21/09/2024 08:00
Πρωινός καφές με έναν αντισυμβατικό δήμαρχο. Ο Γιάννης Ντούμος, που εκλέχτηκε για πρώτη φορά δήμαρχος Κατερίνης στις περασμένες εκλογές, έρχεται από τον ιδιωτικό τομέα, όπου έχει απλώσει «επαγγελματικό τραχανά» σε όλο τον κόσμο. Τηλεπικοινωνίες σήμερα, παλιότερα λεμοναδοποιίες, οδική βοήθεια, κατασκευαστικά έργα, κλαμπ στην Αλβανία, ενώ οι εργαζόμενοι που απασχολεί στις εταιρίες του ξεπερνούν κατά πολύ τους 800 που εργάζονται σήμερα στο δήμο Κατερίνης. Μας είπε για τα παιδικά του χρόνια στο Κίτρος Πιερίας, την αγάπη του για τις μηχανές και τον Πιερικό, τα δύσκολα χρόνια στην Αλβανία μετά την αλλαγή, αλλά και τους στόχους του ως δήμαρχος. Κρατείστε τι θα έκανε αν είχε το μαγικό ραβδί. Πρώτον θα έβαζε περισσότερο τον ιδιωτικό τομέα στην τοπική αυτοδιοίκηση, δεύτερον θα απαγόρευε ένα χρόνο πριν από τις εκλογές να λαμβάνονται αποφάσεις μόνο και μόνο για να ξεγελαστεί ο κόσμος και τρίτον θα μεγάλωνε τον έλεγχο των δημάρχων και των αιρετών, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Έλεγχος, μόνο έτσι θα πάμε μπροστά».
Υπάρχει πρωινός καφές στη ζωή ενός δημάρχου;
Βεβαίως, καθημερινώς.
Κάθε πότε τον πίνετε;
8 και μισή με 9 και τέταρτο.
Εδώ στο δημαρχείο ή στο σπίτι;
Όχι, στο σπίτι δεν πίνω καφέ, γιατί δεν προλαβαίνω. Πάντα έξω τον πίνω. Συναντιόμαστε με τον Γενικό Γραμματέα και τους συνεργάτες μας και πίνουμε έναν καφέ σε ένα μαγαζί έξω. Όταν ερχόμαστε εδώ πίνουμε και δεύτερο καφέ και αρχίζουμε τη διαδικασία της ημέρας. Είναι ένας τρόπος προετοιμασίας της ημέρας, γιατί 24 ώρες ασχολούμαστε μόνο με το δήμο. Πρώτη φορά στη ζωή μας δουλέψαμε τόσο πολύ (γελάει).
Έχετε δουλέψει πολύ στη ζωή σας πάντως.
Πολύ δουλέψαμε, αλλά εδώ να δείτε τι γίνεται. Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Ο δήμος έχει 90.000 κατοίκους, μαζί με τον τουρισμό που είναι 50.000 ημερησίως, φτάνει τις 150.000 κατοίκους. Άρα, η εξυπηρέτηση των δημοτών είναι ένα μεγάλο θέμα, όπως και η εξυπηρέτηση των προβλημάτων.
Πάμε λίγο χρόνια πίσω. Γεννηθήκατε στο Κίτρος Πιερίας. Από δω τι απόσταση έχουμε;
Περίπου 14 χιλιόμετρα.
Οι πρώτες εικόνες ζωής;
Εικόνες από το χωριό (γελάει). Το δημοτικό, εικόνες μέσα στα ρέματα. Τότε δεν υπήρχαν παιχνίδια και μέσα στα ρέματα παίζαμε μπάλα.
Οι γονείς και η οικογένεια;
Η οικογένειά μου ήταν βιοτέχνες και αγρότες μαζί. Είχαμε μια βιοτεχνία αναψυκτικών περίπου από το 1960 που ήταν μια παραδοσιακή λεμοναδοποιία. Και κάναμε λεμονάδες, πορτοκαλάδες, γκαζόζες και ταμτάμ.
Αυτό τι είναι;
Αυτό ήταν το μπιράλ. Παίρναμε τη ζάχαρη, την καίγαμε και γινόταν κάτι σαν κόκα κόλα. Ένα αναψυκτικό που μέχρι το 1969 υπήρχε σε μεγάλη κυκλοφορία. Μετά από την εμφάνιση της κόκα κόλα άρχισε να δημιουργούνται τα προβλήματα στους λεμοναδοποιούς. Μέχρι το 1980 πάτησαν κεφάλι, με τα δωρεάν ψυγεία και με την επιθετική πολιτική και από το 1980 και μετά τα λεμοναδοποιεία άρχισαν να παίρνουν την κάτω βόλτα, όπως ο Μπίλιας και η Φλώρινα. Δυστυχώς αυτή ήταν η εξέλιξη.
Δημοτικό και γυμνάσιο πήγατε στο Κίτρος και στην Κατερίνη;
Τελείωσα το δημοτικό στο Κίτρος, μάλιστα ήμουν και σημαιοφόρος στο σχολείο, μετά ήρθαμε στην Κατερίνη και μετά τα 13 η ζωή μεταφέρθηκε εδώ στην Κατερίνη. Πρώτα στην αρχή νοίκιαζα εδώ για να μην πηγαινοέρχομαι πολύ και μετά έμενα εδώ τον περισσότερο καιρό μέχρι να τελειώσω το γυμνάσιο και το λύκειο.
Καλός μαθητής;
Για να είμαι σημαιοφόρος…
Ήταν μια πολιτικοποιημένη εποχή. Είχατε σχέση;
Όχι. Δεν είχα ποτέ σχέση με την πολιτική. Είμαστε μια δεξιά παραδοσιακά η οικογένεια -εγώ, οι γονείς μου, οι παππούδες μου, αλλά μέχρι εκεί. Δεν προλαβαίναμε με τη δουλειά να πολιτικοποιηθούμε (γελάει).
Πώς επιλέξατε να σπουδάσετε παιδαγωγική ακαδημία;
Με παρότρυναν δύο τρεις φίλοι μου.
Κάνετε και δάσκαλος;
Δούλεψα μόνο δύο μήνες και μετά τα παράτησα. Κατάλαβα ότι δεν είναι για μένα
Πώς ήταν τα φοιτητικά χρόνια στην Τρίπολη;
Καλά ήταν, σα φοιτητές, αλλά μέχρι εκεί. Νεανικά χρόνια. Μέχρι εκεί, όμορφα αλλά μέχρι εκεί. Μετά αναπτύχθηκε η δουλειά.
Το πρώτο επαγγελματικό σας πρότζεκτ που είδα στη βιογραφικό σας είναι η μετεγκατάσταση του εμφιαλωτηρίου. Από το Κίτρος στην Κορυτσά Αλβανίας.
Πρώτα ξεκίνησα στη Γιουγκοσλαβία, αλλά τότε δεν μπορέσαμε να προχωρήσουμε γιατί υπήρχε αναστάτωση με το Κόσοβο. Έτσι αποφασίσαμε και μεταφερθήκαμε στην Κορυτσά της Αλβανίας
Πόσο εύκολο ήταν να μπείτε στην κοινωνία της γειτονικής χώρας και να κάνετε επιχειρήσεις σε μια χώρα σαν την Αλβανία;
Ήταν πάρα πάρα πολύ δύσκολο. Ο κόσμος το 1992 και το 1993 ήταν σε δύσκολη κατάσταση. Δεν υπήρχαν δουλειές, δεν υπήρχε κράτος, υπήρχε συναλλαγή, αδυναμία πληρωμών του κράτους. Λεφτά, εμπορεύματα, τα πάντα έλειπαν. Βέβαια αυτή η κίνηση αποδείχθηκε σωτήρια για μένα, γιατί η έλλειψη των αναψυκτικών ήταν σε μεγάλο βαθμό και εγώ και άλλοι δύο τρεις Έλληνες κάλυψα ένα μέρος αυτού του κενού. Τρία εμφιαλωτήρια εκείνης της εποχής προμηθεύαμε όλη τη χώρα με αναψυκτικά. Πήγε καλά μέχρι το 1999 με 2000 που ήρθε η κόκα κόλα, η pepsi και άρχισε ο κόσμος να προτιμάει αυτές. Έτσι σκέφτηκα να μεταπηδήσω σε άλλα επαγγέλματα.
Έπεται η ίδρυση στην Αλβανία της εταιρείας οδικής βοήθειας Hellas Service.
Έκανα την Hellas Service εκείνη την εποχή μαζί με τον Δημήτρη τον Ελευθεριάδη. Βρήκα ένα παιδί που ήταν τεχνικός, εγώ δεν ήμουν τεχνικός, αλλά δάσκαλος και με αυτό το αντικείμενο προχωρήσαμε, δημιουργώντας την υποδομή σε μια εταιρεία οδικής βοήθειας. Με επιτυχία.
Στην Hellas Construction στο Κίτρος Πιερίας. Με δεκάδες φακέλους από πίσω του
Και στη συνέχεια έγινε κατασκευαστική εταιρία;
Ναι, μετά εξελίχθηκε με επιτυχία. Κάναμε ένα μεγάλο κλαμπ, ένα Ελληνάδικο, στυλ Βαρελάδικο και το ονομάσαμε «σιλό». Βέβαια στην Αλβανία τα έλεγαν σίλο, γιατί δεν μπορούσαν να το προφέρουν. Ένα βραδινό μαγαζί στην Αλβανία που ήταν ακόμα με τα όπλα. Μετά την εξέγερση στην Αλβανία τα όπλα ήταν περισσότερα από τα πιρούνια στα σπίτια. Εμείς τολμήσαμε να κάνουμε αυτή τη δουλειά και μέσα από αυτό εξελιχθήκαμε πιο πολύ, γνωρίσαμε διάφορους ανθρώπους μέσα από τα Τίρανα. Επίσης μέσα από τη δουλειά μας στην Hellas Service ερχόταν όλοι σε εμάς να κάνουν τα αυτοκίνητα, γιατί δεν υπήρχε κάποιος στην Αλβανία που να μπορεί να ασχοληθεί οργανωμένα με αυτό το θέμα, δεν είχε μάστορες, δεν είχε τίποτα. Μέσα από εκεί γνωρίσαμε τα παιδιά της Panafon, αργότερα Vodafon. Τότε εγώ προσωπικά το πήρα επάνω μου και έκανα την κίνηση. Ξεκινήσαμε να τους κάνουμε σέρβις των αυτοκινήτων τους, μετά άρχισα να κάνω συνδέσεις ρεύματος και μετά αναλάβαμε να τους κάνουμε τα πάντα.
Πολυπράγμων: και μετά πήγατε στην Αφρική;
Όχι, μόνο στην Αφρική. Μετά πήγαμε στα Σκόπια και κάναμε τη θυγατρική της Cosmote την Cosmofon, κάναμε το δίκτυό τους σε συνεργασία με τον ΟΤΕ, μετά πήγαμε στη Ρουμανία και μπήκαμε συμμέτοχοι με άλλους τρεις εργολάβους να κάνουμε το δίκτυο της Cosmorom στη Ρουμανία, εκεί κάναμε και ένα εργοστάσιο για μπριγκέτες, το ίδιο και στη Μαλαισία. Στην Αφρική έχουμε ένα εργοστάσιο που κάνουμε αλουμίνια, πόρτες και παράθυρα και συγχρόνως συντήρηση των κεραιών της Vodafon, γιατί είναι partner με την κρατική εταιρεία τηλεπικοινωνιών στην Αφρική.
Πώς τα προλαβαίνετε όλα;
Επειδή όλα έγιναν ένα ένα και επειδή κάθε δουλειά προστίθεται και σιγά σιγά οργανώνεται μια με τη μια και επειδή ήθελα να αναπτυχθώ σε πολλές χώρες -σήμερα είμαι σε 12 χώρες- διάλεξα το αμερικάνικο σύστημα διοίκησης. Με έναν γενικό Ceo, πληρωμένο κανονικά μαζί με το επιτελείο του και αυτοί να δίνουν λογαριασμό σε μένα. Σε κάθε χώρα έχουμε διευθυντές και προχωράμε με αυτό τον τρόπο.
Αυτό σας έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσετε ένα καλό στυλ διοίκησης;
Μόνο διοίκησης. Η δουλειά μου είναι 1.500 άτομα προσωπικό, συν οι υπεργολάβοι γύρω γύρω, φτάνουμε σε μια κλίμακα που μπορεί να είναι τα 10.000 άτομα. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ και στη δουλειά στο δήμο.
Σε τι ακριβώς σας βοήθησε;
Στη διοίκηση. Συχνά εδώ οι πολίτες αρπάζονται, ζητούν από τους δημοσίους υπαλλήλους πολλά. Κοιτάξτε, ο κάθε άνθρωπος για μένα μπορεί να προσφέρει με άριστα το 10 5. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να είναι και μείον, αν πάρεις και το μηδέν από αυτούς είναι εύκολο. Άρα, θέλει δούλεμα, με καλό πνεύμα και καλή προσέγγιση με τους υπαλλήλους για να μπορείς να πάρεις αυτό που πρέπει. Υπάρχουν πολύ καλοί.
Πόσους υπαλλήλους έχει ο δήμος;
Είμαστε 800 plus.
Άρα, στις επιχειρήσεις σας έχετε περισσότερους.
Ναι, βέβαια και με διαφορετικές εθνότητες. Από τη Βραζιλία, την Γκάνα, τη Μαλαισία, τη Γερμανία την Ολλανδία, τη Ρουμανία, τη Σερβία. Αλλά και διαφορετικά επαγγέλματα.
Και ξαφνικά ξυπνάτε μια μέρα το 2023 και λέτε «θέλω να είμαι υποψήφιος δήμαρχος Κατερίνης»;
Όχι, το '23, τον Ιούνιο του 2022. Με πλησίασε ένα στέλεχος της ΝΔ και μου λέει «κατέβα». «Τι να κατέβω τώρα εγώ; Τι δουλειά έχω εγώ εδώ;», του λέω. «Όχι, κατέβα», μου λέει «να ρίξουμε τον προηγούμενο». Και έτσι ακριβώς, με είχε για δύο μέρες στο μπίρι μπίρι και με έπεισε. Έτσι είπα το ναι.
Περιμένατε ότι θα εκλεγόσασταν;
Το περίμενα. Είχαμε κάνει και μια έρευνα και όπου ρωτούσαμε ακούγαμε: Ντούμος. Στο δίπολο Ντούμος-Κουκοδήμος άκουγες Ντούμος. Εγώ είχα πάρει και τον Πιερικό, όπου για 8 χρόνια ήμουν ιδιοκτήτης και πρόεδρος της τοπικής ομάδας. Τον πήγα από τα ερασιτεχνικά στην Β’ κατηγορία, τότε που στο ποδόσφαιρο σε αυτή την κατηγορία συμμετείχαν τεράστιοι επιχειρηματίες και ότι αυτό συνεπάγεται από πίσω. Καταφέραμε, βγήκαμε στη Β’ εθνική και στα πλέι οφ, αλλά εκεί δεν μπορέσαμε να προχωρήσαμε και έτσι αποφάσισα ότι σιγά σιγά πρέπει να φύγω από τον χώρο. Βέβαια επειδή ήμουν εντάξει στις υποχρεώσεις μου άφησα πράγματα πίσω μου. Μην ξεχνάτε ότι ως επιχειρηματίας έχω έδρα και εδώ, στο λιμάνι του Κίτρους, όπου είναι ο χώρος των τηλεπικοινωνιών, οι αποθήκες μου. Είναι το κέντρο της δουλειάς μου σ’ όλη την Ελλάδα.
Όταν ήρθατε στο δημαρχείο ποιος ήταν ο βασικός στόχος;
Η καθημερινότητα. Άκουγα από όλους, γιατί σιγά σιγά άρχισα να διαβάζω και να μαθαίνω, ότι θα τα αλλάξουν όλα και ότι θα φέρουν τα πάνω κάτω. Εγώ έλεγα ότι δε θέλω να αλλάξω τίποτα. Εγώ θέλω να κάνω απλά πράγματα. Την καθημερινότητα του κόσμου πιο εύκολη, να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας απέναντι στους ανθρώπους και μετά τα έργα που έρχονται μέσω του αναπτυξιακού νομού ή του ΕΣΠΑ που είναι ένα άλλο θέμα, το οποίο διαχειριζόμαστε μέσω των μελετών για να πάμε μπροστά. Το μεγαλύτερο θέμα για μένα είναι η καθημερινότητα.
Τί θα πάρετε από τον ιδιωτικό τομέα που θα το μεταλαμπαδεύσετε στο δήμο και την τοπική αυτοδιοίκηση;
Να είμαστε συνεπείς στους χρόνους,. Εδώ οι χρόνοι τρέχουν και ακούς παντού «αύριο». Αύριο, αύριο, αύριο, το αύριο δεν τελειώνει ποτέ. Θέλω αυτό να το μάθουν. Γιατί τα θέματα είναι πολλά. Σήμερα είπαμε κάτι για το γήπεδο, ότι πρέπει να κάνουμε μια στατική μελέτη. Πριν από 4 μήνες είπα να την κάνουμε, δεν το πρόσεξα, έφτασε ο καιρός να ανοίξουμε και ακόμη είμαστε εκεί που ήμασταν.
Άρα πρέπει να επιταχυνθούν όλα.
Πρέπει να τους μάθω ότι όταν λέμε 30 του μηνός 30 του μηνός πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Όπως είναι στον ιδιωτικό τομέα;
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της Κατερίνης;
Η Κατερίνη είναι μια πόλη που βρίσκεται στο κέντρο της Ελλάδος. Είναι το πέρασμα, όλοι περνάνε από δω, έχουμε πρόσβαση στα Πιέρια και τον Όλυμπο, έχουμε θάλασσα, η ακτογραμμή της Πιερίας είναι 70 χιλιόμετρα και του δήμου 30. Έχουμε πάρα πολύ τουρισμό, σήμερα που μιλάμε έχουμε 50.000 τουρίστες στο παραλιακό μέτωπο και καταλαβαίνετε ότι μαζί με αυτό έρχονται και τα προβλήματα. Γιατί 50.000 κόσμο με υποδομές του 1980 δεν γίνεται. Αυτό είναι το παράδοξο στην Ελλάδα: έχουμε υποδομές του 1980 και ζητάμε τουρισμό του 2024. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα, πρέπει επομένως και οι υποδομές να εκσυγχρονιστούν. Είναι ένα μεγάλο θέμα. Αυτές τις μέρες ήμασταν μαζί με τον πρωθυπουργό με όλους τους δημάρχους για να συζητήσουμε τα προβλήματα και μας είπαν να γράψουμε 8 με 10 θέματα που θέλουμε να ιεραρχήσουμε από αυτά που έχουμε καταθέσει σαν μελέτες. Το πρώτο που είπα είναι βιολογικός καθαρισμός, το δεύτερο προστασία ακτών από τη διάβρωση. Γιατί η κλιματική αλλαγή ήρθε στα γρήγορα και δυστυχώς δεν είμαστε έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε. Θα χτυπήσει καμιά φορά κανένας Νοτιάς και θα μας πάρει τις πολυκατοικίες μέσα στη θάλασσα. Αν πάτε να δείτε η άμμος έχει διαβρωθεί, δεν υπάρχει και έφτασε η θάλασσα να χτυπάει στις πολυκατοικίες. Χτύπα χτύπα τα προβλήματα συνεχώς μεγαλώνουν. Ξεκινώντας από εδώ και φτάνοντας μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Βιολογικός καθαρισμός και ακτογραμμές και μετά όλα τα άλλα, όπως οι αναπλάσεις πλατειών και οι πεζόδρομοι. Αυτά για μένα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Η γραφειοκρατία είναι ένα πρόβλημα;
Οπωσδήποτε είναι, αλλά αυτό θέλει αντιμετώπιση, αλλά σιγά σιγά προσπαθούμε μέσω του gov, αλλά και δικών μας προγραμμάτων που μας πλαισιώνουν να εξυπηρετήσουμε τον κόσμο και να μην προσέρχεται εδώ, αλλά να εξυπηρετούνται από το σπίτι.
Από τη μεριά του κράτους τι πιστεύετε ότι χρειάζεται περισσότερο η αυτοδιοίκηση για να γίνει καλύτερη;
Εδώ θα πω με την εμπειρία που έχω ότι πρέπει να μας έχουν περισσότερο στον έλεγχο. Να ελέγχουν πιο πολύ τους δημάρχους και ειδικά τον τελευταίο χρόνο των εκλογών. Να μην μάς αφήνουν να ξοδεύουμε τόσα χρήματα για να κερδίσουμε την ψήφο την τελευταία στιγμή από τον πολίτη. Εγώ είμαι επαγγελματίας στο χώρο μου και οι τηλεπικοινωνίες είναι το βασικό μου επάγγελμα και έχω μάθει να μην είμαστε της τελευταίας στιγμής. Στα 4 χρόνια πριν φτάσουμε στον 5ο ό,τι ήταν να κάνουμε το κάναμε, να μη μας αφήνουν να σκoρπάμε το δημόσιο χρήμα κατά το δοκούν. Ή να δημιουργούμε υποχρεώσεις για τον επόμενο δήμαρχο. Ακόμα και αν δεν είμαστε σίγουροι ότι θα κερδίσουμε να μην βάλουμε έναν ακόμη μπελά στον επόμενο. Εμείς ήρθαμε εδώ και παραλάβαμε με πολλά χρέη και υποχρεώσεις που μας άφησε η προηγούμενη διοίκηση. Δυστυχώς την καυτή πατάτα την πήραμε. Θα τη διαχειριστούμε, ξέρουμε έχουμε πάρει εταιρείες οι οποίες ήταν διαλυμένες και τις οργανώσαμε από την αρχή. Υπάρχει τρόπος. Είναι λίγο το δημόσιο, είναι λίγο είναι η νοοτροπία, είναι λίγο οι κακομαθημένοι εργολάβοι από γύρω γύρω, αλλά εδώ είμαστε και θα τους αντιμετωπίσουμε.
Πάμε στον ιδιώτη Γιάννη Ντούμο: παντρεμένος με τη Βούλα Πούλιου.
Σωστά. Παρασκευή.
Με τη σύζυγό του, Παρασκευή. «Μια ζωή στον αγώνα μαζί ήμασταν» λέει
Με τι ασχολείται;
Τώρα συνταξιούχος, ήταν νοσηλεύτρια στο ΑΧΕΠΑ επί 27 χρόνια.
Σας αντέχει;
Γιατί να μη με αντέχει; Μια ζωή στον αγώνα μαζί ήμασταν.
Μαζί έχετε αποκτήσει ένα γιο, το Στέλιο και μία κόρη, την Αναστασία.
Ο γιος μου είναι 31 και η κόρη μου 28. Τελείωσαν τις σπουδές τους και αυτά που είχαν να κάνουν και μπήκαν στις δουλειές. Ο γιος μου ανέλαβε το κομμάτι των τηλεπικοινωνιών, η κόρη μου όλα τα άλλα. Έχω ένα μικρό ξενοδοχείο στην παραλία της Κατερίνης και διάφορες επιχειρήσεις που ταιριάζουν στην κόρη μου
Με τα παιδιά του Στέλιο και Αναστασία
Παλεύοντας με τα παιδιά του σπίτι
Τους βλέπετε καθόλου;
Ναι, έχω καθημερινή επαφή, είμαστε εδώ, μένουμε εδώ. Διάλεξα από την αρχή, ενώ η κεντρική μου δουλειά στην Ελλάδα, που είναι η Hellas Construction, έχει έδρα στην Αθήνα και οι αποθήκες είναι υποκατάστημα, να μένω εδώ. Πιο οικογενειακά με τα παιδιά μας.
Με τη σύζυγό του Παρασκευή και τον γιό του Στέλιο
Υπάρχει κάτι με το οποίο χαλαρώνετε;
Τίποτα, δεν χαλαρώνω ποτέ. Μια ζωή μέσα στο άγχος είμαι. Έτσι γεννήθηκα από μωρό.
Συλλογική προτίμηση;
Πιερικός, τι άλλο;
Θα μπορέσει να αναγεννηθεί; Τα χρόνια μου ήταν στην πρώτη Εθνική.
Θα δούμε. Εγώ τον Πιερικό όταν τον πήρα ήταν πολύ χαμηλά και τον έφτασα πολύ ψηλά. Από το 2005 μέχρι το 2011.
Πανηγυρίζοντας με το γιό του επιτυχία του αγαπημένου του Πιερικού
«Πιερικός τι άλλο;» απαντά όταν ερωτάται για τη συλλογική του προτίμηση
Μουσική προτίμηση; Τι ακούτε;
Όλα. Δεν υπάρχει υποτίμηση.
Άρα, δεν υπάρχει χόμπι;
Χόμπι είναι η συντήρηση, η ευχαρίστηση είναι να δουλεύω. Τις νεκρές μέρες, το Σάββατο και την Κυριακή, δεν ξέρω πως να περάσουν.
Με τις μηχανές υπάρχει μια σχέση, έτσι δεν είναι;
Ναι, αλλά τώρα στα 60 αυτά τελείωσαν. Από μικρός ήμουν τρελός με αυτά τα πράγματα. Είχα ξεκινήσει με motocross, πήγα σε enduro, έχω πάει σε πίστες και πέρασαν πολλές μηχανές από τα χέρια μου. Έτρεξα και σε αγώνες, είχαμε γενική τρέλα, νεανική (γελάει). Αφού γλυτώσαμε…
Τι σας έδινε η μηχανή; Ελευθερία;
Ελευθερία, χαρά. Της εποχής βέβαια. Πρέπει να είσαι νέος για να τα κάνεις αυτά. Αν μεγαλώσεις δεν γίνεται. Τώρα για να πάρεις μηχανή -έχω βέβαια μια μηχανή- και να την σηκώσεις χρειάζεσαι το πόδι. Πονάει ο γοφός όμως (γελάει).
Για το τέλος η ερώτηση με το μαγικό ραβδί: τι θα αλλάζατε σήμερα στην τοπική αυτοδιοίκηση που δεν αλλάζει εύκολα;
Η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να δώσει χώρο να μπει μέσα ο ιδιωτικός τομέας. Σε πολλά κομμάτια της καθημερινότητας πρέπει να μπει και ο ιδιώτης, για να υπάρχει ανταγωνισμός με τους μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους. Στα σκουπίδια να μπει και ο ιδιώτης, να μην έχει τη σιγουριά ο μόνιμος και να μπει και ο ιδιώτης για να υπάρχει ο ανταγωνισμός. Το ίδιο πρέπει να γίνει και στο πράσινο και στους άλλους τομείς, όπως εξάλλου γίνεται και στο εξωτερικό. Τα περισσότερα κομμάτια στην αυτοδιοίκηση της Ευρώπης τα δίνουν έξω, όπως συμβαίνει και με τις εταιρείες, όπως η Vodafon, με την οποία δουλεύω εγώ στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Όλες οι υπηρεσίες εκτός από τις πωλήσεις και το οικονομικό, όλα τα άλλα τα έχουν δώσει έξω. Γιατί; Για να μπορεί κανείς να ζητά πάντα την απόδοση ευθυνών και να προσφέρεται καλύτερο έργο. Αν είχα, λοιπόν το μαγικό ραβδί θα προσπαθούσα να βάλω και ένα κομμάτι -όχι όλο- ιδιώτη μέσα στην αυτοδιοίκηση. Το δεύτερο που θα έκανα είναι αυτό που σας είπα προηγουμένως. Ένα χρόνο πριν από τις εκλογές δεν θα άφηνα κανέναν να παίρνει αποφάσεις για οτιδήποτε για να ξεγελάσει τον κόσμο και να πάρει την ψήφο του. Αυτά τα δύο είναι σημαντικά και φυσικά να υπάρχει έλεγχος των δημάρχων και των αιρετών. Έλεγχος, μόνο έτσι θα πάμε μπροστά.
Πρωινός καφές με έναν αντισυμβατικό δήμαρχο. Ο Γιάννης Ντούμος, που εκλέχτηκε για πρώτη φορά δήμαρχος Κατερίνης στις περασμένες εκλογές, έρχεται από τον ιδιωτικό τομέα, όπου έχει απλώσει «επαγγελματικό τραχανά» σε όλο τον κόσμο. Τηλεπικοινωνίες σήμερα, παλιότερα λεμοναδοποιίες, οδική βοήθεια, κατασκευαστικά έργα, κλαμπ στην Αλβανία, ενώ οι εργαζόμενοι που απασχολεί στις εταιρίες του ξεπερνούν κατά πολύ τους 800 που εργάζονται σήμερα στο δήμο Κατερίνης. Μας είπε για τα παιδικά του χρόνια στο Κίτρος Πιερίας, την αγάπη του για τις μηχανές και τον Πιερικό, τα δύσκολα χρόνια στην Αλβανία μετά την αλλαγή, αλλά και τους στόχους του ως δήμαρχος. Κρατείστε τι θα έκανε αν είχε το μαγικό ραβδί. Πρώτον θα έβαζε περισσότερο τον ιδιωτικό τομέα στην τοπική αυτοδιοίκηση, δεύτερον θα απαγόρευε ένα χρόνο πριν από τις εκλογές να λαμβάνονται αποφάσεις μόνο και μόνο για να ξεγελαστεί ο κόσμος και τρίτον θα μεγάλωνε τον έλεγχο των δημάρχων και των αιρετών, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Έλεγχος, μόνο έτσι θα πάμε μπροστά».
Υπάρχει πρωινός καφές στη ζωή ενός δημάρχου;
Βεβαίως, καθημερινώς.
Κάθε πότε τον πίνετε;
8 και μισή με 9 και τέταρτο.
Εδώ στο δημαρχείο ή στο σπίτι;
Όχι, στο σπίτι δεν πίνω καφέ, γιατί δεν προλαβαίνω. Πάντα έξω τον πίνω. Συναντιόμαστε με τον Γενικό Γραμματέα και τους συνεργάτες μας και πίνουμε έναν καφέ σε ένα μαγαζί έξω. Όταν ερχόμαστε εδώ πίνουμε και δεύτερο καφέ και αρχίζουμε τη διαδικασία της ημέρας. Είναι ένας τρόπος προετοιμασίας της ημέρας, γιατί 24 ώρες ασχολούμαστε μόνο με το δήμο. Πρώτη φορά στη ζωή μας δουλέψαμε τόσο πολύ (γελάει).
Έχετε δουλέψει πολύ στη ζωή σας πάντως.
Πολύ δουλέψαμε, αλλά εδώ να δείτε τι γίνεται. Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Ο δήμος έχει 90.000 κατοίκους, μαζί με τον τουρισμό που είναι 50.000 ημερησίως, φτάνει τις 150.000 κατοίκους. Άρα, η εξυπηρέτηση των δημοτών είναι ένα μεγάλο θέμα, όπως και η εξυπηρέτηση των προβλημάτων.
Πάμε λίγο χρόνια πίσω. Γεννηθήκατε στο Κίτρος Πιερίας. Από δω τι απόσταση έχουμε;
Περίπου 14 χιλιόμετρα.
Οι πρώτες εικόνες ζωής;
Εικόνες από το χωριό (γελάει). Το δημοτικό, εικόνες μέσα στα ρέματα. Τότε δεν υπήρχαν παιχνίδια και μέσα στα ρέματα παίζαμε μπάλα.
Οι γονείς και η οικογένεια;
Η οικογένειά μου ήταν βιοτέχνες και αγρότες μαζί. Είχαμε μια βιοτεχνία αναψυκτικών περίπου από το 1960 που ήταν μια παραδοσιακή λεμοναδοποιία. Και κάναμε λεμονάδες, πορτοκαλάδες, γκαζόζες και ταμτάμ.
Αυτό τι είναι;
Αυτό ήταν το μπιράλ. Παίρναμε τη ζάχαρη, την καίγαμε και γινόταν κάτι σαν κόκα κόλα. Ένα αναψυκτικό που μέχρι το 1969 υπήρχε σε μεγάλη κυκλοφορία. Μετά από την εμφάνιση της κόκα κόλα άρχισε να δημιουργούνται τα προβλήματα στους λεμοναδοποιούς. Μέχρι το 1980 πάτησαν κεφάλι, με τα δωρεάν ψυγεία και με την επιθετική πολιτική και από το 1980 και μετά τα λεμοναδοποιεία άρχισαν να παίρνουν την κάτω βόλτα, όπως ο Μπίλιας και η Φλώρινα. Δυστυχώς αυτή ήταν η εξέλιξη.
Δημοτικό και γυμνάσιο πήγατε στο Κίτρος και στην Κατερίνη;
Τελείωσα το δημοτικό στο Κίτρος, μάλιστα ήμουν και σημαιοφόρος στο σχολείο, μετά ήρθαμε στην Κατερίνη και μετά τα 13 η ζωή μεταφέρθηκε εδώ στην Κατερίνη. Πρώτα στην αρχή νοίκιαζα εδώ για να μην πηγαινοέρχομαι πολύ και μετά έμενα εδώ τον περισσότερο καιρό μέχρι να τελειώσω το γυμνάσιο και το λύκειο.
Καλός μαθητής;
Για να είμαι σημαιοφόρος…
Ήταν μια πολιτικοποιημένη εποχή. Είχατε σχέση;
Όχι. Δεν είχα ποτέ σχέση με την πολιτική. Είμαστε μια δεξιά παραδοσιακά η οικογένεια -εγώ, οι γονείς μου, οι παππούδες μου, αλλά μέχρι εκεί. Δεν προλαβαίναμε με τη δουλειά να πολιτικοποιηθούμε (γελάει).
Πώς επιλέξατε να σπουδάσετε παιδαγωγική ακαδημία;
Με παρότρυναν δύο τρεις φίλοι μου.
Κάνετε και δάσκαλος;
Δούλεψα μόνο δύο μήνες και μετά τα παράτησα. Κατάλαβα ότι δεν είναι για μένα
Πώς ήταν τα φοιτητικά χρόνια στην Τρίπολη;
Καλά ήταν, σα φοιτητές, αλλά μέχρι εκεί. Νεανικά χρόνια. Μέχρι εκεί, όμορφα αλλά μέχρι εκεί. Μετά αναπτύχθηκε η δουλειά.
Το πρώτο επαγγελματικό σας πρότζεκτ που είδα στη βιογραφικό σας είναι η μετεγκατάσταση του εμφιαλωτηρίου. Από το Κίτρος στην Κορυτσά Αλβανίας.
Πρώτα ξεκίνησα στη Γιουγκοσλαβία, αλλά τότε δεν μπορέσαμε να προχωρήσουμε γιατί υπήρχε αναστάτωση με το Κόσοβο. Έτσι αποφασίσαμε και μεταφερθήκαμε στην Κορυτσά της Αλβανίας
Πόσο εύκολο ήταν να μπείτε στην κοινωνία της γειτονικής χώρας και να κάνετε επιχειρήσεις σε μια χώρα σαν την Αλβανία;
Ήταν πάρα πάρα πολύ δύσκολο. Ο κόσμος το 1992 και το 1993 ήταν σε δύσκολη κατάσταση. Δεν υπήρχαν δουλειές, δεν υπήρχε κράτος, υπήρχε συναλλαγή, αδυναμία πληρωμών του κράτους. Λεφτά, εμπορεύματα, τα πάντα έλειπαν. Βέβαια αυτή η κίνηση αποδείχθηκε σωτήρια για μένα, γιατί η έλλειψη των αναψυκτικών ήταν σε μεγάλο βαθμό και εγώ και άλλοι δύο τρεις Έλληνες κάλυψα ένα μέρος αυτού του κενού. Τρία εμφιαλωτήρια εκείνης της εποχής προμηθεύαμε όλη τη χώρα με αναψυκτικά. Πήγε καλά μέχρι το 1999 με 2000 που ήρθε η κόκα κόλα, η pepsi και άρχισε ο κόσμος να προτιμάει αυτές. Έτσι σκέφτηκα να μεταπηδήσω σε άλλα επαγγέλματα.
Έπεται η ίδρυση στην Αλβανία της εταιρείας οδικής βοήθειας Hellas Service.
Έκανα την Hellas Service εκείνη την εποχή μαζί με τον Δημήτρη τον Ελευθεριάδη. Βρήκα ένα παιδί που ήταν τεχνικός, εγώ δεν ήμουν τεχνικός, αλλά δάσκαλος και με αυτό το αντικείμενο προχωρήσαμε, δημιουργώντας την υποδομή σε μια εταιρεία οδικής βοήθειας. Με επιτυχία.
Στην Hellas Construction στο Κίτρος Πιερίας. Με δεκάδες φακέλους από πίσω του
Και στη συνέχεια έγινε κατασκευαστική εταιρία;
Ναι, μετά εξελίχθηκε με επιτυχία. Κάναμε ένα μεγάλο κλαμπ, ένα Ελληνάδικο, στυλ Βαρελάδικο και το ονομάσαμε «σιλό». Βέβαια στην Αλβανία τα έλεγαν σίλο, γιατί δεν μπορούσαν να το προφέρουν. Ένα βραδινό μαγαζί στην Αλβανία που ήταν ακόμα με τα όπλα. Μετά την εξέγερση στην Αλβανία τα όπλα ήταν περισσότερα από τα πιρούνια στα σπίτια. Εμείς τολμήσαμε να κάνουμε αυτή τη δουλειά και μέσα από αυτό εξελιχθήκαμε πιο πολύ, γνωρίσαμε διάφορους ανθρώπους μέσα από τα Τίρανα. Επίσης μέσα από τη δουλειά μας στην Hellas Service ερχόταν όλοι σε εμάς να κάνουν τα αυτοκίνητα, γιατί δεν υπήρχε κάποιος στην Αλβανία που να μπορεί να ασχοληθεί οργανωμένα με αυτό το θέμα, δεν είχε μάστορες, δεν είχε τίποτα. Μέσα από εκεί γνωρίσαμε τα παιδιά της Panafon, αργότερα Vodafon. Τότε εγώ προσωπικά το πήρα επάνω μου και έκανα την κίνηση. Ξεκινήσαμε να τους κάνουμε σέρβις των αυτοκινήτων τους, μετά άρχισα να κάνω συνδέσεις ρεύματος και μετά αναλάβαμε να τους κάνουμε τα πάντα.
Πολυπράγμων: και μετά πήγατε στην Αφρική;
Όχι, μόνο στην Αφρική. Μετά πήγαμε στα Σκόπια και κάναμε τη θυγατρική της Cosmote την Cosmofon, κάναμε το δίκτυό τους σε συνεργασία με τον ΟΤΕ, μετά πήγαμε στη Ρουμανία και μπήκαμε συμμέτοχοι με άλλους τρεις εργολάβους να κάνουμε το δίκτυο της Cosmorom στη Ρουμανία, εκεί κάναμε και ένα εργοστάσιο για μπριγκέτες, το ίδιο και στη Μαλαισία. Στην Αφρική έχουμε ένα εργοστάσιο που κάνουμε αλουμίνια, πόρτες και παράθυρα και συγχρόνως συντήρηση των κεραιών της Vodafon, γιατί είναι partner με την κρατική εταιρεία τηλεπικοινωνιών στην Αφρική.
Πώς τα προλαβαίνετε όλα;
Επειδή όλα έγιναν ένα ένα και επειδή κάθε δουλειά προστίθεται και σιγά σιγά οργανώνεται μια με τη μια και επειδή ήθελα να αναπτυχθώ σε πολλές χώρες -σήμερα είμαι σε 12 χώρες- διάλεξα το αμερικάνικο σύστημα διοίκησης. Με έναν γενικό Ceo, πληρωμένο κανονικά μαζί με το επιτελείο του και αυτοί να δίνουν λογαριασμό σε μένα. Σε κάθε χώρα έχουμε διευθυντές και προχωράμε με αυτό τον τρόπο.
Αυτό σας έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσετε ένα καλό στυλ διοίκησης;
Μόνο διοίκησης. Η δουλειά μου είναι 1.500 άτομα προσωπικό, συν οι υπεργολάβοι γύρω γύρω, φτάνουμε σε μια κλίμακα που μπορεί να είναι τα 10.000 άτομα. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ και στη δουλειά στο δήμο.
Σε τι ακριβώς σας βοήθησε;
Στη διοίκηση. Συχνά εδώ οι πολίτες αρπάζονται, ζητούν από τους δημοσίους υπαλλήλους πολλά. Κοιτάξτε, ο κάθε άνθρωπος για μένα μπορεί να προσφέρει με άριστα το 10 5. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να είναι και μείον, αν πάρεις και το μηδέν από αυτούς είναι εύκολο. Άρα, θέλει δούλεμα, με καλό πνεύμα και καλή προσέγγιση με τους υπαλλήλους για να μπορείς να πάρεις αυτό που πρέπει. Υπάρχουν πολύ καλοί.
Πόσους υπαλλήλους έχει ο δήμος;
Είμαστε 800 plus.
Άρα, στις επιχειρήσεις σας έχετε περισσότερους.
Ναι, βέβαια και με διαφορετικές εθνότητες. Από τη Βραζιλία, την Γκάνα, τη Μαλαισία, τη Γερμανία την Ολλανδία, τη Ρουμανία, τη Σερβία. Αλλά και διαφορετικά επαγγέλματα.
Και ξαφνικά ξυπνάτε μια μέρα το 2023 και λέτε «θέλω να είμαι υποψήφιος δήμαρχος Κατερίνης»;
Όχι, το '23, τον Ιούνιο του 2022. Με πλησίασε ένα στέλεχος της ΝΔ και μου λέει «κατέβα». «Τι να κατέβω τώρα εγώ; Τι δουλειά έχω εγώ εδώ;», του λέω. «Όχι, κατέβα», μου λέει «να ρίξουμε τον προηγούμενο». Και έτσι ακριβώς, με είχε για δύο μέρες στο μπίρι μπίρι και με έπεισε. Έτσι είπα το ναι.
Περιμένατε ότι θα εκλεγόσασταν;
Το περίμενα. Είχαμε κάνει και μια έρευνα και όπου ρωτούσαμε ακούγαμε: Ντούμος. Στο δίπολο Ντούμος-Κουκοδήμος άκουγες Ντούμος. Εγώ είχα πάρει και τον Πιερικό, όπου για 8 χρόνια ήμουν ιδιοκτήτης και πρόεδρος της τοπικής ομάδας. Τον πήγα από τα ερασιτεχνικά στην Β’ κατηγορία, τότε που στο ποδόσφαιρο σε αυτή την κατηγορία συμμετείχαν τεράστιοι επιχειρηματίες και ότι αυτό συνεπάγεται από πίσω. Καταφέραμε, βγήκαμε στη Β’ εθνική και στα πλέι οφ, αλλά εκεί δεν μπορέσαμε να προχωρήσαμε και έτσι αποφάσισα ότι σιγά σιγά πρέπει να φύγω από τον χώρο. Βέβαια επειδή ήμουν εντάξει στις υποχρεώσεις μου άφησα πράγματα πίσω μου. Μην ξεχνάτε ότι ως επιχειρηματίας έχω έδρα και εδώ, στο λιμάνι του Κίτρους, όπου είναι ο χώρος των τηλεπικοινωνιών, οι αποθήκες μου. Είναι το κέντρο της δουλειάς μου σ’ όλη την Ελλάδα.
Όταν ήρθατε στο δημαρχείο ποιος ήταν ο βασικός στόχος;
Η καθημερινότητα. Άκουγα από όλους, γιατί σιγά σιγά άρχισα να διαβάζω και να μαθαίνω, ότι θα τα αλλάξουν όλα και ότι θα φέρουν τα πάνω κάτω. Εγώ έλεγα ότι δε θέλω να αλλάξω τίποτα. Εγώ θέλω να κάνω απλά πράγματα. Την καθημερινότητα του κόσμου πιο εύκολη, να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας απέναντι στους ανθρώπους και μετά τα έργα που έρχονται μέσω του αναπτυξιακού νομού ή του ΕΣΠΑ που είναι ένα άλλο θέμα, το οποίο διαχειριζόμαστε μέσω των μελετών για να πάμε μπροστά. Το μεγαλύτερο θέμα για μένα είναι η καθημερινότητα.
Τί θα πάρετε από τον ιδιωτικό τομέα που θα το μεταλαμπαδεύσετε στο δήμο και την τοπική αυτοδιοίκηση;
Να είμαστε συνεπείς στους χρόνους,. Εδώ οι χρόνοι τρέχουν και ακούς παντού «αύριο». Αύριο, αύριο, αύριο, το αύριο δεν τελειώνει ποτέ. Θέλω αυτό να το μάθουν. Γιατί τα θέματα είναι πολλά. Σήμερα είπαμε κάτι για το γήπεδο, ότι πρέπει να κάνουμε μια στατική μελέτη. Πριν από 4 μήνες είπα να την κάνουμε, δεν το πρόσεξα, έφτασε ο καιρός να ανοίξουμε και ακόμη είμαστε εκεί που ήμασταν.
Άρα πρέπει να επιταχυνθούν όλα.
Πρέπει να τους μάθω ότι όταν λέμε 30 του μηνός 30 του μηνός πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Όπως είναι στον ιδιωτικό τομέα;
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της Κατερίνης;
Η Κατερίνη είναι μια πόλη που βρίσκεται στο κέντρο της Ελλάδος. Είναι το πέρασμα, όλοι περνάνε από δω, έχουμε πρόσβαση στα Πιέρια και τον Όλυμπο, έχουμε θάλασσα, η ακτογραμμή της Πιερίας είναι 70 χιλιόμετρα και του δήμου 30. Έχουμε πάρα πολύ τουρισμό, σήμερα που μιλάμε έχουμε 50.000 τουρίστες στο παραλιακό μέτωπο και καταλαβαίνετε ότι μαζί με αυτό έρχονται και τα προβλήματα. Γιατί 50.000 κόσμο με υποδομές του 1980 δεν γίνεται. Αυτό είναι το παράδοξο στην Ελλάδα: έχουμε υποδομές του 1980 και ζητάμε τουρισμό του 2024. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα, πρέπει επομένως και οι υποδομές να εκσυγχρονιστούν. Είναι ένα μεγάλο θέμα. Αυτές τις μέρες ήμασταν μαζί με τον πρωθυπουργό με όλους τους δημάρχους για να συζητήσουμε τα προβλήματα και μας είπαν να γράψουμε 8 με 10 θέματα που θέλουμε να ιεραρχήσουμε από αυτά που έχουμε καταθέσει σαν μελέτες. Το πρώτο που είπα είναι βιολογικός καθαρισμός, το δεύτερο προστασία ακτών από τη διάβρωση. Γιατί η κλιματική αλλαγή ήρθε στα γρήγορα και δυστυχώς δεν είμαστε έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε. Θα χτυπήσει καμιά φορά κανένας Νοτιάς και θα μας πάρει τις πολυκατοικίες μέσα στη θάλασσα. Αν πάτε να δείτε η άμμος έχει διαβρωθεί, δεν υπάρχει και έφτασε η θάλασσα να χτυπάει στις πολυκατοικίες. Χτύπα χτύπα τα προβλήματα συνεχώς μεγαλώνουν. Ξεκινώντας από εδώ και φτάνοντας μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Βιολογικός καθαρισμός και ακτογραμμές και μετά όλα τα άλλα, όπως οι αναπλάσεις πλατειών και οι πεζόδρομοι. Αυτά για μένα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Η γραφειοκρατία είναι ένα πρόβλημα;
Οπωσδήποτε είναι, αλλά αυτό θέλει αντιμετώπιση, αλλά σιγά σιγά προσπαθούμε μέσω του gov, αλλά και δικών μας προγραμμάτων που μας πλαισιώνουν να εξυπηρετήσουμε τον κόσμο και να μην προσέρχεται εδώ, αλλά να εξυπηρετούνται από το σπίτι.
Από τη μεριά του κράτους τι πιστεύετε ότι χρειάζεται περισσότερο η αυτοδιοίκηση για να γίνει καλύτερη;
Εδώ θα πω με την εμπειρία που έχω ότι πρέπει να μας έχουν περισσότερο στον έλεγχο. Να ελέγχουν πιο πολύ τους δημάρχους και ειδικά τον τελευταίο χρόνο των εκλογών. Να μην μάς αφήνουν να ξοδεύουμε τόσα χρήματα για να κερδίσουμε την ψήφο την τελευταία στιγμή από τον πολίτη. Εγώ είμαι επαγγελματίας στο χώρο μου και οι τηλεπικοινωνίες είναι το βασικό μου επάγγελμα και έχω μάθει να μην είμαστε της τελευταίας στιγμής. Στα 4 χρόνια πριν φτάσουμε στον 5ο ό,τι ήταν να κάνουμε το κάναμε, να μη μας αφήνουν να σκoρπάμε το δημόσιο χρήμα κατά το δοκούν. Ή να δημιουργούμε υποχρεώσεις για τον επόμενο δήμαρχο. Ακόμα και αν δεν είμαστε σίγουροι ότι θα κερδίσουμε να μην βάλουμε έναν ακόμη μπελά στον επόμενο. Εμείς ήρθαμε εδώ και παραλάβαμε με πολλά χρέη και υποχρεώσεις που μας άφησε η προηγούμενη διοίκηση. Δυστυχώς την καυτή πατάτα την πήραμε. Θα τη διαχειριστούμε, ξέρουμε έχουμε πάρει εταιρείες οι οποίες ήταν διαλυμένες και τις οργανώσαμε από την αρχή. Υπάρχει τρόπος. Είναι λίγο το δημόσιο, είναι λίγο είναι η νοοτροπία, είναι λίγο οι κακομαθημένοι εργολάβοι από γύρω γύρω, αλλά εδώ είμαστε και θα τους αντιμετωπίσουμε.
Πάμε στον ιδιώτη Γιάννη Ντούμο: παντρεμένος με τη Βούλα Πούλιου.
Σωστά. Παρασκευή.
Με τη σύζυγό του, Παρασκευή. «Μια ζωή στον αγώνα μαζί ήμασταν» λέει
Με τι ασχολείται;
Τώρα συνταξιούχος, ήταν νοσηλεύτρια στο ΑΧΕΠΑ επί 27 χρόνια.
Σας αντέχει;
Γιατί να μη με αντέχει; Μια ζωή στον αγώνα μαζί ήμασταν.
Μαζί έχετε αποκτήσει ένα γιο, το Στέλιο και μία κόρη, την Αναστασία.
Ο γιος μου είναι 31 και η κόρη μου 28. Τελείωσαν τις σπουδές τους και αυτά που είχαν να κάνουν και μπήκαν στις δουλειές. Ο γιος μου ανέλαβε το κομμάτι των τηλεπικοινωνιών, η κόρη μου όλα τα άλλα. Έχω ένα μικρό ξενοδοχείο στην παραλία της Κατερίνης και διάφορες επιχειρήσεις που ταιριάζουν στην κόρη μου
Με τα παιδιά του Στέλιο και Αναστασία
Παλεύοντας με τα παιδιά του σπίτι
Τους βλέπετε καθόλου;
Ναι, έχω καθημερινή επαφή, είμαστε εδώ, μένουμε εδώ. Διάλεξα από την αρχή, ενώ η κεντρική μου δουλειά στην Ελλάδα, που είναι η Hellas Construction, έχει έδρα στην Αθήνα και οι αποθήκες είναι υποκατάστημα, να μένω εδώ. Πιο οικογενειακά με τα παιδιά μας.
Με τη σύζυγό του Παρασκευή και τον γιό του Στέλιο
Υπάρχει κάτι με το οποίο χαλαρώνετε;
Τίποτα, δεν χαλαρώνω ποτέ. Μια ζωή μέσα στο άγχος είμαι. Έτσι γεννήθηκα από μωρό.
Συλλογική προτίμηση;
Πιερικός, τι άλλο;
Θα μπορέσει να αναγεννηθεί; Τα χρόνια μου ήταν στην πρώτη Εθνική.
Θα δούμε. Εγώ τον Πιερικό όταν τον πήρα ήταν πολύ χαμηλά και τον έφτασα πολύ ψηλά. Από το 2005 μέχρι το 2011.
Πανηγυρίζοντας με το γιό του επιτυχία του αγαπημένου του Πιερικού
«Πιερικός τι άλλο;» απαντά όταν ερωτάται για τη συλλογική του προτίμηση
Μουσική προτίμηση; Τι ακούτε;
Όλα. Δεν υπάρχει υποτίμηση.
Άρα, δεν υπάρχει χόμπι;
Χόμπι είναι η συντήρηση, η ευχαρίστηση είναι να δουλεύω. Τις νεκρές μέρες, το Σάββατο και την Κυριακή, δεν ξέρω πως να περάσουν.
Με τις μηχανές υπάρχει μια σχέση, έτσι δεν είναι;
Ναι, αλλά τώρα στα 60 αυτά τελείωσαν. Από μικρός ήμουν τρελός με αυτά τα πράγματα. Είχα ξεκινήσει με motocross, πήγα σε enduro, έχω πάει σε πίστες και πέρασαν πολλές μηχανές από τα χέρια μου. Έτρεξα και σε αγώνες, είχαμε γενική τρέλα, νεανική (γελάει). Αφού γλυτώσαμε…
Τι σας έδινε η μηχανή; Ελευθερία;
Ελευθερία, χαρά. Της εποχής βέβαια. Πρέπει να είσαι νέος για να τα κάνεις αυτά. Αν μεγαλώσεις δεν γίνεται. Τώρα για να πάρεις μηχανή -έχω βέβαια μια μηχανή- και να την σηκώσεις χρειάζεσαι το πόδι. Πονάει ο γοφός όμως (γελάει).
Για το τέλος η ερώτηση με το μαγικό ραβδί: τι θα αλλάζατε σήμερα στην τοπική αυτοδιοίκηση που δεν αλλάζει εύκολα;
Η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να δώσει χώρο να μπει μέσα ο ιδιωτικός τομέας. Σε πολλά κομμάτια της καθημερινότητας πρέπει να μπει και ο ιδιώτης, για να υπάρχει ανταγωνισμός με τους μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους. Στα σκουπίδια να μπει και ο ιδιώτης, να μην έχει τη σιγουριά ο μόνιμος και να μπει και ο ιδιώτης για να υπάρχει ο ανταγωνισμός. Το ίδιο πρέπει να γίνει και στο πράσινο και στους άλλους τομείς, όπως εξάλλου γίνεται και στο εξωτερικό. Τα περισσότερα κομμάτια στην αυτοδιοίκηση της Ευρώπης τα δίνουν έξω, όπως συμβαίνει και με τις εταιρείες, όπως η Vodafon, με την οποία δουλεύω εγώ στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Όλες οι υπηρεσίες εκτός από τις πωλήσεις και το οικονομικό, όλα τα άλλα τα έχουν δώσει έξω. Γιατί; Για να μπορεί κανείς να ζητά πάντα την απόδοση ευθυνών και να προσφέρεται καλύτερο έργο. Αν είχα, λοιπόν το μαγικό ραβδί θα προσπαθούσα να βάλω και ένα κομμάτι -όχι όλο- ιδιώτη μέσα στην αυτοδιοίκηση. Το δεύτερο που θα έκανα είναι αυτό που σας είπα προηγουμένως. Ένα χρόνο πριν από τις εκλογές δεν θα άφηνα κανέναν να παίρνει αποφάσεις για οτιδήποτε για να ξεγελάσει τον κόσμο και να πάρει την ψήφο του. Αυτά τα δύο είναι σημαντικά και φυσικά να υπάρχει έλεγχος των δημάρχων και των αιρετών. Έλεγχος, μόνο έτσι θα πάμε μπροστά.
ΣΧΟΛΙΑ