Για το νερό ο σημερινός πρωινός καφές. Με το διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΥΑΘ Άνθιμο Αμανατίδη. Με τον οποίο συζητήσαμε για τα παιδικά του χρόνια στην Κοζάνη, τις σχολικές του αναμνήσεις από τη Στουτγάρδη, τα φοιτητικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη, την αγάπη του για την ΑΕΚ και φυσικά τη θητεία του στην ΕΥΑΘ, στο τιμόνι της οποίας βρίσκεται από το Μάιο του 2020. «Έχουμε επάρκεια στο νερό», τονίζει όταν τον ρωτάμε για τη λειψυδρία, «όμως πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία για το νερό. Για να μην πούμε το νερό νεράκι», τονίζει.

Υπάρχει χρόνος και χώρος για πρωινό καφέ στη ζωή σας;

Πάντα ξεκινάω τη ζωή μου με έναν πρωινό καφέ και δη ελληνικό, τον οποίο έμαθα να τον πίνω όταν δούλευα στην τότε κρατική Περιφέρεια του Κιλκίς, όπου ποτέ δεν έπινα ελληνικό καφέ. Τότε η προϊσταμένη έβλεπε τους καφέδες που έπινα και μου λέει: «Γιατί πίνεις φραπέ; Τι πράγματα είναι αυτά; Έχεις δοκιμάσει ποτέ ελληνικό;» Τον δοκίμασα και από τότε δεν τον αλλάζω με τίποτα (γελάει).

Ένας είναι ή πολλοί;

Τρεις τουλάχιστον. Μετά τον ελληνικό πίνω εσπρέσσο. Αλλά προσπαθώ να τον κόψω τώρα και να πίνω Ξινό Νερό ή Σουρωτή. Μετά το μεσημέρι επιδιώκω να μην πίνω καφέ, άλλα κάτι ανθρακούχο.

Τι είναι η στιγμή του πρωινού καφέ; Η στιγμή που σκέφτεστε την ημέρα, το τι έγινε πριν, που χαλαρώνετε ή που διαβάζετε κάτι στο ίντερνετ;

Κοιτάω να ενημερώνομαι για την επικαιρότητα και για ό,τι αφορά στην ΕΥΑΘ, αλλά και το τι γίνεται γενικά. Από κει και πέρα σκέφτομαι τον προγραμματισμό της ημέρας, τον οποίον έχω ήδη κάνει από το προηγούμενο βράδυ και για το πώς θα τον υλοποιήσω. Τι ραντεβού έχω, τι πρέπει να διαβάσω, τι πρέπει να προσέξω.

Στο σπίτι όλα αυτά ή εδώ;

Ο πρωινός καφές είναι εδώ. Στο σπίτι δεν πίνω καφέ. Αυτό το οποίο κάνω -επειδή την έχω πατήσει μια φορά- πάω τα παιδιά στο σχολείο, που είναι το 20^ο Καλαμαριάς και μετά πάμε στη δουλειά. Ποτέ δεν σηκώνω το τηλέφωνο από τις 7 και 50 έως τις 8 και 10, γιατί όταν πηγαίνω τα παιδιά στο σχολείο θέλω να είμαι συγκεντρωμένος. Γιατί στο παρελθόν σήκωνα τηλέφωνα και ενώ πήγαινα τη μικρή στο παιδικό σταθμό ξεχάστηκα και βρέθηκα στη δουλειά (γελάει). Μιλούσα αφηρημένος στο τηλέφωνο και η μικρή φώναζε: «Μπαμπά, φύγαμε». Και από τότε λέω: «Κομμένα όλα αυτά». Και το σταμάτησα.

Στην Κοζάνη ως πιτσιρίκι σε ηλικία 5 ετών

Γεννηθήκατε στις Αυλές Κοζάνης

Λίγο έξω από τα Σέρβια.

Πόσοι κάτοικοι;

500, αλλά σχολείο πήγαινα στο Σέρβια.

Πρώτος από δεξιά, με το μετάλλιο στο στήθος σε αγώνες στίβου στην Κοζάνη

Το σπίτι; Οι γονείς;

Δάσκαλοι, δηλαδή ήμουν δασκαλοπαίδι. Οι γονείς μου προσπαθούσαν γενικά να επενδύσουν για μένα στην παιδεία, δηλαδή να μαθαίνω ξένες γλώσσες.

Δεν ήταν εύκολο αυτό φαντάζομαι αυτό εκείνα τα χρόνια στην Κοζάνη.

Όχι, καθόλου. Εγώ μεγάλωσα στα Σέρβια, όπου πήγα δημοτικό. Μετά ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος, πήγαν μαζί με τη μητέρα μου στη Γερμανία και πιο συγκεκριμένα στη Στουτγάρδη.

Η αδελφή σας; Η σημερινή βουλευτίνα Χανίων Σέβη Βολουδάκη;

Καλή μαθήτρια, ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερη από μένα και πάντα με πρόσεχε. Αυτό είναι νόμος και πάντα οι μεγάλοι αδερφοί προσέχουν τους μικρούς. Τι θα φορέσω, τι θα κάνω όλα. Κανονικός έλεγχος (γελάει).

Το χωριό; Αναμνήσεις υπάρχουν;

Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό ήταν η λίμνη. Μπάνιο δεν κάναμε γιατί μπάνια κάναμε στον Αλιάκμονα πριν γίνει το φράγμα του Ιλαρίωνα, στη Λαριού, όπως το λέγαμε. Ήταν μια περιοχή που περνούσε ο Αλιάκμονας ήταν ενάμισι μέτρο βάθος, δηλαδή πατούσαμε όλοι. Περνούσαν τα ψάρια από δίπλα και εκεί κάναμε μπάνιο. Αυτό πλέον έχει χαθεί. Επίσης θυμάμαι τις ποδηλατάδες στο βουνό, με τον προσκοπισμό.

Νερό είχε η περιοχή;

Ναι, βέβαια. Στις πρόποδες των Πιέριων και στη λίμνη του Πολυφύτου είμαστε, από όπου υδροδοτείτο η Θεσσαλονίκη. Βλέπετε πώς τα φέρνει η ζωή. Κύκλους κάνει. Το νερό έρρεε εκεί.

Η πολιτική ήταν θέμα στο σπίτι;

Ναι, ο πατέρας μου ήταν πολιτικοποιημένος. Ήταν συνδικαλιστής στη ΝΔ και είχε πολλά χρόνια υπηρεσίας. Ήταν στα Σέρβια, είχε υπηρετήσει και στο Βελβεντό που ήταν 20 χιλιόμετρα μακριά αλλά και στο Λιβαδερό, που είναι το χωριό της μητέρας μου και βρίσκεται στα σύνορα με τη Λάρισα, όπου 3 μήνες το χρόνο είχε πάντα χιόνι.

Τι θέλατε να γίνετε μικρός;

Εγώ είμαι από την Κοζάνη και το εθνικό προϊόν της Κοζάνης ήταν η ΔΕΗ. Οπότε το όνειρο όλων των παιδιών που ήταν καλοί μαθητές ήταν να δουλέψουν στη ΔΕΗ. Εμένα μου άρεζε να γίνω δασολόγος ή γεωπόνος, αλλά επειδή όλο το κλίμα στην περιοχή ήταν υπέρ της ΔΕΗ έπρεπε να γίνω ή μηχανολόγος ή ηλεκτρολόγος. Έγινα το πρώτο. Και το γέλιο ποιο είναι; Ενώ πέρασα μηχανολόγος μόλις μπήκα ήρθε ο διορισμός στη ΔΕΗ το 2007 και δεν το δέχτηκα (γελάει). Η εκδίκηση. Για ένα διάστημα ο πατέρας μου δε μου μιλούσε.

Μετά πως βρεθήκατε στη Στουτγάρδη;

Προέκυψε από το διορισμό του πατέρα μου και της μητέρας μου ως δάσκαλοι και έμεινα εκεί από το 92 μέχρι το 96.

Sprechen Sie Deutsch?

Ναι, ναι, ναι, αλλά τα ξέχασα. Δυστυχώς με το που ήρθα στην Ελλάδα δεν τα διατήρησα. Πήγα ένα χρόνο γερμανικό σχολείο στη Γερμανία και σε μια τάξη με παιδιά από Γιουγκοσλαβία και από άλλες χώρες που μάθαιναν τη γλώσσα και τα Χριστούγεννα με έβαλαν και σε κανονική τάξη και μάλιστα είχα αναδειχθεί δεύτερος καλύτερος στην τάξη όσον αφορά στη γλώσσα, ενώ τα υπόλοιπα τα ήξερα, δηλαδή φυσική και χημεία. Μου άρεσε όμως το γερμανικό το σύστημα γιατί ήξερα ότι θα δώσεις το διαγώνισμα στη βιολογία τότε, ήξερα γενικά πότε θα δώσω ποιο διαγώνισμα και με ποια ύλη. Οπότε έκανα τον προγραμματισμό μου και ήξερα πότε έπρεπε να διαβάσω.

Τι μάθατε εκεί όλα αυτά τα χρόνια;

Αυτό που θυμάμαι από τη Γερμανία είναι ο σταθμός της Στουτγάρδης. Ήταν ο τόπος συνάντησης όλων των Ελλήνων, εκεί συναντιόμασταν. Μάλιστα επειδή πήγαινα στο λύκειο στο Hedelfingen και τα ελληνικά τα μαγαζιά ήταν στοBad Cannstatt φτάναμε στο σταθμό και περπατούσαμε όλο το πάρκο που υπήρχε εκεί. Εκεί έβλεπες λαγούς, λίμνες και ό,τι μπορείς να φανταστείς. Υπήρχε η ανεμελιά, η ασφάλεια και ότι θα πάρεις το μετρό και την U-Bahn και δεν θα καθυστερήσεις. Μετά ήρθα εδώ, ήμουν 18 χρονών και περίμενα το λεωφορείο και έλεγα πότε θα έρθει (γελάει).

Ήταν τα πρώτα χρόνια της πτώσης του τείχους, έτσι; Πως ήταν η Γερμανία; Τι θυμάστε;

Θυμάμαι που κάθε 3 Οκτωβρίου ήταν η γιορτή της Ένωσης των δύο Γερμανιών και γίνονταν εκδηλώσεις. Θυμάμαι πάρα πολύ που περπατούσα στη Στουτγάρδη, περνούσα τον ποταμό Νέκαρ και έβλεπες αυτό το οπαδικό που δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Δηλαδή όλους μαζί τους φιλάθλους να περπατούν για να πάνε στο γήπεδο. Και τότε η Στουτγάρδη είχε καλή ομάδα.

Και τώρα έχει καλή ομάδα.

Σωστά.

Ο λόγος που επιλέξατε τη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών…

…. ήταν για να δουλέψω στη ΔΕΗ.

Η Θεσσαλονίκη το 1996 όταν ήρθατε εδώ για σπουδές πως ήταν;

Ήταν κάτι το πολύ διαφορετικό. Από τον τρόπο της συγκοινωνίας, από τα πανεπιστήμια, όπου έμπαινες και αναρωτιόσουν θα κάνω μάθημα ή δεν θα κάνω λόγω των καταλήψεων. Ένας λόγος που ασχολήθηκα στο πανεπιστήμιο με τα κοινά ήταν για τις καταλήψεις που γίνονταν, για να μπουν κάποιοι κανόνες και κάποιο φρένο. Δεν μπορείς κάθε δύο και τρεις να έχεις καταλήψεις και να χάνεις εργαστήρια. Ήταν μια άλλη νοοτροπία, κάτι το διαφορετικό σε σχέση με τη Γερμανία. Δίναμε για παράδειγμα ραντεβού στην Καμάρα, ήταν η εποχή που είχε αρχίσει ο κόσμος να έχει κινητά. Στο πανεπιστήμιο είχαν δύο με τρεις άνθρωποι όλο κι όλο κινητά, ένας από αυτούς ήμουν κι εγώ, αλλά σταμάτησα να το χρησιμοποιώ, γιατί όλοι έπαιρναν σε μένα ακόμα και οι γονείς και ζητούσαν τα παιδιά τους.

Που μένατε;

Βελισσαρίου 51, δίπλα στο Ράδιο Σίτυ.

Στέκια; Φίλοι;

Πήγαινα πάρα πολύ στο «Harrispot», ένα ιστορικό μαγαζί στη Σβώλου. Εννοείται στο Pizza Sakis κάθε βράδυ, στο Μorgan επί της Παύλου Μελά όπου πίναμε καφέ.

Σε προεκλογικό τραπεζάκι στις φοιτητικές εκλογές του 1999

Η ΝΔ πότε μπήκε στη ζωή σας;

Το 96. Στο πρώτο έτος με το που ήρθα στη Θεσσαλονίκη.

Ποια ήταν η πορεία σας εκεί;

Έγινα μετά υπεύθυνος Σχολής…

…και Γραμματέας Οργανωτικού Βόρειας Ελλάδας το 2019: Πόσο σύγχρονη ήταν τότε η ΝΔ;

Είχε τότε πολλές αλλαγές, ήταν μια μεταβατική περίοδος. Ήταν η εποχή που μόλις είχαν τελειώσει τα μνημόνια, το κόμμα έγινε πιο ηλεκτρονικό και έγιναν βαθιές τομές. Ήταν η αρχή της προεδρίας του Κυριάκου Μητσοτάκη που έφερε καινούργιο αέρα στο κόμμα. Φεύγαμε από τα μνημόνια, είχαμε πίσω μια δύσκολη διακυβέρνηση επί Σαμαρά, με απογοητεύσεις που υπήρχαν με τον κόσμο που δεν εκτίμησε και ψήφισε το 14 κάτι άλλο, με τον κόσμο να μην μπορεί να πάρει λεφτά από τις τράπεζες. Να πούμε και ένα ευτράπελο τώρα από εκείνη την εποχή. Εμένα η μητέρα μου είναι από το Λιβαδερό Κοζάνης. Το μισό χωριό είχε πάει στη Ζυρίχη της Ελβετίας, εκεί ήταν η μεγαλύτερη ελληνική κοινότητα. Εκείνη την εποχή έρχεται ο ξάδερφος μου από την Ελβετία και φτάνει στη Θεσσαλονίκη να με δει. Πάμε να βγάλουμε λεφτά από την Πειραιώς από το υποκατάστημα της Καλαμαριάς. Όλοι τότε έβγαζαν μέχρι 60 ευρώ, όσοι όμως χρησιμοποιούσαν κάρτα ξένης τράπεζας έβγαζαν μέχρι και 800 ευρώ. Περιμένουμε λοιπόν στη σειρά, βάζει ο Θανάσης την κάρτα του και αρχίζει και βγάζει το μηχάνημα 800 ευρώ και όλοι μάς κοιτούσαν. Του λέω: «Πάρτα και φεύγουμε τώρα» (γελάει).

50 χρόνια ΝΔ: Ποια ήταν τα καλά και ποια τα αρνητικά;

Και μόνο που έβλεπες τα παλιά τα σύμβολα στη συγκέντρωση της Ρηγίλλης ήταν σημαντικό. Το κλίμα ήταν πολύ συγκινησιακό και ήταν μια γιορτή των μελών και των στελεχών. Το θετικό βέβαια της ΝΔ όλα αυτά τα χρόνια ήταν η πορεία προς την Ευρώπη, η σταθερότητα, η ισονομία, δηλαδή ότι έδινε ευκαιρίες σε όλους να αναδειχθούν. Κατά κύριο λόγο όμως η Ευρώπη και η οικονομική ανάπτυξη.

Με ποιον αρχηγό αισθάνεστε πιο κοντά;

Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Γι’ αυτό αναδείχθηκα και στη θέση του Γραμματέα Οργανωτικού Βόρειας Ελλάδας.

Κάνατε μετά δυο μεταπτυχιακά. Το ένα στη Βιώσιμη Ανάπτυξη και το άλλο στην Παραγωγή και Διαχείριση Ενέργειας. Τι σας πρόσφεραν;

Πάρα πολλά. Το πρώτο έγινε στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ και το δεύτερο στην Αθήνα. Τότε είχα κατέβει και δούλευα στο υπουργείο Ανάπτυξης και είχα υπουργό τον Δημήτρη Σιούφα. Αυτός μου λέει, λοιπόν: «Άνθιμε, καλό θα είναι να φτιάξεις το βιογραφικό σου και ένα πολύ καλό μεταπτυχιακό αυτό της βιώσιμης ανάπτυξης». Αυτός με έπεισε, μου είπε ότι θα δουλεύεις εδώ από το πρωί μέχρι το μεσημέρι και μετά θα κάνεις το μεταπτυχιακό σου τρεις φορές την εβδομάδα. Συνδυαστικά και τα δύο με βοήθησαν πάρα πολύ, γιατί ήταν μεταπτυχιακά που έγιναν στην Ελλάδα. Το ένα στο Αριστοτέλειο και το άλλο στο Μετσόβιο που γενικά είναι σπάνιο αυτό και με βοήθησαν και για την ΕΔΑ Θεσσ και για την ΕΥΑΘ.
Μετά;

Από 2004 έως 2007 στο υπουργείο Ανάπτυξης, 2007 με 2008 ήμουν στην κρατική Περιφέρεια του Κιλκίς, μετά ήμουν στην ΕΤΑΔ, δηλαδή στα Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα όπου ήμουν επόπτης της ΕΤΑΔ στη βόρεια Ελλάδα. Εκεί κάποια στιγμή μια συνάδελφος μου λέει: «Τι θα γίνεις cambinάρχης και θα ασχολείσαι με τα κάμπινγκ;». Είχε γίνει μια προκήρυξη για την ΕΡΓΟΣΕ. Έκανα τα χαρτιά μου για εκεί και μου βγαίνει ο διορισμός. Τότε αμφιταλαντεύτηκα τι από τα δύο θα κάνω. Ο διορισμός μου είχε βγει τον Ιούλιο και έπρεπε να απαντήσω μέχρι τις 12 Αυγούστου. Τελικά υπέγραψα στις 10 Αυγούστου στην ΕΡΓΟΣΕ.

Από όλη αυτήν την ενασχόληση με το δημόσιο τι κερδίσατε;

Με βοήθησε πάρα πολύ για την ΕΥΑΘ. Γιατί ξέρω τις διαδικασίες του δημοσίου πάρα πολύ καλά και αυτό βοηθάει. Ξέρεις πως μπορείς να στηρίξεις τον υπάλληλο και να τον ξεμπλοκάρεις. Για την πορεία μου στη νέα θέση βοήθησε πάρα πολύ τότε το ότι προερχόμουν από το δημόσιο τομέα, ήξερα τις διαδικασίες και πως πάνε τα πράγματα πιο γρήγορα. Αντίθετα αν προέρχεσαι από τον ιδιωτικό τομέα που έχει άλλους ρυθμούς και άλλο τρόπο λειτουργίας δεν θα γινόταν όλα τόσο καλά. Γενικότερα στους υπαλλήλους πρέπει να δίνεις ένα όραμα. Δηλαδή, αν τους πεις: «Παιδιά, στόχος μας είναι να κάνουμε αυτά τα τρία πράγματα και τους εξηγήσεις ποια είναι αυτά και νιώσουν και μια ασφάλεια ότι αν γίνει οτιδήποτε δεν θα αισθανθούν ξεκρέμαστοι και θα είναι από πίσω μας η διοίκηση να μας βοηθήσει, προχωρούν τα πράγματα γρήγορα.

Τα γρανάζια παρόλα αυτά στο δημόσιο είναι δύσκολα, έτσι;

Θεωρώ ότι αυτό που κατάφερα να κάνω στην ΕΥΑΘ πέρα από το επενδυτικό είναι ότι άλλαξε η νοοτροπία των υπαλλήλων και ότι φύγαμε από το πολύ στενό δημόσιο. Αυτό φαίνεται κιόλας και στον τρόπο συμπεριφοράς, αλλά και στον τρόπο λειτουργίας της εταιρείας. Αλλάξαμε νοοτροπία και γίναμε πιο εξωστρεφείς. Τα έργα ή θα τα έκανα εγώ ή θα τα έκανε κάποια άλλη διοίκηση, αλλά η αλλαγή νοοτροπίας είναι το πιο σημαντικό. Γιατί πάνω στο έμψυχο δυναμικό είναι αυτό στο οποίο στηρίζεσαι.

Στα πιο συνδικαλιστικά διατελέσατε Αντιπρόεδρος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ/ΤΚΜ, αντιπρόεδρος του ΔΣ της Ένωσης Μεταπτυχιακών Φοιτητών Θεσσαλονίκης, Πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ. Τα κέρδη από αυτά;

Αυτό βοηθά πάρα πολύ στο να μπορείς να ψυχολογήσεις τον άνθρωπο. Μπορείς να τον ψυχολογήσεις και πολύ σπάνια θα πέσεις έξω. Κατά 80% θα πέσεις μέσα.

Το 2022 κατά τη διάρκεια δηλώσεών του στα ΜΜΕ

Και το Μάιο του 2020 αναλαμβάνετε την ΕΥΑΘ. 4,5 χρόνια ως CEO. Πως ήταν το ταξίδι;

Ήμουν τότε στο Φυσικό Αέριο και ως εκπρόσωπος του δημοσίου και ασχολούμουν για τη μεταπώληση της ΕΔΑ Θεσσ όταν αποχώρησε από τη θέση του CEO της ΕΥΑΘ ο Νάρκισσος ο Γεωργιάδης. Σκέφτηκα αν θα ενδιαφερόμουν να ξαναμπώ στη διαδικασία της αξιολόγησης και το πιο φυσιολογικό που θα έλεγε κανείς σε εκείνη τη στιγμή ήταν το όχι. Το είδα όμως λίγο και ως απωθημένο γιατί πρέπει να γίνει.

Πώς ήταν το ταξίδι;

Τον Μάρτιο του 2020 περνάω τις συνεντεύξεις και τον Μάιο του 20 ξεκινάω. Έχουμε κορονοϊό, είναι κλειστά τα πάντα και όλα γίνονται με ζουμ, ούτε στην Αθήνα κατεβαίναμε και όλα γίνονται από το σπίτι, με τα παιδιά να είναι έξω από το δωμάτιο για να μπορείς να μιλήσεις. Όταν λοιπόν τοποθετήθηκα στην ΕΥΑΘ έκανα μια συζήτηση με την η οικογένειά μου. «Ο μπαμπάς θα αλλάξει τη δουλειά, θα φύγει από τα τρένα και θα πάει στο νερό», ήταν το μότο. Και μού λέει η κόρη μου η μεγάλη και λίγο με τσίτωσε: «Καλά ρε μπαμπά, θα αφήσεις τα τρένα για να πας στα νερά;» Το θεωρούσαν πολύ απαξιωτικό. Εκεί λέω στον εαυτό μου: «Ρε, μήπως έκανα λάθος;» Έρχομαι, λοιπόν εδώ στον όγδοο όροφο ήμασταν τότε, έχουμε κορωνοϊό, μισούς υπαλλήλους και όλη την πόλη άδεια. Να κοιτάς από επάνω την Εγνατία και να μην περνάει ούτε σκυλί ούτε αυτοκίνητο, τίποτα νέκρα. Αυτό βέβαια με βοήθησε, γιατί λόγω του κορονοϊού που ήταν όλα κλειστά θα μπορούσα να διαβάσω, να ενημερωθώ και να κερδίσω χρόνο.

Αναβάθμιση του κτηρίου: πότε ξεκίνησε και τι άλλαξε;

Ξεκίνησε το 21. Από το 20 αρχίσαμε να το δουλεύουμε, βγάλαμε τα τεύχη, το 21 βγήκε ο ανάδοχος και Δεκέμβριο του 23 ήταν έτοιμο και μπήκαμε.

Μερικά στοιχεία για την ΕΥΑΘ;

Το 50% συν ένα είναι κάτω από τον έλεγχο του δημοσίου, το 24% είναι στο ΤΑΙΠΕΔ, το 5,6% έχει η Veolia, που είναι δημόσιο Γαλλίας για τα νερά, όπου μας βοηθάει πάρα πολύ το γεγονός ότι είναι αμέτοχος γιατί αποκτάμε τεχνογνωσία και έπειτα από πολλά χρόνια έχουμε επαφές μαζί τους και κοιτάμε να δούμε και για έργα στα Βαλκάνια και κάνουμε συζητήσεις για consulting και γενικά είναι σημαντικό που έχουμε partner Γάλλο που είναι κολοσσός στα νερά. Έχουμε 343 εργαζομένους όλων των ειδικοτήτων, από δευτεροβάθμια υποχρεωτικής μέχρι και πανεπιστημιακής με διδακτορικά, μηχανικούς, τεχνικούς, υδραυλικούς και κύκλο εργασιών κάθε χρόνο 74 εκατομμύρια, ένα ποσό που θα αυξηθεί κατά 30% γιατί αυτή τη στιγμή τώρα έχουμε την επέκταση του διυλιστηρίου νερού και θα δώσουμε από 150.000 κυβικά σε 300.000 και θα αρχίσουμε να τροφοδοτούμε περιοχές, όπως ο Θερμαϊκός και το Ασβεστοχώρι.

Έχει εκσυγχρονιστεί όπως θα έπρεπε η ΕΥΑΘ;

Ο εκσυγχρονισμός είναι ένας διαρκής αγώνας γιατί αφορά στην ποιότητα του νερού που είναι βασικό συστατικό για την υγεία των ανθρώπων και επειδή η τεχνολογία εξελίσσεται πρέπει να είμαστε συνέχεια από κοντά. Με την τεχνική νοημοσύνη και με κάποιες συστήματα που έχουμε βάλει, πράγματα που δεν υπήρχαν ούτε καν σαν ιδέα το 2020. Παρακολουθούμε, λοιπόν τις εξελίξεις και προσπαθούμε να εναρμονιστούμε.

Στο βήμα στα εγκαίνια του νέου κτιρίου της ΕΥΑΘ επί της Εγνατίας

Η ποιότητα του νερού έχει βελτιωθεί;

Η Θεσσαλονίκη θα υδροδοτείται από δύο πηγές. Από την Αραβησσό και το νερό του Αλιάκμονα. Το νερό της Αραβησσού είναι ποιότητας Φίτζι, τόσο καθαρό και πολύ καλό είναι. Επίσης του Αλιάκμονα επειδή διυλίζεται θεωρούμε ότι είναι από τα καλύτερα νερά της Ευρώπης και τα πιο φθηνά. Να το τονίσουμε αυτό.

Το ενδεχόμενο αυξήσεων υπάρχει;

Ότι πρέπει να γίνουν αυξήσεις πρέπει να γίνουν. Φυσικά όχι στο μέσο νοικοκυριό, αλλά σε άλλες κατηγορίες, όπως είναι οι επαγγελματίες και οι βιομήχανοι, γιατί θα πρέπει να ανακτάται το κόστος πλέον. Εμείς αυτό δεν το κάνουμε για να βγάλουμε κέρδος, αλλά επειδή όλα έχουν ανέβει, τα υλικά, οι προμηθευτές και άλλα πράγματα και αν δεν κάνουμε κάτι η εταιρεία θα γίνει ζημιογόνα και αυτό θα είναι κακό και για την ποιότητα του νερού και των υπηρεσιών που προσφέρουν.

Το 2020 σε αυτοψία σε εργοτάξιο της Αραβησσού

Η λειψυδρία αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα. Πως εξετάζετε να το αντιμετωπίσετε;

Εμείς από την αρχή το βλέπαμε αυτό το σενάριο, αλλά όχι ότι θα έχει αυτή την εξέλιξη. Να λέμε αλήθειες: πιστεύουμε ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα γίνεται, αλλά τόσο σύντομα δεν το περιμέναμε. Ξεκινήσαμε, λοιπόν έγκαιρα να κάνουμε καλύτερη διαχείριση των ποσοτήτων του νερού. Το νερό που έχουμε από τον Αλιάκμονα είναι και για άρδευση. Οπότε τι κάναμε; Δουλεύαμε τον χειμώνα πολύ με το νερό του Αλιάκμονα, έτσι ώστε να μπορέσουν να ανασάνουν οι πηγές της Αραβησσού τον χειμώνα και το καλοκαίρι δουλεύουμε πιο πολύ με την Αραβησσό κι αφήναμε τον Αλιάκμονα που ήταν και για άρδευση. Κάναμε μια μελέτη σε συνδυασμό με τη ΔΕΗ και με τις χειρότερες κλιματολογικές συνθήκες από δω και πέρα, με το να λειτουργήσει το καινούργιο διυλιστήριο που θα γίνει σε 1,5 με 2 χρόνια από τώρα και με τα φράγματα που έχει στο σχεδιασμό της η ΔΕΗ να κάνει, μέχρι το 2031 δεν έχουμε θέμα.

Από την άλλη δεν θα πρέπει να πούμε και το νερό νεράκι. Δηλαδή, δεν θα πρέπει να γίνει κατασπατάληση, αλλά σωστή και ορθολογική διαχείριση. Βάλαμε τώρα ένα σύστημα που λέγεται scada. Ένα σύστημα ελέγχου σε δεξαμενές πηγές και γεωτρήσεις. Και βλέπαμε για παράδειγμα περιοχές: πχ το Ρετζίκι. Καθημερινά τον χειμώνα 6.000 κυβικά. Το καλοκαίρι με τον κόσμο φευγάτο 12.000 κυβικά. Ποτίζουν, δηλαδή. Το ότι το νερό είναι φθηνό, δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι και απαξιωμένο. Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία, το ότι είναι φθηνό το νερό δεν σημαίνει ότι πρέπει να το σπαταλάμε δεξιά και αριστερά. Δεν μπορεί να στέλνουμε γράμμα στους δήμους και οι δήμοι να ποτίζουν το μεσημέρι. Δεν επιτρέπεται αυτό το πράγμα. Γιατί και να ποτίζουν το νερό εξατμίζεται, εμείς λέμε να μην ποτίζουν το μεσημέρι, αλλά να ποτίζουν το βράδυ, έτσι ώστε το βράδυ να γεμίζουν οι δεξαμενές. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας.

Σε εθελοντική δράση στο δυτικό μέτωπο της Θεσσαλονίκης, μαζί με τον Σταύρο Καλαφάτη

Μια σύσταση προς τον κόσμο; Τι πρέπει να αλλάξει;

Νοοτροπία. Για να μην πούμε το νερό νεράκι. Υπάρχει επάρκεια νερού, αλλά να μην το σπαταλάμε άσκοπα.

Έχετε πάει πολλά ταξίδια στο εξωτερικό. Τι ζηλεύετε σε σχέση με την αντιμετώπιση του νερού;

Ζηλεύω τη νοοτροπία που έχουν. Στο εξωτερικό το νερό το θεωρούν πραγματικά ιερό αγαθό και θεωρούν ότι είναι υποχρέωσή τους να το προστατεύουν. Ένα παράδειγμα θα σας πω, από το φετινό καλοκαίρι. Γυρνάω στο σπίτι, 5.30 με 6.00 στην Καλαμαριά και πέντε οικοδομές πιο πάνω έτρεχε νερό. Κατεβαίνω και πάω την πεθερά μου: «Τρέχει πολύ ώρα το νερό εδώ;», ρωτώ. Μου απαντά: «Καναδυό ώρες». Βγαίνω, πάω να δω και τι βλέπω; Κάποιος είχε κάνει εργασίες στον προαύλιο χώρο του, χτύπησε τον αγωγό το δικό μας και δεν ειδοποίησε. Εμένα δεν με εκνεύρισε το ότι έκανε ζημιά, είναι ανθρώπινο αυτό, αλλά το ότι δεν ειδοποίησε. Όλα αυτά με καύσωνα. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι για να τα φτιάξουμε αυτά πρέπει να κλείσουμε το νερό και αν το κάνουμε αυτό και είναι ένας γέρος στο τετράγωνο και μείνει χωρίς νερό, μπορεί κανείς να το σηκώσει αυτό το βάρος;

Αυτό στο εξωτερικό δεν γίνεται;

Όχι, εκεί το θεωρούν ότι το νερό είναι αγαθό και πρέπει να τον προστατεύουμε. Εδώ το έχουμε λίγο απαξιωμένο. Τρέχει η βρύση και όλοι λένε: «Έλα, μωρέ τι τρέχει». Και εγώ στο παρελθόν μπορεί να είχα την ίδια νοοτροπία, αλλά όταν μπήκα εδώ μέσα άλλαξα. Αυτό που μου έχει μείνει και είναι χαρακτηριστικό ήταν όταν πήγαμε στα κεντρικά της Suez, που είναι γαλλικό δημόσιο. Εκεί είχαν μια διαφήμιση στο Παρίσι όπου έδειχνε μια βρύση να στάζει. Έσταζε η βρύση και έδειχνε τον κύκλο του νερού ανάποδα, δηλαδή από τη βρύση, μετά πως περνάει από τους αγωγούς, πώς πάει στα αντλιοστάσια, πώς πάει στο διυλιστήριο που δουλεύουν οι άνθρωποι, πώς φτάνει στα εργαστήρια που κάνουν τις μετρήσεις, πώς το παίρνεις από το ποτάμι. Όλη τη διαδρομή, δηλαδή. Τόσος κόπος για να καταλάβει ο καθένας τι σημαίνει το νερό. Χρειάζεται, δηλαδή μια συνειδητοποίηση του κόσμου για να μην ξοδεύουν το νερό και να μην πούμε το νερό νεράκι.

Πάμε στον ιδιώτη Άνθιμο Αμανατίδη: παντρεμένος;

Ναι, από το 2012 με τη Βάσω. Και έχουμε δύο κοριτσάκια, τη Μαρία που είναι 10 χρονών και την Αλίκη 8.

Υπάρχει χρόνος για την οικογένεια;

Όπως σας είπα το πρωί, οπωσδήποτε το σαββατοκύριακο και πάντα το βράδυ κοιτάω πριν κοιμηθούν να είμαι στο σπίτι και να κάνω έναν τελικό έλεγχο και αν έχουν διαβάσει για παράδειγμα. Και πολλά ταξίδια. Εντός Ελλάδος γιατί μου αρέσει να βλέπουν και τη χώρα μας. Καλό το εξωτερικό, αλλά και η Ελλάδα έχει πάρα πολύ ωραία μέρη. Και επειδή με τους γονείς μου γυρνούσαμε πάρα πολύ και ήταν μέσα στην εκπαίδευση του σπιτιού μου να πηγαίνουμε σε πολλά μέρη της χώρας και να καταλαβαίνουμε και το πώς ζει ο κόσμος και να έχουμε μια σφαιρική εικόνα της κοινωνίας, γι’ αυτό μου αρέσουν τα ταξίδια.

Υπάρχει κάτι καλό που έχουν πει τα παιδιά για το νερό; Εκτός από την ερώτηση που μας είπατε «τρένο ή νερό»;

Τρώω παρατηρήσεις στο σπίτι, όταν αφήνω τη βρύση ανοιχτή έρχεται το σχόλιο: «Μπαμπά, κλείστο, τρέχει». Ή όταν γίνεται μια βλάβη και τη βλέπουν το λένε: «Μπαμπά, βλάβη ή μπαμπά πέρασε ο κύριος με το σήμα της ΕΥΑΘ και ήταν ευγενικός. Έχω και κριτική, δηλαδή (γελάει).

Χαλάρωση υπάρχει;

Με φίλους, με σινεμά και με αθλητισμό. Παίζω μπάσκετ και ποδόσφαιρο.

Πιο πολύ τι από τα δύο;

Ποδόσφαιρο.

Αγαπημένη θέση;

Στη Γερμανία έπαιζα δεξί μπακ. Είχα μπει μάλιστα και στην τρίτη ομάδα της Στουτγάρδης.

Ποδοσφαιρικό ίνδαλμα υπάρχει;

Ναι, ο Γκαμπιέλ Μπατιστούτα, Ο αγαπημένος μου παίκτης.

Άρα και ομάδα ΑΕΚ;

Ναι, άρα ποτέ δεν θα γίνω δήμαρχος Θεσσαλονίκης (γελάει).

Η σχέση με την αδελφή σας σήμερα;

Σαν αδέλφια είμαστε, πολύ δεμένα. Και λόγω συγκυριών δεθήκαμε ακόμα περισσότερο. Καθημερινά μιλάμε.

Για το τέλος η ερώτηση για το μαγικό ραβδί; Αν το είχατε τι θα αλλάζατε στην ΕΥΑΘ ή γενικότητα στη νοοτροπία του κόσμου για το νερό που δεν αλλάζει τόσο εύκολα;

Αυτό που θα ήθελα να κάνω με ένα μαγικό ραβδάκι θα ήταν ο καταναλωτής να αποκτήσει συνείδηση όσον αφορά στην προστασία του νερού. Δηλαδή, να μην το σπαταλάμε άσκοπα, για να μην πούμε κάποια στιγμή το νερό νεράκι. Ήδη η κλιματική αλλαγή ήρθε πιο γρήγορα από ότι την περιμέναμε και για να μην δούμε άσχημες καταστάσεις γιατί πραγματικά το νερό είναι ιερό αγαθό θα πρέπει όλοι να αλλάξουμε νοοτροπία και συνείδηση.