29/08/2024 07:00
Απόγευμα Παρασκευής, η ζέστη στο κέντρο είναι αφόρητη και ο Γιάννης μόλις έχει βγει από την κουζίνα του εστιατορίου του φορτωμένος με φρούτα και εμφιαλωμένα παγωμένα νερά. «Δεν πρόλαβα να τους μαγειρέψω σήμερα», μου λέει και ανεβαίνει σε μια άσπρη βέσπα, με την οποία «οργώνει» ολόκληρη την πόλη μοιράζοντας φρέσκο μαγειρεμένο φαγητό σε όσους το χρειάζονται.
Πρώτος σταθμός: Πλατεία Ναβαρίνου. «Σήμερα το μενού έχει πίτσα. Είναι το αγαπημένο τους», μου εξηγεί βγαίνοντας από τo κατάστημα, αφού πρώτα έχει αγοράσει περίπου 20 κομμάτια τα οποία έχει χωρίσει σε μερίδες για να τα μοιράσει στον καθένα.
Επόμενη στάση: Αγγελάκη. Εκεί τον περιμένει ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που έχει στήσει το σπιτικό του με λιγοστά χαρτόκουτα σε μια γωνιά του δρόμου. «Καλώς τον» του φωνάζει από μακριά η Φρειδερίκη που κοιμάται εδώ και αρκετό καιρό στον δρόμο μαζί με τον σύζυγό της.
Αφού τους δώσει το φαγητό, ο Γιάννης συνομιλεί για αρκετή ώρα μαζί τους μαθαίνοντας τα νέα αλλά και τα προβλήματά τους . Ο ίδιος μαζί με την ομάδα του έχει χαρτογραφήσει περισσότερους από 10 αστέγους στο κέντρο της πόλης γνωρίζοντας μια προς μια τις ανάγκες τους αλλά και τα μέρη στα οποία συχνάζουν.
Οι «Σεφ για μηδενική πείνα» όπως αποκαλούνται, μοιράζουν εδώ και πέντε χρόνια φαγητό, ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης σε όσους τα έχουν ανάγκη. Η δράση τους υποστηρίζεται από ίδιους πόρους αλλά και από δωρεές ενώ μέσα σε πέντε χρόνια υπολογίζεται ότι έχουν μοιράζει περίπου 15.000 μερίδες φαγητό ενώ έχουν προσφέρει βοήθεια σε πυρόπληκτες οικογένειες.
«Όταν άρχισε η καραντίνα τα περισσότερα συσσίτια έκλεισαν με αποτέλεσμα να έρχεται κόσμος ζητώντας ένα πιάτο φαγητό» αναφέρει ο εμπνευστής της ομάδας «Chefs for Zero Hunger», Γιάννης Κατσαντώνης. «Στο ψυγείο μου είχα 30 κιλά γαλοπούλα και 10 κασόνια πορτοκάλια που δεν μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω αφού το μαγαζί μου ήταν κλειστό. Έτσι σκέφτηκα να κάνω ένα πείραμα. Έφτιαξα 120 σάντουιτς και τα κρέμασα σε κολώνες κεντρικών σημείων της πόλης. Λίγη ώρα αργότερα όλες οι μερίδες είχαν εξαφανιστεί. Τότε αντιλήφθηκα ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο φανταζόμουν».
«Αμέσως σκέφτηκα να δημιουργήσω μια σελίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μέσα σε ένα βράδυ βρέθηκε το όνομα, το λογότυπο και δημιουργήθηκε μια σελίδα η οποία το επόμενο πρωί είχε πάνω από 5,5 χιλιάδες επισκέψεις. Έτσι δημιουργήθηκε αρχικά μια παρέα από περίπου 50 μάγειρες και μαγείρισσες, επαγγελματίες και μη, αλλά και εθελοντές που “στην επαγγελματική τους ζωή” είναι στελέχη τραπεζών, καταστηματάρχες, εκπαιδευτικοί και όχι μόνο» αναφέρει ο ίδιος.
Τέσσερις φορές την εβδομάδα, τα μέλη της ομάδας μαγειρεύουν και μοιράζουν το φαγητό ντελίβερι σε κεντρικά σημεία της πόλης. Οι Chefs for zero hunger δεν είναι Μη Κυβερνητική Οργάνωση ούτε επίσημος φορέας φιλανθρωπίας με φωτογραφίες και βραβεύσεις. Παρόλο που πολλοί από τους συμμετέχοντες είναι ιδιοκτήτες και μάγειρες σε εστιατόρια της πόλης δεν μπαίνουν στην διαδικασία να διαφημίσουν τα δικά τους μαγαζιά.
«Αυτή την στιγμή έχουμε χαρτογραφήσει περίπου 10 αστέγους που βρίσκονται σε συγκεκριμένα σημεία στο κέντρο της πόλης. Οι ανάγκες αυξάνονται συνεχώς και πολλές φορές τυχαίνει μας ζητούν περισσότερες μερίδες για κάποιον ο οποίος δεν πρόλαβε να πάρει. Εκτός από νερό και φαγητό έχουν ανάγκη να ανταλλάξουν μια κουβέντα, να μας πουν τα νέα τους και τους πούμε τα δικά μας. Ενδιαφέρονται να μάθουν τι γίνεται στον κόσμο μιας και αρκετοί από αυτούς ψηφίζουν» εξηγεί στο makthes.gr ο Γιάννης Κατσαντώνης.
«Αυτή την στιγμή έχουμε φτιάξει την πρώτη βιβλιοθήκη που απευθύνεται σε άστεγους, με βιβλία που έχουμε συγκεντρώσει από δωρεές. Τα βιβλία τοποθετούνται σε σημεία της πόλης ή μοιράζονται κατευθείαν σε ανθρώπους που θέλουν να διαβάσουν. Πολλοί, εκτός από φαγητό έρχονται και μας ζητάνε πνευματική τροφή γιατί έχουν ανάγκη να διαβάσουν και να ενημερωθούν για τα κοινά» συμπληρώνει.
Μάλιστα η ομάδα έχει φτιάξει ένα κοινωνικό βιβλιοπωλείο το οποίο είναι πλήρως εξοπλισμένο και ετοιμάζεται να υποδεχθεί τους γονείς που δεν έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν σχολικά για τα παιδιά τους.
«Η αποθήκη μας είναι ήδη γεμάτη με σχολικά και σε λίγο καιρό θα ανοίξει προκειμένου όποια παιδιά δεν έχουν την δυνατότητα να προμηθευτούν τα συγκεκριμένα ήδη, να τα παραλάβουν δωρεάν από εμάς. Δεν θέλουμε να έρθουμε σε άμεση επαφή με αυτούς τους ανθρώπους γιατί πολλοί νιώθουν ότι έχουν χάσει ήδη την αξιοπρέπειά τους. Έχουμε δικό μας ταμείο και συνεργαζόμαστε με ορισμένα σούπερ μάρκετ τα οποία μας δίνουν δωροεπιταγές για τρόφιμα και ήδη πρώτης ανάγκης».
Μπορεί ο χειμώνας να αργεί ακόμα ωστόσο οι εθελοντές της ομάδας έχουν συγκεντρώσει ζεστά ρούχα, υπνόσακους, κουβέρτες και γάντια τα οποία θα δοθούν σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη για να αντιμετωπίσουν τις παγωμένες νύχτες του χειμώνα.
Απόγευμα Παρασκευής, η ζέστη στο κέντρο είναι αφόρητη και ο Γιάννης μόλις έχει βγει από την κουζίνα του εστιατορίου του φορτωμένος με φρούτα και εμφιαλωμένα παγωμένα νερά. «Δεν πρόλαβα να τους μαγειρέψω σήμερα», μου λέει και ανεβαίνει σε μια άσπρη βέσπα, με την οποία «οργώνει» ολόκληρη την πόλη μοιράζοντας φρέσκο μαγειρεμένο φαγητό σε όσους το χρειάζονται.
Πρώτος σταθμός: Πλατεία Ναβαρίνου. «Σήμερα το μενού έχει πίτσα. Είναι το αγαπημένο τους», μου εξηγεί βγαίνοντας από τo κατάστημα, αφού πρώτα έχει αγοράσει περίπου 20 κομμάτια τα οποία έχει χωρίσει σε μερίδες για να τα μοιράσει στον καθένα.
Επόμενη στάση: Αγγελάκη. Εκεί τον περιμένει ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που έχει στήσει το σπιτικό του με λιγοστά χαρτόκουτα σε μια γωνιά του δρόμου. «Καλώς τον» του φωνάζει από μακριά η Φρειδερίκη που κοιμάται εδώ και αρκετό καιρό στον δρόμο μαζί με τον σύζυγό της.
Αφού τους δώσει το φαγητό, ο Γιάννης συνομιλεί για αρκετή ώρα μαζί τους μαθαίνοντας τα νέα αλλά και τα προβλήματά τους . Ο ίδιος μαζί με την ομάδα του έχει χαρτογραφήσει περισσότερους από 10 αστέγους στο κέντρο της πόλης γνωρίζοντας μια προς μια τις ανάγκες τους αλλά και τα μέρη στα οποία συχνάζουν.
Οι «Σεφ για μηδενική πείνα» όπως αποκαλούνται, μοιράζουν εδώ και πέντε χρόνια φαγητό, ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης σε όσους τα έχουν ανάγκη. Η δράση τους υποστηρίζεται από ίδιους πόρους αλλά και από δωρεές ενώ μέσα σε πέντε χρόνια υπολογίζεται ότι έχουν μοιράζει περίπου 15.000 μερίδες φαγητό ενώ έχουν προσφέρει βοήθεια σε πυρόπληκτες οικογένειες.
«Όταν άρχισε η καραντίνα τα περισσότερα συσσίτια έκλεισαν με αποτέλεσμα να έρχεται κόσμος ζητώντας ένα πιάτο φαγητό» αναφέρει ο εμπνευστής της ομάδας «Chefs for Zero Hunger», Γιάννης Κατσαντώνης. «Στο ψυγείο μου είχα 30 κιλά γαλοπούλα και 10 κασόνια πορτοκάλια που δεν μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω αφού το μαγαζί μου ήταν κλειστό. Έτσι σκέφτηκα να κάνω ένα πείραμα. Έφτιαξα 120 σάντουιτς και τα κρέμασα σε κολώνες κεντρικών σημείων της πόλης. Λίγη ώρα αργότερα όλες οι μερίδες είχαν εξαφανιστεί. Τότε αντιλήφθηκα ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο φανταζόμουν».
«Αμέσως σκέφτηκα να δημιουργήσω μια σελίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μέσα σε ένα βράδυ βρέθηκε το όνομα, το λογότυπο και δημιουργήθηκε μια σελίδα η οποία το επόμενο πρωί είχε πάνω από 5,5 χιλιάδες επισκέψεις. Έτσι δημιουργήθηκε αρχικά μια παρέα από περίπου 50 μάγειρες και μαγείρισσες, επαγγελματίες και μη, αλλά και εθελοντές που “στην επαγγελματική τους ζωή” είναι στελέχη τραπεζών, καταστηματάρχες, εκπαιδευτικοί και όχι μόνο» αναφέρει ο ίδιος.
Τέσσερις φορές την εβδομάδα, τα μέλη της ομάδας μαγειρεύουν και μοιράζουν το φαγητό ντελίβερι σε κεντρικά σημεία της πόλης. Οι Chefs for zero hunger δεν είναι Μη Κυβερνητική Οργάνωση ούτε επίσημος φορέας φιλανθρωπίας με φωτογραφίες και βραβεύσεις. Παρόλο που πολλοί από τους συμμετέχοντες είναι ιδιοκτήτες και μάγειρες σε εστιατόρια της πόλης δεν μπαίνουν στην διαδικασία να διαφημίσουν τα δικά τους μαγαζιά.
«Αυτή την στιγμή έχουμε χαρτογραφήσει περίπου 10 αστέγους που βρίσκονται σε συγκεκριμένα σημεία στο κέντρο της πόλης. Οι ανάγκες αυξάνονται συνεχώς και πολλές φορές τυχαίνει μας ζητούν περισσότερες μερίδες για κάποιον ο οποίος δεν πρόλαβε να πάρει. Εκτός από νερό και φαγητό έχουν ανάγκη να ανταλλάξουν μια κουβέντα, να μας πουν τα νέα τους και τους πούμε τα δικά μας. Ενδιαφέρονται να μάθουν τι γίνεται στον κόσμο μιας και αρκετοί από αυτούς ψηφίζουν» εξηγεί στο makthes.gr ο Γιάννης Κατσαντώνης.
«Αυτή την στιγμή έχουμε φτιάξει την πρώτη βιβλιοθήκη που απευθύνεται σε άστεγους, με βιβλία που έχουμε συγκεντρώσει από δωρεές. Τα βιβλία τοποθετούνται σε σημεία της πόλης ή μοιράζονται κατευθείαν σε ανθρώπους που θέλουν να διαβάσουν. Πολλοί, εκτός από φαγητό έρχονται και μας ζητάνε πνευματική τροφή γιατί έχουν ανάγκη να διαβάσουν και να ενημερωθούν για τα κοινά» συμπληρώνει.
Μάλιστα η ομάδα έχει φτιάξει ένα κοινωνικό βιβλιοπωλείο το οποίο είναι πλήρως εξοπλισμένο και ετοιμάζεται να υποδεχθεί τους γονείς που δεν έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν σχολικά για τα παιδιά τους.
«Η αποθήκη μας είναι ήδη γεμάτη με σχολικά και σε λίγο καιρό θα ανοίξει προκειμένου όποια παιδιά δεν έχουν την δυνατότητα να προμηθευτούν τα συγκεκριμένα ήδη, να τα παραλάβουν δωρεάν από εμάς. Δεν θέλουμε να έρθουμε σε άμεση επαφή με αυτούς τους ανθρώπους γιατί πολλοί νιώθουν ότι έχουν χάσει ήδη την αξιοπρέπειά τους. Έχουμε δικό μας ταμείο και συνεργαζόμαστε με ορισμένα σούπερ μάρκετ τα οποία μας δίνουν δωροεπιταγές για τρόφιμα και ήδη πρώτης ανάγκης».
Μπορεί ο χειμώνας να αργεί ακόμα ωστόσο οι εθελοντές της ομάδας έχουν συγκεντρώσει ζεστά ρούχα, υπνόσακους, κουβέρτες και γάντια τα οποία θα δοθούν σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη για να αντιμετωπίσουν τις παγωμένες νύχτες του χειμώνα.
ΣΧΟΛΙΑ