Εκδήλωση με αφορμή την επέτειο του δυστυχήματος των Τεμπών, "Ένας συλλογικός θρήνος μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη" συνδιοργάνωσαν σήμερα στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ, το Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης (ΚΕ.ΣΥ.Ψ.Υ.) σε συνεργασία με το Συμβουλευτικό Κέντρο Στήριξης Παιδιών και Οικογενειών στο Πένθος Θεσσαλονίκης «Μέριμνα». Την εκδήλωση παρακολούθησαν φοιτητές και φοιτήτριες του ΑΠΘ, του ΠΑΜΑΚ και του ΔΙΠΑΕ που έχασαν στο δυστύχημα των Τεμπών, στις 28 Φεβρουαρίου 2023, φίλους και συμφοιτητές τους.

Η Άλτα Πανέρα, ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια του ΚΕ.ΣΥ.Ψ.Υ. περιγράφει στο makthes.gr ότι η σημερινή εκδήλωση προέκυψε από την ανάγκη της πανεπιστημιακής κοινότητας, έναν χρόνο μετά την τραγωδία στα Τέμπη, να προσπαθήσει να επουλώσει τα τραύματα που δημιουργήθηκαν. «Εξακολουθούμε να πενθούμε. Φοιτητές και φοιτήτριες πενθούν για τους φίλους τους. Όσοι ήταν μέσα στο τρένο προσπαθούν ακόμα να βρουν τους τρόπους για να διαχειριστούν τα σωματικά και ψυχικά τραύματά τους. Γονείς που έχασαν τα παιδιά τους και εργάζονται στο ΑΠΘ, δυσκολεύονται να προχωρήσουν με τη ζωή τους. Παρέες που έχασαν τους φίλους τους στα Τέμπη έπαψαν να βρίσκονται γιατί είναι οδυνηρή η υπενθύμιση εκείνων που πια δεν είναι μαζί τους. Όμως πλέον υπάρχει ένας συνολικός φόβος στην κοινωνία για πράγματα που παλιά ήταν πιο ανέμελα, δηλαδή πολλοί αποφεύγουν να ταξιδέψουν», λέει χαρακτηριστικά. Συμπληρώνει πως φοιτητές και φοιτήτριες «μεγάλωσαν μέσα σε μία αβεβαιότητα πως είναι απροστάτευτοι απέναντι σε αυτά που συμβαίνουν (οικονομική κρίση, πανδημία) και αυτό σε συνάρτηση με το δυστύχημα, έχει δημιουργήσει μία συνθήκη πολλαπλασιασμένων τραυμάτων». Στο ΚΕ.ΣΥ.Ψ.Υ. ΑΠΘ απευθύνθηκαν και συνεχίζουν να απευθύνονται αρκετοί φοιτητές και φοιτήτριες. «Η τραγωδία των Τεμπών αποτελεί ορόσημο για όλους, ακόμα και για εκείνους που δεν έχασαν δικούς τους ανθρώπους. Δεν είναι κάτι που θα ξεχαστεί. Αυτή η περίοδος με τις Εξεταστικές Επιτροπές και τα πορίσματα προκαλεί έναν επανατραυματισμό των ανθρώπων που έχουν άμεση ή έμμεση εμπλοκή, βλέποντας ότι τα πράγματα μπαίνουν σε μία διάσταση εξωλογική»., εξηγεί η κ. Πανέρα.

Η Ντίνα Τσελεπή, ψυχολόγος, διευθύντρια του Συμβουλευτικού Κέντρου Στήριξης Παιδιών και Οικογενειών στο Πένθος Θεσσαλονίκης «Μέριμνα» περιγράφει στο makthes.gr ότι έχουν ζητήσει τη βοήθεια του κέντρου, γονείς που έχασαν τα παιδιά τους στο δυστύχημα. «Από μόνος του ο χρόνος δεν γιατρεύει αυτό το τραύμα. Μέσα σε αυτό το διάστημα οι άνθρωποι χρειάζεται να διαχειριστούν πολύ δύσκολα πράγματα όπου πρόκειται για έναν ξαφνικό θάνατο. Έναν χρόνο μετά τα Τέμπη, η διαδικασία προσπάθειας να βρουν δικαίωση και να αποδοθούν ευθύνες – που παίζει σημαντικό ρόλο και στη διαδικασία θρήνου – δυσχεραίνει την κατάσταση. Ο θυμός, η οργή και η αγανάκτηση μπλοκάρει τη διαχείριση του θρήνου, από την απώλεια σημαντικών ανθρώπων της ζωής τους», περιέγραψε η κ. Τσελέπη. Τονίζει πως όταν πρόκειται για γονικό θρήνο, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου δείχνει απίστευτη αμηχανία μπροστά στον πόνο των γονέων και «κάπως άτσαλα τους παρακινούν να συνεχίσουν τη ζωή τους και να αντέξουν κι έτσι είναι σαν να μην έχουν οι ίδιοι χώρο να μιλήσουν για τα δύσκολά τους. Σε τέτοιες φάσεις λοιπόν οι άνθρωποι χρειάζεται να ζητήσουν βοήθεια είτε από τη “Μέριμνα” είτε από κάποιον αντίστοιχο φορέα». Μιλώντας για το μήνυμα της σημερινής εκδήλωσης λέει πως «πρέπει να υπάρξει δικαιοσύνη και τιμή στη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν».

Φοιτήτρια του ΑΠΘ που παρακολούθησε την εκδήλωση ήταν συμφοιτήτρια του Γεράσιμου, του μοναδικού επιζώντας στο πρώτο βαγόνι που εξακολουθεί να δίνει «μάχη» για τη ζωή του στη Βοστώνη. «Ήμασταν μαζί από το σχολείο, στη Γ’ Λυκείου. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Τρόμαξα. Έχω φίλους που στο δυστύχημα των Τεμπών έχασαν τους καλύτερούς τους φίλους. Μετά το πρώτο σοκ, πλέον όλοι ζητούμε να αποδοθεί δικαιοσύνη γιατί πια επικρατεί ο θυμός». Άλλη φοιτήτρια λέει στο makthes.gr πως μετά το δυστύχημα των Τεμπών, έπαψε να χρησιμοποιεί τρένο για τις μετακινήσεις της ενώ φοιτητής συμπληρώνει πως «φίλος μου γλύτωσε από θαύμα γιατί πήρε το προηγούμενο τρένο. Είχε φίλους του που σκοτώθηκαν στα Τέμπη. Είναι μη διαχωρίσιμο κάτι τέτοιο. Πλέον, κανείς μας δεν μπαίνει σε τρένο».