Από χθες όλοι οι πολιτικοί συντάκτες που καλύπτουν τα θέματα του ΠΑΣΟΚ και ευάριθμοι πολιτικοί αναλυτές έχουν βαλθεί να ψάξουν «στο μυαλό του Νίκου Ανδρουλάκη» -κατά το «στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς» της γνωστής ταινίας.

Αλλάζει ο άνθρωπος; Ή για να το πούμε πιο λιανά, αλλάζει στα 45 του χρόνια;

Διότι καλά λέμε πως σιγά - σιγά ο Τσίπρας -γεννημένος το 1974- είναι πια στο κατώφλι της ώριμης ηλικίας ή του μεσήλικα αν προτιμάτε. Ο γεννημένος όμως το 1979 Ανδρουλάκης δεν είναι δα και κανένα «τζόβενο».

Προς τα που βαδίζει το ΠΑΣΟΚ;

Δύσκολο να το προβλέψει κανείς. Μπορεί όμως να κάνει κάποιες υποθέσεις.

1.Σε πρώτη φάση, πριν περάσουν όλα από τη βάσανο της ίδιας της ζωής, ο Νίκος Ανδρουλάκης δείχνει να το ανοίγει το παιχνίδι. Οι αντίπαλοι του στις εσωκομματικές εκλογές πήραν θέσεις και αρμοδιότητες γεγονός που ελάχιστα θυμίζει τον μέχρι τώρα Ανδρουλάκη των μηχανισμών και του ελέγχου των οργάνων του κόμματος από πειθήνιους ημέτερους.

2.Στο διάβα αυτής της προβληματικής -λόγω των δικών του λαθών πρωτίστως - δεύτερης τετραετίας του Μητσοτάκη όλα τα κόμματα αλλά κυρίως τα δυο ισχυρότερα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ εξαερώνεται, θα χρειαστεί να αναμετρηθούν με τα αμείλικτα ερωτήματα της καθημερινότητας και του κοινού νου.

Ο επανεκλεγείς πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα ασχοληθεί με το αγκάθι των μεταρρυθμίσεων, με την παραγωγή πολιτικής και με το αμείλικτο ερώτημα «πως θα κυβερνηθεί η χώρα αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία;» ή απλώς έβαλε σε καίριες θέσεις του οργανωτικού σχήματος του ΠΑΣΟΚ τον Γερουλάνο και την Διαμαντοπούλου, για να «έχει κοντά τον εχθρό του» ώστε να τον ελέγχει πιο εύκολα ;

3. Δεν χωρά αμφιβολία πως η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, με τα ξεμαλλιάσματα και τον κυνισμό του «ποιος θα έχει το ΑΦΜ, την κρατική επιχορήγηση και το κτίριο της Κουμουνδούρου που «βλέπει Ακρόπολη», επηρέασε αρνητικά την επιρροή του δημάρχου Αθηναίων μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Ευφυώς ο Ανδρουλάκης το έπιασε το κλίμα και σάλπισε την αυτόνομη πορεία αγνοώντας κάποιους ΓΑΠικούς. Μόλις περάσει ο μήνας του μέλιτος θα δούμε δείγμα γραφής από όλες τις τάσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ, διότι τάσεις όχι μόνο υπάρχουν αλλά και η κάθε μια θα τρίξει τα δόντια της στην άλλη. Ο Νίκος Ανδρουλάκης μπορεί να κάνει συνθέσεις και να μην περιθωριοποιήσει τους άλλους, αφήνοντάς τους να είναι απλώς σφραγίδες και τιτλούχοι καλής εποχής. Μπορεί όμως και να περάσει και κάτω από τον πήχη μη αφήνοντας όλα τα λουλούδια να ανθίσουν.

4. Η σύνθεση της νέας ομάδας του ΠΑΣΟΚ δεν είναι κακή. Ίσα ίσα σε μια εποχή που η ΝΔ σπαράσσεται από τη γκρίνια των 17 συν την επώδυνη διαφοροποίηση δυο πρώην πρωθυπουργών της, η ομάδα ΠΑΣΟΚ δείχνει ικανή να βάλει τα πρώτα «γκολ» στον Μητσοτάκη.

Τα γκάλοπ του Δεκεμβρίου θα δείξουν που πάει το πράγμα. Αν το ΠΑΣΟΚ αποκτά συνεχώς νέα ακροατήρια, ας μην αποκλείσουμε την περίπτωση ο Ανδρουλάκης ξεχνώντας το κομματικό του DNA , να ακολουθήσει μια ανοιχτή και νικηφόρα διαδρομή.

Πάντως τα πιο κρίσιμα τεστ είναι οι μεταρρυθμίσεις, η σαφήνεια των θέσεων σε καυτά θέματα και βέβαια το αν το ΠΑΣΟΚ θα δεχθεί να είναι «κυβερνών» ως μικρός εταίρος όμως!