94 χρόνια Άρης
25/03/2008 00:00
Εν αρχή ην η ιδέα. Μία ιδέα που γεννήθηκε στο μυαλό 22 αμούστακων παιδιών, σε ένα καφενείο της περιοχής Βότση, στις 25 Μαρτίου του 1914. Επιμέλεια: Ηλίας Τάταλας
Οι σπίθες του πρώτου παγκοσμίου πολέμου άναβαν στην Ευρώπη και έτσι η παρέα αποφάσισε να ονομάσει την ομάδα Άρη, από τον πολεμοχαρή θεό. Για χρώματα επέλεξαν το κίτρινο και το μαύρο. Αυτά, άλλωστε, ήταν τα χρώματα του Βυζαντίου και η Θεσσαλονίκη θεωρούταν η δεύτερη τη τάξη πόλη της αυτοκρατορίας μετά την Κωνσταντινούπολη.
Έτσι δημιουργήθηκε ο Άρης, το αντίπαλο δέος της εποχής για τον Ηρακλή και αγαπημένη ομάδα των κατοίκων της Εγνατίας και της Αγίας Τριάδας. Δημιουργοί σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν σωθεί, ήταν οι Αγγέλου, Αγοραστός, Βλαχόπουλος Γρ., Βλαχόπουλος Λ., Γκοτζαμάνης, Δήμου, Ζέγας, Θεοδωρίδης, Ιωαννίδης, Καραγιαννίδης, Κοτρότσης, Κρέης, Κυδωνάκης, Κωστίδης, Λάμπρου, Νακόπουλος, Παπαγεωργίου, Πλιάτσικας, Ρωσσιάδης, Σαλούστο, Τσιατσιαπάς, Κότσανος. Πρώτος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου ήταν ο Μίνως Κυδωνάκης.
Το καταστατικό ψηφίστηκε στις 10 Μαΐου του 1915 και σύμφωνα με το δεύτερο άρθρο "σκοπός του συλλόγου είναι η εκγύμνασις ισχυράς ομάδος αποτελουμένη εκ πασών των κοινωνικών τάξεων".
Το 1919 ο Κώστας Βικελίδης, αρχηγός της Αστραπής Παπάφη, διαλύει την ομάδα και την ενσωματώνει στον Άρη, που τα προηγούμενα χρόνια στηρίχθηκε στους μαθητές του Α' Γυμνασίου.
Τη δεκαετία του 1920, ο Άρης γιγαντώθηκε σε πανελλήνιο επίπεδο. Πρωταγωνιστής στο ποδόσφαιρο, πρωταγωνιστής στο μπάσκετ, στο πόλο και στο στίβο, όπου είχε στις τάξεις του τον μετέπειτα ιστορικό ηγέτη του Παναθηναϊκού, Απόστολο Νικολαϊδη.
Σε βάθος χρόνου ο σύλλογος πέρασε πολλές δυσκολίες. Προβλήματα γηπέδου, διοικητικοί αλληλοσπαραγμοί... Πάντα, όμως, διατηρούσε ρόλο πρωταγωνιστή στα δημοφιλή αθλήματα και χωρίς κορεσμό οι φίλοι του εξακολουθούν να προσμένουν ακόμη καλύτερες ημέρες.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΑΝΣ ΣΤΟ ΧΑΡΙΛΑΟΥ
Για 37 χρόνια, από το 1914 έως το 1951, οπότε και κατασκευάστηκε το γήπεδο Χαριλάου, ο Άρης ήταν "πρόσφυγας" στα διάφορα γήπεδα της Θεσσαλονίκης. Το πρώτο γήπεδο που χρησιμοποίησε ήταν της Αλιάνς στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το "Ιπποκράτειο" νοσοκομείο. Εκεί "κατοίκησε" έως το 1917, οπότε και ξέσπασε η μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια μετακόμισε στην αλάνα του συνοικισμού Δόξα, όπου στήθηκε ένα υποτυπώδες γήπεδο για τις ανάγκες της ομάδας. Ακολούθησε νέα μετακόμιση στον ανοιχτό χώρο της περιοχής Τρανσβαάλ, ενώ από το 1923 έως το 1926 ο Άρης χρησιμοποιούσε για τους αγώνες του το γήπεδο του Ηρακλή. Το 1927 παραχωρήθηκε στην ομάδα έκταση στη σημερινή Λεωφόρο Στρατού. Με κόπους και θυσίες οι άνθρωποι του συλλόγου κατασκεύασαν γήπεδο με ξύλινες κερκίδες χωρητικότητας 2.000 θεατών. Το 1938 υποχώρησε τμήμα των κερκίδων και πολλοί φίλαθλοι τραυματίστηκαν.
Το 1939 το γήπεδο κατέληξε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και ως αντάλλαγμα δόθηκε στον Άρη οικόπεδο της αλάνας του Χαριλάου. Ο πόλεμος σταμάτησε κάθε διαδικασία για την ανέγερση του γηπέδου, αλλά το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο το 1945. Τότε ξεκίνησαν οι δικαστικές διαμάχες με τον επιχειρηματία Χαρίλαο, ο οποίος είχε αγοράσει την έκταση το 1917 από το Γαλλικό Εκστρατευτικό Σώμα. Το πρόβλημα λύθηκε χάρη στις κινήσεις του τότε προέδρου Στέλιου Γιουβανάκη, ο οποίος κατέθεσε στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων το ποσό των 400.000 δραχμών και η έκταση πέρασε στην κυριότητα του Άρη. Το 1949 ο σύλλογος πήρε δάνειο 300.000 δραχμών από τη Νομισματική Επιτροπή και ξεκίνησε η ανέγερση του γηπέδου. Αθλητές και φίλαθλοι του Άρη δούλευαν νυχθημερόν και τελικά το 1951 αποπερατώθηκε το γήπεδο, χωρητικότητας 10.000 θεατών.
Το 1968 ο αείμνηστος Νίκος Καμπάνης ξεκίνησε την κατασκευή των θυρών 1, 5 και 6, που ολοκληρώθηκαν το 1972 (με χρήματα της ΓΓΑ), παράλληλα με το σκέπαστρο, ενώ το 1975 ξεκίνησαν οι εργασίες ανέγερσης της θύρας 3, που ολοκληρώθηκαν το 1979. Η χωρητικότητα του γηπέδου άγγιζε τις 27.000, αλλά το 1998 με τα βελτιωτικά έργα και την τοποθέτηση των καθισμάτων μειώθηκε στις 18.308. Το 2004 έγιναν νέα έργα ανακαίνισης και η χωρητικότητα οριστικοποιήθηκε στις 22.800 θέσεις, ενώ το γήπεδο μετονομάστηκε σε "Κλεάνθης Βικελίδης".
ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΟΥ ΑΡΗ
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
3 πρωταθλήματα: 1927-28, 1931-32, 1945-46
1 κύπελλο: 1969-70
ΜΠΑΣΚΕΤ
10 πρωταθλήματα: 1929-30, 1978-79, 1982-83, 1984-85, 1985-86, 1986-87, 1987-88, 1988-89, 1989-90, 1990-91
8 κύπελλα: 1984-85, 1986-87, 1987-88, 1988-89, 1989-90, 1991-92, 1997-98, 2003-04
1 Κύπελλο Κυπελλούχων: 1992-93
1 Κύπελλο Κόρατς: 1996-97
1 Τσάμπιονς Καπ: 2002-03
ΒΟΛΕΪ
1 πρωτάθλημα: 1996-97
ΠΟΛΟ
4 πρωταθλήματα: 1927-28, 1928-29, 1929-30, 1931-32
15 μεγάλες προσωπικότητες
Ποιοι είναι οι πρόεδροι, παίκτες και προπονητές που έλαμψαν με την παρουσία τους και την προσφορά τους
Ο Άρης είχε την ευλογία να διαθέτει δεκάδες μεγάλους παράγοντες, αθλητές και προπονητές. Θα μπορούσε να γραφθεί ένα ολόλκληρο βιβλίο γι αυτούς, σχετικά με την προσφορά τους στον σύλλογο. Δεκαπέντε από τις προσωπικότητες ξεχωρίσαμε παρακάτω. Είμαστε σίγουροι ότι μπορεί αδικήσαμε αρκετούς, όμως τεχνικά ήταν αδύνατον να συμπεριλάβουμε όλους εκείνους που έβαλαν τη σφραγίδα τους στο ιστορικό σωματείο.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΜΠΑΝΗΣ
Ο πλέον ισχυρός παράγοντας της ιστορίας του Άρη. Υπήρξε εκδότης της εφημερίδας "Αθλητικά νέα" και διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου τις χρονιές 1962, 1970, 1973 και 1975. Υπήρξε ο άνθρωπος που βοήθησε περισσότερο από τον καθένα στην κατασκευή του γηπέδου "Κλ. Βικελίδης" με τη σημερινή του μορφή. Το 1946, διοργάνωσε εκδρομή 2.000 αρειανών φιλάθλων στην Αθήνα για την τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος, το οποίο κατέκτησε ο Άρης. Το 1952 διετέλεσε έφορος ποδοσφαίρου. Πέθανε στις 20 Φεβρουαρίου του 1977.
ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ
Ο άνθρωπος που έκανε γνωστή την ομάδα μπάσκετ σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο απόλυτος σταρ του ελληνικού αθλητισμού. Ήρθε στη Θεσσαλονίκη, ύστερα από επαφές στις ΗΠΑ, όπου ταξίδεψε γι' αυτό το σκοπό ο Γιώργος Τσιλιγκαρίδης. Ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης από το 1979 έως το 1992.
ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ
Ως ελάχιστο φόρο τιμής το γήπεδο φέρει το όνομά του. Γνωστός ως "μακεδονικό τανκ" υπήρξε ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με την Εθνική ομάδα αγωνίστηκε επτά φορές και πέτυχε τέσσερα γκολ. Αρνήθηκε πρόταση της ρουμάνικης "Βένους", έσκισε το εισιτήριό του για τη Ρουμανία στον σιδηροδρομικό σταθμό και έμεινε στον Άρη ως παίκτης, έως το 1949. Τα αδέρφια του, Νικηφόρος και Κώστας ήταν επίσης παίκτες της ποδοσφαιρικές ομάδας, ενώ οι αδερφές του Ευτυχία, Αφροδίτη και Λουλούκα ήταν στελέχη της ομάδας βόλεϊ.
ΑΝΕΣΤΗΣ ΠΕΤΑΛΙΔΗΣ
Αποκαλείται -όχι άδικα- ο "πατριάρχης" του Άρη. Αθλητής του μπάσκετ και της κολύμβησης έως το 1958, διετέλεσε παράγοντας όλων των τμημάτων με καθοριστική συμβολή (οικονομική και διοικητική) στην ιστορία του συλλόγου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Ο νυν υφυπουργός Αθλητισμού αποτέλεσε μία από τις συμβολικές μορφές του συλλόγου ως παίκτης και προπονητής της ομάδας μπάσκετ στα χρόνια της αυτοκρατορίας. Ως προπονητής κατέκτησε με τους "κίτρινους" οκτώ πρωταθλήματα, αρχής γενομένης το 1979, στα πρώτα του βήματα στους πάγκους.
ΑΛΚΕΤΑΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑΣ
Συνδέθηκε με το ποδοσφαιρικό τμήμα του Άρη, ως παίκτης, ως προπονητής και ως πρόεδρος. Οι μεγάλες επιτυχίες του, όμως, ήρθαν με την Εθνική ομάδα, την οποία οδήγησε ως προπονητής τόσο στο κύπελλο Εθνών του 1980, όσο και στο Μουντιάλ του 1994.
ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΗΣ
Πρώτος των πρώτων στην ιστορία του ποδοσφαιρικού Άρη. Με 473 συμμετοχές και 143 γκολ θεωρείται μακράν του δεύτερου ο πλέον αποτελεσματικός μεσοαμυντικός του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο μοναδικός μη επιθετικός που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 21 γκολ την περίοδο 1980-81.
ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ
Ίσως ο κορυφαίος επιθετικός που πέρασε από τον Άρη μεταπολεμικά. Σε 301 αγώνες πέτυχε 126 γκολ και είναι ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου. Τα 91 τέρματα της καριέρας του τα πέτυχε στο γήπεδο Χαριλάου. Για πολλούς η σημαία του ποδοσφαιρικού Άρη ακόμη και σήμερα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
Η μεταγραφή του το 1984 από τον Ιωνικό προκάλεσε πάταγο. Μαζί με τον Γκάλη δημιούργησαν το πλέον αποτελεσματικό περιφερειακό δίδυμο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Το 1993 ήταν ο ηγέτης της ομάδας που κατέκτησε το κύπελλο Κυπελλούχων, όμως, το ίδιο καλοκαίρι έφυγε από την ομάδα ως "μαύρο πρόβατο". Αναμφίβολα, είχε μια σχέση αγάπης και μίσους με τους οπαδούς.
ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Ως παίκτης οδήγησε την ομάδα μπάσκετ στο πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα της ιστορίας της, την περίοδο 1978-79. Δεινός σουτέρ και σπάνιος σκόρερ είχε μέσο όρο στο πρωτάθλημα 38 πόντους, σε εποχές μάλιστα που δεν υπήρχε τρίποντο!
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Μια ζωή ταγμένος στην οικογένεια του Άρη, αρχικά ως κολυμβητής και πολυαθλητής γενικότερα, αλλά και ως παράγοντας. Ήταν πρόεδρος του Α.Σ. το 1979 και εισηγήθηκε στο διοικητικό συμβούλιο την απόκτηση του Νίκου Γκάλη. Πρόεδρος της ομάδας που έφτασε μια ανάσα από την κατάκτηση του πρώτου επαγγελματικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου.
ΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
Ο πρόεδρος της αυτοκρατορίας του μπασκετικού Άρη. Με τη διορατικότητα και την τόλμη του έφτιαξε μια μεγάλη ομάδα, με πολλά αστέρια που σάρωνε τους τίτλους στους αγωνιστικούς χώρους, ανεβάζοντας τον σύλλογο σε υψηλότερο επίπεδο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΥ
Ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του συλλόγου στις περιόδους 1929-1931, 1941-1949 και 1951. Το 1946 σύστησε την επιτροπή ανεγέρσεως γηπέδου, προκειμένου να κατασκευαστεί το Χαριλάου και βοήθησε τα μέγιστα μαζί με τον Στέργιο Γιουβανάκη, προκειμένου να αποκτήσει η ομάδα δικό της γήπεδο.
ΝΙΚΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ
Πρωτοέπαιξε μπάλα στον Άρη το 1920 και θεωρούταν σπουδαίος επιθετικός, με δέκα συμμετοχές στην Εθνική ομάδα. Ο γιος του, Ρήγας, ακολούθησε τα χνάρια του, ενώ ο εγγονός του, Νίκος, μετά την επιτυχημένη του πορεία ως διαιτητής, ασκεί καθήκοντα γενικού αρχηγού της ομάδας. Ουσιαστικά η ιστορία της οικογένειας είναι συνυφασμένη με τον Άρη.
ΦΑΙΔΩΝ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους μεταπολεμικούς πολυαθλητές, με καριέρα στο μπάσκετ, στο πόλο (τερματοφύλακας), στο δέκαθλο και στην κωπηλασία. Μεταπολεμικά υπήρξε ο δημιουργός και η ψυχή τμημάτων μπάσκετ ανδρών και γυναικών, έως το 1949 οπότε και κατέβηκε στην Αθήνα.
Εν αρχή ην η ιδέα. Μία ιδέα που γεννήθηκε στο μυαλό 22 αμούστακων παιδιών, σε ένα καφενείο της περιοχής Βότση, στις 25 Μαρτίου του 1914. Επιμέλεια: Ηλίας Τάταλας
Οι σπίθες του πρώτου παγκοσμίου πολέμου άναβαν στην Ευρώπη και έτσι η παρέα αποφάσισε να ονομάσει την ομάδα Άρη, από τον πολεμοχαρή θεό. Για χρώματα επέλεξαν το κίτρινο και το μαύρο. Αυτά, άλλωστε, ήταν τα χρώματα του Βυζαντίου και η Θεσσαλονίκη θεωρούταν η δεύτερη τη τάξη πόλη της αυτοκρατορίας μετά την Κωνσταντινούπολη.
Έτσι δημιουργήθηκε ο Άρης, το αντίπαλο δέος της εποχής για τον Ηρακλή και αγαπημένη ομάδα των κατοίκων της Εγνατίας και της Αγίας Τριάδας. Δημιουργοί σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν σωθεί, ήταν οι Αγγέλου, Αγοραστός, Βλαχόπουλος Γρ., Βλαχόπουλος Λ., Γκοτζαμάνης, Δήμου, Ζέγας, Θεοδωρίδης, Ιωαννίδης, Καραγιαννίδης, Κοτρότσης, Κρέης, Κυδωνάκης, Κωστίδης, Λάμπρου, Νακόπουλος, Παπαγεωργίου, Πλιάτσικας, Ρωσσιάδης, Σαλούστο, Τσιατσιαπάς, Κότσανος. Πρώτος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου ήταν ο Μίνως Κυδωνάκης.
Το καταστατικό ψηφίστηκε στις 10 Μαΐου του 1915 και σύμφωνα με το δεύτερο άρθρο "σκοπός του συλλόγου είναι η εκγύμνασις ισχυράς ομάδος αποτελουμένη εκ πασών των κοινωνικών τάξεων".
Το 1919 ο Κώστας Βικελίδης, αρχηγός της Αστραπής Παπάφη, διαλύει την ομάδα και την ενσωματώνει στον Άρη, που τα προηγούμενα χρόνια στηρίχθηκε στους μαθητές του Α' Γυμνασίου.
Τη δεκαετία του 1920, ο Άρης γιγαντώθηκε σε πανελλήνιο επίπεδο. Πρωταγωνιστής στο ποδόσφαιρο, πρωταγωνιστής στο μπάσκετ, στο πόλο και στο στίβο, όπου είχε στις τάξεις του τον μετέπειτα ιστορικό ηγέτη του Παναθηναϊκού, Απόστολο Νικολαϊδη.
Σε βάθος χρόνου ο σύλλογος πέρασε πολλές δυσκολίες. Προβλήματα γηπέδου, διοικητικοί αλληλοσπαραγμοί... Πάντα, όμως, διατηρούσε ρόλο πρωταγωνιστή στα δημοφιλή αθλήματα και χωρίς κορεσμό οι φίλοι του εξακολουθούν να προσμένουν ακόμη καλύτερες ημέρες.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΑΝΣ ΣΤΟ ΧΑΡΙΛΑΟΥ
Για 37 χρόνια, από το 1914 έως το 1951, οπότε και κατασκευάστηκε το γήπεδο Χαριλάου, ο Άρης ήταν "πρόσφυγας" στα διάφορα γήπεδα της Θεσσαλονίκης. Το πρώτο γήπεδο που χρησιμοποίησε ήταν της Αλιάνς στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το "Ιπποκράτειο" νοσοκομείο. Εκεί "κατοίκησε" έως το 1917, οπότε και ξέσπασε η μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια μετακόμισε στην αλάνα του συνοικισμού Δόξα, όπου στήθηκε ένα υποτυπώδες γήπεδο για τις ανάγκες της ομάδας. Ακολούθησε νέα μετακόμιση στον ανοιχτό χώρο της περιοχής Τρανσβαάλ, ενώ από το 1923 έως το 1926 ο Άρης χρησιμοποιούσε για τους αγώνες του το γήπεδο του Ηρακλή. Το 1927 παραχωρήθηκε στην ομάδα έκταση στη σημερινή Λεωφόρο Στρατού. Με κόπους και θυσίες οι άνθρωποι του συλλόγου κατασκεύασαν γήπεδο με ξύλινες κερκίδες χωρητικότητας 2.000 θεατών. Το 1938 υποχώρησε τμήμα των κερκίδων και πολλοί φίλαθλοι τραυματίστηκαν.
Το 1939 το γήπεδο κατέληξε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και ως αντάλλαγμα δόθηκε στον Άρη οικόπεδο της αλάνας του Χαριλάου. Ο πόλεμος σταμάτησε κάθε διαδικασία για την ανέγερση του γηπέδου, αλλά το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο το 1945. Τότε ξεκίνησαν οι δικαστικές διαμάχες με τον επιχειρηματία Χαρίλαο, ο οποίος είχε αγοράσει την έκταση το 1917 από το Γαλλικό Εκστρατευτικό Σώμα. Το πρόβλημα λύθηκε χάρη στις κινήσεις του τότε προέδρου Στέλιου Γιουβανάκη, ο οποίος κατέθεσε στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων το ποσό των 400.000 δραχμών και η έκταση πέρασε στην κυριότητα του Άρη. Το 1949 ο σύλλογος πήρε δάνειο 300.000 δραχμών από τη Νομισματική Επιτροπή και ξεκίνησε η ανέγερση του γηπέδου. Αθλητές και φίλαθλοι του Άρη δούλευαν νυχθημερόν και τελικά το 1951 αποπερατώθηκε το γήπεδο, χωρητικότητας 10.000 θεατών.
Το 1968 ο αείμνηστος Νίκος Καμπάνης ξεκίνησε την κατασκευή των θυρών 1, 5 και 6, που ολοκληρώθηκαν το 1972 (με χρήματα της ΓΓΑ), παράλληλα με το σκέπαστρο, ενώ το 1975 ξεκίνησαν οι εργασίες ανέγερσης της θύρας 3, που ολοκληρώθηκαν το 1979. Η χωρητικότητα του γηπέδου άγγιζε τις 27.000, αλλά το 1998 με τα βελτιωτικά έργα και την τοποθέτηση των καθισμάτων μειώθηκε στις 18.308. Το 2004 έγιναν νέα έργα ανακαίνισης και η χωρητικότητα οριστικοποιήθηκε στις 22.800 θέσεις, ενώ το γήπεδο μετονομάστηκε σε "Κλεάνθης Βικελίδης".
ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΟΥ ΑΡΗ
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
3 πρωταθλήματα: 1927-28, 1931-32, 1945-46
1 κύπελλο: 1969-70
ΜΠΑΣΚΕΤ
10 πρωταθλήματα: 1929-30, 1978-79, 1982-83, 1984-85, 1985-86, 1986-87, 1987-88, 1988-89, 1989-90, 1990-91
8 κύπελλα: 1984-85, 1986-87, 1987-88, 1988-89, 1989-90, 1991-92, 1997-98, 2003-04
1 Κύπελλο Κυπελλούχων: 1992-93
1 Κύπελλο Κόρατς: 1996-97
1 Τσάμπιονς Καπ: 2002-03
ΒΟΛΕΪ
1 πρωτάθλημα: 1996-97
ΠΟΛΟ
4 πρωταθλήματα: 1927-28, 1928-29, 1929-30, 1931-32
15 μεγάλες προσωπικότητες
Ποιοι είναι οι πρόεδροι, παίκτες και προπονητές που έλαμψαν με την παρουσία τους και την προσφορά τους
Ο Άρης είχε την ευλογία να διαθέτει δεκάδες μεγάλους παράγοντες, αθλητές και προπονητές. Θα μπορούσε να γραφθεί ένα ολόλκληρο βιβλίο γι αυτούς, σχετικά με την προσφορά τους στον σύλλογο. Δεκαπέντε από τις προσωπικότητες ξεχωρίσαμε παρακάτω. Είμαστε σίγουροι ότι μπορεί αδικήσαμε αρκετούς, όμως τεχνικά ήταν αδύνατον να συμπεριλάβουμε όλους εκείνους που έβαλαν τη σφραγίδα τους στο ιστορικό σωματείο.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΜΠΑΝΗΣ
Ο πλέον ισχυρός παράγοντας της ιστορίας του Άρη. Υπήρξε εκδότης της εφημερίδας "Αθλητικά νέα" και διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου τις χρονιές 1962, 1970, 1973 και 1975. Υπήρξε ο άνθρωπος που βοήθησε περισσότερο από τον καθένα στην κατασκευή του γηπέδου "Κλ. Βικελίδης" με τη σημερινή του μορφή. Το 1946, διοργάνωσε εκδρομή 2.000 αρειανών φιλάθλων στην Αθήνα για την τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος, το οποίο κατέκτησε ο Άρης. Το 1952 διετέλεσε έφορος ποδοσφαίρου. Πέθανε στις 20 Φεβρουαρίου του 1977.
ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ
Ο άνθρωπος που έκανε γνωστή την ομάδα μπάσκετ σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο απόλυτος σταρ του ελληνικού αθλητισμού. Ήρθε στη Θεσσαλονίκη, ύστερα από επαφές στις ΗΠΑ, όπου ταξίδεψε γι' αυτό το σκοπό ο Γιώργος Τσιλιγκαρίδης. Ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης από το 1979 έως το 1992.
ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ
Ως ελάχιστο φόρο τιμής το γήπεδο φέρει το όνομά του. Γνωστός ως "μακεδονικό τανκ" υπήρξε ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με την Εθνική ομάδα αγωνίστηκε επτά φορές και πέτυχε τέσσερα γκολ. Αρνήθηκε πρόταση της ρουμάνικης "Βένους", έσκισε το εισιτήριό του για τη Ρουμανία στον σιδηροδρομικό σταθμό και έμεινε στον Άρη ως παίκτης, έως το 1949. Τα αδέρφια του, Νικηφόρος και Κώστας ήταν επίσης παίκτες της ποδοσφαιρικές ομάδας, ενώ οι αδερφές του Ευτυχία, Αφροδίτη και Λουλούκα ήταν στελέχη της ομάδας βόλεϊ.
ΑΝΕΣΤΗΣ ΠΕΤΑΛΙΔΗΣ
Αποκαλείται -όχι άδικα- ο "πατριάρχης" του Άρη. Αθλητής του μπάσκετ και της κολύμβησης έως το 1958, διετέλεσε παράγοντας όλων των τμημάτων με καθοριστική συμβολή (οικονομική και διοικητική) στην ιστορία του συλλόγου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Ο νυν υφυπουργός Αθλητισμού αποτέλεσε μία από τις συμβολικές μορφές του συλλόγου ως παίκτης και προπονητής της ομάδας μπάσκετ στα χρόνια της αυτοκρατορίας. Ως προπονητής κατέκτησε με τους "κίτρινους" οκτώ πρωταθλήματα, αρχής γενομένης το 1979, στα πρώτα του βήματα στους πάγκους.
ΑΛΚΕΤΑΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑΣ
Συνδέθηκε με το ποδοσφαιρικό τμήμα του Άρη, ως παίκτης, ως προπονητής και ως πρόεδρος. Οι μεγάλες επιτυχίες του, όμως, ήρθαν με την Εθνική ομάδα, την οποία οδήγησε ως προπονητής τόσο στο κύπελλο Εθνών του 1980, όσο και στο Μουντιάλ του 1994.
ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΗΣ
Πρώτος των πρώτων στην ιστορία του ποδοσφαιρικού Άρη. Με 473 συμμετοχές και 143 γκολ θεωρείται μακράν του δεύτερου ο πλέον αποτελεσματικός μεσοαμυντικός του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο μοναδικός μη επιθετικός που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 21 γκολ την περίοδο 1980-81.
ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ
Ίσως ο κορυφαίος επιθετικός που πέρασε από τον Άρη μεταπολεμικά. Σε 301 αγώνες πέτυχε 126 γκολ και είναι ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου. Τα 91 τέρματα της καριέρας του τα πέτυχε στο γήπεδο Χαριλάου. Για πολλούς η σημαία του ποδοσφαιρικού Άρη ακόμη και σήμερα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
Η μεταγραφή του το 1984 από τον Ιωνικό προκάλεσε πάταγο. Μαζί με τον Γκάλη δημιούργησαν το πλέον αποτελεσματικό περιφερειακό δίδυμο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Το 1993 ήταν ο ηγέτης της ομάδας που κατέκτησε το κύπελλο Κυπελλούχων, όμως, το ίδιο καλοκαίρι έφυγε από την ομάδα ως "μαύρο πρόβατο". Αναμφίβολα, είχε μια σχέση αγάπης και μίσους με τους οπαδούς.
ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Ως παίκτης οδήγησε την ομάδα μπάσκετ στο πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα της ιστορίας της, την περίοδο 1978-79. Δεινός σουτέρ και σπάνιος σκόρερ είχε μέσο όρο στο πρωτάθλημα 38 πόντους, σε εποχές μάλιστα που δεν υπήρχε τρίποντο!
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Μια ζωή ταγμένος στην οικογένεια του Άρη, αρχικά ως κολυμβητής και πολυαθλητής γενικότερα, αλλά και ως παράγοντας. Ήταν πρόεδρος του Α.Σ. το 1979 και εισηγήθηκε στο διοικητικό συμβούλιο την απόκτηση του Νίκου Γκάλη. Πρόεδρος της ομάδας που έφτασε μια ανάσα από την κατάκτηση του πρώτου επαγγελματικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου.
ΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
Ο πρόεδρος της αυτοκρατορίας του μπασκετικού Άρη. Με τη διορατικότητα και την τόλμη του έφτιαξε μια μεγάλη ομάδα, με πολλά αστέρια που σάρωνε τους τίτλους στους αγωνιστικούς χώρους, ανεβάζοντας τον σύλλογο σε υψηλότερο επίπεδο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΥ
Ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του συλλόγου στις περιόδους 1929-1931, 1941-1949 και 1951. Το 1946 σύστησε την επιτροπή ανεγέρσεως γηπέδου, προκειμένου να κατασκευαστεί το Χαριλάου και βοήθησε τα μέγιστα μαζί με τον Στέργιο Γιουβανάκη, προκειμένου να αποκτήσει η ομάδα δικό της γήπεδο.
ΝΙΚΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ
Πρωτοέπαιξε μπάλα στον Άρη το 1920 και θεωρούταν σπουδαίος επιθετικός, με δέκα συμμετοχές στην Εθνική ομάδα. Ο γιος του, Ρήγας, ακολούθησε τα χνάρια του, ενώ ο εγγονός του, Νίκος, μετά την επιτυχημένη του πορεία ως διαιτητής, ασκεί καθήκοντα γενικού αρχηγού της ομάδας. Ουσιαστικά η ιστορία της οικογένειας είναι συνυφασμένη με τον Άρη.
ΦΑΙΔΩΝ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους μεταπολεμικούς πολυαθλητές, με καριέρα στο μπάσκετ, στο πόλο (τερματοφύλακας), στο δέκαθλο και στην κωπηλασία. Μεταπολεμικά υπήρξε ο δημιουργός και η ψυχή τμημάτων μπάσκετ ανδρών και γυναικών, έως το 1949 οπότε και κατέβηκε στην Αθήνα.
