ΑΠΟΨΕΙΣ

Το άρθρο κάνει υπόθεση εργασίας πως ο Ντόναλντ Τραμπ ορκίζεται Πρόεδρος των ΗΠΑ στις 20 Ιανουαρίου 2025. Μέχρι τότε την εξουσία ασκεί ο νυν Πρόεδρος. Θα μου πει κάποιος πως μέχρι την πρώτη Τρίτη του Νοεμβρίου, όταν και θα διεξαχθούν οι αμερικανικές εκλογές, το χρονικό διάστημα είναι μεγάλο και πολλά μπορεί να συμβούν. Συμφωνώ και γι’ αυτό μιλώ για υπόθεση εργασίας.

Προφανώς ελάχιστα μας ενδιαφέρει η οικονομική πολιτική που θα ασκήσει ο Ντόναλντ Τραμπ στη χώρα του. Βέβαια το τι δασμολογική πολιτική θα ακολουθήσει, αυτό αφορά όλον τον πλανήτη, όμως οι πτυχές της εξωτερικής του πολιτικής πιθανόν να αναδιαμορφώσουν τον χάρτη σε συγκεκριμένες περιοχής της Ευρώπης και της Ασίας. Έτσι θεωρείται σίγουρο πως οι ΗΠΑ θα εγκαταλείψουν την Ουκρανία στη μοίρα της. Θα της κόψουν τη στρατιωτική βοήθεια και θα αφήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση να αναλάβει μόνη της αυτό τον ρόλο. Αν θα καταφέρει να αναπληρώσει τη διακοπείσα αμερικανική βοήθεια, αυτό θα κρίνει και τη συνέχιση ή την οδυνηρή για την Ουκρανία λήξη του πολέμου. Τόσο ο Τραμπ όσο και οι επιτελείς του το δηλώνουν από τώρα πως αυτός ο πόλεμος θα λήξει με απώλεια εδαφών για τους Ουκρανούς. Συνεπώς ο Βλαντιμίρ Πούτιν περιμένει εναγωνίως πρωτίστως τη νίκη του φίλου του και ακολούθως την ημέρα που θα ορκιστεί και θα αναλάβει την ηγεσία των ΗΠΑ.

Τα ίδια ακριβώς περιμένει και Βενιαμίν Νετανιάχου. Όπως έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη ο Τραμπ -εμπνευστής των συμφωνιών του Αβραάμ- το Ισραήλ θα πρέπει να αφεθεί «να τελειώσει τη δουλειά του» στη Γάζα. Δηλαδή να εξοντώσει τη Χαμάς και στη συνέχεια βλέπουμε τι θα γίνει. Προφανώς ο Νετανιάχου δεν έχει κανένα λόγο να προχωρήσει σε μόνιμη ειρήνη στην περιοχή. Τώρα διαπραγματεύεται μία ανακωχή για να απελευθερωθούν οι όμηροι, ενώ η Χαμάς, γνωρίζοντας τι την περιμένει σε περίπτωση νίκης του Τραμπ, ζητεί ειρήνευση εδώ και τώρα και αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Γάζα. Επιπροσθέτως, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός δεν έχει κανένα λόγο να προσφέρει ένα προεκλογικό δώρο στον Τζο Μπάιντεν αποδεχόμενος ένα σχέδιο ειρήνης που φέρει την υπογραφή του. Μπροστά σε μία τέτοια κατάσταση εκτός από τη Χαμάς και το Ιράν θα βρεθεί σε δύσκολη θέση και η Τουρκία του Ερντογάν που έχει αναδειχθεί σε πολιτικό προστάτη και οικονομικό χορηγό της τρομοκρατικής οργάνωσης.

Βέβαια, ο Τραμπ με τον Ερντογάν την περίοδο της προεδρίας του πρώτου είχαν αναπτύξει μια ιδιόμορφη σχέση, καθώς υπήρχε η δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας των δύο ηγετών. Όμως τώρα η κατάσταση είναι πολύ πιο σύνθετη, αν βάλουμε στην εξίσωση και τους Κούρδους της Συρίας. Και η Ελλάδα; Αναμφίβολα θα χάσουμε τα «προνόμια» που είχαμε με τον Τζο Μπάιντεν και τους Δημοκρατικούς, ενώ είναι άγνωστο πώς θα αντιμετωπίσει την πατρίδα μας το επιτελείο του Τραμπ. Πάντως από τον Πομπέο, που όλα δείχνουν ότι θα αναλάβει ένα σημαντικό πόστο, δεν είχαμε κανένα παράπονο. Μας στήριξε τότε στα δύσκολα.

Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι ένα από τα σενάρια, ακόμα και αν νικήσει ο Τραμπ. Έχει αποδείξει ότι είναι απρόβλεπτος και ρέπει προς τις ανατροπές, εκπλήσσοντας και αυτούς τους συνεργάτες του.