ΑΠΟΨΕΙΣ

Είναι αλήθεια ότι η Θεσσαλονίκη έχει κάθε λόγο να είναι παραπονεμένη από τα έργα και τις καθυστερήσεις. Με το Μετρό να βρίσκεται στην κορυφή αυτής της ατζέντας που χρειάστηκε πάνω από 35 χρόνια μετά την περίφημη «τρύπα του Κούβελα» για να γίνει πραγματικότητα. Θα το χαρούμε όμως στο τέλος της φετινής χρονιάς.

Για τους λόγους αυτών των καθυστερήσεων έχουν γίνει πολλές συζητήσεις και δεν είναι της ώρας να τους θυμηθούμε. Καλό είναι όμως να μάθουμε από τα λάθη μας για να μην τα επαναλάβουμε. Και όταν λέμε λάθη εννοούμε όλες τις πλευρές. Και τις κυβερνήσεις και τους πολίτες και τα κόμματα και τους φορείς της πόλης. Με αυτήν την έννοια η παρουσίαση της μελέτης των επεκτάσεων του Μετρό που έγινε την περασμένη Δευτέρα είναι καλοδεχούμενη.

Ο Νίκος Ταχιάος το έθεσε σωστά το θέμα. Η «Ελληνικό Μετρό» έκανε την έρευνα για τις συγκοινωνιακές ανάγκες που υπάρχουν στο πολεοδομικό συγκρότημα και με βάση αυτές προτείνονται και οι επεκτάσεις, αλλά και η νέα γραμμή που έπεσε για πρώτη φορά και επίσημα στο τραπέζι.

Οι επεκτάσεις ήταν οι αναμενόμενες. Μία προς τα ανατολικά και περιλαμβάνει αρχικά την Καλαμαριά (θα είναι έτοιμη εντός του 2025) και στη συνέχεια προς το αεροδρόμιο και μία προς τα βορειοδυτικά που προβλέπεται μέσω της Νεάπολης και της Σταυρούπολης να καταλήγει στα νοσοκομεία. Όσο για τη νέα γραμμή, αυτή θα ξεκινά από τον Άνω Εύοσμο και αφού περάσει από τους Αμπελόκηπους και το Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό και πορευθεί σχεδόν παράλληλα με τη βασική γραμμή (πιο νότια όμως), θα κατευθυνθεί προς το Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια στην Τούμπα και τη Χαριλάου πριν καταλήξει στην Αγία Κυριακή.

Αυτός θα είναι ο βασικός μπούσουλας για το σχέδιο του Μετρό με προοπτική το 2040. Κατά εκτιμήσεις το κόστος μπορεί και να ξεπεράσει τα 4,5 δισ., αλλά συγκεκριμένα νούμερα δε δόθηκαν, ούτε και αναλυτικά χρονοδιαγράμματα, καθώς όλα αυτά μένει αποτυπωθούν και επίσημα στα χαρτιά για να εγκριθούν στη συνέχεια από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που θα χρηματοδοτήσει ένα μεγάλο μέρος του έργου.

Και καλό θα είναι να είμαστε όλοι προσεκτικοί σε αυτά. Και η Ελληνικό Μετρό και η κυβέρνηση, αλλά και οι πολίτες και η κοινή γνώμη της Θεσσαλονίκης που έχοντας την εμπειρία από τις περιπέτειες που πέρασε η κατασκευή του βασικού κορμού του Μετρό είναι υπερβολικά επιφυλακτικοί.

Εκείνο που φαίνεται ότι φοβάται η κυβέρνηση είναι μία εκ νέου πολιτικοποίηση της κουβέντας για το Μετρό (όπως παλιότερα με τα διλήμματα «Μετρό ή τραμ» ή με την αντιπαράθεση για τα Αρχαία της Βενιζέλου), ενώ υπολογίζει και το ότι οι ευρωπαϊκοί πόροι είναι σαφώς υποδεέστεροι από ό,τι παλιότερα.

Άλλο επιφυλακτικοί όμως και άλλο αρνητικοί και απαξιωτικοί. Γιατί δήθεν «τα ξέρουμε όλα και δε θα γίνουν» ή επειδή μία φορά την πατήσαμε. Από τα λάθη μας μαθαίνουμε.

Όμως η γκρίνια κάπου πρέπει να σταματήσει. Γιατί και στην Αθήνα έγινε Μετρό και ακολούθησαν πολλές επεκτάσεις. Αλλά ποτέ δε τέθηκε ούτε το σχέδιο ούτε η χρηματοδότηση σε δημοψήφισμα…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 26.05.2024