Στη σκιά του πολέμου που μαίνεται στη γειτονιά μας και λίγες μέρες μετά την παρουσίαση του έργου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, η Ευριπίδεια τραγωδία «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» επανέρχεται στη Θεσσαλονίκη για να μας θυμίσει πώς το παρελθόν στοιχειώνει το παρόν.

«Δεν είναι ακριβώς σύγχρονο αλλά έχει μία διαχρονικότητα. Είναι μία ιστορία στο παρελθόν η οποία όμως θα μπορούσε να είναι και στο μέλλον. Υπάρχει μία σύγχρονη διάσταση του χορού αλλά η υπόλοιπη ιστορία εκτοξεύεται στο παρελθόν και το μέλλον», αναφέρει στη «ΜτΚ» ο Άκης Σακελλαρίου ο οποίος υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Θέμη Μουμουλίδη μπαίνει στα παπούτσια του Μενέλαου, ενός ρόλου τον οποίο χαρακτηρίζει ως «η πηγή του κακού».

«Ο Αγαμέμνονας έχει αποφασίσει ότι δεν θέλει να θυσιάσει την κόρη του και εγώ του αλλάζω γνώμη. Εκφράζει μία υλική διάσταση η οποία όπως τότε έτσι και σήμερα δεν θέλει να φύγει από το ανθρώπινο κύτταρο», συμπληρώνει.

Λόγω της θεματολογίας του έργου, ο κ. Σακελλαρίου μπορεί να φανταστεί την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» ακόμα και στη μεγάλη οθόνη με τη σκηνοθεσία μάλιστα να υπογράφεται από τον Ταραντίνο ή τον Κόπολα.

«Αναφέρεται σε όλη αυτή τη μυθολογία του πλούτου και θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει μία κινηματογραφική ταινία. Έχει σασπένς και ανατροπή γιατί εκφράζει την πολυπλοκότητα των προσωπικοτήτων του ανθρώπου η οποία υπάρχει σε ψυχολογικές και γκανκστερικές ταινίες. Έτσι είχα σκεφτεί πως θα μπορούσε να μεταφερθεί και στη μεγάλη οθόνη από τον Ταραντίνο ή τον Κόπολα», εξηγεί ο ηθοποιός.

Σε αυτό το βαθιά πολιτικό έργο, με τη θυσία της Ιφιγένειας για έναν μάταιο και επεκτατικό πόλεμο αλλά και μέσω της βίαιης ωρίμανσης της ηρωίδας, ο Ευριπίδης μοιάζει να αναρωτιέται: «είναι δυνατή μία αλλαγή παραδείγματος»;

«Θα μπορούσε να γίνει μία αλλαγή παραδείγματος αλλά δυστυχώς πορευόμαστε πάντα στον ίδιο καμβά», απαντά ο κ. Σακελλαρίου. «Οι άνθρωποι ξεχνάνε και οδηγούνται μοιραία στα ανθρώπινα λάθη τους. Για παράδειγμα, με το που έγινε τώρα μία εισβολή ο κόσμος ξεχνά το πόσο καλό κάνει η ειρήνη και πολύ εύκολα αρχίζει και επανατοποθετείται σε αξίες που πέρασαν πολλά χρόνια μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο για να εγκαθιδρυθούν.

Είχαμε ξεχάσει στον δυτικό κόσμο πόσο εύκολα μπορεί να ανατραπεί η κατάσταση και να εξελιχθεί σε έναν αναθεωρητισμό όπου το δικό σου είναι δικό μου», συμπληρώνει.

Η απόπειρα δολοφονίας στην Αριστοτέλους

Ήταν μόλις πριν λίγους μήνες όταν κάποιος προσπάθησε να δολοφονήσει έναν Έλληνα υπουργό στην καρδιά της Θεσσαλονίκης την ώρα που εκείνος βρισκόταν σε μία εξέδρα και εκφωνούσε την ομιλία του, ενώ ακριβώς μπροστά του εκτυλισσόταν μία διαμαρτυρία ενάντια στη CIA. O επίδοξος δολοφόνος του υπουργού ήταν κάποιος από το τηλεοπτικό συνεργείο που κάλυπτε την ομιλία και μόλις βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί στον υπουργό τον πυροβόλησε. Ευτυχώς οι άνδρες της προσωπικής φρουράς του πολιτικού επενέβησαν άμεσα και έτσι ο υπουργός φυγαδεύτηκε αλώβητος από την Αριστοτέλους.

Βέβαια, το περιστατικό που «πάγωσε» το αίμα περαστικών και δημοσιογράφων που βρίσκονταν στο κέντρο της πόλης ήταν μία από τις σκηνές που μετέτρεψαν σε χολιγουντιανό πλατό τη Θεσσαλονίκη για τις ανάγκες των γυρισμάτων του κατασκοπευτικού Θρίλερ «The Bricklayer», της τρίτης κατά σειρά κινηματογραφικής παραγωγής της Millennium Media σε συνεργασία με τα Nu Boyana Film Studios Hellenic που γυρίστηκε στην πόλη.

Ο Άκης Σακελλαρίου, o οποίος ενσάρκωνε τον παραλίγο δολοφονημένο υπουργό υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ρένι Χαρλίν, θυμάται το πώς γυρίστηκε η σκηνή: «Δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τόσο μεγάλες σκηνές και για εμάς που δουλεύουμε στην τηλεόραση ή το σινεμά είναι πολύ σπάνιες. Είχε κλείσει όλη η Αριστοτέλους και υπήρχαν εκατοντάδες βοηθητικοί ηθοποιοί. Η διαφορά ανάμεσα στο πώς γυρίζονται οι δικές μας οι σκηνές και πώς γυρίζονται οι σκηνές από τους Αμερικάνους αγγίζει ορισμένες φορές και τα όρια της κωμωδίας. Είναι τελείως διαφορετικό το μπάτζετ και άρα υπάρχει ένας άνθρωπος για κάθε λειτουργία, από τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη, είναι φοβερό».

Ο ίδιος χαρακτηρίζει ως «θείο δώρο» το άνοιγμα της Θεσσαλονίκης σε τέτοιες κινηματογραφικές παραγωγές αρκεί, όπως λέει, αυτές οι συνεργασίες να μην είναι ένα πυροτέχνημα: «Το θέμα είναι να μπορέσει ο κόσμος να αγκαλιάσει αυτές τις συνεργασίες και φυσικά να μην γίνει κάποια επιπόλαιη κίνηση αναφορικά με τα οικονομικά και τα παραγωγικά κίνητρα και φύγουν αυτές οι δουλειές. Πρέπει δηλαδή οι δουλειές που γίνονται όπως το Βricklayer, να μην είναι ένα πυροτέχνημα. Είναι πολύ σημαντική η διατήρηση όλου αυτού για τον πολιτισμό της Θεσσαλονίκης και μακάρι να υπάρξει μακροβιότητα».

Ονόματα παγκόσμιας ακτινοβολίας στα φετινά Δημήτρια

Έχοντας μπει στην τελική ευθεία για τον προγραμματισμό των φετινών Δημητρίων, ο συντονιστής της καλλιτεχνικής επιτροπής του θεσμού μάς προετοιμάζει για μία πλούσια διοργάνωση με τη συμμετοχή «καλλιτεχνών οσκαρικής διάστασης, εξαιρετικά ονόματα παγκόσμιας ακτινοβολίας και αφιερώματα σε θεατράνθρωπους που έχουν φύγει από τη ζωή».

Τέλος, ο κ. Σακελλαρίου τονίζει πως «η Θεσσαλονίκη χρειάζεται να ξαναγυρίσει στον πολιτισμό γιατί λυπάμαι που το λέω αλλά τα τελευταία χρόνια ο κόσμος έχει χάσει τη διάθεση να αγκαλιάζει τις παραστάσεις που έρχονται. Τα Δημήτρια χρειάζεται να αγκαλιαστούν από το νεανικό κοινό. Αυτός είναι ο στόχος μας γι’ αυτό και θα φέρουμε ανάλογες παραστάσεις, ελληνικές και ξένες. Θέλουμε να ενεργοποιήσουμε τις νεότερες γενιές γιατί τα Δημήτρια ως θεσμός μπορεί να μετρούν πολλά χρόνια αλλά έχουν και μία συντηρητική διάσταση πράγμα το οποίο έχει αλλάξει με τα χρόνια. Το μπάτζετ που διαθέτουμε είναι μικρό αλλά θα κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Πρέπει με σταθερό τρόπο να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου για αυτό θα φέρουμε πράγματα που θα αγγίξουν το κοινό».

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

«Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» του Ευριπίδη

Θέατρο Δάσους, Σειχ Σου, Θεσσαλονίκη

Παραστάσεις: Τρίτη 23 και Τετάρτη 24 Αυγούστου 2022 στις 9 μ.μ.

Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr