ΑΠΟΨΕΙΣ

Είναι γνωστό πως στην Ελλάδα υπάρχει πληθώρα σχολιαστών που θεωρούν τον Ταγίπ Ερντογάν έναν μεγάλο σκακιστή, έναν σημαντικό παίκτη στην παγκόσμια σκηνή. Θαυμάζουν όλες τις κινήσεις του, με τρόπο μάλλον ζηλόφθονο. Πιο πολύ θαυμάζουν το γεγονός πως δεν είναι δεδομένος και πως πατά μονίμως σε δύο βάρκες. Μάλιστα, όλοι αυτοί προτείνουν και στην ελληνική κυβέρνηση να ακολουθήσει παρόμοια τακτική και τη μέμφονται γιατί δεν το κάνει.

Ας δούμε όμως τις συνέπειες που έχουν για την Τουρκία οι τυχοδιωκτισμοί του Ερντογάν. Εδώ και οκτώ χρόνια, σε σταθερή βάση, όλες του οι κινήσεις αποσκοπούν στο να διορθώνουν τα δικά του προηγούμενα λάθη. Αν κάτι πετυχαίνει ο Ερντογάν είναι να υποχωρεί τελικά για να μη χάσει και άλλο έδαφος. Όλες οι δήθεν θεαματικές μεσολαβητικές του προσπάθειες στο Ουκρανικό έπεσαν στο κενό. Έμειναν πίσω όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα της Τουρκίας, λόγω των τεταμένων σχέσεων του με τον Τζο Μπάιντεν. Και ενώ επρόκειτο να επισκεφτεί επιτέλους τις ΗΠΑ, ξαφνικά θέλησε να γίνει ο προστάτης των Παλαιστινίων υποδεχόμενος την ηγεσία της Χαμάς, μία οργάνωση που θεωρείται τρομοκρατική από τις ΗΠΑ και σχεδόν από όλες τις χώρες του Δυτικού κόσμου. Επόμενο ήταν ο Λευκός Οίκος να «δείξει πόρτα» στον Ταγίπ Ερντογάν, προς μεγάλη θλίψη των ημεδαπών θαυμαστών του, οι οποίοι όταν έγινε γνωστή η πρόσκλησή του στις ΗΠΑ θεώρησαν αυτό το γεγονός άλλη μία επιτυχία του. Δεν είναι τυχαία η δήλωση του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου πως αυτός θεωρεί τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση, κλείνοντας το μάτι πρωτίστως στις ΗΠΑ και ακολούθως στο Ισραήλ, εγγράφοντας υποθήκη για το πολιτικό του μέλλον.

Συμπερασματικά, είναι κανόνας πως όποιος πατά σε δύο βάρκες πέφτει τελικά στη θάλασσα και αν γνωρίζει κολύμπι, σώνεται. Αναμφίβολα ο Ερντογάν γνωρίζει κολύμπι, αλλά μόνο για να σωθεί από τα δικά του λάθη. Μέχρις εκεί. Όλα τα υπόλοιπα διθυραμβικά που γράφονται γι’ αυτόν διαψεύδονται από τα γεγονότα.

Αυτό που ενδιαφέρει την πατρίδα μας είναι αν η κακή πορεία των αμερικανοτουρκικών σχέσεων θα επηρεάσει και το καλό ομολογουμένως κλίμα που επικρατεί στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, με ορατά τα θετικά αποτελέσματα σε όλα τα πεδία. Φυσικά τα προβλήματα παραμένουν -αυτό είναι γνωστό- αλλά το ζήτημα είναι οι δύο χώρες να συνεχίσουν να συνεργάζονται σε διάφορους τομείς «χαμηλής» πολιτικής, παρά αυτά τα προβλήματα. Σχεδόν όλοι οι σχολιαστές, αλλοδαποί και ημεδαποί, θεωρούν πως ο Ερντογάν προς το παρόν δεν έχει κανένα λόγο να ανοίξει μέτωπο με την Ελλάδα. Το τι δηλώνουν ακραίοι, γραφικοί Τούρκοι απόστρατοι, δεν επηρεάζουν τις τακτικές του κινήσεις. Φαίνεται πως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν αυτονομηθεί από τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, καθώς εθεωρείτο μέχρι πρότινος πως ήταν παρακολούθημά τους.

Όλα αυτά μέχρι την πρώτη Τρίτη του Νοεμβρίου του τρέχοντος έτους όταν και θα μάθουμε τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ. Βέβαια, μέχρι τότε ο πολιτικός χρόνος είναι μεγάλος και πολλά μπορεί να συμβούν -προς κάθε κατεύθυνση- τόσο στον πόλεμο της Ουκρανίας όσο και στη Γάζα. Πάντως όλα δείχνουν πως θα περάσουμε ένα ήρεμο καλοκαίρι στο Αιγαίο, κάτι που αναμένεται να επιβεβαιωθεί και από τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στις 13 Μαΐου στην Άγκυρα.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 04-05.05.2024