Στη Θεσσαλονίκη στα τέλη της δεκαετίας του ’70 υπήρχε ένα μαγαζί διασκέδασης στο κέντρο της πόλης που για την εποχή του ήταν πολύ προχωρημένο. Ονομαζόταν «Banal» και ο ιδιοκτήτης του ήταν ο γνωστός διακοσμητής Ηρακλής Δούκας. Το μαγαζί στεγάζονταν στη γωνία των οδών Προξένου Κορομηλά και Βογατσικού, κυριολεκτικά μία ανάσα από την είσοδο της Μητρόπολης. Ούτε δέκα μέτρα δεν απείχε η πόρτα του «Banal» από τα κάγκελα της Ιεράς Μητρόπολης…

Ήταν ένα μπαρ εναλλακτικό, όπου κυριαρχούσε η ξένη μουσική και η έντονη διασκέδαση, που δεν άργησε να κάνει όνομα και εκτός Θεσσαλονίκης. Κάτω ήταν το μπαρ, επάνω ένα μικρό πατάρι και στο βάθος μία μικρή εξέδρα-μπαλκόνι και μία κουρτίνα που πάντα έκρυβε εκπλήξεις. Ιδιαίτερα όταν ο Ηρακλής Δούκας και η παρέα του είχαν κέφια. Και αυτό συνέβαινε συχνά, οπότε το μαγαζί αποτελούσε καθημερινά πραγματική ατραξιόν. Ήταν οι εποχές που η μίξη των διαφορετικών σεξουαλικών προτιμήσεων των ανθρώπων δε δημιουργούσε προβλήματα. Οι ομοφυλόφιλοι είχαν στο μαγαζί έντονη παρουσία, αλλά ποτέ οι υπόλοιποι πελάτες δεν αισθάνονταν παράξενα ή άβολα. Η συνύπαρξη της διαφορετικότητας ήταν κάτι το απολύτως φυσιολογικό. Ούτε καν το συζητούσαμε τότε εμείς οι «φυσιολογικοί» (με πολλά εισαγωγικά) που πηγαίναμε στο «Banal». Συχνά με κορίτσια, μια και στο μαγαζί επιτρέπονταν όλα και δεν υπήρχαν αποκλεισμοί.

Ήταν οι εποχές που άρχισαν να εμφανίζονται δειλά-δειλά και δημόσια οι ομοφυλόφιλοι. Τότε ήταν που κυκλοφόρησε και το περίφημο «Αμφί», ένα περιοδικό που για πρώτη φορά έθετε θεωρητικά θέματα, όπως η αντιμετώπιση της διαφορετικότητας.

Αυτή η πρωτιά της Θεσσαλονίκης δυστυχώς δεν κράτησε πολύ. Για διάφορους λόγους με την πάροδο των χρόνων η πόλη συντηρητικοποιήθηκε. Σε πολλά επίπεδα, μεταξύ των οποίων και στον τρόπο που βλέπει και ανέχεται τους ομοφυλόφιλους. Μπορεί και να υπήρξαν υπερβολές, όμως εκείνη η ειρηνική συμβίωση της Θεσσαλονίκης ήταν πράγματι κάτι το μοναδικό.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά με αφορμή την ψήφιση του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Μία σημαντική στιγμή στην ιστορία της χώρας σε ό,τι αφορά στην ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και στο σεβασμό της διαφορετικότητας.

Και πολλά μπράβο στα τρία μεγάλα κόμματα που τον ψήφισαν κόντρα στις αντιδράσεις. Στον Κυριάκο Μητσοτάκη, που πέρασε και μέσα από «του βοδιού το κέρατο» που θα έλεγε και ο Λεωνίδας Κύρκος, για να τον κάνει νόμο του κράτους, αλλά και στο Νίκο Ανδρουλάκη και τον Στέφανο Κασσελάκη που το στήριξαν. Η εικόνα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή ήταν από τις καλές του στιγμές και του πιστώνεται και με το παραπάνω.