ΑΠΟΨΕΙΣ

Δε φτάνει που κατεβαίνουν χώρια, μαλώνουν κιόλας. Ο λόγος για τα κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Αν κατέβαιναν όλοι μαζί, χωρίς καμιά αμφιβολία, θα ήταν δεύτερο κόμμα, όμως τώρα ερίζουν για τα ιμάτια των Σπαρτιατών και ανταλλάσσουν γρονθοκοπήματα μέσα στη βουλή. Οι λόγοι που δε μπορούν να συνεννοηθούν είναι περίπου γνωστοί. Προσωπικές αντιδικίες για την ηγεσία, διαφορετικές πηγές χρηματοδότησης με διαφορετικές στοχεύσεις και κυρίως ουδείς από όλους τους ηγέτες αυτών των δεξιών κομμάτων έχει τη νοοτροπία να ηγηθεί ενός μεγάλου κόμματος, μίας μεγάλης παράταξης. Διότι για να συμβεί αυτό χρειάζονται συμβιβασμοί και υποχωρήσεις. Το γενικό ιδεολογικό πλαίσιο είναι κοινό τουλάχιστον για τα τρία κόμματα αυτού του χώρου, όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να συνεργαστούν.

Φυσικά αυτή η πολυδιάσπαση βολεύει το κυβερνών κόμμα, όμως η συνολική δύναμη και κυρίως η δυναμική αυτού του χώρου θα πρέπει να προβληματίσει την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, καθώς οι διαρροές μπορεί μέχρι στιγμής να μην είναι πολιτικά κοστοβόρες, όμως αύριο ουδείς γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι. Προς το παρόν τα αναχώματα της Νέας Δημοκρατίας προς τα δεξιά αντέχουν, έχοντας όμως χάσει τις ισχυρές στηρίξεις των προηγουμένων ετών. Η κατάρρευση του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, που όπως όλα δείχνουν θα είναι μόνιμη, έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς ψηφοφόρους της να κάνουν δεύτερες σκέψεις για την ψήφο τους στις ευρωεκλογές.

Ποιες είναι οι συνέπειες αυτών των διαρροών της Νέας Δημοκρατίας, αν τελικά καταγραφούν στις 9 Ιουνίου; Η ηγεσία θα σκέφτεται πολύ πλέον τα ανοίγματα που θα κάνει τόσο σε πρόσωπα της Κεντροαριστεράς όσο και σε μεταρρυθμίσεις σε ζητήματα που αγγίζουν τις χορδές ενός συντηρητικού ψηφοφόρου. Με άλλα λόγια, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, μπορεί να δείξει πως η πορεία της Νέας Δημοκρατίας σε χώρους επέκεινα του μεταρρυθμιστικού Κέντρου έχει λάβει τέλος. Το όφελος θα είναι μικρότερο από το κόστος.

Βέβαια, στην περίπτωση που λάβει στις ευρωεκλογές το επιθυμητό 33% plus, τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, απόλυτα κυρίαρχος του παιχνιδιού, θα διαμορφώσει αυτός την ατζέντα της επόμενης τριετίας, χωρίς παραχωρήσεις και συμβιβασμούς. Προς το παρόν εκμεταλλεύεται -και καλά κάνει- την αρνητική εικόνα που παρουσιάζουν τα κόμματα της υπερ-δεξιάς κατοικίας -δεν έχουν κτίσει ακόμη πολυκατοικία- και με δεδομένο ότι προς τα αριστερά δεν παρατηρούνται διαρροές της Νέας Δημοκρατίας, μεθοδεύει την άλωση τόσο της Ελληνικής Λύσης όσο και της Νίκης. Στόχος είναι όλα τα κόμματα αυτού του χώρου, συνολικά, να μην υπερβούν το 18%.

Φυσικά, όπως έχει γραφτεί κατ’ επανάληψη, τα προβλήματα του κυβερνώντος κόμματος στη Βόρεια Ελλάδα θα παραμείνουν, καθώς ακουμπούν ευαίσθητες πτυχές εθνικών και εκκλησιαστικών ζητημάτων. Δε γνωρίζω αν η κυβέρνηση γνωρίζει επακριβώς την έκταση του προβλήματος και, αν τη γνωρίζει, αν έχει τη διάθεση ή την ικανότητα να το αντιμετωπίσει. Πάντως, εξ αυτού του λόγου, η δυναμική των κομμάτων της υπερ-δεξιάς κατοικίας δεν κατανέμεται ισομερώς σε όλη την επικράτεια. Με ισχυρά ποσοστά στη Βόρεια Ελλάδα, υστερούν σημαντικά στη Νότια Ελλάδα και στην Κρήτη, κάτι που ψαλιδίζει το εθνικό ποσοστό τους.

Πάντως για να ξέρουμε τι λέμε ένα συνολικό 18% plus είναι ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό, ασχέτως αν πολιτικά είναι αναξιοποίητο.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 28.04.2024