Μονόλογοι
Θεσσαλονίκη: Η 18χρονη περιπέτεια μιας κατεδάφισης, η Συμπαραστάτης του δημότη και το κύρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Γράφει ο Σαλονικιός
01/03/2024 12:09
Το 2026 συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την πρώτη διοργάνωση της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Θα συμπληρωθούν όμως και είκοσι χρόνια από την πρώτη απόπειρα να ξηλωθούν κάποιες αυθαίρετες κατασκευές στο γνωστό bar restaurant το οποίο βρίσκεται παρά θιν' αλός, στην Ακτή Ντοβίλ, στο Καραμπουρνάκι.
Το τελευταίο επεισόδιο καταγράφεται στις 12 Ιανουαρίου 2024 όταν η Κτηματική Υπηρεσία Θεσσαλονίκης εξέδωσε πρωτόκολλο κατεδάφισης των αυθαίρετων κατασκευών μέσα στη θάλασσα και καλούσε τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης να ξηλώσουν όλες τις παράνομες κατασκευές οι οποίες καταλαμβάνουν επιφάνεια 431,40 τ.μ.!
Στους επιχειρηματίες δόθηκε χρονικό περιθώριο τριάντα ημερών για να προχωρήσουν οι ίδιοι στην κατεδάφιση των αυθαιρέτων, διαφορετικά το έργο αυτό θα πρέπει να το αναλάβει στη συνέχεια η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας Θράκης. Οι τριάντα μέρες παρήλθαν και, όπως είθισται να γίνεται στην Ελλάδα, οι αυθαίρετες κατασκευές παραμένουν ακέραιες στη θέση τους, όπως συμβαίνει άλλωστε εδώ και 18 χρόνια.
Διότι, όπως σας ενημέρωσα τότε, τον Γενάρη, η υπόθεση αυτή είχε ξεκινήσει πρώτη φορά το μακρινό 2006. Φυσικά το κατάστημα λειτουργούσε εκείνη την εποχή υπό άλλη διεύθυνση. Τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς είχε εκδοθεί απόφαση διοικητικής αποβολής της εταιρείας η οποία για να εκτελεστεί χρειάστηκε να περάσουν έξι χρόνια ως τον Σεπτέμβριο του 2012, που τελικά συντελέσθηκε η αποβολή, αλλά οι αυθαιρεσίες παρέμειναν. Έκτοτε παρήλθαν έτη πολλά ώσπου φτάσαμε στον Μάρτιο του 2022 όταν σε αυτοψία της Κτηματικής Υπηρεσίας διαπιστώθηκαν οι αυθαιρεσίες και δέκα μήνες μετά εκδόθηκε το πρωτόκολλο κατεδάφισης. Όμως, απ' ό,τι φαίνεται η υπόθεση έχει ακόμη πολύ δρόμο.
Όπως προανέφερα, μετά την παρέλευση των τριάντα ημερών, στην περίπτωση που οι αυθαίρετες κατασκευές παρέμεναν στη θέση τους, το πρωτόκολλο κατεδάφισης θα έπρεπε να παραδοθεί στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας Θράκης προκειμένου να επιληφθεί εκείνη. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη καθώς, όπως πληροφορούμαι οι επιχειρηματίες κατέθεσαν, όπως δικαιούνται, αίτηση αναστολής εκτέλεσης του πρωτοκόλλου κατεδάφισης η οποία πρόκειται να εκδικαστεί μέσα στο προσεχές διάστημα. Σε περίπτωση, δε, που δεν δικαιωθούν ετοιμάζονται να ασκήσουν και κάθε άλλο προβλεπόμενο σε αυτές τις περιπτώσεις ένδικο μέσο. Όπερ σημαίνει ότι η υπόθεση αυτή, όπως και πολλές άλλες ανάλογες, θα τραβήξει μερικά χρονάκια ακόμη, σίγουρα άλλα δύο για να προλάβουμε και την εικοστή επέτειο!
Το ίδιο έργο
Χθες υπογράφηκε η νέα σύμβαση μεταξύ ΟΣΕΘ και ΚΤΕΛ για τη συνέχιση του συγκοινωνιακού έργου σε συνολικά 43 λεωφορειακές γραμμές, η πλειονότητα των οποίων είναι εκτός πολεοδομικού συγκροτήματος. Η σύμβαση, προϋπολογισμού 22,5 εκατ. ευρώ (χωρίς τον ΦΠΑ και τις ρήτρες καυσίμου) έχει διάρκεια ως τις 31 Οκτωβρίου, αλλά με δυνατότητα επέκτασης ως το τέλος του χρόνου, πράγμα που θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Η υπογραφή της κατέστη δυνατή μετά την έγκρισή της από το 7ο Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου στο οποίο είχε προσφύγει ο ΟΣΕΘ ζητώντας να ακυρωθεί προηγούμενη απορριπτική απόφαση του Δ' Τμήματος του ίδιου Δικαστηρίου.
Το έργο αυτό έχει παιχτεί αρκετές φορές και επαναλαμβάνεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Δηλαδή, η πρώτη αίτηση έγκρισης ανάλογων συμβάσεων μεταξύ ΟΣΕΘ και ΚΤΕΛ που είχαν προηγηθεί τα τελευταία χρόνια, απορρίπτεται από το ένα Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου και λίγο καιρό μετά, εγκρίνεται από το άλλο. Το ίδιο, θυμίζω, είχε γίνει και με την επίμαχη σύμβαση, ύψους 37,2 εκατ. ευρώ (πλέον ΦΠΑ) για τον περίφημο ψηφιακό εκσυγχρονισμό του ΟΑΣΘ η οποία είχε κοπεί δύο φορές από αντίστοιχα Τμήματα του Ελεγκτικού Συνεδρίου ώσπου εγκρίθηκε τελικά με την τρίτη προσπάθεια, από τη μείζονα Ολομέλεια. Και διερωτώμαι, τα μέλη του Ελεγκτικού Συνεδρίου προβληματίζονται άραγε καθόλου για το εάν αυτά τα επαναλαμβανόμενα “όχι” που στη συνέχεια γίνονται “ναι”, πλήττουν το κύρος του Δικαστηρίου;
Σιδεροκέφαλη
Η εκλογή της Ξένιας Δρίτσα στη θέση του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης στο δήμο Θεσσαλονίκης είναι θετική εξέλιξη. Υπό την έννοια ότι πρόκειται για έναν θεσμό ο οποίος θα μπορούσε να παράξει ουσιαστικό έργο, αλλά παρότι μετρά πολλά χρόνια, εντούτοις παραμένει υποβαθμισμένος. Η βασική ευθύνη ανήκει βεβαίως κυρίως στους δημάρχους οι οποίοι δεν είδαν ποτέ με καλό μάτι τους Συμπαραστάτες, τους θεωρούν περιττή και ενοχλητική παρουσία στα πόδια τους. Έτσι, δεκάδες δήμοι δεν έχουν εκλέξει ποτέ Συμπαραστάτη, ενώ είναι και αρκετοί οι οποίοι επιλέγουν για τις θέσεις αυτές κάποιον φίλο του δημάρχου ή, ακόμη χειρότερα, χρησιμοποιούν το αξίωμα αυτό προκειμένου να κάνουν μικροδιευθετήσεις ή ρουσφέτια.
Η απόφαση του Στέλιου Αγγελούδη να προχωρήσει από την αρχή της θητείας του στην εκλογή Συμπαραστάτη δείχνει ότι ο δήμαρχος έχει διαφορετική προσέγγιση στο θέμα. Φαίνεται να πιστεύει στο θεσμό και να θεωρεί τη Συμπαραστάτη ως συνεργάτη και όχι σαν αντίπαλο. Αυτό δείχνει και η επιλογή του προσώπου. Η Δρίτσα έχει όλα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ρόλου της. Συνδυάζει επιστημονική γνώση, καθότι δικηγόρος και διαπιστευμένη διαμεσολαβήτρια του υπουργείου Δικαιοσύνης, μαζί και με την μεγάλη πείρα της από την αυτοδιοίκηση. Θυμίζω ότι διετέλεσε δήμαρχος Τριανδρίας επί 14 χρόνια, νωρίτερα δημοτική σύμβουλος στον ίδιο δήμο, αλλά και δημοτική σύμβουλος στο δήμο Θεσσαλονίκης. Σιδεροκέφαλη!
