Μία πισίνα μεσαίου μεγέθους κοστίζει περίπου 30 χιλιάδες ευρώ. Χωματουργικά, επένδυση και μηχανολογικός εξοπλισμός. Με 30 χιλιάδες ευρώ αγοράζεις - δεν αγοράζεις ένα Golf. Εάν χρησιμοποιείς την πισίνα όσο την χρειάζεσαι, δηλαδή δύο μήνες το χρόνο, χημικά, ρεύμα, συντήρηση, νερό, το κόστος είναι περίπου 600 ευρώ. Με εξακόσια ευρώ περνάς - δεν περνάς ένα τριήμερο στη Χανιώτη - για τις Κυκλάδες δεν φτάνουν ούτε για τα ναύλα. Παραδόξως, εάν αγοράσεις ένα Golf ή κάνεις τρεις μέρες διακοπές στη Χανιώτη, κανένας δεν θα σου πει ότι ζεις πολυτελώς. Εάν αποκτήσεις πισίνα, θα σε δείχνουν με το δάχτυλο, όχι πάντα με συμπάθεια. Και επειδή ο κοινωνικός αυτοματισμός είναι πανίσχυρος, έρχεται το Κράτος και όχι μόνο θεωρεί την πισίνα τεκμήριο για τον προσδιορισμό των ετήσιων εισοδημάτων σου αλλά σου επιβάλλει και φόρο πολυτελούς διαβίωσης.

Φαίνεται συζήτηση πολυτελείας σε μία χώρα που έχει δεκάδες χιλιάδες σοβαρότερα προβλήματα. Και εδώ που τα λέμε, κανένας από όσους έχουν πισίνα δεν τρώει στα συσσίτια της εκκλησίας, άρα δεν χάλασε ο κόσμος αν φορολογηθεί χωρίς λόγο. Αλλά κάποιοι ιδιόρρυθμοι επιμένουν να ρωτάνε: Από πού ως πού το κράτος έχει δικαίωμα να σε τιμωρεί αν δεν του αρέσει ο τρόπος με τον οποίο ξοδεύεις τα χρήματά σου; Και εν τέλει, ποιο είναι το κριτήριο της πολυτελούς διαβιώσεως; Ποιος το ορίζει; Δικαίωμα του Κράτους είναι να ελέγξει αν οι τριάντα χιλιάδες φορολογήθηκαν και καλύπτονται από το «πόθεν έσχες» σου. Δικό σου δικαίωμα είναι αν θα φτιάξεις πισίνα, θα τα ξοδέψεις σε λουλουδοπόλεμο στην Πάολα, θα κάνεις τον γύρο του κόσμου με κρουζιερόπλοιο, θα τα ρίξεις στην επιχείρησή σου, θα τα παίξεις στο Χρηματιστήριο, θα πληρώσεις το ιδιωτικό των παιδιών σου ή θα κάνεις shopping therapy στην 5η Λεωφόρο.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την φορολόγηση των αυτοκινήτων. Κινητήρας με κυβισμό μεγαλύτερο από 1799 cc επίσης συνεπάγεται τεκμήριο εισοδήματος και φόρο πολυτελείας. Εδώ, μάλιστα, υπάρχει και ο παραλογισμός μέσα στον παραλογισμό ότι κριτήριο για τον προσδιορισμό της «πολυτέλειας» δεν αποτελεί η τιμή αγοράς, ούτε καν η ιπποδύναμη. Για την ευκολία τους, οι γραφειοκράτες του υπουργείου οικονομικών «ξέχασαν» ότι ένα αυτοκίνητο με κινητήρα 2000 κυβικών μπορεί να είναι φθηνότερο και να έχει μικρότερη ιπποδύναμη από ένα άλλο με κινητήρα κάτω από το όριο των 1800. Έβαλαν ένα αυθαίρετο κριτήριο και έβγαλαν την υποχρέωση. Επειδή ο φόρος πολυτελείας στα αυτοκίνητα αφορά σε συντριπτικά περισσότερους πολίτες από όσους οι πισίνες, η κυβέρνηση διατηρεί με διαρροές ζωντανή την συζήτηση για την κατάργησή του. Η οποία, όμως, δεν έρχεται ποτέ. Ούτε ποτέ θα έρθει γιατί θα πλακώσει η κοινωνική ευαισθησία των social media και αλλοίμονό της.

Εάν υπήρχε κάποιος φόρος στις πισίνες ως μορφή περιβαλλοντικού τέλους θα ήταν κατανοητό. Νερό είναι αυτό! Αλλά το τεκμήριο εισοδήματος δεν έχει λογική. Επειδή κάποτε ξόδεψες 30 χιλιάδες για να αποκτήσεις πισίνα, δεν σημαίνει ότι κάθε χρόνο ξοδεύεις για την συντήρησή της 9.600 ευρώ τα οποία το Κράτος θεωρεί εισόδημα και σε φορολογεί βρέξει - χιονίσει. Για την ακρίβεια, τόσο δεν κοστίζει ούτε μια πισίνα που λειτουργεί δώδεκα μήνες το χρόνο, βάλτε μέσα και τον φωτισμό για ντεκόρ τα Χριστούγεννα. Ούτε επειδή κάποτε πλήρωσες 40.000 ευρώ και αγόρασες ένα αυτοκίνητο με κινητήρα δύο χιλιάδων κυβικών συνεπάγεται ότι κάθε χρόνο ξοδεύεις γι΄ αυτό 8.800 ευρώ, ακόμη και αν το έχεις ακίνητο στο γκαράζ. Πολύ περισσότερο, δεν έχει λογική ο φόρος πολυτελείας. Κάπως το λέει αυτό η πιάτσα αλλά ας κρατήσουμε τα προσχήματα. Είπαμε, οι άνθρωποι δεν τρώνε στα συσσίτια της κοινωνίας ούτε θα συγκλονιστούν βλέποντας το εκκαθαριστικό τους. Αλλά τουλάχιστον ας μην κοροϊδευόμαστε γιατί γίνονται όλα αυτά.

*Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 28/7/2024