Η υπόθεση βιασμού του 15χρονου μαθητή από συνομιλήκους του έχει προκαλέσει μεγάλο προβληματισμό και συζητήσεις γύρω από την έξαρση περιστατικών βίας στα σχολεία. Ο Γενικός Γραμματέας Σχολικής Εκπαίδευσης και Ειδικής Αγωγής του Υπουργείου Παιδείας, Αλέξανδρος Κόπτσης μίλησε για αυτό το ζήτημα στην ΕΡΤ, τονίζοντας ότι αυτή η έξαρση σημειώνεται στα σχολεία όλης της Ευρώπης, απόρροια ίσως των συνθηκών που επικρατούν τα τελευταία 3-4 χρόνια ανά τον κόσμο.

“Είναι γεγονός ότι τα περιστατικά αυτά παρουσιάζονται και σε χώρους εκτός σχολικών μονάδων με δράστες και θύματα μαθητές, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η βία πλέον είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο και απαιτεί συστράτευση δυνάμεων. Για εμάς βέβαια δεν έχει σημασία αν γίνεται μέσα ή έξω. Βέβαια εκτός σχολείου δεν υπάρχει ευθύνη ουσιαστική του σχολείου. Εμάς μας ενδιαφέρει να κατορθώσουμε να αποτρέψουμε τέτοια περιστατικά και να παρέμβουμε αποτελεσματικά, εφόσον σε αυτά συμμετέχουν παιδιά. Γιατί όσο και να προσπαθεί το εκπαιδευτικό σύστημα να παρέμβει και με δράσεις, τα αποτελέσματα θα είναι πενιχρά αν αυτές οι δράσεις δεν λειτουργούν σε όλα τα περιβάλλοντα που διαμορφώνουν τη συμπεριφορά του μαθητή. Οικογένεια, γειτονιά, φίλοι” εξήγησε ο κ. Κόπτσης.

“Κατορθώσαμε στα σχολεία να ανοίξουμε στόματα. Ένα από τα πολύ καλά που έχουμε διαμορφώσει και μπορώ να σας πω ότι έχουμε κάνει είναι ότι άνοιξαν πια τα στόματα. Δεν υπάρχει τίποτα κρυφό πια στα σχολεία” δήλωσε.

Σε ερώτηση για το τί γίνεται στα σχολεία σε περιπτώσεις όπως αυτή του 15χρονου απάντησε: “Παρεμβαίνουμε άμεσα. Πρώτα επιστρατεύουμε τις υποστηρικτικές δομές, τους πολιτικούς θεσμούς που έχουμε στο Υπουργείο Παιδείας για να παρέχουμε βοήθεια αυθημερόν. Φυσικά αν υπάρχουν πειθαρχικά παραπτώματα το διερευνούμε και υπάρχουν οι συνέπειες. Πέρα από τις πολλές ενέργειες που έχουμε κάνει σαν Υπουργείο Παιδείας, απαιτείται ατομική ευθύνη και προσωπική παρέμβαση. Δεν εμφανίζεται ένα περιστατικό βίας ουρανοκατέβατα, αλλά δείχνει σημάδια, προειδοποιεί. Δηλαδή ο ρόλος των εκπαιδευτικών και των γονιών είναι σημαντικός. Με την άκρη του ματιού οφείλουν να ελέγχουν κάθε κίνηση“.

“Θα ήθελα να κάνω μια παράκληση στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς μας να μείνουν κοντά στα παιδιά, να μιλούν διαρκώς μαζί τους, να τα ακούν, να τα ακούν προσεκτικά, όχι μόνο με υποδείξεις και με σήκωμα του χεριού και του δαχτύλου και να δημιουργούν τέτοιες συνθήκες αποδοχής και ενίσχυσης της αυτογνωσίας τους για να τα υποστηρίξουν. Τότε μόνο θα ανοίξουν πλήρως τα στόματα” κατέληξε.

Από πλευράς του ο Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Παπαδημητριάδης σημείωσε: “Υπάρχουν δύο πράγματα το οποίο πρέπει να υπογραμμίσω από την πλευρά μου. Το ένα είναι ότι το μπούλινγκ πάει με κολατσιό από το σπίτι στο σχολείο, γιατί αυτό είναι στην πραγματικότητα μια μορφή βίας η οποία καλλιεργείται με προσλαμβάνουσες, όπως είπατε από άλλους χώρους. Η απουσία της κατανόησης για την ανάγκη της αποδοχής του διαφορετικού, της κατανόησης ότι τα παιδιά τα οποία έχουν ευαίσθητα σημεία είναι παιδιά που πρέπει να προστατεύονται από τους συμμαθητές τους, Αυτή η κοροϊδευτική ενδεχομένως κατήχηση, την οποία λαμβάνουν τα παιδιά από τα ενήλικα περιβάλλοντα τους, τα άλλα διαφορετικά παιδιά, είναι εκείνο που κυρίως φταίει, αλλά ζούμε και στην εποχή του διαδικτύου και θα ήθελα να σας πω ότι η τεχνολογία έχει μειώσει την ηλικία της παραβατικότητας. Στην πραγματικότητα, η πρόσβαση των παιδιών στο διαδίκτυο, η δυνατότητα να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους ενήλικες από πολύ μικρή ηλικία, η δυνατότητά τους να λαμβάνουν μηνύματα για το πώς μπορούν να επικρατήσουν ως ηγέτες μέσα στις ομάδες τους, να αναδειχτούν μέσα στις ομάδες τους, είναι όλες αυτές οι πληροφορίες που μπορεί να λάβει κανείς μέσα από το διαδίκτυο που εδώ χαμηλώνουν την ηλικία της παραβατικότητας“.