Την πιο ιδιαίτερη και πιο προσωπική τους παράσταση φέρνουν στη Θεσσαλονίκη οι C for Circus, οι οποίοι επιστρέφουν στην πόλη που τους δημιούργησε με ένα δυναμικό έργο που πραγματεύεται το sex trafficking, το δεύτερο μεγαλύτερο οργανωμένο έγκλημα μετά τα όπλα.

Η παράσταση φέρει τον τίτλο «Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον», και είναι εμπνευσμένος από το 2,8 κεφάλαιο της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης, με τον «παράδεισο» να συμβολίζει, σαφώς ειρωνικά, τους οίκους ανοχής. Η παράσταση είναι δημιούργημα της Βαλέριας Δημητριάδη, ιδρυτικό μέλος της ομάδας, η οποία υπογράφει επίσης την σκηνοθεσία και την πρωτότυπη μουσική.

Η Χρύσα Κοτταράκου, ηθοποιός της παράστασης και επίσης ιδρυτικό μέλος των C for Circus, μιλάει στη «ΜτΚ» για το έργο, το sex trafficking, την ομάδα και το θέατρο, ενώ θυμάται και τη Θεσσαλονίκη, την πόλη που έζησε ως φοιτήτρια και την δημιούργησε καλλιτεχνικά.

Η παράσταση σύμφωνα με την κ. Κοτταράκου είναι ένα κοινωνικό έργο, που συνδυάζει αφήγηση με ρεαλισμό. Όπως εξηγεί, το έργο προσεγγίζει μία από τις ισχυρότερες μορφές έμφυλης βίας, και χρειάστηκε πολλή έρευνα από όλα τα μέλη της ομάδας. Μάλιστα, για την ίδια αυτό ίσως ήταν και το πιο δύσκολο κομμάτι, η συνεχής τριβή με τέτοιες υποθέσεις.

«Συνειδητοποίησα πόσα πράγματα δεν ήξερα και πόσο δε μιλάμε γι’ αυτό το θέμα. Όλα αυτά συμβαίνουν στις γειτονιές μας και δεν τα βλέπουμε» σημειώνει η ηθοποιός. «Μεγαλώνοντας στις γειτονιές της Αθήνας έβλεπα πολλές περιπτώσεις αλλοδαπών γυναικών να εργάζονται ως σεξεργάτριες και δεν συνειδητοποιούσα πώς έφυγαν από τις πατρίδες τους για να βρουν μία καλύτερη ζωή και εντέλει παγιδεύτηκαν» προσθέτει.

«Πλέον αν με βιάσουν, θα ξέρω ότι δεν φταίω εγώ και αυτό είναι εξέλιξη»

Η ηθοποιός τονίζει πως στην Ελλάδα υπάρχει ένα καθεστώς ανοχής.«Κοινωνικά δεν παίρνουμε θέση, ούτε γίνεται κάποια προσπάθεια ελέγχου του φαινομένου. Ως πολίτες το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να επικοινωνούμε τα περιστατικά βίας. Η γυναίκα θεωρείται άνθρωπος εδώ και πολύ λίγα χρόνια. Η αλλαγή δε θα γίνει από τη μία μέρα στην άλλη αλλά πιστεύω έχει κάποια αξία και να προσπαθούμε» σημειώνει.

Χαρακτηρίζει τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας ως «τραγικά» και φέρνει ως παράδειγμα ανθρώπους με σοβαρότατες καταγγελίες κακοποίησης σε βάρος τους που μένουν ελεύθεροι, και μετά φτάνουν να σκοτώνουν. Η ίδια πάντως, φύσει αισιόδοξη, ερωτώμενη αν βλέπει «φως στο τούνελ» απάντησε πως το «φως» είναι μονόδρομος. «Η κακοποίηση δεν είναι νέο φαινόμενο. 

Δεν πιστεύω ότι αυξήθηκε τελευταία, απλά πλέον τα μαθαίνουμε, ο κόσμος μιλάει πιο εύκολα. Θυμάμαι μεγαλώνοντας στο χωριό πως αν κάποιος βίαζε μία γυναίκα, έφταιγε η ίδια. Η ισότητα των φύλων έχει πολύ δρόμο ακόμα στην Ελλάδα, αλλά τώρα τουλάχιστον, αν με βιάσουν, θα ξέρω ότι δεν φταίω εγώ και αυτό είναι εξέλιξη» εξηγεί.

Οι C for Circus και το θέατρο

Οι C for Circus δημιουργήθηκαν το 2008 μέσα από τη Θεατρική Ομάδα Πολυτεχνείου, γνωστή και ως ΘΟΠ όταν μία ομάδα περίπου 10 ατόμων θέλησαν να ασχοληθούν πιο εντατικά με την υποκριτική. Λίγα χρόνια αργότερα, πήραν τα πτυχία τους, από το Πολυτεχνείο, τη Νομική και άλλες σχολές και κατέβηκαν στην Αθήνα, όπου την τελευταία δεκαετία ασχολούνται επαγγελματικά με το θέατρο. 

«Η Θεσσαλονίκη ήταν εξαιρετικό μέρος για να συναντηθεί η ομάδα αλλά μετά από κάποια στιγμή δε μας χωρούσε πια».

Η ηθοποιός τονίζει πως «το καλό με την ομάδα είναι ότι κάνουμε αυτό που θέλουμε σε μεγάλο βαθμό με τους όρους μας και αυτό είναι ανεκτίμητο» και προσθέτει πως ίσως ο βασικότερος λόγος για τον οποίο η ομάδα κατάφερε να κρατηθεί τόσα χρόνια είναι η ισότητα που διατηρείται ανάμεσα στα μέλη της αφού, όπως τονίζει, «αυτό που μας κρατάει μαζί είναι ότι έχουμε ο ένας τον άλλον».

Σε ό,τι αφορά στην ίδια, η κ. Κοτταράκου τέλειωσε μηχανολόγος μηχανικός στο ΑΠΘ, ένα επάγγελμα που δεν άσκησε ποτέ αφού μετά την αποφοίτησή της κατάλαβε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. 

«Το θέατρο για μένα ιδανικά είναι ένα μέρος που μπορείς να εξερευνήσεις διάφορα κοινωνικά ή υπαρξιακά φαινόμενα σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Έτσι θα ήθελα να ’ναι και για τους θεατές και αυτός είναι και ο λόγος που με μάγεψε» σημειώνει.

Εξηγεί πως δεν περίμενε ποτέ ότι θα ακολουθήσει την υποκριτική, αλλά ούτε μετανιώνει για τις σπουδές της, αφού είναι κάτι που θα έχει μαζί της για πάντα. «Όλα με έφεραν εδώ που είμαι» λέει χαρακτηριστικά. 

Δηλώνει πως με μεγάλη χαρά θα έφευγε στο εξωτερικό αν της δινόταν η ευκαιρία και δεν θα ήθελε να χρειαστεί ποτέ να διαλέξει ανάμεσα σε θέατρο και τηλεόραση.

Σε ό,τι αφορά στην Τέχνη, η ηθοποιός πιστεύει ότι είναι λογικό όταν ένας λαός έχει βιοποριστικά θέματα, αυτή να μένει στην άκρη αλλά ακόμα και έτσι, υπάρχουν θέατρα γεμάτα, γεγονός που αποδεικνύει ότι η Ελλάδα έχει θεατρόφιλο κοινό. «Σαφώς η Τέχνη δεν είναι προτεραιότητα και μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν. Δεν είναι αυτή που θα μας σώσει αλλά μπορεί να πλουτίσει τις ζωές μας, να μας κάνει να ζήσουμε περισσότερο» προσθέτει.

Η γλυκιά ανάμνηση της Θεσσαλονίκης

Η κ. Κοτταράκου την αναπολεί την Θεσσαλονίκη ως μία γλυκιά ανάμνηση. «Θυμάμαι τότε δεν υπήρχε περίπτωση να βγεις έξω και να μη βρεις κάποιον γνωστό. Θυμάμαι πολύ έντονα την υγρασία, την παλιά παραλία, και ότι δεν είδα ποτέ την Εγνατία ολόκληρη, πάντα είχε έργα. Θυμάμαι επίσης όταν είχα μπει στο πανεπιστήμιο το 2007 ότι πίστευα πως όταν φύγω από τη σχολή θα είναι έτοιμο το Μετρό» είπε χαρακτηριστικά.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

«Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον»

Metropolitan Urban Theater

Παραστάσεις: 14-18 Φεβρουαρίου

Εισιτήρια: more.com

* Φωτ. του Νικόλα Παπαδομιχελάκη

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 11.02.2024