ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο Νίκος Ανδρουλάκης σε συνέντευξή του ήταν απολύτως σαφής. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να βρει κοινούς τόπους τόσο με τη Νέα Αριστερά όσο και με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μέχρις εκεί. Απέκλεισε κατηγορηματικά συνεργασίες βαθύτερης μορφής και δικαιολογημένα από την πλευρά του. Πριν από τις ευρωεκλογές οτιδήποτε παραπάνω πει ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ μπορεί να παρεξηγηθεί και να προκληθεί ζημία. Πολύ δε περισσότερο όταν σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση το έπαθλο είναι η κατάκτηση της δεύτερης θέσης.

Στο σημερινό πολιτικό σκηνικό ενδιαφέρον για το ποιο κόμμα θα κατακτήσει την πρώτη θέση στις ευρωεκλογές δεν υπάρχει. Η επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας είναι δεδομένη και κατά τα φαινόμενα με υπέρβαση του στόχου που είναι το 33% των προηγούμενων ευρωεκλογών. Συνεπώς η αγωνία μεταφέρεται στη δεύτερη θέση, χωρίς να αποκλείσουμε και ένα μίνι ντέρμπι για την κατάκτηση της 3^ης θέσης, αν συνεχιστεί η δημοσκοπική άνοδος του ΚΚΕ.

Έτσι, ο Νίκος Ανδρουλάκης σήμερα το μόνο που έχει να κάνει είναι να περιφρουρήσει τον χώρο του, αποφεύγοντας τα λάθη. Θα είναι ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός αν μετά από 15 χρόνια το ΠΑΣΟΚ ξαναβρεθεί στην κεντρική πολιτική σκηνή, με πρωταγωνιστικό ρόλο και όχι ρόλο κομπάρσου. Κάποιοι άσπονδοι φίλοι του Νίκου Ανδρουλάκη τον κατηγορούν πως τα οφέλη από την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ισχνά, αλλά παραβλέπουν πως το σημείο εκκίνησης του ΠΑΣΟΚ ήταν ιδιαίτερα χαμηλό και σήμερα ο διπλασιασμός των ποσοστών του σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2019 είναι μια σημαντική επιτυχία, που ευθύς ως καταγραφεί, είναι βέβαιο ότι θα αναπτύξει τη δική της δυναμική.

Από την άλλη τη μεριά υπάρχουν ισχυρά οικονομικά κέντρα που ενοχλούνται από την παντοδυναμία Μητσοτάκη. Βιάζονται να συγκροτηθεί ένας πόλος που να περιλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά ώστε σταδιακά να λάβει τα χαρακτηριστικά της εναλλακτικής λύσης στις εθνικές εκλογές του 2027. Σε αυτή τη ρότα φαίνεται πως κινείται και ο Αλ. Τσίπρας, ενώ κάτι τέτοιο ακούγεται και για τον Γιώργο Παπανδρέου.

Πού κολλά αυτός ο σχεδιασμός; Στον ηγέτη αυτού του σχήματος. Είναι προφανές πως πρωτίστως ο Νίκος Ανδρουλάκης όσο και ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχουν καμιά διάθεση να παραμερίσουν για χάρη κάποιας προσωπικότητας που θα τους επιβληθεί άνωθεν. Ακούγεται το όνομα του δημάρχου Αθηναίων ο οποίος, αν κρίνω από κάποιες πρόσφατες αποφάσεις του, έχει αρχίσει να κάνει τις σχετικές προπονήσεις για αυτόν τον ρόλο. Ράβει κουστούμι.

Φυσικά η υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες εκ των οποίων ο πρώτος είναι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Αν η Νέα Δημοκρατία λάβει ένα 33% και το ΠΑΣΟΚ μαζί με ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά αθροίσουν όλοι μαζί ένα 27-28% είναι προφανές πως αυτό το σενάριο καίγεται αμέσως. Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι λογικό να μην ενδιαφέρεται για τέτοιας μορφής συνεργασίες. Το είπε στη συνέντευξή του και δε χρησιμοποίησε τυχαία τη λέξη «συγκόλληση» που δηλώνει μια επιφανειακή και περιστασιακή συνένωση δυνάμεων.

Μαζί με τους συνεργάτες του -και θα πρέπει να του πιστώσουμε πως ανέδειξε μία νέα γενιά στελεχών συγκροτώντας μία συμπαγή ηγετική ομάδα- έχει χαράξει μία πορεία που χαρακτηρίζεται από μικρά αλλά σταθερά ανοδικά βήματα, βήματα που εμπνέουν μία σιγουριά.