Λόγια του Βαρδάρη

Λέμε συνήθως πως ο χορός στην Ελλάδα αποτελεί ένα παραμελημένο είδος από την πολιτεία. Και τώρα που η πολιτεία τον προσφέρει, φαίνεται ότι τον παραμελεί το ίδιο το κοινό. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε τη μισογεμάτη αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης στην εναρκτήρια εκδήλωση των Δημητρίων; Να πούμε ότι η εξαιρετική παράσταση Babae & Duende δεν είχε κόσμο γιατί αυτός δεν έχει παιδεία; Τον μικρής χωρητικότητας χώρο όμως θα μπορούσαν να είχαν γεμίσει όλοι αυτοί οι χορευτές της πόλης που κατά καιρούς διαμαρτύρονται πως δεν υπάρχουν αξιόλογες παραγωγές στην Ελλάδα. Σε όσους δεν ήρθαν πάντως έχουμε να πούμε ότι έχασαν. Δύο χορευτές εξαιρετικοί με άψογη κίνηση, ανέβηκαν στη σκηνή σε δύο σόλο, σύντομες, παραστάσεις που εξέπεμπαν εξωτισμό και αφρό – τυνησιακή ατμόσφαιρα. Γενικά φέτος ο χορός στο πλαίσιο των 59^ων Δημητρίων παρουσιάζεται σε διάφορους εναλλακτικούς χώρους, εκτός σκηνής, όπως Αγορά Μοδιάνο, Αρχαιολογικό Μουσείο, Ifigeneia Live Basement κ.α. και αυτό από μόνο του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.