ΑΠΟΨΕΙΣ

Άνω-κάτω έκανε τα κόμματα η υπόθεση του γάμου των ομοφύλων. Κυρίως τα μεγάλα κόμματα, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, την οποίων η εκλογή των βουλευτών τους εξαρτάται σημαντικά από τις διαθέσεις των ψηφοφόρων. Οι οποίοι πολλές φορές έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο για το πως πρέπει να πάνε τα πράγματα.

Θα μου πείτε δημοκρατία έχουμε, ο βουλευτής εκλέγεται από τον λαό, άρα πρέπει να τον ακούει κιόλας. Σωστά. Όμως σε κάποιες περιπτώσεις (εγώ πιστεύω σε όλες) πρέπει να τραβά μπροστά και να βάζει αυτός τους όρους του παιχνιδιού και όχι να αφήνεται στις διαθέσεις και τις απόψεις των ψηφοφόρων του.

Στο νομοσχέδιο που θα περάσει από την Βουλή αυτήν την εβδομάδα νομίζω ότι οι μεγάλοι χαμένοι είναι οι κρυπτόμενοι και αυτοί που δεν είχαν σαφή γνώμη από την αρχή. Που αμφιταλαντεύθηκαν ανάμεσα στο τι θα πουν οι ψηφοφόροι τους, τι θα πει ο αντίπαλος βουλευτής που εκλέγεται στην εκλογική τους περιφέρεια, τι θα πουν οι ιερείς και πόσο θα επηρεάσει όλο αυτό τα ψηφαλάκια του καθένα. Αμφιταλαντεύτηκαν και στη συνέχεια αναγκάστηκαν να πάρουν θέση υπολογίζοντας άλλα πράγματα. Όχι την ουσία του νομοσχεδίου, που διευθετεί μία σημερινή μεγάλη αδικία και προστατεύει τα παιδιά. Ούτε τους γκέι υποβοηθά ούτε ανοίγει δρόμο για ποιος ξέρει τι.

Τι έπαιξε ρόλο σε πολλούς; Όχι η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, αλλά άλλα πράγματα. Αν συμφωνούν με αυτό οι ψηφοφόροι τους ήταν ο ένας παράγοντας. Αν θα χάσουν την εύνοια του αρχηγού στην περίπτωση που δεν ακολουθήσουν την κομματική γραμμή ήταν ένας άλλος παράγοντας. Άλλοι βρήκαν ευκαιρία να βγάλουν στη φόρα τις όποιες δυσαρέσκειες έχουν από τη σημερινή διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού της ΝΔ που κάνει ο πρωθυπουργός. Ή τελοσπάντων λίγο από όλα.

Αντίθετα βγήκαν κερδισμένοι αυτοί που από την αρχή είχαν άποψη. Την είπαν, δε τη διαλάλησαν, αλλά έδωσαν στίγμα. Είτε από τη μία είτε από την άλλη μεριά. Μπορώ να φανταστώ ότι ήταν δύσκολο για ένα παραδοσιακό δεξιό υπουργό, όπως ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος, να πει το «ναι». Το είπε όμως γρήγορα, καθαρά και χωρίς να βγάλει ντουντούκα, όπως έκαναν κάποιοι διαφωνούντες που ακόμη εκτίθενται καθημερινά σε ψηφοφόρους και τηλεοπτικά παράθυρα. Το ίδιο και η Άννα Ευθυμίου που επίσης ήταν καθαρή, όπως και ο Σταύρος Καλαφάτης που εξ αρχής ήταν υπέρ ή ο Ευριπίδης Στυλιανίδης που ήταν καθαρά κατά. Μετά όλοι οι άλλοι άρχισαν την καθυστέρηση. Ξεκινώντας (μερικοί) από το καταψηφίζω και φτάνοντας μετά στην αποχή ή στο σιωπηλό «ναι». Μερικοί πάλι άλλα έλεγαν στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, άλλα στους δημοσιογράφους, άλλα στις τοπικές και άλλα στον Μπρατάκο που τηλεφωνούσε για να πείσει τους διαφωνούντες και να πάρει κλίμα. Και αυτοί ήταν και είναι οι χειρότεροι.

Δεν πειράζει όμως. Γιατί μέσα από τέτοιες δοκιμασίες όλα και όλοι αξιολογούνται. Και από τον καπετάνιο, αλλά και από το πλήρωμα. Γιατί όπως είπε πολύ σωστά η Σοφία Ζαχαράκη σε σχετικό ερώτημα που της έθεσα η ΝΔ αλλάζει γιατί η κοινωνία αλλάζει…