10 + 2 βιβλία Ελλήνων συγγραφέων για τις γιορτές
Σύγχρονη πεζογραφία που μπορεί να μας κρατήσει συντροφιά τις μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς
24/12/2024 07:00
Το βιβλίο είναι ο καλύτερός μας φίλος. Μας συνοδεύει πάντα στα ταξίδια, μας βοηθάει να κοιμόμαστε καλύτερα τα βράδια μέσα από τις αναγνώσεις των σελίδων του, μας διευρύνει τους ορίζοντες, μας αφυπνίζει. Πολύ περισσότερο η λογοτεχνία που περιλαμβάνει όλα τα αντικείμενα: ιστορία, ψυχολογία, πολιτική, κοινωνία, φιλοσοφία κ.α.
Έτσι, ένα βιβλίο πάντα μπορεί να μας κάνει καλή συντροφιά στις εορταστικές περιόδους που έχουμε λίγο περισσότερο χρόνο. Επιλέξαμε μερικές προτάσεις για τους αναγνώστες του makthes.gr εστιάζοντας στους Έλληνες συγγραφείς, τους οποίους θεωρούμε ότι είναι καλό να στηρίζουμε και να αναδεικνύουμε.
Μίμης Ανδρουλάκης
«Ποιος το ξέρει; Ποιος το ξέρει;» (Πατάκης)
Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του συγγραφέα, που μας κάνει μάρτυρες σε μια εξομολόγηση, δίχως αποσιωπήσεις, με τις απίθανες στιγμές, τα παράλογα τις ολέθριες ψευδαισθήσεις, τις προσωπογραφίες Ελλήνων και ξένων στη δίνη της μεγάλης καταιγίδας που συγκλόνισε τον κόσμο, την Ευρώπη, την Ελλάδα. Το οπισθόφυλλο του βιβλίου γράφει μεταξύ άλλων: «Μη βιαστείτε όμως να δικάσετε, να καταδικάσετε ή να αθωώσετε τους Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου με Γ. Παπακωνσταντίνου, Α. Σαμαρά-Ε. Βενιζέλο, Λ. Παπαδήμο και Α. Τσίπρα με Γ. Βαρουφάκη. Το Ποιος το ξέρει; ταράσσει τις εφησυχασμένες συνειδήσεις, ρίχνει την τελευταία ‘μποτίλια στο πέλαγος’ και σβήνει στη νοσταλγία για τις χαρές, τις εκπλήξεις και τις αγωνίες ενός νέου κόσμου χωρίς, πιθανόν, τη γενιά του συγγραφέα.
Μίνως Ευσταθιάδης
«Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους» (Μεταίχμιο)
Το 2022 ο Μίνως Ευσταθιάδης παίρνει άδεια εισόδου στη φυλακή υψίστης ασφαλείας του Στράουμπινγκ στη Γερμανία για να συναντήσει έναν κρατούμενο, καταδικασμένο σε ισόβια.
Η συνέντευξη ολοκληρώνεται, αλλά κατά τη διάρκειά της αρχίζει να αποκαλύπτεται μια διαφορετική και άγνωστη υπόθεση.
Πώς μπορεί να συνδέεται η εξαφάνιση ενός κοριτσιού το 1981 στο δάσος της βαυαρικής λίμνης Άμερ με τη δολοφονία μιας γυναίκας στο πολυτελές ρετιρέ της, στο κέντρο του Μονάχου το 2006; Ο κατάδικος μεταμορφώνεται σε αφηγητή και ο συγγραφέας σε ερευνητή. Ή μήπως σε πραγματικό μάρτυρα;
Ισίδωρος Ζουργός,
«Παλιές και νέες χώρες» (Πατάκης)
Στα 1885 ένας άνδρας και μια γυναίκα συναντιούνται στην οθωμανική Θεσσαλονίκη. Ένα άνοστο αστείο, κάποια βλέμματα και αρκετά μυστικά είναι αρκετά για να ξεκινήσει μια ερωτική σχέση ανάμεσα σε έναν αφελή κι ονειροπόλο άνδρα και σε μια δυναμική γυναίκα. Στην Αθήνα βασιλεύει ο Γεώργιος ο Α΄, στην Ερμούπολη το εμπόριο και στη Θεσσαλονίκη η ομίχλη. Οι δυο τους θα ταξιδέψουν στην παλιά Ελλάδα κι αργότερα θα επιστρέψουν στους τόπους αυτούς, που χρόνια αργότερα, μέσα από το ζεστό αίμα των πολέμων, θα ονομαστούν Νέες Χώρες. Το "Παλιές και νέες χώρες" είναι ένα μυθιστόρημα στα χρόνια της μπελ επόκ, της εποχής που ονομάστηκε χαρισάμενη από τους έχοντες πλούτο και δύναμη.
Βασίλης Κιμούλης
«Όνειρο Αληθινό» (Αιώρα)
Στο πρώτο αφήγημα του συγγραφέα πρωταγωνιστεί η Μαργαρίτα Καραπάνου. Πρόκειται για 21 διηγήματα μεταξύ μυθοπλασίας και αυτό – μυθοπλασίας σε μια έκδοση αφιερωμένη στη συγγραφέα. Χελωνόμορφα τέρατα στην Αμοργό κι αλλόκοτοι καθηγητές γλωσσολογίας σ’ αόρατες ανεμόσκαλες, παρανοϊκοί στρατηγοί-περφόρμερ και μοναχοί-Δον Χουάν, τσακισμένοι από έρωτα αναχωρητές και πόλεις-φαντάσματα, συνοριακοί βαρκάρηδες και γοργόνες, καθεστωτικοί ψυχίατροι κι αποσυνάγωγοι πολιτικάντηδες, ανεξήγητες επιδημίες μ’ άσπρα λουλούδια-γύπες, σκύλους-πρόβατα και βουλευτές-κομπρεσέρ – και συγγραφείς, πολλοί συγγραφείς αποτελούν τα στοιχεία της ιστορίας.
Αύγουστος Κορτώ
«Η καρδιά του πατέρα μου» (Πατάκης)
Τη σχέση του με τον πατέρα του με τον οποίο κάποτε όμως «μιλούσαν άλλη γλώσσα» περιγράφει ο Αύγουστος Κορτώ. Κάνοντας μια διαδρομή από τα παιδικά του χρόνια μέχρι σήμερα επαναφέρει στην αφήγησή του τη μητέρα του Κατερίνα στην οποία έχει αφιερώσει επίσης βιβλίο, το οποίο μάλιστα έγινε και θεατρικό έργο. Είναι σαν ο δημιουργός να θέλει να σηματοδοτήσει μια αποκατάσταση στη δύσκολη επαφή που είχαν οι δυο τους λόγω της ψυχασθένειας της μητέρας του, η οποία οδηγήθηκε, τελικά, στην αυτοκτονία. «Έπρεπε να μεγαλώσω για να δω καθαρά το πρόσωπό σου, να καταλάβω πόσα σου χρωστώ. Δυο τρόπους ξέρω μόνο να χαρίζομαι: ν' αγαπώ, και να γράφω. Και καθώς ήδη σ' αγαπάω απέραντα, σου χαρίζω αυτό το βιβλίο. Το μυστήριο της τρυφερής, μεγάλης σου καρδιάς ήτανε πάντα διάφανο», γράφει χαρακτηριστικά .
Θανάσης Λάλας – Βασίλειος Μπετσάκος
«Πίνοντας καφέ με τον Αριστοτέλη, τον φιλόσοφο της αρετής και της ευδαιμονίας μέσα στην πόλη» (Αρμός)
Εκκινόντας από τα Στάγειρα, την πατρίδα του δασκάλου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Αριστοτέλη, ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες φιλοσόφους οι δυο συγγραφείς του απευθύνουν ερωτήματα. Η φανταστική συζήτηση πίνοντας καφέ μαζί του γεννά πολλά ερωτήματα, μερικά εξ αυτών: Ήτανε καλός μαθητής ο Μέγας Αλέξανδρος; Πόση σημασία έχει για έναν χαρισματικό ηγέτη η σφαιρική εκπαίδευση, η γνώσης της ανθρώπινης ύπαρξης; Η συνέχεια της πορείας και της ζωής του Αλέξανδρου σας κάνει υπερήφανο; κ.α.
Σοφία Νικολαϊδου
«Δικά μας παιδιά» (Μεταίχμιο)
Η ιστορία για ένα ραπ συγκρότημα μετεξελίσσεται σε μια μυθοπλαστική κοινωνική καταγραφή των σημερινών νέων, των παιδιών που μεγάλωσαν κλεισμένα στα δωμάτιά τους, ακούν μουσική με ακουστικά συνθέτουν beats στον υπολογιστή, έχουν οικογένεια και φίλους και ζουν τη ζωή τους online. Μια ιστορία για όσα ξέρουμε, αλλά και για όσα δεν θα μάθουμε ποτέ. Γιατί κάθε γενιά νομίζει ότι προστατεύει τα παιδιά της. Μα αν ακούσουμε την ιστορία από την άλλη πλευρά, θα δούμε ότι και τα παιδιά προστατεύουν τους γονείς από όσα δεν θα υποψιαστούν. Μέσα σε όλα αυτά φωνές και ουρλιαχτά στο γήπεδο, στη θύρα με τα θηρία, αίμα στα πεζοδρόμια θυμίζουν μέρες άγριες που έχουμε περάσει και στην πραγματικότητα. Δύο γενιές και γκρεμός ανάμεσά τους. Θα έρθει η στιγμή που θα έρθουν κοντά;
Γιάννης Ξανθούλης
«Μαρινέλλα, οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια» (Διόπτρα)
Πριν πολλά χρόνια η κόρη της Μαρινέλλας σε κάποια γενέθλια της δημοφιλούς ερμηνεύτριας πρότεινε στον συγγραφέα να γράψει ένα βιβλίο για τη μητέρα της. Εκείνος το άκουσε, το ξέχασε, αλλά δεν το πήρε αψήφιστα. Γνώριζε απλά πως είναι ακατάλληλος για βιογράφος εξαιτίας του ύφους του. Μετά την επιμονή της άλλης πλευράς όμως κάμφθηκε. Στο τέλος η απόφαση πάρθηκε και άρχισαν τα μεσημεριανά συμπόσιά τους εις μνήμην του Πλάτωνα και «άλλων συγγενών ανάλογων συμποσιακών εμπειριών» όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Όσο για το αποτέλεσμα; Δεν είναι μια βιογραφία αλλά μοιάζει πιο πολύ με ένα μυθιστόρημα του Ξανθούλη. Δεν έχετε παρά να το διαβάσετε.
Γιάννης Παλαβός,
«Το παιδί» ( Ίκαρος)
Άλλοτε τρυφερός και άλλοτε σκληρός ρεαλισμός μέσα σε δώδεκα διηγήματα με ήρωες παιδιά, γονείς, αλεπούδες, σπουργίτια, χωράφια, αγίους κ.α. Το βιβλίο εστιάζει σε άξονες όπως η εντοπιότητα, το παιδικό βλέμμα, η φύση και η βία. Οι ιστορίες κυκλοφόρησαν το 2023 στα σουηδικά, ενώ η συλλογή κυκλοφορεί και στα γαλλικά. Όπως σημειώνει ο κριτικός βιβλίου Βαγγέλης Χατζηβασιλείου: «Κάθε βίαιο κομμάτι στα βιβλία του Παλαβού, κάθε θάνατος και παραδαρμός βγαίνουν από την καρδιά μιας πραγματικότητας την οποία συναισθανόμαστε, μέσω της αφηγηματικής επεξεργασίας, σε όλες τις αποχρώσεις της».
Σάκης Σερέφας
90 Δευτερόλεπτα, οδηγίες για την επίγεια ζωή (Μεταίχμιο)
Τι μπορεί να κάνει κάποιος μέσα σε 90 δευτερόλεπτα; Μοιάζουν λίγα μα είναι πάρα πολλά. Γιατί μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα ένας άνθρωπος μπορεί: Να βγει στον δρόμο και να ακολουθήσει κάποιον άγνωστο, να παρατηρήσει το πέταγμα μιας μύγας που νιώθει κίνδυνο και προσπαθεί να γλιτώσει, να αναλογιστεί σε πόσες φωτογραφίες που τράβηξαν άγνωστοι υπάρχει εν αγνοία του, σαν ένας τυχαίος περαστικός στο φόντο τους. Είναι λίγα μόνο από όσα αναφέρει ο γνωστός συγγραφέας στα 58 ευφάνταστα και στοχαστικά κείμενά του, προτείνοντας 58 ανατρεπτικούς τρόπους για να γνωρίσει κάποιος τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του.
Γιώργος Σκαμπαρδώνης,
Ήλιος με ξιφολόγχες (Πατάκης)
Μεσοπόλεμος, πρώτο εξάμηνο του 1931. Ο ταγματάρχης Γόρδιος Κλήμεντος, επικεφαλής της αντικατασκοπίας στη Θεσσαλονίκη, αναλαμβάνει να «ενοποιήσει τις πεποιθήσεις» στη γοητευτική πόλη που σπαράσσεται από συγκρούσεις: εθνικιστές εναντίον αριστερών και Εβραίων, βενιζελικοί κατά βασιλικών, τροτσκιστές κατά κομμουνιστών, 140.000 πρόσφυγες, κομιτατζήδες, παρακρατικοί, πράκτορες ξένων δυνάμεων, απεργίες και δολοφονίες. Όλοι εναντίον όλων. Ο ταγματάρχης, που υποφέρει και από ένα ανεξέλεγκτο ερωτικό πάθος, προσπαθεί να κρατήσει τις αρχές του στον απελπισμένο αγώνα του να ελέγξει τη δυναμική των γεγονότων, που ωστόσο καταλήγουν, τον Ιούνιο του ’31, στην πρώτη μεγάλη επίθεση κατά των Ισραηλιτών στην Ευρώπη του 20ού αιώνα: στο πογκρόμ και στον εμπρησμό του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ.
Στέφανος Τσιτσόπουλος
«Η Ανθούλα Τασοπούλου στην Εγνατία με νεύρα» (Αρμός)
Ένα έργο - φόρος τιμής στη μελαγχολική ποιήτρια από τη Θεσσαλονίκη που πέθανε στα 27 της, το μυθιστόρημα του δημοσιογράφου, συγγραφέα και ραδιοφωνικού παραγωγού. Μέσα από τις σελίδες του καλεί τους αναγνώστες να ανακαλύψουν την Ανθούλα Σταθοπούλου, πρώτη γυναίκα του Γιώργου Βαφόπουλου, της οποίας οι στίχοι τραγουδιούνται από το πανελλήνιο ακόμα και σήμερα, με ελάχιστους να γνωρίζουν ότι είναι δικοί της.
Το βιβλίο είναι ο καλύτερός μας φίλος. Μας συνοδεύει πάντα στα ταξίδια, μας βοηθάει να κοιμόμαστε καλύτερα τα βράδια μέσα από τις αναγνώσεις των σελίδων του, μας διευρύνει τους ορίζοντες, μας αφυπνίζει. Πολύ περισσότερο η λογοτεχνία που περιλαμβάνει όλα τα αντικείμενα: ιστορία, ψυχολογία, πολιτική, κοινωνία, φιλοσοφία κ.α.
Έτσι, ένα βιβλίο πάντα μπορεί να μας κάνει καλή συντροφιά στις εορταστικές περιόδους που έχουμε λίγο περισσότερο χρόνο. Επιλέξαμε μερικές προτάσεις για τους αναγνώστες του makthes.gr εστιάζοντας στους Έλληνες συγγραφείς, τους οποίους θεωρούμε ότι είναι καλό να στηρίζουμε και να αναδεικνύουμε.
Μίμης Ανδρουλάκης
«Ποιος το ξέρει; Ποιος το ξέρει;» (Πατάκης)
Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του συγγραφέα, που μας κάνει μάρτυρες σε μια εξομολόγηση, δίχως αποσιωπήσεις, με τις απίθανες στιγμές, τα παράλογα τις ολέθριες ψευδαισθήσεις, τις προσωπογραφίες Ελλήνων και ξένων στη δίνη της μεγάλης καταιγίδας που συγκλόνισε τον κόσμο, την Ευρώπη, την Ελλάδα. Το οπισθόφυλλο του βιβλίου γράφει μεταξύ άλλων: «Μη βιαστείτε όμως να δικάσετε, να καταδικάσετε ή να αθωώσετε τους Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου με Γ. Παπακωνσταντίνου, Α. Σαμαρά-Ε. Βενιζέλο, Λ. Παπαδήμο και Α. Τσίπρα με Γ. Βαρουφάκη. Το Ποιος το ξέρει; ταράσσει τις εφησυχασμένες συνειδήσεις, ρίχνει την τελευταία ‘μποτίλια στο πέλαγος’ και σβήνει στη νοσταλγία για τις χαρές, τις εκπλήξεις και τις αγωνίες ενός νέου κόσμου χωρίς, πιθανόν, τη γενιά του συγγραφέα.
Μίνως Ευσταθιάδης
«Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους» (Μεταίχμιο)
Το 2022 ο Μίνως Ευσταθιάδης παίρνει άδεια εισόδου στη φυλακή υψίστης ασφαλείας του Στράουμπινγκ στη Γερμανία για να συναντήσει έναν κρατούμενο, καταδικασμένο σε ισόβια.
Η συνέντευξη ολοκληρώνεται, αλλά κατά τη διάρκειά της αρχίζει να αποκαλύπτεται μια διαφορετική και άγνωστη υπόθεση.
Πώς μπορεί να συνδέεται η εξαφάνιση ενός κοριτσιού το 1981 στο δάσος της βαυαρικής λίμνης Άμερ με τη δολοφονία μιας γυναίκας στο πολυτελές ρετιρέ της, στο κέντρο του Μονάχου το 2006; Ο κατάδικος μεταμορφώνεται σε αφηγητή και ο συγγραφέας σε ερευνητή. Ή μήπως σε πραγματικό μάρτυρα;
Ισίδωρος Ζουργός,
«Παλιές και νέες χώρες» (Πατάκης)
Στα 1885 ένας άνδρας και μια γυναίκα συναντιούνται στην οθωμανική Θεσσαλονίκη. Ένα άνοστο αστείο, κάποια βλέμματα και αρκετά μυστικά είναι αρκετά για να ξεκινήσει μια ερωτική σχέση ανάμεσα σε έναν αφελή κι ονειροπόλο άνδρα και σε μια δυναμική γυναίκα. Στην Αθήνα βασιλεύει ο Γεώργιος ο Α΄, στην Ερμούπολη το εμπόριο και στη Θεσσαλονίκη η ομίχλη. Οι δυο τους θα ταξιδέψουν στην παλιά Ελλάδα κι αργότερα θα επιστρέψουν στους τόπους αυτούς, που χρόνια αργότερα, μέσα από το ζεστό αίμα των πολέμων, θα ονομαστούν Νέες Χώρες. Το "Παλιές και νέες χώρες" είναι ένα μυθιστόρημα στα χρόνια της μπελ επόκ, της εποχής που ονομάστηκε χαρισάμενη από τους έχοντες πλούτο και δύναμη.
Βασίλης Κιμούλης
«Όνειρο Αληθινό» (Αιώρα)
Στο πρώτο αφήγημα του συγγραφέα πρωταγωνιστεί η Μαργαρίτα Καραπάνου. Πρόκειται για 21 διηγήματα μεταξύ μυθοπλασίας και αυτό – μυθοπλασίας σε μια έκδοση αφιερωμένη στη συγγραφέα. Χελωνόμορφα τέρατα στην Αμοργό κι αλλόκοτοι καθηγητές γλωσσολογίας σ’ αόρατες ανεμόσκαλες, παρανοϊκοί στρατηγοί-περφόρμερ και μοναχοί-Δον Χουάν, τσακισμένοι από έρωτα αναχωρητές και πόλεις-φαντάσματα, συνοριακοί βαρκάρηδες και γοργόνες, καθεστωτικοί ψυχίατροι κι αποσυνάγωγοι πολιτικάντηδες, ανεξήγητες επιδημίες μ’ άσπρα λουλούδια-γύπες, σκύλους-πρόβατα και βουλευτές-κομπρεσέρ – και συγγραφείς, πολλοί συγγραφείς αποτελούν τα στοιχεία της ιστορίας.
Αύγουστος Κορτώ
«Η καρδιά του πατέρα μου» (Πατάκης)
Τη σχέση του με τον πατέρα του με τον οποίο κάποτε όμως «μιλούσαν άλλη γλώσσα» περιγράφει ο Αύγουστος Κορτώ. Κάνοντας μια διαδρομή από τα παιδικά του χρόνια μέχρι σήμερα επαναφέρει στην αφήγησή του τη μητέρα του Κατερίνα στην οποία έχει αφιερώσει επίσης βιβλίο, το οποίο μάλιστα έγινε και θεατρικό έργο. Είναι σαν ο δημιουργός να θέλει να σηματοδοτήσει μια αποκατάσταση στη δύσκολη επαφή που είχαν οι δυο τους λόγω της ψυχασθένειας της μητέρας του, η οποία οδηγήθηκε, τελικά, στην αυτοκτονία. «Έπρεπε να μεγαλώσω για να δω καθαρά το πρόσωπό σου, να καταλάβω πόσα σου χρωστώ. Δυο τρόπους ξέρω μόνο να χαρίζομαι: ν' αγαπώ, και να γράφω. Και καθώς ήδη σ' αγαπάω απέραντα, σου χαρίζω αυτό το βιβλίο. Το μυστήριο της τρυφερής, μεγάλης σου καρδιάς ήτανε πάντα διάφανο», γράφει χαρακτηριστικά .
Θανάσης Λάλας – Βασίλειος Μπετσάκος
«Πίνοντας καφέ με τον Αριστοτέλη, τον φιλόσοφο της αρετής και της ευδαιμονίας μέσα στην πόλη» (Αρμός)
Εκκινόντας από τα Στάγειρα, την πατρίδα του δασκάλου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Αριστοτέλη, ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες φιλοσόφους οι δυο συγγραφείς του απευθύνουν ερωτήματα. Η φανταστική συζήτηση πίνοντας καφέ μαζί του γεννά πολλά ερωτήματα, μερικά εξ αυτών: Ήτανε καλός μαθητής ο Μέγας Αλέξανδρος; Πόση σημασία έχει για έναν χαρισματικό ηγέτη η σφαιρική εκπαίδευση, η γνώσης της ανθρώπινης ύπαρξης; Η συνέχεια της πορείας και της ζωής του Αλέξανδρου σας κάνει υπερήφανο; κ.α.
Σοφία Νικολαϊδου
«Δικά μας παιδιά» (Μεταίχμιο)
Η ιστορία για ένα ραπ συγκρότημα μετεξελίσσεται σε μια μυθοπλαστική κοινωνική καταγραφή των σημερινών νέων, των παιδιών που μεγάλωσαν κλεισμένα στα δωμάτιά τους, ακούν μουσική με ακουστικά συνθέτουν beats στον υπολογιστή, έχουν οικογένεια και φίλους και ζουν τη ζωή τους online. Μια ιστορία για όσα ξέρουμε, αλλά και για όσα δεν θα μάθουμε ποτέ. Γιατί κάθε γενιά νομίζει ότι προστατεύει τα παιδιά της. Μα αν ακούσουμε την ιστορία από την άλλη πλευρά, θα δούμε ότι και τα παιδιά προστατεύουν τους γονείς από όσα δεν θα υποψιαστούν. Μέσα σε όλα αυτά φωνές και ουρλιαχτά στο γήπεδο, στη θύρα με τα θηρία, αίμα στα πεζοδρόμια θυμίζουν μέρες άγριες που έχουμε περάσει και στην πραγματικότητα. Δύο γενιές και γκρεμός ανάμεσά τους. Θα έρθει η στιγμή που θα έρθουν κοντά;
Γιάννης Ξανθούλης
«Μαρινέλλα, οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια» (Διόπτρα)
Πριν πολλά χρόνια η κόρη της Μαρινέλλας σε κάποια γενέθλια της δημοφιλούς ερμηνεύτριας πρότεινε στον συγγραφέα να γράψει ένα βιβλίο για τη μητέρα της. Εκείνος το άκουσε, το ξέχασε, αλλά δεν το πήρε αψήφιστα. Γνώριζε απλά πως είναι ακατάλληλος για βιογράφος εξαιτίας του ύφους του. Μετά την επιμονή της άλλης πλευράς όμως κάμφθηκε. Στο τέλος η απόφαση πάρθηκε και άρχισαν τα μεσημεριανά συμπόσιά τους εις μνήμην του Πλάτωνα και «άλλων συγγενών ανάλογων συμποσιακών εμπειριών» όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Όσο για το αποτέλεσμα; Δεν είναι μια βιογραφία αλλά μοιάζει πιο πολύ με ένα μυθιστόρημα του Ξανθούλη. Δεν έχετε παρά να το διαβάσετε.
Γιάννης Παλαβός,
«Το παιδί» ( Ίκαρος)
Άλλοτε τρυφερός και άλλοτε σκληρός ρεαλισμός μέσα σε δώδεκα διηγήματα με ήρωες παιδιά, γονείς, αλεπούδες, σπουργίτια, χωράφια, αγίους κ.α. Το βιβλίο εστιάζει σε άξονες όπως η εντοπιότητα, το παιδικό βλέμμα, η φύση και η βία. Οι ιστορίες κυκλοφόρησαν το 2023 στα σουηδικά, ενώ η συλλογή κυκλοφορεί και στα γαλλικά. Όπως σημειώνει ο κριτικός βιβλίου Βαγγέλης Χατζηβασιλείου: «Κάθε βίαιο κομμάτι στα βιβλία του Παλαβού, κάθε θάνατος και παραδαρμός βγαίνουν από την καρδιά μιας πραγματικότητας την οποία συναισθανόμαστε, μέσω της αφηγηματικής επεξεργασίας, σε όλες τις αποχρώσεις της».
Σάκης Σερέφας
90 Δευτερόλεπτα, οδηγίες για την επίγεια ζωή (Μεταίχμιο)
Τι μπορεί να κάνει κάποιος μέσα σε 90 δευτερόλεπτα; Μοιάζουν λίγα μα είναι πάρα πολλά. Γιατί μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα ένας άνθρωπος μπορεί: Να βγει στον δρόμο και να ακολουθήσει κάποιον άγνωστο, να παρατηρήσει το πέταγμα μιας μύγας που νιώθει κίνδυνο και προσπαθεί να γλιτώσει, να αναλογιστεί σε πόσες φωτογραφίες που τράβηξαν άγνωστοι υπάρχει εν αγνοία του, σαν ένας τυχαίος περαστικός στο φόντο τους. Είναι λίγα μόνο από όσα αναφέρει ο γνωστός συγγραφέας στα 58 ευφάνταστα και στοχαστικά κείμενά του, προτείνοντας 58 ανατρεπτικούς τρόπους για να γνωρίσει κάποιος τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του.
Γιώργος Σκαμπαρδώνης,
Ήλιος με ξιφολόγχες (Πατάκης)
Μεσοπόλεμος, πρώτο εξάμηνο του 1931. Ο ταγματάρχης Γόρδιος Κλήμεντος, επικεφαλής της αντικατασκοπίας στη Θεσσαλονίκη, αναλαμβάνει να «ενοποιήσει τις πεποιθήσεις» στη γοητευτική πόλη που σπαράσσεται από συγκρούσεις: εθνικιστές εναντίον αριστερών και Εβραίων, βενιζελικοί κατά βασιλικών, τροτσκιστές κατά κομμουνιστών, 140.000 πρόσφυγες, κομιτατζήδες, παρακρατικοί, πράκτορες ξένων δυνάμεων, απεργίες και δολοφονίες. Όλοι εναντίον όλων. Ο ταγματάρχης, που υποφέρει και από ένα ανεξέλεγκτο ερωτικό πάθος, προσπαθεί να κρατήσει τις αρχές του στον απελπισμένο αγώνα του να ελέγξει τη δυναμική των γεγονότων, που ωστόσο καταλήγουν, τον Ιούνιο του ’31, στην πρώτη μεγάλη επίθεση κατά των Ισραηλιτών στην Ευρώπη του 20ού αιώνα: στο πογκρόμ και στον εμπρησμό του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ.
Στέφανος Τσιτσόπουλος
«Η Ανθούλα Τασοπούλου στην Εγνατία με νεύρα» (Αρμός)
Ένα έργο - φόρος τιμής στη μελαγχολική ποιήτρια από τη Θεσσαλονίκη που πέθανε στα 27 της, το μυθιστόρημα του δημοσιογράφου, συγγραφέα και ραδιοφωνικού παραγωγού. Μέσα από τις σελίδες του καλεί τους αναγνώστες να ανακαλύψουν την Ανθούλα Σταθοπούλου, πρώτη γυναίκα του Γιώργου Βαφόπουλου, της οποίας οι στίχοι τραγουδιούνται από το πανελλήνιο ακόμα και σήμερα, με ελάχιστους να γνωρίζουν ότι είναι δικοί της.
ΣΧΟΛΙΑ