Καλοδεχούμενες οι δυο σαλονικιές κυρίες με ένα σινεφίλ θρίλερ στην περιοχή των b-movie και που περιλαμβάνει την επικαιρότητα της επικοινωνίας, μέσω των σύγχρονων τεχνολογιών και του ίντερνετ. Ο βασικός ήρωας, αρκετά μοναχικός και ελαφρά «πειραγμένος», ως άλλος χιτσκοκικός Σιωπηλός μάρτυρας, παρακολουθεί τους γείτονές του. Κάποτε νιώθει πως είδε μία δολοφονία.

Καλή φωτογραφία και χαμηλοί φωτισμοί, σωστό μοντάζ, αλλά με κάποια σεναριακά προβλήματα, είναι μια καλοδεχούμενη μικρή ταινία, με καλό ρυθμό και άνετη θέαση. Επιτέλους στην Ελλάδα η ενασχόληση με «απαγορευμένα» κινηματογραφικά είδη «έσπασε», αλλά αυτό όμως προϋποθέτει και γνώση και εμπειρία, και καλή διαχείριση. Με τις b-movies μπορείς να αφηγηθείς πολλά σημαντικά πράγματα, να καταγράψεις μοναξιά, ψυχοπαθολογία, εκτροπές, αποκλίσεις, φυγές.

Οι δυο κυρίες υιοθέτησαν ένα, κατά την άποψή μου, σωστό πεσιμιστικό φινάλε, δείχνοντας παράλληλα πως το κακό συνεχίζεται και απλώνεται (ίσως μία πολανσκική επιρροή). Η παρουσία τους είναι ευτυχής, αλλά έχουν πολλά ακόμα να μάθουν για το είδος. Επειδή οι κριτικές πρέπει να είναι καλοπροαίρετες, τις συνιστώ να δουν τα «βρόμικα» νουάρ των Τζον Μπραμ και Κέρτις Μπέρνχαρντ. Και ακόμα να ανακαλύψουν πως και κορυφαίοι σκηνοθέτες (όπως οι Αντρέ Ντε Τόθ, Άντονι Μάν, Ρόμπερτ Γουάιζ) τόλμησαν και μεγαλούργησαν με b-movies. Είναι αυτό που λένε οι Βρετανοί «The singer not the song».

Καλή αρχή!