100% επιτυχία στα προγνωστικά μας για τις υποψηφιότητες για τα 93^α Όσκαρ που απονέμονται την Κυριακή 25 Απριλίου. Τα μέλη της Ακαδημίας ψήφισαν ξεκάθαρα αντιτράμπ, φιλομπάιντεν και είπαν ναι στον ριζοσπαστισμό, στους έγχρωμους, στα δικαιώματα μειοψηφιών, στην αλληλεγγύη, στην συλλογικότητα, στο κίνημα #metoo και όχι στον ρατσισμό, στην καταπάτηση εργατικών δικαιωμάτων, στην ανεργία. Αντίθετα, είπαν: ΟΚ Χωρούν στο νέο αμερικανικό όνειρο και οι μαύροι και οι Κινέζοι και οι Κορεάτες και έχοντες διαφορετικές σεξουαλικές επιλογές από τις κυρίαρχες. Παρά τα προγνωστικά δήθεν έγκυρων κινηματογραφικών αμερικανικών εντύπων, το «Mank» του Ντέιβιντ Φίντσερ όπως και του άξιζε πήρε την πρώτη θέση σε υποψηφιότητες με συνολικό αριθμό 10. Περίμενα την επιτυχία του κορεάτικου «Minari» αλλά όχι να πάει τόσο ψηλά. Όλα δείχνουν πως η ακαδημία το βλέπει ως ένα είδος «Παρασίτων» παρ’ ότι η θεματολογία είναι τελείως διαφορετική.

Είχα προβλέψει πως το «Promising Young Woman» θα γίνει μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία. Μια Αγγλίδα σκηνοθέτιδα ανεβαίνει ψηλά με ένα ψυχοπαθολογικό θρίλερ. Πίσω, όμως, από την επιφάνεια ξετυλίγεται όλη η ιστορία του #metoo. Μια γυναίκα στα τριάντα της εκδικείται για την ιστορία μια φίλης της, που όχι μόνο βιάστηκε ομαδικά από τους συμφοιτητές της αλλά μέσω βίντεο που διαμοιράστηκε, εξετέθει ανεπανόρθωτα. Η σκηνοθέτιδα που κέρδισε και υποψηφιότητα για καλύτερο σενάριο σχολιάζει ότι η σεξουαλική παρενόχληση εκκολάπτεται και συγκαλύπτεται από τους θεσμούς της παιδείας και της νομικής διεκπεραίωσης. Αβανταδόρικη ταινία που ήδη κάνει θραύση στις πλατφόρμες του ίντερνετ.

Κατά τα άλλα, το «Nomadland» πήγε εκεί που το αξίζει ενώ τιμήθηκαν και ταινίες που αγάπησαν οι κριτικοί όπως το «Sound of Metal». Μια, λοιπόν, μεταβατική χρονιά όπου η πολιτική και η πανδημία, η εξάπλωση της θέασης του σινεμά μέσα από τις ψηφιακές πλατφόρμες ανοίγει τον δρόμο προς το μέλλον της 7^ης τέχνης. Ποιο μέλλον, όμως, σε αυτή την φάση όλα μοιάζουν τόσο σκοτεινά και ρευστά.