Αφού δεν το ´χεις, άστο
11/04/2022 14:25
11/04/2022 14:25
Υπεραπασχολημένος, ως πρωταγωνιστής μάλιστα στα όρια του διεθνούς «σταρ», με τη νέα ενότητα της Ευρώπης που προέκυψε από την ωμή και απρόκλητη εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, ο Εμανουέλ Μακρόν έκανε μια «λεία» και «στιλπνή» προεκλογική καμπάνια υποτιμώντας την οργή των αδύνατων οικονομικά στρωμάτων της Γαλλίας για την ακρίβεια και τη φτώχεια. Αποτέλεσμα: Μέσα σε μόλις τρεις εβδομάδες, η θεωρούμενη ως βέβαια επανεκλογή του στην προεδρία μετατράπηκε σε «ντέρμπι». Ένας περίπατος έγινε θρίλερ.
Η πονηρή και μεταμφιεσμένη σε «ήπια πολιτικό» Μαρίν Λεπέν που ξέχασε τη ρητορική μίσους, τις ρατσιστικές κορώνες της και την απέχθεια στους μετανάστες, εστίασε μόνο στην καθημερινότητα και την ακρίβεια και είδε να αυξάνονται τα ποσοστά της.
Ευτυχώς ο Μακρόν κράτησε ένα προβάδισμα 4,3% ενώ τα γκάλοπ τον δίνουν φαβορί για επικράτηση στον δεύτερο γύρο με πιο πιθανά ποσοστά 52%-48% ή έστω 51%-49%.
Φοβερές είναι πάντως οι ανατροπές στη Γαλλία και τόσο σημαντικές που θα επηρεάσουν το συνολικό πολιτικό σκηνικό στην Ευρώπη.
«Βλέπουμε μια ανασύνθεση της γαλλικής πολιτικής ζωής, με αυτή τη νέα πολικότητα μεταξύ των κεντρώων και της ακροδεξιάς», σημειώνει ο Γκασπάρ Εστραντά, πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Sciences Po στο Παρίσι. «Τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, οι Σοσιαλιστές και οι Ρεπουμπλικάνοι, απέσπασαν μαζί λιγότερο από το 10% των ψήφων – κι αυτό λέει πολλά για την πολιτική εξέλιξη της Γαλλίας».
Ποιος να το φανταζόταν; Οι Γκολικοί και οι σοσιαλιστές να συγκεντρώνουν αθροιστικά μονοψήφιο νούμερο.
Κι εμείς εδώ πιστοί στις μακραίωνες παραδόσεις του διχασμού, βρίσκουμε άλλη μια υπαρξιακού τύπου αφορμή για πόλωση.
Ξεχνάμε πως η πανδημία μας δίχασε σε οπαδούς του εμβολιασμού από τη μια και σε αρνητές της ύπαρξης του κορωνοϊού και «αντιεμβολιαστές» από την άλλη;
Αλλά και πριν από δέκα χρόνια δεν είχαμε διαιρεθεί σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς»;
Με το ξέσπασμα της εισβολής στην Ουκρανία δεν χωριστήκαμε σε εχθρούς του Πούτιν και σε «πουτινοφιλους»;
Πέρα από τα όσα έγιναν με τον ομογενή του ακροδεξιού Αζόφ, η εικόνα της Ελληνικής Βουλής κατά την ομιλία Ζελένσκι , με τα πολλά άδεια έδρανα ήταν σε ζωηρότατη αντίθεση με το τι συνέβη με άλλα κοινοβούλια χωρών της Ευρώπης.
Ακόμα και το τελευταίο 24ωρο είναι εμφανείς οι …ανόρεχτες προτροπές να «ηττηθεί η Λεπέν» και βέβαια χωρίς καν τη χρήση της λέξης Μακρόν! Προτιμότερος βέβαια ο Μακρόν αλλά με χιλιάδες ράμματα για τη γούνα του.
Γενικά δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς εσωτερικούς διχασμούς. Δεν το 'χουμε…
Υπεραπασχολημένος, ως πρωταγωνιστής μάλιστα στα όρια του διεθνούς «σταρ», με τη νέα ενότητα της Ευρώπης που προέκυψε από την ωμή και απρόκλητη εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, ο Εμανουέλ Μακρόν έκανε μια «λεία» και «στιλπνή» προεκλογική καμπάνια υποτιμώντας την οργή των αδύνατων οικονομικά στρωμάτων της Γαλλίας για την ακρίβεια και τη φτώχεια. Αποτέλεσμα: Μέσα σε μόλις τρεις εβδομάδες, η θεωρούμενη ως βέβαια επανεκλογή του στην προεδρία μετατράπηκε σε «ντέρμπι». Ένας περίπατος έγινε θρίλερ.
Η πονηρή και μεταμφιεσμένη σε «ήπια πολιτικό» Μαρίν Λεπέν που ξέχασε τη ρητορική μίσους, τις ρατσιστικές κορώνες της και την απέχθεια στους μετανάστες, εστίασε μόνο στην καθημερινότητα και την ακρίβεια και είδε να αυξάνονται τα ποσοστά της.
Ευτυχώς ο Μακρόν κράτησε ένα προβάδισμα 4,3% ενώ τα γκάλοπ τον δίνουν φαβορί για επικράτηση στον δεύτερο γύρο με πιο πιθανά ποσοστά 52%-48% ή έστω 51%-49%.
Φοβερές είναι πάντως οι ανατροπές στη Γαλλία και τόσο σημαντικές που θα επηρεάσουν το συνολικό πολιτικό σκηνικό στην Ευρώπη.
«Βλέπουμε μια ανασύνθεση της γαλλικής πολιτικής ζωής, με αυτή τη νέα πολικότητα μεταξύ των κεντρώων και της ακροδεξιάς», σημειώνει ο Γκασπάρ Εστραντά, πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Sciences Po στο Παρίσι. «Τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, οι Σοσιαλιστές και οι Ρεπουμπλικάνοι, απέσπασαν μαζί λιγότερο από το 10% των ψήφων – κι αυτό λέει πολλά για την πολιτική εξέλιξη της Γαλλίας».
Ποιος να το φανταζόταν; Οι Γκολικοί και οι σοσιαλιστές να συγκεντρώνουν αθροιστικά μονοψήφιο νούμερο.
Κι εμείς εδώ πιστοί στις μακραίωνες παραδόσεις του διχασμού, βρίσκουμε άλλη μια υπαρξιακού τύπου αφορμή για πόλωση.
Ξεχνάμε πως η πανδημία μας δίχασε σε οπαδούς του εμβολιασμού από τη μια και σε αρνητές της ύπαρξης του κορωνοϊού και «αντιεμβολιαστές» από την άλλη;
Αλλά και πριν από δέκα χρόνια δεν είχαμε διαιρεθεί σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς»;
Με το ξέσπασμα της εισβολής στην Ουκρανία δεν χωριστήκαμε σε εχθρούς του Πούτιν και σε «πουτινοφιλους»;
Πέρα από τα όσα έγιναν με τον ομογενή του ακροδεξιού Αζόφ, η εικόνα της Ελληνικής Βουλής κατά την ομιλία Ζελένσκι , με τα πολλά άδεια έδρανα ήταν σε ζωηρότατη αντίθεση με το τι συνέβη με άλλα κοινοβούλια χωρών της Ευρώπης.
Ακόμα και το τελευταίο 24ωρο είναι εμφανείς οι …ανόρεχτες προτροπές να «ηττηθεί η Λεπέν» και βέβαια χωρίς καν τη χρήση της λέξης Μακρόν! Προτιμότερος βέβαια ο Μακρόν αλλά με χιλιάδες ράμματα για τη γούνα του.
Γενικά δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς εσωτερικούς διχασμούς. Δεν το 'χουμε…
ΣΧΟΛΙΑ