07/09/2024 08:00
Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, που φέτος πραγματοποιείται για 88η χρονιά, είναι αναμφίβολα μια ιστορική διοργάνωση, που άφησε και αφήνει το στίγμα της σε όλη τη Βόρειο Ελλάδα κάθε χρόνο, ενώ αποτελεί ορόσημο για πολλούς. Η πολιτική, οικονομική, εμπορική, κοινωνική και πολιτιστική της διάσταση είναι έντονη, ενώ η ίδια η ΔΕΘ συνιστά ένα γεγονός που συνδυάζεται πάντα με μια καλλιτεχνική πινελιά.
Σήμερα, πρώτη ημέρα της λειτουργίας της, ανήμερα των εγκαινίων της, άνθρωποι του πολιτισμού της Θεσσαλονίκης όπως ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Τουριστικής ανάπτυξης και διαδημοτικής συνεργασίας, αλλά και οι διευθυντές πέντε εποπτευόμενων φορέων του Υπουργείου Πολιτισμού ανασύρουν στη μνήμη τους (με αλφαβητική σειρά) τις αναμνήσεις τους από τον θεσμό.
Βασίλης Γάκης, αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Τουριστικής Ανάπτυξης και Διαδημοτικής συνεργασίας
Θυμάμαι όταν ήμασταν μικρά παιδιά με την παρέα μου, πηγαίναμε στην έκθεση και είχαμε έναν παράξενο ανταγωνισμό: ποιος θα μαζέψει τα περισσότερα έντυπα, τα οποία μοίραζαν οι διάφορες εταιρείες – εκθέτες. Κάναμε ανταλλαγές όταν τα είχαμε διπλά. Αυτό δηλαδή ήταν, κατά κάποιον τρόπο, και ένα παιχνίδι. Και βέβαια κάθε φορά που επισκεπτόμασταν την έκθεση όταν ήμασταν μικροί, εντυπωσιαζόμασταν πάρα πολύ από όλα αυτά τα οποία παρουσιάζονταν. Θυμάμαι αυτοκίνητα καινούρια που εμείς ειδικά τα αγόρια τα θαυμάζαμε και τα χαζεύαμε ατελείωτες ώρες, διάφορα μηχανήματα βιομηχανικής παραγωγής που όμως μας έκανε εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσαν και πώς παρήγαγαν τα προϊόντα. Για εμάς δηλαδή η διοργάνωση είχε και έναν έντονο εκπαιδευτικό χαρακτήρα, χωρίς να το συνειδητοποιούμε εκείνη τη στιγμή. Αγαπημένο μας ήταν, φυσικά, το Λούνα Παρκ, όπου ζητούσαμε από τους γονείς μας να μας ανεβάσουν σε όσο γινόταν περισσότερα παιχνίδια.
Επίσης όταν ήμουν μικρός υπήρχαν οι χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και του Σοβιέτ ή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ένα τεράστιο πορτρέτο του Μάο Τσε Τουνγκ που υπήρχε στο περίπτερο της τελευταίας. Αλλά και οι σημαίες και τα σηματάκια που μοίραζε η Σοβιετική Ένωση. Όπως μου έκανε μεγάλη εντύπωση και ο τεράστιος πύραυλος και το ομοίωμα της στολής αστροναύτη στο περίπτερο των ΗΠΑ.
Η Έκθεση ήταν κάθε φορά για εμάς του Θεσσαλονικείς μια έντονη και δυναμική εμπειρία. Και αυτό νομίζω έχει μπει μέσα στο DNA μας και το συνεχίσαμε και στην εφηβεία μας με άλλες δραστηριότητες. Στη νιότη μας, όταν πλέον ενηλικιωθήκαμε, μπήκαμε στην παραγωγική διαδικασία είτε ως εκθέτες είτε ως εργαζόμενοι.
Ως αντιδήμαρχος Πολιτισμού, στον πρώτο κύκλο της αντιδημαρχίας μου, διαπίστωσα κάτι που δεν μπορούσα να αντιληφθώ πριν. Η ΔΕΘ είναι η οικονομική διάσταση των Δημητρίων όπως ακριβώς αυτά γίνονταν στον Μεσαίωνα της Θεσσαλονίκης κατά τους βυζαντινούς χρόνους.
Τότε τα Δημήτρια διαρκούσαν αρκετές ημέρες κοντά στον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου όπου μαζεύονταν πολλοί έμποροι με την ευκαιρία της εορτής, όπως γίνεται τώρα και στα πανηγύρια. Μέσα σε αυτούς υπήρχαν και πραματευτάδες που πωλούσαν κοσμήματα, μικρά έργα τέχνης, μικροαντικείμενα, μουσική, διάφοροι μάγοι και μάγισσες, καλλιτέχνες εκείνης της εποχής, θεατρικά σχήματα. Στη νεότερη ιστορία αυτό έσπασε. Σήμερα θα λέγαμε ότι τα οικονομικά Δημήτρια είναι η Διεθνής Έκθεση και τα πολιτιστικά Δημήτρια είναι οι υπόλοιπες καλλιτεχνικές δραστηριότητες των βυζαντινών Δημητρίων. Αυτοί οι θεσμοί στην πόλη δεν είναι τυχαίοι, ούτε είναι κατασκευασμένοι για τουριστικούς ή άλλους σκοπούς. Έχουν τη δική τους ιστορία με πάρα πολύ βαθιές ρίζες».
Χρίστος Γαλιλαίας, καλλιτεχνικός διευθυντής Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
«Πήγαινα κάθε χρόνο στη ΔΕΘ ως παιδί γιατί μέχρι και την έκτη δημοτικού ζούσαμε στο κέντρο, απέναντι από τη ΧΑΝΘ. Θυμάμαι ότι ήταν κάτι που το περιμέναμε με ανυπομονησία, όχι φυσικά για τα εκθέματα, αλλά για τα παιχνίδια που είχε, για τα περίφημα hot dogs κ.α. Γενικά για εμένα το Παλέ Ντε Σπορ έχει πάντα ιδιαίτερη συναισθηματική σημασία και πολλές φορές επειδή περπατάμε μέσα από τη ΔΕΘ για να πάμε εκεί, ο χώρος της μου είναι πολύ οικείος. Επίσης, η πολυκοσμία και ο θόρυβος που επικρατούσε ήταν κάτι πολύ χαρακτηριστικό, όπως και σήμερα. Στο δε παιδικό μυαλό μου η διοργάνωση ήταν συνυφασμένη με το τέλος του καλοκαιριού και την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς και αυτό είχε μια γλυκιά μελαγχολία. Βέβαια, σήμερα όλο αυτό το βλέπει πια κανείς με διαφορετικό μάτι γιατί επισκέπτεται τα περίπτερα, καταλαβαίνει τη σημασία που έχει για την πόλη η διοργάνωση, κάτι που φυσικά ως παιδί δεν το προσλάμβανες έτσι».
Γεώργιος – Ιούλιος Παπαδόπουλος, διευθυντής Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης
Σίμος Παπάνας, καλλιτεχνικός διευθυντής Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης
«Το πρώτο που θυμάμαι είναι ότι όταν ήμασταν φοιτητές πραγματοποιούνταν στο πλαίσιο της ΔΕΘ διάφορες εκδηλώσεις κλασικής μουσικής. Παρά τον εμπορικό της χαρακτήρα η διοργάνωση είχε και αυτό. Όταν ήμουν παιδί, σε μια εποχή που τα ταξίδια δεν ήταν εύκολα και η πολυπολιτισμικότητα ήταν πιο δύσκολη, η ΔΕΘ ήταν μια βασική πύλη για έναν άνθρωπο της Θεσσαλονίκης ώστε να γνωρίσει άλλους πολιτισμούς. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είχα πάει με πάρα πολύ αγωνία και ενδιαφέρον στο περίπτερο της Κίνας γιατί αυτή η χώρα ήταν κάτι που για τον δικό μου κόσμο τον καιρό εκείνο υπήρχε μόνο στα βιβλία γεωγραφίας. Δεν πίστευα ότι θα τη γνωρίσω ποτέ από κοντά. Θυμάμαι ότι μου είχαν κάνει δώρο μια παραδοσιακή κινέζικη κρέμα σε ένα μικρό κουτάκι με έναν δράκο επάνω, το οποίο δεν άφηνα να πειράξει κανένας, γιατί ήξερα ότι αν τελειώσει δεν θα το ξαναβρώ ποτέ. Κάπου πρέπει να υπάρχει ακόμη στο πατρικό μου. Ήταν μια πύλη προς τον κόσμο η ΔΕΘ για όλους εμάς που το ονειρευόμασταν, αλλά τότε δεν ήταν εύκολο να το ζήσουμε, αφού οι αποστάσεις δεν ήταν ίδιες με τις σημερινές».
Αστέρης Πελτέκης: Καλλιτεχνικός διευθυντής ΚΘΒΕ
Δύο πράγματα θυμάμαι έντονα: Το ένα είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής να μιλάει ως πρωθυπουργός και να με κρατάει ο πατέρας μου από το χέρι, ενώ ταυτόχρονα συνέβαινε το αδιαχώρητο σε αυτό το μεγάλο πανηγύρι που γινόταν τότε με πολλά παιχνίδια, Λούνα Παρκ, παγωτά, κόσμο, γλέντια κ.α.
Η δεύτερη στιγμή που θυμάμαι ως ηθοποιός ήταν όταν κάναμε ένα σκετς που είχα προτείνει εγώ, εμπνευσμένο από τη ΔΕΘ μαζί με την Μπέττυ Μαγγίρα και τον Δημήτρη Σταρόβα σε μια εκδήλωση του ΣΕΒΕ. Επρόκειτο για μια αναπαράσταση μιας οικογένειας που έκανε βόλτα στην Έκθεση, κάτι σαν αυτό που ζούσα στην παιδική μου ηλικία. Επισκεπτόμουν την έκθεση σχεδόν κάθε χρόνο. Μάλιστα τα πρώτα χρόνια δούλευε και ο πατέρας μου εκεί ως φοιτητής στα ταμεία και έτσι πηγαίναμε. Τότε η έκθεση ήταν ένα τεράστιο γεγονός.
Επίσης δεν θα ξεχάσω τον καφέ στον περιστρεφόμενο Πύργο του ΟΤΕ.
Φανή Τσατσάια, γενική διευθύντρια Μητροπολιτικού Οργανισμού Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης (MOMus)
«Η ΔΕΘ σηματοδοτούσε πάντα την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Ήταν για εμάς ένας ευχάριστος τρόπος για να γίνει η μετάβαση από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο. Θυμάμαι ότι πηγαίναμε στην Έκθεση οργανωμένα με τους γονείς μου για να ανεβούμε στον Μύλο, να πάρουμε τις σακούλες με τα φυλλάδια, να ενημερωθούμε για το τι υπάρχει στην πόλη. Ζούσα τη διοργάνωση και μέρες μετά διότι η διαλογή όλων αυτών των φυλλαδίων με τις σακούλες έπαιρνε καιρό. Τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο, δεν είχαμε κινητά ούτε τάμπλετ. Τότε για εμάς το χαρτί, τα ενημερωτικά έντυπα, τα τετράδια, τα μολύβια ήταν ένα ουσιαστικό δώρο, που δεν το πετούσαμε. Παίζαμε πολύ καιρό με αυτά. Στην έκθεση με χαροποιούσαν πιο πολύ τα παιχνίδια. Αναπόσπαστο ήταν και το κομμάτι της επίσκεψης στον Πύργο του ΟΤΕ. Δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε μέχρι εκεί να μην ανεβούμε, να μην ζήσουμε αυτή την περιστροφική κίνηση που είχε και να μην φάω παγωτό με ομπρελίτσα. Μου έκανε πάντα εντύπωση το πλήθος του κόσμου, που ερχόταν και από άλλες περιοχές. Μου έκανε εντύπωση ότι τα έβλεπες όλα μαζί, γιατί τότε δεν υπήρχαν τόσες πολλές κλαδικές εκθέσεις. Επίσης τρελαινόμουν με τα γλυκίσματα των οποίων η ποικιλία ήταν τεράστια και δεν την έβρισκες με τη σημερινή μορφή στο σούπερ μάρκετ. Μην ξεχνάτε ότι για να φάμε τότε σοκολάτες συγκεκριμένης μάρκας έπρεπε κάποιος να ταξιδέψει και να μας τις φέρει από το εξωτερικό».
06/09/2024 14:42
Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, που φέτος πραγματοποιείται για 88η χρονιά, είναι αναμφίβολα μια ιστορική διοργάνωση, που άφησε και αφήνει το στίγμα της σε όλη τη Βόρειο Ελλάδα κάθε χρόνο, ενώ αποτελεί ορόσημο για πολλούς. Η πολιτική, οικονομική, εμπορική, κοινωνική και πολιτιστική της διάσταση είναι έντονη, ενώ η ίδια η ΔΕΘ συνιστά ένα γεγονός που συνδυάζεται πάντα με μια καλλιτεχνική πινελιά.
Σήμερα, πρώτη ημέρα της λειτουργίας της, ανήμερα των εγκαινίων της, άνθρωποι του πολιτισμού της Θεσσαλονίκης όπως ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Τουριστικής ανάπτυξης και διαδημοτικής συνεργασίας, αλλά και οι διευθυντές πέντε εποπτευόμενων φορέων του Υπουργείου Πολιτισμού ανασύρουν στη μνήμη τους (με αλφαβητική σειρά) τις αναμνήσεις τους από τον θεσμό.
Βασίλης Γάκης, αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Τουριστικής Ανάπτυξης και Διαδημοτικής συνεργασίας
Θυμάμαι όταν ήμασταν μικρά παιδιά με την παρέα μου, πηγαίναμε στην έκθεση και είχαμε έναν παράξενο ανταγωνισμό: ποιος θα μαζέψει τα περισσότερα έντυπα, τα οποία μοίραζαν οι διάφορες εταιρείες – εκθέτες. Κάναμε ανταλλαγές όταν τα είχαμε διπλά. Αυτό δηλαδή ήταν, κατά κάποιον τρόπο, και ένα παιχνίδι. Και βέβαια κάθε φορά που επισκεπτόμασταν την έκθεση όταν ήμασταν μικροί, εντυπωσιαζόμασταν πάρα πολύ από όλα αυτά τα οποία παρουσιάζονταν. Θυμάμαι αυτοκίνητα καινούρια που εμείς ειδικά τα αγόρια τα θαυμάζαμε και τα χαζεύαμε ατελείωτες ώρες, διάφορα μηχανήματα βιομηχανικής παραγωγής που όμως μας έκανε εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσαν και πώς παρήγαγαν τα προϊόντα. Για εμάς δηλαδή η διοργάνωση είχε και έναν έντονο εκπαιδευτικό χαρακτήρα, χωρίς να το συνειδητοποιούμε εκείνη τη στιγμή. Αγαπημένο μας ήταν, φυσικά, το Λούνα Παρκ, όπου ζητούσαμε από τους γονείς μας να μας ανεβάσουν σε όσο γινόταν περισσότερα παιχνίδια.
Επίσης όταν ήμουν μικρός υπήρχαν οι χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και του Σοβιέτ ή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ένα τεράστιο πορτρέτο του Μάο Τσε Τουνγκ που υπήρχε στο περίπτερο της τελευταίας. Αλλά και οι σημαίες και τα σηματάκια που μοίραζε η Σοβιετική Ένωση. Όπως μου έκανε μεγάλη εντύπωση και ο τεράστιος πύραυλος και το ομοίωμα της στολής αστροναύτη στο περίπτερο των ΗΠΑ.
Η Έκθεση ήταν κάθε φορά για εμάς του Θεσσαλονικείς μια έντονη και δυναμική εμπειρία. Και αυτό νομίζω έχει μπει μέσα στο DNA μας και το συνεχίσαμε και στην εφηβεία μας με άλλες δραστηριότητες. Στη νιότη μας, όταν πλέον ενηλικιωθήκαμε, μπήκαμε στην παραγωγική διαδικασία είτε ως εκθέτες είτε ως εργαζόμενοι.
Ως αντιδήμαρχος Πολιτισμού, στον πρώτο κύκλο της αντιδημαρχίας μου, διαπίστωσα κάτι που δεν μπορούσα να αντιληφθώ πριν. Η ΔΕΘ είναι η οικονομική διάσταση των Δημητρίων όπως ακριβώς αυτά γίνονταν στον Μεσαίωνα της Θεσσαλονίκης κατά τους βυζαντινούς χρόνους.
Τότε τα Δημήτρια διαρκούσαν αρκετές ημέρες κοντά στον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου όπου μαζεύονταν πολλοί έμποροι με την ευκαιρία της εορτής, όπως γίνεται τώρα και στα πανηγύρια. Μέσα σε αυτούς υπήρχαν και πραματευτάδες που πωλούσαν κοσμήματα, μικρά έργα τέχνης, μικροαντικείμενα, μουσική, διάφοροι μάγοι και μάγισσες, καλλιτέχνες εκείνης της εποχής, θεατρικά σχήματα. Στη νεότερη ιστορία αυτό έσπασε. Σήμερα θα λέγαμε ότι τα οικονομικά Δημήτρια είναι η Διεθνής Έκθεση και τα πολιτιστικά Δημήτρια είναι οι υπόλοιπες καλλιτεχνικές δραστηριότητες των βυζαντινών Δημητρίων. Αυτοί οι θεσμοί στην πόλη δεν είναι τυχαίοι, ούτε είναι κατασκευασμένοι για τουριστικούς ή άλλους σκοπούς. Έχουν τη δική τους ιστορία με πάρα πολύ βαθιές ρίζες».
Χρίστος Γαλιλαίας, καλλιτεχνικός διευθυντής Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
«Πήγαινα κάθε χρόνο στη ΔΕΘ ως παιδί γιατί μέχρι και την έκτη δημοτικού ζούσαμε στο κέντρο, απέναντι από τη ΧΑΝΘ. Θυμάμαι ότι ήταν κάτι που το περιμέναμε με ανυπομονησία, όχι φυσικά για τα εκθέματα, αλλά για τα παιχνίδια που είχε, για τα περίφημα hot dogs κ.α. Γενικά για εμένα το Παλέ Ντε Σπορ έχει πάντα ιδιαίτερη συναισθηματική σημασία και πολλές φορές επειδή περπατάμε μέσα από τη ΔΕΘ για να πάμε εκεί, ο χώρος της μου είναι πολύ οικείος. Επίσης, η πολυκοσμία και ο θόρυβος που επικρατούσε ήταν κάτι πολύ χαρακτηριστικό, όπως και σήμερα. Στο δε παιδικό μυαλό μου η διοργάνωση ήταν συνυφασμένη με το τέλος του καλοκαιριού και την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς και αυτό είχε μια γλυκιά μελαγχολία. Βέβαια, σήμερα όλο αυτό το βλέπει πια κανείς με διαφορετικό μάτι γιατί επισκέπτεται τα περίπτερα, καταλαβαίνει τη σημασία που έχει για την πόλη η διοργάνωση, κάτι που φυσικά ως παιδί δεν το προσλάμβανες έτσι».
Γεώργιος – Ιούλιος Παπαδόπουλος, διευθυντής Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης
Σίμος Παπάνας, καλλιτεχνικός διευθυντής Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης
«Το πρώτο που θυμάμαι είναι ότι όταν ήμασταν φοιτητές πραγματοποιούνταν στο πλαίσιο της ΔΕΘ διάφορες εκδηλώσεις κλασικής μουσικής. Παρά τον εμπορικό της χαρακτήρα η διοργάνωση είχε και αυτό. Όταν ήμουν παιδί, σε μια εποχή που τα ταξίδια δεν ήταν εύκολα και η πολυπολιτισμικότητα ήταν πιο δύσκολη, η ΔΕΘ ήταν μια βασική πύλη για έναν άνθρωπο της Θεσσαλονίκης ώστε να γνωρίσει άλλους πολιτισμούς. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είχα πάει με πάρα πολύ αγωνία και ενδιαφέρον στο περίπτερο της Κίνας γιατί αυτή η χώρα ήταν κάτι που για τον δικό μου κόσμο τον καιρό εκείνο υπήρχε μόνο στα βιβλία γεωγραφίας. Δεν πίστευα ότι θα τη γνωρίσω ποτέ από κοντά. Θυμάμαι ότι μου είχαν κάνει δώρο μια παραδοσιακή κινέζικη κρέμα σε ένα μικρό κουτάκι με έναν δράκο επάνω, το οποίο δεν άφηνα να πειράξει κανένας, γιατί ήξερα ότι αν τελειώσει δεν θα το ξαναβρώ ποτέ. Κάπου πρέπει να υπάρχει ακόμη στο πατρικό μου. Ήταν μια πύλη προς τον κόσμο η ΔΕΘ για όλους εμάς που το ονειρευόμασταν, αλλά τότε δεν ήταν εύκολο να το ζήσουμε, αφού οι αποστάσεις δεν ήταν ίδιες με τις σημερινές».
Αστέρης Πελτέκης: Καλλιτεχνικός διευθυντής ΚΘΒΕ
Δύο πράγματα θυμάμαι έντονα: Το ένα είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής να μιλάει ως πρωθυπουργός και να με κρατάει ο πατέρας μου από το χέρι, ενώ ταυτόχρονα συνέβαινε το αδιαχώρητο σε αυτό το μεγάλο πανηγύρι που γινόταν τότε με πολλά παιχνίδια, Λούνα Παρκ, παγωτά, κόσμο, γλέντια κ.α.
Η δεύτερη στιγμή που θυμάμαι ως ηθοποιός ήταν όταν κάναμε ένα σκετς που είχα προτείνει εγώ, εμπνευσμένο από τη ΔΕΘ μαζί με την Μπέττυ Μαγγίρα και τον Δημήτρη Σταρόβα σε μια εκδήλωση του ΣΕΒΕ. Επρόκειτο για μια αναπαράσταση μιας οικογένειας που έκανε βόλτα στην Έκθεση, κάτι σαν αυτό που ζούσα στην παιδική μου ηλικία. Επισκεπτόμουν την έκθεση σχεδόν κάθε χρόνο. Μάλιστα τα πρώτα χρόνια δούλευε και ο πατέρας μου εκεί ως φοιτητής στα ταμεία και έτσι πηγαίναμε. Τότε η έκθεση ήταν ένα τεράστιο γεγονός.
Επίσης δεν θα ξεχάσω τον καφέ στον περιστρεφόμενο Πύργο του ΟΤΕ.
Φανή Τσατσάια, γενική διευθύντρια Μητροπολιτικού Οργανισμού Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης (MOMus)
«Η ΔΕΘ σηματοδοτούσε πάντα την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Ήταν για εμάς ένας ευχάριστος τρόπος για να γίνει η μετάβαση από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο. Θυμάμαι ότι πηγαίναμε στην Έκθεση οργανωμένα με τους γονείς μου για να ανεβούμε στον Μύλο, να πάρουμε τις σακούλες με τα φυλλάδια, να ενημερωθούμε για το τι υπάρχει στην πόλη. Ζούσα τη διοργάνωση και μέρες μετά διότι η διαλογή όλων αυτών των φυλλαδίων με τις σακούλες έπαιρνε καιρό. Τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο, δεν είχαμε κινητά ούτε τάμπλετ. Τότε για εμάς το χαρτί, τα ενημερωτικά έντυπα, τα τετράδια, τα μολύβια ήταν ένα ουσιαστικό δώρο, που δεν το πετούσαμε. Παίζαμε πολύ καιρό με αυτά. Στην έκθεση με χαροποιούσαν πιο πολύ τα παιχνίδια. Αναπόσπαστο ήταν και το κομμάτι της επίσκεψης στον Πύργο του ΟΤΕ. Δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε μέχρι εκεί να μην ανεβούμε, να μην ζήσουμε αυτή την περιστροφική κίνηση που είχε και να μην φάω παγωτό με ομπρελίτσα. Μου έκανε πάντα εντύπωση το πλήθος του κόσμου, που ερχόταν και από άλλες περιοχές. Μου έκανε εντύπωση ότι τα έβλεπες όλα μαζί, γιατί τότε δεν υπήρχαν τόσες πολλές κλαδικές εκθέσεις. Επίσης τρελαινόμουν με τα γλυκίσματα των οποίων η ποικιλία ήταν τεράστια και δεν την έβρισκες με τη σημερινή μορφή στο σούπερ μάρκετ. Μην ξεχνάτε ότι για να φάμε τότε σοκολάτες συγκεκριμένης μάρκας έπρεπε κάποιος να ταξιδέψει και να μας τις φέρει από το εξωτερικό».
ΣΧΟΛΙΑ