο δημαρχείο, που θα μεταφερθεί στο κτήριο Στρατωνισμού, το οποίο με την ανακατασκευή του θα στεγάσει το νέο δημαρχείο, κάποιες από τις υπηρεσίες του δήμου και θα φιλοξενεί μια έκθεση Εθνικής Αντίστασης. Ένας χώρος που ανακατασκευάζεται 3.500 τετραγωνικών μέτρων. Να βρούμε μια λύση για το ΑΓΝΟ που αποτελεί μια υγειονομική βόμβα για τη Σταυρούπολη και να προχωρήσουμε κατόπιν στην αξιοποίηση του χώρου.
Ποιο είναι το σημαντικό διακύβευμα της πενταετίας;
Το στολίδι της Θεσσαλονίκης θα είναι το Μητροπολητικό Πάρκο. Πρέπει να ολοκληρωθεί και να ξεκινήσουμε τα έργα ανακατασκευής των πολλών κτιρίων που είναι εντός του πάρκου. Ένα είναι η ολοκλήρωση της πρώτης φάσης του έργου ώστε να μπορεί να είναι επισκέψιμο από τους πολίτες και το επόμενο στοίχημα είναι να μπορούμε να έχουμε και τη βιωσιμότητα του Μητροπολητικού Πάρκου μέσω του φορέα που θα δημιουργήσουμε. Αλλά να πετύχουμε και την αξιοποίηση όλου του κτηριακού αποθέματος του πρώην στρατοπέδου Παύλου Μελά.
Ποιος είναι το χρονοδιάγραμμα εδώ;
Αυτό διερευνώ και εγώ τώρα. Θα περάσει το 2024 και στις αρχές του 2025 θα έχουμε την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης του έργου. Είναι να γίνουν φυτεύσεις χιλιάδων δενδρύλιων, έχουμε να κάνουμε πολλά πράγματα μέσα στο πρώην στρατόπεδο και για αυτό πιστεύω ότι θα μας πάρει όλο το έτος. Δυστυχώς υπάρχει γραφειοκρατία, η οποία είναι αμείλικτη. Θέλουμε να κάνουμε τα πάντα σε γρήγορους ρυθμούς αλλά δυστυχώς μας φρενάρει. Υπάρχουν εμπόδια που θα θέλαμε να μην υφίστανται, όμως στην καθημερινότητα τα βρίσκουμε μπροστά μας.
Θα προλάβετε να πάτε απέναντι το δημαρχείο;
Ασφαλώς. Πιστεύω ότι στο δεύτερο έτος της θητείας μας, δηλαδή το 2025, θα μεταφερθεί το νέο δημαρχείο εντός του Μητροπολητικού Πάρκου.
Κλείνουμε με τα κοινωνικά ζητήματα που εδώ στην περιοχή ήταν και είναι πάντοτε ιδιαίτερα οξυμένα. Τι περιλαμβάνει ο σχεδιασμός;
Εδώ η ευαισθησία μου είναι δεδομένη γιατί για την κοινωνική προσφορά ασχολήθηκα με την αυτοδιοίκηση. Έχουμε από την απελθούσα διοίκηση πολλές κοινωνικές δομές, που έχουν να κάνουν με το Κοινωνικό Παντοπωλείο, με την Παιδική Ομπρέλα, με τα συσσίτια και την «Κουζίνα της καρδιάς μας» και διάφορες άλλες δομές που στηρίζουν τους ασθενέστερους. Εμείς πάνω σε αυτά θέλουμε να δημιουργήσουμε ακόμη περισσότερα. Σκέφτομαι για ένα δεύτερο Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων. Έχουμε ένα στην περιοχή των Αμπελώνων , δηλαδή στην άκρη του δήμου, αλλά η Πολίχνη, τα Μετέωρα και η Ευκαρπία δεν έχουν αντίστοιχη δομή. Και η φροντίδα των ηλικιωμένων είναι προτεραιότητα για εμάς. Από εκεί πέρα μια στέγη υποστηριζόμενης διαβίωσης για τα παιδιά και τα ΑΜΕΑ είναι μια νέα δομή που για τα πρώτα χρόνια της θητείας μας θα πρέπει να την διεκδικήσουμε και να την ολοκληρώσουμε. Ασφαλώς και ένα πλέγμα και δίκτυο αλληλεγγύης σε συνεργασία με όλες στις ενορίες ώστε να μην υπάρχει άπορος του δήμου που δε θα έχει τροφή, ρουχισμός και στέγη. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε.
Αν είχατε εδώ απέναντί σας τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη τι θα του ζητούσατε για τον δήμο σας και τι θα τους συμβουλεύατε για την διακυβέρνηση της χώρας;
Για το δήμο μας θα ζητούσα στήριξη και πολλές χρηματοδοτήσεις, παράλληλα με τη δική μας μελετητική ετοιμότητα και ωρίμανση κάποιων έργων. Είμαστε στα δυτικά της πόλης, χρειαζόμαστε τη δική του ενίσχυση και συμπαράσταση, κάτι που είναι απαραίτητο στην εκκίνηση μιας νέας διοίκησης Χρηματοδοτήσεις λοιπόν, και πολλά έργα που θα αναμορφώσουν την πόλη και θα δώσουν άλλη αναπτυξιακή ώθηση στις γειτονιές και τις πλατείας. Αναπλάσεις, πάρκα, οδοποιία. Για να μπορέσει ο κόσμος να αναπνεύσει. Στο δεύτερο νομίζω ότι έχει εξαιρετικούς συμβούλους και ότι ο ίδιος διαθέτει μεγάλη εμπειρία. Εγώ είμαι νέος αυτοδιοικητικός, υπάρχουν και εμπειρότεροι (χαμογελάει)
-Πάμε στον ιδιώτη Δημήτρη Ασλανίδη:στο σπίτι 5 παιδιά και η σύζυγος και εσείς δήμαρχος. Το μότο που ακολουθείτε για να τα βγάζετε πέρα;
Έχω μια γυναίκα που είναι ηρωίδα. Στο σπίτι έχουμε έναν καθημερινό αγώνα, με 5 παιδιά που δεν είναι καθόλου εύκολος. Βαρέα και ανθυγιεινά τα ένσημα τα οποία κολλάμε (χαμογελάει). Χωρίς τη δική της στήριξη και το νοιάξιμο για μένα και χωρίς το δικό της νεύμα «προχώρα εσύ και εγώ είμαι εδώ και αναλαμβάνω πίσω το δύσκολο έργο» δε θα τα είχα καταφέρει. Ό,τι και να πω είναι λίγο.
Η σημερινή οικογένειά του, με 5 παιδιά και τη συζυγό του, Βασιλική
«Μια ηρωίδα» λέει για τη σύζυγό του Βασιλική
Τα παιδιά;
Προσπαθώ όσο τα βλέπω να είναι δημιουργικός και επικοδομητικός ο χρόνος μαζί τους. Να μιλάμε και να έχουμε ουσιαστική σχέση και επαφή. Και με τις μεγάλες μου κόρες και με τα μικρότερα.
Με τις δύο μεγάλες του κόρες Αγγελική και Θεοδώρα
Ως φαντάρος με τις δύο μεγάλες του κόρες
Με τι χαλαρώνετε σήμερα;
Τις πρώτες ημέρες μιας νέας διοίκησης ένας νέος δήμαρχος δεν μπορεί να χαλαρώσει με τίποτα (χαμογελάει). Έχω μικρές διεξόδους διαφυγής με φίλους. Να ηρεμήσουμε λιγάκι και να συζητήσουμε θέματα πέραν της καθημερινότητας ενός δημάρχου.
Αγαπημένο βιβλίο;
Το βιβλίο «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του Λέο Μπουσκάλια.
Μια ωραία ταινία που είδατε τελευταία;
Είμαι σινεφίλ και πηγαίνω συχνά στο κινηματογράφο. Πρόσφατα ξαναείδα τους «Τρεις Σωματοφύλακες» και το «Forrest Gump» με τον Τομ Χανκς, που είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες.
Ομάδα; Φαντάζομαι ΠΑΟΚ…
ΠΑΟΚ. Δεν μπορεί να είσαι στα δυτικά της πόλης και να σε ρωτούν τι ομάδα είσαι (γελάει). Δε βγαίνεις δήμαρχος αλλιώς.
-Φαγητό που προτιμάτε; Τι μαγειρεύει η σύζυγος;
Η σύζυγός μαγειρεύει υπέροχα. Είναι η αλήθεια ότι στη βιασύνη της καθημερινότητας δεν έχω κάποιο αγαπημένο φαγητό. Πάντως για τα κρύα του χειμώνα θα έλεγα τις σούπες.
Με τον Τάσο, τον αδελφό σας, πως τα πάτε; Που σίγουρα βοήθησε και σάς στήριξε. Είστε και κοντά ηλικιακά….
Ο Τάσος για μένα και πιστεύω και εγώ γι’ αυτόν είναι στήριγμα ζωής. Είναι μια σχέση ζωής. Είμαστε ως αδέλφια πολύ κοντά ηλικιακά, καθώς έχουμε ένα χρόνο διαφορά. Σε κάθε κίνησή μου είτε πολιτική είτε ανθρώπινη ο Τάσος ήταν δίπλα μου.
Πιτσιρίκια, με τον αδελφό του και σημερινό δημοσιογράφο Τάσο Ασλανίδη. Μπροστά στο λυόμενο σπίτι όπου γεννήθηκαν
Και η Θεσσαλονίκη; Τι χρειάζεται περισσότερο από ποτέ σήμερα;
Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται να λύσει το συγκοινωνιακό της πρόβλημα, χρειάζεται να δούμε πως θα απαλύνουμε τη δυσχέρεια που δημιουργείται με το flyover, χρειάζεται συγκοινωνίες και έναν εξυγιασμένο ΟΑΣΘ που για τη δυτική Θεσσαλονίκη είναι το άπαν. Και γιατί όχι στο αύριο χρειάζεται επέκταση του μετρό δυτικά. Αυτό πρέπει να μπει στο σχεδιασμό το συντομότερο δυνατό. Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται μεγάλα έργα πνοής για να μπορέσει να κλείσει την ψαλίδα που μας χωρίσει με το αθηνοκεντρικό κράτος.
Για το τέλος η ερώτηση με το μαγικό ραβδί: αν το είχατε τι θα αλλάζατε σήμερα στην αυτοδιοίκηση, που δεν ανατρέπεται εύκολα;
Αυτό που θα άλλαζα είναι τη γραφειοκρατία, τη γραφειοκρατία των έργων στην αυτοδιοίκηση και στο δημόσιο γενικότερα. Μακάρι να μπορούσαμε αυτά που οραματιζόμαστε σήμερα για τον τόπο μας και αυτά που θέλουμε να τα δούμε να υλοποιούνται να μπορούσαν να ξεκινήσουν άμεσα. Η γραφειοκρατία πηγαίνει πίσω ένα και δύο χρόνια όλο τον σχεδιασμό. Χρειάζεται μελετητική ωρίμανση των έργων, χρηματοδοτήσεις και νέες χρηματοδοτήσεις και όλα αυτά απαιτούν μια πολύ ώριμη κοινωνία. Όταν η αναμονή αυτή δημιουργεί χρόνια πίεσης με αβελτηρίες και βάλτωμα έργων οι πολίτες είναι κουρασμένοι και δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. Η γραφειοκρατία είναι ο μεγάλος μας εχθρός. Αυτό αν μπορούσα με ένα μαγικό ραβδί να το αποτινάξω σήμερα κιόλας θα το έκαμνα.
ΣΧΟΛΙΑ