Στις αλάνες του πρώην στρατοπέδου Στρεμπενιώτη μεγάλωσε ο σημερινός καλεσμένος του πρωινού καφέ Κυριάκος Μερελής. Ο νέος πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου θυμάται τα παιδικά του χρόνια στη Νεάπολη, «σε μια λαϊκή περιοχή που διαμόρφωσε τον χαρακτήρα μου και μ’ έκανε να εκτιμώ την προσπάθεια, την αλληλεγγύη και το μεράκι των απλών ανθρώπων». Σήμερα αρκετά χρόνια μετά βρίσκεται στο τιμόνι ενός μεγάλου Επιμελητηρίου σημειώνει ότι στόχος του είναι «ο ψηφιακός μετασχηματισμός, η εξωστρέφεια και η συνεργασία με όλους τους φορείς του νομού Θεσσαλονίκης για την επίτευξη ενός καλύτερου οικονομικού και κοινωνικού περιβάλλοντος για το νομό μας».

Όσο για το μέλλον ρίχνει στο τραπέζι την πρότασή του για μείωση του ΦΠΑ: «εάν και εφόσον οι συναλλαγές γίνονται με ψηφιακό τρόπο, δηλαδή με πλαστικό χρήμα, τότε θα μπορούσαμε να εξετάσουμε την αυτόματη μείωση του συντελεστή ΦΠΑ εκείνη την ώρα στο ταμείο».

Λοιπόν, ξεκινάμε με την κλασική ερώτηση που κάνουμε σε αυτή την κουβέντα. Υπάρχει πρωινός καφές στη ζωή σας;

Προφανώς και υπάρχει. Πολύ νωρίς το πρωί, δεν ξεκινάμε χωρίς να πιούμε μια κούπα ελληνικό καφέ ή εσπρέσο.

Σπίτι ή εδώ;

Στο σπίτι. Προτιμώ να ξυπνήσω πολύ νωρίς το πρωί, να πιώ μια κούπα καφέ, να διαβάσω τις πρωινές ειδήσεις και να δω λίγη τηλεόραση ενημερωτικές εκπομπές και να ξεκινήσω τη μέρα μου λίγο πιο ήπια. Γιατί μέσα στη διάρκεια της μέρας έρχομαι αντιμέτωπος με απαιτητικές καταστάσεις, επαγγελματικές, επιμελητηριακές, κοινωνικές. Γενικότερα δουλεύω 14 ώρες τη μέρα περίπου. Οπότε ξυπνάω γύρω στις 6 το πρωί και έχω μία ώρα τη ημέρα μέχρι τις 7 για να απολαύσω λίγο τις πρώτες ειδήσεις και να πιώ έναν καφέ με ηρεμία (γελάει).

Εκείνη την ώρα γίνεται και λίγο ο σχεδιασμός της ημέρας;

Γίνεται και ο σχεδιασμός της ημέρας. Από εκεί που τον αφήσαμε αργά το βράδι (γελάει).

Ο Κυριάκος Μερελής πιτσιρικάς

Πάμε πολλά χρόνια πίσω. Που γεννηθήκατε;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νεάπολη, σε μια γειτονιά γεμάτη ζωντάνια, ιστορίες και αυθεντικούς ανθρώπους.

Λαϊκή περιοχή, έτσι. Ο μπαμπάς και η μαμά με τι ασχολούνταν;

Ελεύθεροι επαγγελματίες και οι δύο, αν και χώρισαν όταν ήμουν μικρός, με δίδαξαν την αξία της δουλειάς και της ανεξαρτησίας. Τα πρώτα μου βήματα έγιναν στη Νεάπολη, σε μια λαϊκή περιοχή που διαμόρφωσε τον χαρακτήρα μου και μ’ έκανε να εκτιμώ την προσπάθεια, την αλληλεγγύη και το μεράκι των απλών ανθρώπων.

Με τη μητέρα του σε παιδική ηλικία

Αδέλφια;

Έχω δύο μικρότερες αδελφές.

Όταν λέμε παιδικά χρόνια τι σας έρχεται στο μυαλό;

Μου έρχεται το πρώην στρατόπεδο Στρεμπενιώτικη και οι αλάνες που υπήρχαν εκεί.

Παίζατε μπάλα;

Μπάλα, κυνηγητό, κρυφτό. Θυμάμαι ότι τότε ακόμη δεν είχαν προλάβει να γίνουν ούτε τα γήπεδα ούτε οι παιδικές χαρές και είχε κάτι κτήρια του πρώην στρατοπέδου αναχώματα και γκρεμούς. Πηγαίναμε, κάναμε αναβάσεις, κάναμε ορειβασίες, μικρά παιδάκια. Ένας γκρεμό φάνταζε Όλυμπος στα παιδικά μας μάτια, οπότε η μέρα ήταν με παιχνίδι. Όλα αυτά πριν ξεκινήσω το δημοτικό. Μετά προφανώς διάβασμα και κάπου στο ενδιάμεσο να είμαι μεταξύ του σπιτιού της γιαγιάς μου και της μαμάς μου, γιατί η μητέρα μου ήταν ελεύθερη επαγγελματίας. Οπότε περνούσε αρκετές ώρες και αυτή ως εργαζόμενη και την ευθύνη μας την είχε η γιαγιά μας. Ήμουνα μεταξύ δύο σπιτιών και στις αλάνες της Νεάπολης. Με ποδόσφαιρο, μπάσκετ και ποδήλατο έπαιζα πολύ μπάσκετ, μου άρεσε.

Σε παιδικά γενέθλια ενώ σβήνει κεράκια

Πιο πολύ μπάσκετ ή ποδόσφαιρο;

Πιο πολύ μπάσκετ.

Τι θέση;

Λόγω ύψους πεντάρι (γελάει). Playmaker.

Πιο πολύ μαθητής καλός ή πιο πολύ καλός αθλητής;

Και τα δύο. Μου άρεσαν και οι πολεμικές τέχνες, που έκανα και αρκετά χρόνια. Προσπαθούσα πάντα να βρω την ισορροπία.

Μεταξύ των δύο.

Μεταξύ των πραγμάτων που επιλέγω να κάνω στη ζωή μου. Διακατέχομαι από ένα ιδιαίτερο αίσθημα υπευθυνότητας και αξιοπρέπειας και θα έλεγα ευγενούς ανταγωνισμού. Δηλαδή, μου αρέσει να καταδιώκω το τέλειο, στη ζωή μου, που όμως δεν υπάρχει (γελάει).

Σε νεαρότερη ηλικία

Σε αυτό το οικογενειακό περιβάλλον και εκείνα τα χρόνια επιλέξατε να κάνετε ασφαλιστικές και οικονομικές σπουδές, σωστά;

Σωστά, σωστά.

Γιατί; Λόγω παράδοσης, λόγω αυτών που είδατε στο σπίτι, λόγω ότι είχατε τα οικονομικά μέσα σας;

Επειδή τελείωσα το Πολυκλαδικό λύκειο της Νεάπολης, το οποίο ήταν το μοναδικό πολυκλαδικό λύκειο στο νομό Θεσσαλονίκης που έμπαινες με κλήρωση και ήταν και στην Νεάπολη. Εκεί το σύστημα εκπαίδευσης ήταν με κύκλους, με κλάδους και με όλα αυτά, οπότε έκανες και κάποια μαθήματα επιλογής από την πρώτη Λυκείου. Μου δόθηκε λοιπόν, ένα κίνητρο να κινηθώ πιο πολύ στα οικονομικά μαθήματα αυτά που μου άρεσαν περισσότερο. Έτσι επέλεξα να συνεχίσω μετά τις σπουδές μου στα οικονομικά. Μου άρεσε πάρα πολύ και η ιστορία, γι' αυτό και το δεύτερο πτυχίο ήταν ευρωπαϊκή ιστορία και ευρωπαϊκός πολιτισμός.

Τι πτυχία πήρατε;

Χρηματοοικονομικά, το πρώτο μου πτυχίο. Και το δεύτερο Ευρωπαϊκή Ιστορία και Ευρωπαϊκός Πολιτισμός.

Εδώ στη Θεσσαλονίκη;

Σωστά. Και η ενασχόλησή μου με τα ασφαλιστικά προέκυψε μετά την απόλυσή μου από το στρατό. επειδή εργάστηκα στο λογιστήριο μιας ασφαλιστικής εταιρείας. Επομένως εκεί ήρθα σε επαφή με το ασφαλιστικό κομμάτι. Και έτσι μου δόθηκε το κίνητρο να ασχοληθώ με τα ασφαλιστικά. Οπότε μετά έλαβα τις απαραίτητες πιστοποιήσεις από την Τράπεζα της Ελλάδος για να ασκήσω το επάγγελμα του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή και άφησα το κομμάτι των λογιστικών. Όπως σας είπα δούλευα σε μια ασφαλιστική εταιρεία, και λίγο πιο πριν έκανα την πρακτική μου και δούλευα σε λογιστικό γραφείο. Με κέρδισε πιο πολύ το επάγγελμα του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή, γιατί τα λογιστικά έβλεπα ότι είχαν ένα “ταβάνι” για μένα. Ότι δεν είχα τη δυνατότητα της άμεσης επικοινωνίας και της άμεσης επίδρασης με τον κόσμο. Θεωρούσα ότι είναι μια διαδικασία «άκομψης διαπραγμάτευσης» μεταξύ πολίτη και κράτους. Όπου ο λογιστής πρέπει πολλές φορές να συγκρουστεί με τη συνείδησή του, τις αρχές του και τις ηθικές του αντιστάσεις. Γενικότερα να αντιπαρέλθει τη φορολογική του συνείδηση προκειμένου να εξυπηρετήσει ή τον πελάτη ή το δημόσιο συμφέρον. Οπότε αυτή τη σύγκρουση σε συνδυασμό με την υπέρμετρη γραφειοκρατία που υπήρχε εκείνα τα χρόνια στις ΔΟΥ ήταν για μένα ένα περιβάλλον, το οποίο δεν ήταν ιδιαίτερα φιλικό στη δική μου επαγγελματική σταδιοδρομία και αποκατάσταση. Το επάγγελμα του ασφαλιστή με κέρδισε περισσότερο, γιατί έχει την άμεση επαφή με την κοινωνία και με τον κόσμο, έχει τη δυνατότητα της παραγωγής επιχειρημάτων, της γρήγορης σκέψης και της διαπραγμάτευσης και σε κάθε περίπτωση τη δυνατότητα να δημιουργήσεις συνθήκες ασφάλειας στην κοινωνία.

Ποιο είναι αυτό που θα συμβουλεύετε πιο πολύ αυτή τη στιγμή σε κάποιον άνθρωπο να ασφαλίσει;

Την υγεία του, καθώς είναι ότι πιο πολύτιμο στη ζωή του και μετά τα υλικά περιουσιακά στοιχεία που έχει αποκτήσει.

Χωρίς να έχουμε την υγεία μας δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε τίποτα. Καλύτερα να δίνεις ένα τακτικό προβλέψιμο ασφάλιστρο, παρά κάποια στιγμή να έρθει ένα αρνητικό γεγονός της ζωής, το οποίο δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα να το αντιμετωπίσεις με τον τρόπο και με την αξιοπρέπεια που θα ήθελες και να οδηγηθείς σε μια οικονομική καταστροφή. Γιατί αν δεν έχεις την υγεία σου όσα περιουσιακά στοιχεία και να έχεις θα αναγκαστείς να τα θυσιάσεις, να τα πουλήσεις όλα προκειμένου να την αποκτήσεις.

Για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα.

Σαφώς.

Τώρα στα οικονομικά: θεωρείτε ότι εαυτό σας απλόχερο ή τσιγκούνη; Ποια είναι η σχέση σας με τα χρήματα;

Θα έλεγα ότι τσιγκούνης δεν είμαι σίγουρα (γελάει). Θα έλεγα ότι σίγουρα ξεφεύγω πάντα του προϋπολογισμού (γελάει).

Για τα οικονομικά, ποια είναι η συμβουλή σας;

Να κρατάμε την ισορροπία μεταξύ αποταμίευσης, επένδυσης και κατανάλωσης.

Όταν λέμε ισορροπία, τι εννοείτε;

Όταν λέμε ισορροπία: υπάρχει ένα μοντέλο που λέει ότι πρέπει να αποταμιεύεις 33%, να επενδύεις 33% και να καταναλώνεις 33%. Αυτό θεωρώ ότι είναι το καλύτερο μοντέλο. Το ακολουθούν οι λαοί προτεσταντικής θρησκευτικής προσέγγισης, που θέλουν να έχουν αυτή την ισορροπία στην κατανάλωση και στην επένδυση και αυτό φαίνεται, ας πούμε, στην Γερμανία. Ένας προτεσταντικός λαός, η βιομηχανία του οποίου άνθισε τόσο πολύ. Γιατί συσσώρευαν πλούτο, με συνέπεια να μπορούν να τον επενδύουν στη βαριά βιομηχανία. Όταν οι υπόλοιποι λαοί της λεκάνης της Μεσογείου, που έχουμε περισσότερο ήλιο, ασχολούμαστε περισσότερο με τον πρωτογενή τομέα, μάς αρέσει λίγο περισσότερο η διασκέδαση, λόγω και των κλιματικών συνθήκων και είμαστε πιο καταναλωτικοί λαοί. Και επειδή δεν συσσωρεύαμε πλούτο, δεν μπορούσαμε να κάνουμε και επενδύσεις έντασης βιομηχανίας.

Άρα, το 33% κατανάλωση στην Ελλάδα δεν υφίσταται.

Προφανώς και δεν υφίσταται. Γι' αυτό και είπα ότι ανήκω στην κατηγορία του λίγο σπάταλου (γελάει).

Ποτέ ασχοληθήκατε για πρώτη φορά με το Επαγγελματικό Επιμελητήριο;

Πρώτη φορά το 2011.

Με τον Μιχάλη τον Ζορπίδη, έτσι;

Όχι, με τη Στήβη Σιοζοπούλου. Ήμουν σε συνδυασμό ο οποίος ήταν της αντιπολίτευσης στη διοίκηση του Μιχάλη Ζορπίδη. Ήμουν ένας δραστήριος, όπως λέει ο Μιχάλης Ζορπίδης και δυναμικός σύμβουλος αντιπολίτευσης, που εκτιμούσε και πάντα άκουγε την γνώμη του. Στα σωστά δεν είχα θέμα να ψηφίσω αυτά, τα οποία θεωρούσα σωστά να ψηφίσω, αλλά και να ασκήσω κριτική όταν έβλεπα ότι υπήρχαν περιθώρια βελτίωσης των αποφάσεων.

Με τον Γιάννη Χατζηθεοδοσίου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών και τον Κώστα Μαρκουλιδάκη από τον Επιμελητήριο Πειραιά

Συνεργαστήκατε μαζί του πάντως.

Το 2017. Μου έκανε την πρόταση ο Μιχάλης Ζορπίδης να με συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιό του. Υπήρχαν κάποιες παραινέσεις από συναδέλφους επιμελητηριακούς να δημιουργήσω το 2017 έναν συνδυασμό. Θεώρησα όμως ότι δεν ήμουν έτοιμος να διεκδικήσω τότε την προεδρία του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης. Μου έκανε ο Μιχάλης Ζορπίδης την τιμή, αφού ήμουν κι ένας από τους συμβούλους που είχα εκλεγεί με πολλούς ψήφους, να με συμπεριλάβει στη Διοικητική Επιτροπή. Ήταν ένα πολύ μεγάλο σχολείο, γιατί μεγάλο φορτίο του έργου του Επιμελητηρίου διαχειρίζεται η Διοικητική Επιτροπή και συνεδριάζει πιο τακτικά από τα Διοικητικά Συμβούλια, που είναι μία φορά το μήνα, εκτός και αν υπάρχουν έκτακτες συνθήκες. Η Διοικητική Επιτροπή ασχολείται με τα καθημερινά ζητήματα του Επιμελητηρίου. Εκεί ήμουν μέλος, ύστερα από πρόταση του Μιχάλη Ζορπίδη.

Και αποχωρήσατε κάποια στιγμή.

Δεν αποχώρησα, ήμουν πάντα μέλος, αλλά διαφωνούσα και δημοσίως, όταν χρειαζόταν. Αλλά αυτό το εκτιμούσε ο Μιχάλης Ζορπίδης, ο οποίος ήταν ένας αυστηρός, αλλά δίκαιος πρόεδρος.

Περιμένατε την εκλογή;

Δούλεψα αρκετά και δουλέψαμε και ως ομάδα αρκετά. Το πίστευα και το περίμενα.

Τι επαγγέλλεται το «Νέο Επιμελητήριο»; Τώρα δεν είμαστε προεκλογικά, έχετε εκλεγεί. Ποιο είναι το στοίχημα από εδώ και πέρα;

Το όνομα της παράταξής μας είναι «Νέο Επιμελητήριο». Και ονομάστηκε έτσι γιατί θέλουμε ένα Νέο Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, το οποίο προφανώς θα δίνει στόχευση και μεγαλύτερη βαρύτητα στον ψηφιακό μετασχηματισμό, στο πώς ο ψηφιακός μετασχηματισμός θα διευκολύνει τους επαγγελματίες μέλη μας και την επιχειρηματική και επαγγελματική κοινότητα στην πράξη. Γιατί ακούμε ως έννοια τον ψηφιακό μετασχηματισμό και την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, αλλά από αυτές τις έννοιες θα πρέπει να προκύπτει και ένα αποτέλεσμα. Γιατί έτσι πείθεται ο κόσμος ότι ένα εργαλείο μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του. Όταν έχει ένα αποτέλεσμα στην πράξη. Χειροπιαστό. Άρα, ο ψηφιακός μετασχηματισμός, η εξωστρέφεια και η συνεργασία με όλους τους φορείς του νομού Θεσσαλονίκης για την επίτευξη ενός καλύτερου οικονομικού και κοινωνικού περιβάλλοντος για το νομό μας. Γιατί τα διοικητικά όρια του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου είναι ο νομός Θεσσαλονίκης. Και αυτό το οποίο οραματίζομαι κι εγώ και οι συνεργάτες μου είναι ένα Επιμελητήριο, το οποίο δε θα είναι Επιμελητήριο της οδού Τσιμισκή, Μητροπόλεως και Εγνατίας, αλλά είναι Επιμελητήριο όλου του νομού Θεσσαλονίκης, όλων των περιοχών, όλων των δήμων της Θεσσαλονίκης. Προφανώς και επειδή ο πληθυσμός συγκεντρώνεται στον αστικό ιστό και στο δήμο Θεσσαλονίκης, αυτό από μόνο του μάς αναγκάζει να δίνουμε περισσότερο βάρος στον κεντρικό δήμο λόγω της υπερσυγκέντρωσης, της επιχειρηματικής δραστηριότητας και των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Αλλά σε καμιά περίπτωση δε θα μειώσουμε το ενδιαφέρον μας για όλες τις άλλες περιοχές του νομού Θεσσαλονίκης.

Και η δικτύωση είναι χρήσιμη.

Δικτύωση με άλλα Επιμελητήρια χωρών της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, αλλά και των βαλκανικών χωρών, προκειμένου να ενισχύσουμε τη συνεργασία μεταξύ μας και να υιοθετήσουμε καλές πρακτικές, οι οποίες θα μπορούσαν να αποδώσουν άμεσα στα μέλη μας. Σε κάθε περίπτωση θέλουμε ένα Επιμελητήριο που θα είναι πρωταγωνιστής και θα διεκδικεί όλα όσα δικαιούνται οι επαγγελματίες μέλη μας. Θεωρώ ότι υπάρχει μεγάλο περιθώριο βελτίωσης της παρουσίας του Επαγγελματικού Επιμελητήριου σε όλα τα δρώμενα του νομού μας και της πόλης μας. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι οι επαγγελματίες είναι ένα τμήμα της κοινωνίας. Επομένως, η εμπλοκή τους είναι σε όλες τις πτυχές και τις εκδοχές των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Άρα και στις μεταφορές θα πρέπει να έχουμε άποψη, γιατί οι μεταφορές επηρεάζουν και την εμπορική δραστηριότητα ενός τόπου. Δίνω ένα παράδειγμα: η συχνότητα και ο τρόπος με τον οποίο θα διασυνδέονται οι περιοχές μέσω του ΟΑΣΘ προφανώς και επηρεάζει.

Το μετρό επηρεάζει;

Πάρα πολύ. Το επόμενο διάστημα θα ξεκινήσουμε μία μελέτη για το πώς θα επηρεαστούν οι αγορές των όμορων δήμων γύρω από το δήμο Θεσσαλονίκης. Δηλαδή, θα πρέπει να βρούμε τρόπους για να υπάρχει μια ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη και διάχυση του καταναλωτικού κοινού. Φανταστείτε τώρα, όταν θα λειτουργήσει και η γραμμή του μετρό της Καλαμαριάς, αν δεν υπάρξουν πολιτικές ενίσχυσης της τοπικής αγοράς της Καλαμαριάς, μπορεί να δούμε εκροή καταναλωτικού κοινού από την Καλαμαριά προς το κέντρο. Όταν γίνει η επέκταση προς τις δυτικές συνοικίες, θα γίνει το αντίστοιχο. Σε αυτό όμως πρέπει να υπάρξει μια πρόβλεψη για όλες τις σχετικές διαδικασίες. Και καλό είναι να είμαστε προμηθείς και όχι επιμηθείς.

Στο βήμα της 4^ης Εθνικής Συνδιάσκεψης των εκλεγμένων διαπιστευμένων διαμεσολαβητών στα Επιμελητήρια

Έχετε κάποια εικόνα για το αν έχει αλλάξει κάτι στην αγορά με τη λειτουργία του μετρό;

Περιμέναμε τη λειτουργία του μετρό εδώ και 20 χρόνια. Ένα έργο που ταλαιπώρησε πάρα πολύ τους Θεσσαλονικείς και κόστισε πάρα πολλά χρήματα. Το ακριβοπληρώσαμε. Επομένως, θεωρώ ότι ήρθε η ώρα να αποδώσει και το μετρό αυτό που πρέπει στους πολίτες και στους επαγγελματίες της Θεσσαλονίκης. Οι οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι, εκτός από τις κρίσεις που βιώσαμε όλοι και με την κρίση του μετρό, με τα έργα κατασκευής του Μετρό. Εκεί καταστράφηκαν πάρα πολλοί επιχειρηματίες, μπήκαν πάρα πολλά λουκέτα τα προηγούμενα χρόνια. Αυτά δεν πρέπει να τα ξεχνάμε, γιατί όποιος ξεχνάει το παρελθόν του δεν σχεδιάζει καλά το παρόν και το μέλλον του. Εγώ είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και είμαι πάντα θετικός στη σκέψη μου, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και να παραγνωρίζουμε τις πολλές αρνητικές συνέπειες που είχαμε εξαιτίας της πολυετούς κατασκευής του μετρό. Προφανώς και είναι ένα εμβληματικό έργο που έχει ανάγκη η πόλη μας και έχει ανάγκη άμεσα και τις επεκτάσεις του, ανατολικά και δυτικά. Λέω εμβληματικό, γιατί εκτός του ότι βοηθάει πάρα πολύ ως μέσο μεταφοράς σταθερής τροχιάς, έχει αναδείξει και τον πολιτιστικό πλούτο της Θεσσαλονίκης. Οπότε είναι ένα έργο που θα έχει πολλαπλά οφέλη για την πόλη μας και για τους Θεσσαλονικείς. Δηλαδή, κάποιος επισκέπτης, ένας τουρίστας, μπορεί εκτός από το να εξυπηρετηθεί άμεσα, να μπορέσει να κινηθεί με ευκολία σε αυτό το άξονα των 9,6 χιλιόμετρων και να κάνει τα ψώνια του με μεγαλύτερη ευκολία, μπορεί να δει και τον πολιτιστικό πλούτο και την πολιτιστική κληρονομιά της Θεσσαλονίκης. Νομίζω ότι είναι ένα μετρό το οποίο όμοιό του δύσκολα βρίσκει κανείς στον πλανήτη.

Ποιο είναι το update του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου; Τα μέλη του και αν χρειάζεται και πως πρέπει να μπουν στο Επιμελητήριο και άλλα μέλη; Γιατί αυτό είναι πάντα ένα ζήτημα, η μεγαλύτερη συμμετοχή.

Έχουμε περίπου 55.000 μέλη εν δυνάμει. Δεν μπορούμε να πούμε ακριβώς πόσα είναι, γιατί υπάρχουν και πολλές εταιρείες, οι οποίες στην πραγματικότητα είναι ανενεργές, δηλαδή τις βλέπεις στο Μητρώο σου ενεργές, αλλά αν πας εκεί που έχουν δηλώσει έδρα το κατάστημά τους μπορεί να είναι κλειστή ή μπορεί να είναι μια άλλη επιχείρηση. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί οι άνθρωποι λόγω των οφειλών που έχουν στο δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία ή εφορία, δεν μπορούν να κλείσουν αν δεν πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Αυτό όμως είναι δουλειά της δημόσιας διοίκησης. Δεν μπορούμε εμείς ως Επιμελητήριο να κάνουμε ξεκαθάρισμα στο Μητρώο μας από μόνοι μας. Έχω κάνει μια πρόταση τα προηγούμενα χρόνια για την βεβαίωση των οφειλών του ΓΕΜΗ, που είναι το ληξιαρχείο των επιχειρήσεων και εκεί καταχωρούνται όλες οι επιχειρήσεις μαζί με τα στοιχεία τους. Είναι ένα μητρώο για το οποίο πληρώνουν οι επιχειρήσεις, τα νομικά πρόσωπα ή οι ατομικές επιχειρήσεις ένα τέλος.

Σε ομιλία του σε εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Στις πρόσφατες εκλογές γιατί ψήφισαν λιγότεροι επαγγελματίες.

Αυτό είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε διαχρονικά. Και δεν το αντιμετωπίζουμε μόνο στις εκλογές των Επιμελητηρίων, το αντιμετωπίζουμε και στις εκλογές. Και τις εθνικές και τις αυτοδιοκητικές. Είναι κάτι το οποίο πρέπει ο καθένας μας να το αναζητήσει μέσα του και να αναζητήσει την ατομική του ευθύνη. Δεν μπορεί, όταν έχεις τη δυνατότητα να διαμορφώσεις μια νέα πραγματικότητα, εσύ να δηλώνεις απών από αυτές τις διαδικασίες. Επομένως, δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις από το Επαγγελματικό Επιμελητήριο και από τις διοικήσεις του όταν εσύ δεν συμμετέχεις. Δεν μπορεί να ζητάς μονίμως την αλλαγή να την κάνουν κάποιοι άλλοι και εσύ να μην είσαι μέρος της αλλαγής. Θα πρέπει να είσαι μέρος της αλλαγής. Και το στοίχημα το δικό μας είναι ως νέα διοίκηση να μην υπάρχει στις επόμενες εκλογές καμιά δικαιολογία από κανέναν επαγγελματία, η οποία να βαρύνει το Επαγγελματικό Επιμελητήριο και τη διοίκησή του. Ότι δεν κάνει πράγματα για τους επαγγελματίες και ότι δεν είναι ανταποδοτικές και ποιοτικές οι υπηρεσίες του. Όραμά μας και στόχος μας είναι τα επόμενα χρόνια να έχουμε μια φιλική διοίκηση στα μέλη μας, μια διοίκηση συμμετοχική, δημοκρατική, ανοιχτή. Γι' αυτό και το επόμενο διάστημα όπως ανακοίνωσα ήδη στο τελευταίο στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου έχω δώσει οδηγίες στην υπηρεσία προκειμένου να παρακολουθούνται οι συνεδριάσεις μας μέσω live streaming. Δηλαδή, να μεταδίδονται στην ιστοσελίδα του Επιμελητηρίου μας και όπου αλλού χρειάζεται και να είναι και στο YouTube, προκειμένου ο κάθε επαγγελματίας να μπορεί να λαμβάνει γνώση των πολιτικών και του έργου που επιτελεί το Επαγγελματικό Επιμελητήριο της Θεσσαλονίκης. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα πρώτο βήμα στην εξωστρέφεια που θέλουμε να υπηρετήσουμε τα επόμενα χρόνια. Προφανώς σκεφτόμαστε να κάνουμε και αποκεντρωμένα Διοικητικά Συμβούλια στους υπόλοιπους δήμους του νομού Θεσσαλονίκης και να έρθουμε σε επαφή με τους κατά τόπους επαγγελματίες. Ήδη στις πρώτες μέρες της θητείας μου έχω επισκεφτεί δημάρχους, θα κάνω ένα πρώτο κύκλο επαφών με δημάρχους και αμέσως μετά θα ακολουθήσει ένας κύκλος επαφών με εμπορικούς και επαγγελματικούς συλλόγους. Προκειμένου να καταγράψουμε τις ανησυχίες, τις αγωνίες και τα προβλήματά τους, που πιθανόν να διαφεύγουν της προσοχής μας και πάνω στα οποία θα εργαστούμε όλο το επόμενο διάστημα, με μια ατζέντα. Επίσης θα υπάρχει σε συχνά χρονικά διαστήματα και λογοδοσία μεταξύ αυτών για τα οποία έχουμε δεσμευτεί μέσα από το πρόγραμμά μας και για αυτά που υλοποιούμε.

Το βασικό αίτημά σας προς την κυβέρνηση αυτή τη στιγμή ποιο είναι; Είστε και επίσημος σύμβουλός της.

Είμαστε ο επίσημος σύμβουλος της πολιτείας και σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να γίνουν ενέργειες και από τις δύο πλευρές. Εγώ θα σταθώ στην πλευρά των Επιμελητηρίων. Θα πρέπει τα Επιμελητήρια να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία τους στην εκάστοτε κυβέρνηση και γενικότερα στη δημόσια διοίκηση. Για να γίνει αυτό θα πρέπει τα Επιμελητήρια και τα Διοικητικά Συμβούλια να υπηρετούνται από πολιτικό προσωπικό, το οποίο έχει τεχνοκρατική αντίληψη, δε λαϊκίζει και οι προτάσεις και οι θέσεις που τα Επιμελητήρια εισηγούνται προς την κυβέρνηση να είναι τεκμηριωμένες και να είναι προϊόν μελετών και ερευνών, έτσι ώστε να υπάρχει σε επίπεδο τεχνοκρατικό καλύτερη κατοχύρωση των προτάσεων προς την κυβέρνηση. Να είναι δηλαδή, προτάσεις και θέσεις, οι οποίες θα είναι καλά δουλεμένες, οι οποίες δε θα διεκδικούν πράγματα, τα οποία δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Και στην κατεύθυνση αυτή έχω κάνει και μια πρόταση για τη μείωση του ΦΠΑ.

Βλέπουμε, ας πούμε, τα κόμματα της αντιπολίτευσης να ζητούν εδώ και χρόνια τη μείωση του ΦΠΑ. Βλέπω ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχει μια τάση να μειώνεται ο ΦΠΑ και στην Ελλάδα η κυβέρνηση να τον κρατά σε υψηλά επίπεδα. Και προφανώς η κυβέρνηση έχει καλύτερη γνώση των δημοσίων οικονομικών από ό,τι έχω εγώ ως ένας πρόεδρος, έστω και ενός μεγάλου Επιμελητηρίου. Αλλά επίσης και εμείς θα πρέπει να προσφεύγουμε στην κυβέρνηση με προτάσεις. Και μία πρόταση είναι η μείωση του ΦΠΑ. Το συντελεστή τον βρίσκουμε, δηλαδή πόσες μονάδες μπορεί να μειωθεί. Θα είναι 1, 2, 3, θα δούμε τι λέει και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, τι λέει ο υπουργός Οικονομικών. Η πρότασή μου είναι: εάν και εφόσον οι συναλλαγές γίνονται με ψηφιακό τρόπο, δηλαδή με πλαστικό χρήμα, τότε θα μπορούσαμε να εξετάσουμε την αυτόματη μείωση του συντελεστή ΦΠΑ εκείνη την ώρα στο ταμείο. Γιατί αυτό θα είναι win-win για όλες τις πλευρές.

Δηλαδή, κερδισμένες θα είναι όλες τις πλευρές. Το κράτος, γιατί θα εισπράττει περισσότερα χρήματα και θα τονώνονται τα δημόσια οικονομικά, γιατί όλες οι συναλλαγές θα γίνονται εκείνη τη στιγμή και θα εμφανίζονται. Ο καταναλωτής, γιατί θα του μένουν στην τσέπη, εκείνη την ώρα, περισσότερα χρήματα από τη μείωση του ΦΠΑ. Και ο επαγγελματίας, ο οποίος θα προσδοκά την μεγαλύτερη κατανάλωση μέσω της αύξησης της καταναλωτικής δύναμης. Και άρα σε μεγαλύτερους τζίρους και ενδεχομένως και σε μεγαλύτερη κερδοφορία. Όταν μιλάμε για τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, αυτό που πρέπει να γίνει στην πράξη είναι ο ψηφιακός μετασχηματισμός. Αφού τα τεχνικά μέσα υπάρχουν, η πολιτική βούληση πρέπει να υπάρξει και να υπάρχει και από τη Επιμελητήρια και από τους υπόλοιπους παραγωγικούς, κοινωνικούς ή συνδικαλιστικούς φορείς η αντίστοιχη πίεση. Αλλά θεωρώ ότι η κάθε κυβέρνηση πρέπει να αποκαταστήσει τη σχέση της με τα Επιμελητήρια.

Με την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά σε επίσκεψή της στη Θεσσαλονίκη

Σε τραπέζι με τον Πέτρο Δούκα και την Άννα Διαμαντοπούλου

Η οποία δεν είναι καλή αυτή τη στιγμή;

Θέλω να πιστεύω ότι τα Επιμελητήρια δε χαίρουν αυτή τη στιγμή της εκτίμησης αυτής που θα έπρεπε να έχουν ως επίσημοι σύμβουλοι της πολιτείας.

Τι εννοείτε;

Έρχεται ένα νομοσχέδιο φορολογικού ή αναπτυξιακού χαρακτήρα. Στα κράτη της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης τα Επιμελητήρια έχουν μια μεγάλη παρεμβατικότητα σε ζητήματα που αφορούν την οικονομία, την ανάπτυξη, φορολογικά και ασφαλιστικά ζητήματα. Ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός δεν περνάει ένα νομοσχέδιο, αν πρώτα δεν το έχει διαβουλευτεί με Επιμελητήρια. Και εδώ υπάρχει μια παρανόηση. Όταν μιλάω για διαβούλευση, δεν εννοώ τη δημόσια διαβούλευση που γίνεται. Στη δημόσια διαβούλευση μπορεί να συμμετέχει οποιοσδήποτε πολίτης και να καταθέσει τις απόψεις του. Οι θεσμικοί φορείς πρέπει να διαμορφώνουν το νομοσχέδιο πριν βγει προς διαβούλευση. Δηλαδή, ένα στάδιο πριν. Γιατί στην πράξη, αν ο Υπουργός πάρει μια απόφαση και μετά πας εσύ ως Επιμελητήριο, είναι λίγο δύσκολο ο υπουργός να αναθεωρήσει τις απόψεις του και να τις πάρει πίσω. Αλλά αυτό πρέπει να συνδιαμορφώνεται από πριν. Αυτή τη σχέση πρέπει να την αποκαταστήσουμε. Πρέπει η κυβέρνηση να αποδώσει στα Επιμελητήρια το ρόλο τους, να τους κάνει ουσιαστικούς σύμβουλους της πολιτείας και τα Επιμελητήρια και οι διοικήσεις τους θα πρέπει να είναι σοβαρές, θα πρέπει να διακατέχονται από ένα τεχνοκρατικό πνεύμα προκειμένου να αποκατασταθεί αυτή η εμπιστοσύνη μεταξύ κεντρικής εξουσίας και των Επιμελητηρίων.

Με τον σημερινό υπουργό Παιδείας Κυριάκο Πιερρακάκη και τον Λεωνίδα Δημητριάδη

Δύο ερωτήματα για την οικονομία της Θεσσαλονίκης: Πώς την βλέπετε και τι υπάρχει ως πρόβλεψη για το 2025; Τι να περιμένουμε;

Θεωρώ ότι η Θεσσαλονίκη σε σχέση και με τη γεωγραφική, τη γεωστρατηγική και τη γεωπολιτική θέση που έχει, δεν παίζει τον ρόλο που θα μπορούσε να παίξει στα Βαλκάνια. Βλέπω μια πόλη, η οποία έχει υποχωρήσει αρκετά σε σχέση με τον κοσμοπολιτισμό που είχε τους προηγούμενους αιώνες. Δηλαδή, είμαστε μια πόλη που έχει ένα εμπορικό λιμάνι, το οποίο σε μεγάλο βαθμό είναι αναξιοποίητο. Είναι μια πύλη προς τα Βαλκάνια, πύλη εισόδου προς τα Βαλκάνια και πύλη εξόδου από τα Βαλκάνια, τη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη προς τη Μεσόγειο και θεωρώ ότι δεν έχει αξιοποιήσει τον ρόλο και το χαρακτήρα της στον βαθμό που θα έπρεπε. Και σε αυτό έχουμε ευθύνη όλοι και διαχρονικά. Είτε αφορά στους άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης, είτε αφορά στις κυβερνήσεις, είτε αφορά στα Επιμελητήρια και στους παραγωγικούς φορείς της πόλης. Γενικότερα έχουμε υποχωρήσει πάρα πολύ. Είμαστε μια πόλη που περισσότερο γκρινιάζει παρά παράγει σκέψεις, προτάσεις, πλούτο. Πριν από 20 χρόνια η Θεσσαλονίκη στο κατά κεφαλήν εισόδημα ήταν στη δεύτερη θέση πίσω από την Αθήνα. Και τώρα είναι στις 13 περιφέρειες 9^η στο κατά κεφαλήν εισόδημα και με διαφορά 50% κάτω από τους πολίτες της Αθήνας. Αυτό δείχνει και την υποβάθμιση και της Θεσσαλονίκης και της εδώ εμπορικής δραστηριότητας.

Και τι κάνουμε γι' αυτό από εδώ και πέρα;

Αυτά είναι προβλήματα τα οποία διαχρονικά αναπτύχθηκαν λόγω της έλλειψης ενός σταθερού φορολογικού συστήματος, λόγω της έλλειψης κινήτρων για νέες επενδύσεις, λόγω της μη πρόσβασης και του αποκλεισμού μικρομεσαίων επιχειρήσεων από το τραπεζικό σύστημα και τη δανειοδότησή τους, ή από νόμους επενδυτικούς, το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Εκεί λίγοι και αρεστοί του συστήματος ή των τραπεζών έχουν εύκολη πρόσβαση, αλλά οι μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν έχουν. Αντίθετα βιώνουν, ζουν και δραστηριοποιούνται σε ένα αναχρονιστικό τραπεζικό σύστημα. Ενώ υπάρχει η λήθη για τα τραπεζικά στελέχη, που τα προηγούμενα χρόνια έδιναν θαλασσοδάνεια και προέβαιναν σε εξαγορές προβληματικών τραπεζών στα Βαλκάνια και σε άλλες χώρες όμορες και οι οποίοι έχουν το ακαταδίωκτο για τις πράξεις τους. Αντίθετα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι επιχειρηματίες που πέρασαν διαδοχικές αλλεπάλληλες κρίσεις και βρέθηκαν κάποια στιγμή να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους με την ίδια συνέπεια που είχαν ανταποκριθεί τα προηγούμενα χρόνια, γιατί παραδείγματος χάρη δεν πληρώσανε δύο-τρεις δόσεις ενός δανείου, είναι τελικά αποκλεισμένες.

Να πούμε λίγο για το 2025 τώρα. Σε αυτό το δύσκολο τοπίο, όπου η Θεσσαλονίκη έχει υποχώρηση, τι πρέπει να γίνει; Τι να περιμένουμε; Ποια είναι η προσδοκία;

Δεν έχουμε εκτελεστική εξουσία, επομένως μόνο σε επίπεδο προτάσεων, εισηγήσεων, υπομνημάτων, θέσεων και προφανώς διεκδικητικότητας θα κάνουμε το αδύνατο να φαντάζει δυνατό το επόμενο διάστημα. Προσωπικά θα εξαντλήσω κάθε περιθώριο που υπάρχει για γενικότερη παρέμβαση του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου στο οικονομικό γίγνεσθαι του νομού μας. Γενικότερα έχω ένα όραμα: το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης να λειτουργήσει ως μοντέλο και παράδειγμα του επιμελητηριακού θεσμού γενικότερα. Δηλαδή, ένα Επιμελητήριο το οποίο θα είναι ψηφιακό, θα είναι συμμετοχικό, θα έχει αλληλεπίδραση με όλους τους φορείς, τους παραγωγικούς, τους αυτοδιοικητικούς, την κεντρική εξουσία, τα πανεπιστήμια. Έχουμε τρία πανεπιστήμια που παράγουν προφανώς έναν πνευματικό, ερευνητικό και ακαδημαϊκό πλούτο, έχουμε ερευνητικά κέντρα. Και όλα αυτά μπορούν να έρθουν σε μια διασύνδεση μεταξύ τους. Και επειδή είμαι άνθρωπος που του αρέσουν οι πράξεις, να σας πω το εξής. Εισηγήθηκα στην προηγούμενη διοίκηση τη σύναψη προγραμματικής συμφωνίας με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και με την Πολυτεχνική Σχολή για να υπάρξει η στατική ενίσχυση του κτηρίου μας. Αυτό τα προηγούμενα χρόνια ενώ έχριζε στατικής ενίσχυσης η κάθε διοίκηση επειδή το κτίριο είναι συνιδιοκτησία με το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο ήθελε να φέρει το δικό της μελετητή και τον δικό της εργολάβο. Έτσι μείναμε πίσω.

Στο γραφείο του δημάρχου Θεσσαλονίκης Στέλιου Αγγελούδη μαζί με τον βουλευτή Απόστολο Πάνα

Το κτίριο έχει πρόβλημα στατικότητας.

Έχει πρόβλημα στατικότητας το κτίριό μας. Και αυτή την καυτή πατάτα πρέπει να τη λύσουμε το επόμενο χρονικό διάστημα.

Θα τη λύσετε με το ΑΠΘ;

Πίεσα με δική μου εισήγηση και την αποδέχτηκε και το Επαγγελματικό Επιμελητήριο και το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο να γίνει με την Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Δηλαδή, με ένα Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, με ένα πανεπιστήμιο, όπως η Πολυτεχνική Σχολή που είναι μια από τις καλύτερες στην Ευρώπη και που διαθέτει όλες τις επιστημονικές ειδικότητες που χρειάζονται για την αποκατάσταση του κτιρίου μας. Δηλαδή, πολιτικοί μηχανικοί, μηχανολόγοι μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι μηχανικοί και αρχιτέκτονες που μπορούν να είναι από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Άρα, αυτό είναι μια πράξη συνεργασίας, συνεννόησης και εξωστρέφειας μεταξύ φορέων. Γιατί και εμείς θα δώσουμε αυτή τη στιγμή τη δυνατότητα σε επιστημονικό προσωπικό του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης να ασχοληθεί με ένα κτίριο εμβληματικό που το σχεδίασε ο Εμπράρ το 1920 και θα αποκτήσει περαιτέρω γνώση και εμπειρία από τον τρόπο δόμησης εκείνης της εποχής. Είναι κάτι σημαντικό. Τέτοια πράγματα τέτοιες συνέργειες, τέτοιες συνεργασίες πρέπει να γίνονται στην πόλη μας. Γενικότερα, είμαι αισιόδοξος για το 2025, γιατί θεωρώ ότι αφήνουμε πίσω τα χειρότερα.

Και για το εμπόριο.

Και για το εμπόριο, προφανώς. Απλά, αυτό έχει προαπαιτούμενα. Δύο είναι κατά τη γνώμη μου τα βασικά προαπαιτούμενα. Ένα είναι η διαμόρφωση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, όχι ως μια απλή έννοια, αλλά με συγκεκριμένες πράξεις. Επίσης πρέπει να ξεκινήσει μια σοβαρή δημόσια συζήτηση και για την αναδιάρθρωση του καταναλωτικού μοντέλου. Δηλαδή, μιλάμε για το παραγωγικό μοντέλο και πρέπει να δούμε και το καταναλωτικό μοντέλο και την καταναλωτική κουλτούρα.

Τι εννοείτε;

Είμαστε μια οικονομία που βασίζεται αυτή τη στιγμή στο «δανείζομαι, εισάγω, καταναλώνω». Προτείνω να περάσουμε στο «καινοτομώ, παράγω, εξάγω». Για να γίνει αυτό θα πρέπει να εργαστούν πάρα πολλοί θεσμικοί φορείς, μεταξύ των οποίων και τα Επιμελητήρια. Αλλά κανένας δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αν οι πολιτικές που εφαρμόζει δεν τις αγκαλιάσει η κοινωνία. Γιατί έχω την άποψη ότι η κάθε μας απόφαση πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο.

Και τι άλλο χρειάζεται;

Ένα φιλικό σταθερό φορολογικό σύστημα, που θα δίνει τη δυνατότητα σε επιχειρηματίες να μπορούν να επενδύουν με ένα πιο μακρόπνοο σχεδιασμό. Έτσι ώστε και πολλές επιχειρήσεις, οι οποίες είναι ελληνικές και τα προηγούμενα χρόνια μετεγκαταστάθηκαν σε όμορα βαλκανικά κράτη, να επαναπατριστούν. Βλέπουμε αυτή τη στιγμή τη Βιομηχανική Ζώνη της Σίνδου να έχει αποψηλωθεί. Κτίρια που πριν από λίγα χρόνια έσφυζαν από ζωή, από παραγωγή είναι πλέον εγκαταλελειμμένα. Αν δεν υπάρχει αντιστροφή αυτού του κλίματος, δεν μπορούμε να αισιοδοξούμε για κάτι. Και προφανώς θα πρέπει να συνεννοηθούμε και στα βασικά. Η αξιοποίηση του λιμένος Θεσσαλονίκης. Δεν πρέπει να χάσουμε αυτό το στοίχημα. Πρέπει άμεσα να γίνουν οι απαραίτητες επενδύσεις προκειμένου το λιμάνι Θεσσαλονίκης να γίνει πύλη. Γιατί αλλιώς τα επόμενα χρόνια εάν ολοκληρωθεί η ποιοτική αναβάθμιση του οδικού δικτύου τότε θα έχουμε bypass. Όλοι θα πηγαίνουν στον Πειραιά και μέσω του οδικού δικτύου τα προϊόντα θα διαχέονται στα άλλα κράτη των Βαλκανίων και τις Ευρώπης. Και αυτό είναι ένα τρένο, το οποίο δεν πρέπει να χάσουμε. Ήδη έχουμε καθυστερήσει πάρα πολύ την επιβίβασή μας.

Αρκούν αυτά;

Σημαντικό είναι και ο προαστιακός. Αυτή τη στιγμή η Θεσσαλονίκη δεν έχει προαστιακό. Γνωρίζουμε ότι το σιδηροδρομικό δίκτυο φτάνει μέχρι 700 μέτρα πριν τη Σίνδο και μένουν μόλις 700 μέτρα για να συνδεθεί η περιοχή με προαστιακό. Θυμίζω ότι εκεί έχουμε το Διεθνές Πανεπιστήμιο. Είναι μόνο 700 μέτρα. Είναι μια απόφαση που έπρεπε να πάρουμε πολλά χρόνια πριν και είναι αδικαιολόγητο να μην την έχουμε πάρει και να μην έχουμε υλοποιήσει ένα τέτοιο έργο. Κάποια στιγμή θα πρέπει να πολεμήσουμε, αν θέλουμε, και τις συντεχνιακές αντιλήψεις και λογικές. Μπορεί κάποιοι να βάζουν εμπόδια για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου έργου. Αλλά πρέπει όπου υπάρχει το δημόσιο συμφέρον πρέπει να υποχωρεί το ατομικό και το συντεχνιακό συμφέρον.

Πάμε στον ιδιώτη Κυριάκο Μερελή: οικογένεια, παιδιά;

Συζώ, έχω μία σύντροφο στη ζωή μου, τη μέλλουσα σύζυγο μου. Παιδιά δεν υπάρχουν ακόμα. Φιλοδοξούμε όμως το επόμενο διάστημα να κάνουμε και εμείς τα παιδάκια μας (γελάει).Σας είπα όμως ότι διακατέχομαι από ένα αίσθημα ευθύνης. Επειδή προέρχομαι από οικογένεια χωρισμένων γονιών αισθάνομαι μια ιδιαίτερη ευθύνη απέναντι στο θεσμό της οικογένειας.

Με τη σύντροφό του Κατερίνα

Χαλάρωση υπάρχει;

Επιτυγχάνεται μέσω του αθλητισμού και του διαβάσματος. Τώρα βέβαια δεν προλαβαίνω, πρέπει όμως να βρω τις νέες ισορροπίες μετά και την ανάληψη των νέων καθηκόντων ως πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου.

Όταν λέτε αθλητισμό τι εννοείτε;

Τζόκινγκ, τένις, γυμναστήριο. Προφανώς, πρέπει να κάνουμε και κάποια πράγματα μέσα στη μέρα για να αποσυμπιεζόμαστε από την πίεση. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το λέω τον τελευταίο χρόνο και δε το κάνω. Είχαμε ένα φουλ πρόγραμμα - και προεκλογικό και επαγγελματικό, γιατί και το επάγγελμα είναι ιδιαίτερα απαιτητικό και ανταγωνιστικό - πιστεύω ότι το επόμενο διάστημα θα βρω τον απαιτούμενο χρόνο.

Διάβασμα είπατε.

Το διάβασμα μου αρέσει πάρα πολύ.

Τι είδους;.

Ιστορικά βιβλία, πολιτική ιστορία, οικονομικά.

Ομάδα υπάρχει;

Ομάδα δεν υπάρχει. Υποστηρίζω γενικότερα τον αθλητισμό, όχι τον οπαδισμό.

Τραγούδι αγαπημένο; Τι είδους μουσικής προτιμάτε;

Μου αρέσει η τζαζ μουσική, επίσης η ποπ και η ελληνική λαϊκή μουσική.

Ποπ ξένη ή ελληνική.

Και τα δύο, και ελληνική και ξένη.

Συγκρότημα αγαπημένο ή τραγουδιστής;

Η Celin Dion μου αρέσει

Και από ελληνικά;

Γιώργος Μαζωνάκης (γελάει). Αντιφατικότητα, έτσι (γελάει).