ΑΠΟΨΕΙΣ

Όσο κι αν στελέχη της μιλούν για Πύρρειο νίκη, οι αριθμοί τους διαψεύδουν: σε 12 μήνες από τις βουλευτικές εκλογές η ΝΔ έπεσε 13% χωρίς σοβαρό αντίπαλο στο πολιτικό τερέν. Αυτό σημαίνει 800.000 ψήφους λιγότερες σε σχέση με το 2019 και 1.000.000 σε σχέση με πέρσι, δηλαδή εκλογική επίδοση χειρότερη εκείνων της μνημονιακής περιόδου, ασχέτως της άνετης πρωτιάς.

Πρόκειται λοιπόν για κακό αποτέλεσμα το οποίο μόνο ουρανοκατέβατο δεν ήταν. Μετά το 41%, πολλοί άρχισαν να μιλούν για κυβερνητική αλαζονεία, καθεστωτισμό και δυσανεξία απέναντι σε κάθε κριτική. Πολλοί πλέον εντοπίζουν απροθυμία για ριζικές τομές στην κρατική λειτουργία, που συνήθως αντικαθίστανται από επιδερμικές βελτιώσεις. Πολλοί διαπιστώνουν αποδιοργάνωση στην Υγεία και στην Παιδεία, αποδιοργάνωση επιβαρυντική για τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Πολλοί παρατηρούν άλλους να διαβιούν πολυτελέστατα, ενώ οι ίδιοι βρίσκονται μονίμως διωκόμενοι λόγω οφειλών. Πολλοί ζουν μέσα στο φόβο επειδή η δημόσια ασφάλεια τίθεται εν αμφιβόλω, συχνά εξαιτίας της ανεξέλεγκτης εισόδου παράνομων μεταναστών. Πολλοί μισθωτοί βιώνουν με μεγάλη δυσκολία τις αλλεπάλληλες υπερτιμήσεις σε είδη πρώτης ανάγκης. Πολλοί νέοι γονείς δεν τολμούν να κάνουν δεύτερο παιδί, βλέποντας πόσο δύσκολη είναι η ανατροφή ακόμη και ενός. Πολλοί κάτοικοι της ηπειρωτικής Ελλάδας πλήττονται από την πολυετή εγκατάλειψη της υπαίθρου (η πρωτιά της Φλώρινας σε αποχή μόνο τυχαία δεν είναι). Πολλοί επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν δυσκολίες λόγω επενδυτικής στασιμότητας, αναιμικής χρηματοδότησης, αδυναμίας κάλυψης θέσεων εργασίας και ανελαστικής γραφειοκρατίας. Πολλοί καινοτόμοι αγρότες δεν βρίσκουν ανταπόκριση στις προσδοκίες τους. Μετά τόσες αντικειμενικές αντιξοότητες για τους πολίτες, δεν είναι καθόλου περίεργο το ότι πολλοί από την παραδοσιακή βάση της ΝΔ δυσανασχετούν έντονα για την ιδιαίτερη μέριμνα κυβέρνησης και ΠτΔ γύρω από τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών. Μετά τόσες αντικειμενικές αντιξοότητες δεν είναι καθόλου περίεργη η πρωτοφανής αποχή και η παράλληλη ανάδειξη της Ακροδεξιάς ως της νέας διόδου μαζικής εκτόνωσης.

Η απουσία σοβαρής αντιπολίτευσης, οι βελτιωμένοι οικονομικοί δείκτες, η ψηφιοποίηση κρατικών λειτουργιών και η -επιεικώς- ευμενής στάση αρκετών ΜΜΕ δημιούργησαν σε κυβερνητικά στελέχη ψευδαίσθηση παντοδυναμίας, της οποίας τις συνέπειες καλείται τώρα να πληρώσει ο πρωθυπουργός • ο πρωθυπουργός και το στενό περιβάλλον του, καθώς η πλειοψηφία του «γαλάζιου» δυναμικού μάλλον θεωρεί ως αποκλειστική κομματική δουλειά την αδιάκοπη παρουσία σε εκδηλώσεις δίχως κοινωνικό αντίκρισμα και τις χαρωπές πόζες σε αναμνηστικές φωτογραφίες. Ωστόσο, παρά το αρκετά ικανοποιητικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη σταθερότητα του ΠΑΣΟΚ, παρά τα υψηλά ποσοστά (κοντά στο 20%, από περίπου 16% το 2023 και το 2012) της… ηνωμένης ελληνικής Ακροδεξιάς, παρά την πανευρωπαϊκή δεξιά στροφή και παρά το κοσμοϊστορικό αποτέλεσμα στη Γαλλία η ΝΔ σίγουρα δεν κινδυνεύει άμεσα, ελλείψει αντιπάλου. Θα μπορούσε όμως να κινδυνεύσει αργότερα εάν δεν αποδεχθεί ότι το πολιτικό εκκρεμές πλέον κινείται συντηρητικότερα κι ότι όλοι όσοι είναι δυσαρεστημένοι από πολιτικές της δεν είναι απαραίτητα ψεκασμένοι. Θα μπορούσε να κινδυνεύσει από την ανάδειξη νέας δομικής αντιπολίτευσης, που ομολογουμένως δεν μπορεί να προκύψει από τα τωρινά λαϊκιστικά κόμματα: αυτά στερούνται και εφαρμόσιμων προτάσεων και αξιόλογου ανθρώπινου δυναμικού.

Επί του παρόντος, παρά την αποχή της και την ψήφο διαμαρτυρίας, η σιωπηρή πλειοψηφία εξακολουθεί να ποντάρει στον νυν ένοικο του Μαξίμου για μία ουσιαστική πρόταση οριστικής εξόδου από την Κρίση. Μία στρατηγική, ολιστική και συμπεριληπτική πρόταση, αντί για ανεπαρκείς κατακερματισμένες πρωτοβουλίες χωρίς ξεκάθαρη στόχευση. Ο Μητσοτάκης έχει τώρα μπροστά του τρία ατόφια χρόνια για να δείξει εντελώς απερίσπαστος τη στόφα του. Στο χέρι του είναι να μείνει στην ιστορία.