Το Καρπ είναι κάτι σαν πόλη-φάντασμα, γεμάτο από άχρωμα και καταθλιπτικά στην πλειοψηφία τους κτήρια βαμμένα σε μουντά χρώματα, τα οποία στεγάζουν πάνω από 5000 κατοίκους. Οι περισσότεροι από αυτούς δουλεύουν στην «Αποικία Νο 3» που είναι περισσότερο γνωστή ως «Φυλακή του Πολικού Λύκου», εξαιτίας των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούν σχεδόν μόνιμα.
Βρίσκεται, όπως γράφει το protothema.gr εξήντα χιλιόμετρα μακριά από τον Αρκτικό Κύκλο και εκεί άφησε την τελευταία του πνοή ο Αλεξέι Ναβάλνι, κάτω από αδιευκρίνιστες ακόμη συνθήκες. Είχε μεταφερθεί εκεί στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου, μετά από εντολή του Πούτιν, και η μοίρα του σφραγίστηκε τελικά στη «Φυλακή του Πολικού Λύκου».
Η επιβίωση για τους κρατούμενους μόνο εύκολη δεν είναι σε αυτό το σωφρονιστικό «ίδρυμα της κόλασης» όπως το έχουν αποκαλέσει, με φράχτες ύψους πέντε μέτρων, ατέλειωτα μέτρα συρματοπλέγματος και πύργους όπου φρουροί βλέπουν την κάθε κίνηση κρατουμένου. Τα κελιά στα μπλοκ είναι αρκούντως παγωμένα και φέρεται να λαμβάνουν ελάχιστη θέρμανση σε αυτή την εσχατιά της Ρωσίας που στέλνονται καταδικασμένοι σε ειδεχθή εγκλήματα.
Η υποδοχή του κρατούμενου περιλαμβάνει ντους με νερό που πέφτει με πίεση πάνω του, το οποίο όμως ξαφνικά σταματάει να τρέχει και τότε μια ομάδα 15 ατόμων μπαίνει στο ντους. Ακολουθεί ξύλο για μισή ώρα περίπου από την συγκεκριμένη ομάδα που αποτελείται από δεσμοφύλακες και κρατούμενους που απολαμβάνουν κάποια «προνόμια» όπως αυτό! Όταν τελειώσει το καλωσόρισμα, ενημερώνουν τον καινούργιο τρόφιμο ότι θα μπορέσει να δει γιατρό μετά απο 15 ημέρες και ακολούθως τον μεταφέρουν στο κελί του.
Η εξωτερική θερμοκρασία στην Αποικία Νο 3 από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάιο κυμαίνεται από τους -6 βαθμούς Κελσίου η υψηλότερη μέχρι τους -37 η χαμηλότερη. Οι φρουροί «διασκεδάζουν» τον χειμώνα επιλέγοντας έναν κρατούμενο που απλά θεωρούν «ατίθασο», ο οποίος υποχρεούται να ντυθεί με ελαφριά ρούχα και τον οποίο βγάζουν έξω με την θερμοκρασία να είναι στους -30 βαθμούς Κελσίου. Τον παρακολουθούν να ξεπαγιάζει για πέντε ώρες πριν τον βάλουν ξανά μέσα παγωμένο μέχρι το κόκκαλο, σε ένα είδος τιμωρίας που λαμβάνει χώρα, ώστε οι «ατίθασοι» τρόφιμοι να καταλάβουν ότι πρέπει να υπακούν σε κάθε εντολή.
Υπάρχουν και άλλες μέθοδοι σωφρονισμού στο συγκεκριμένο σωφρονιστικό ίδρυμα με το ξύλο να είναι στην ημερήσια διάταξη, ενώ από κοντά ακολουθεί η ασφυξία, η παραμονή για ώρες σε εξουθενωτικές για το κορμί στάσεις και χτυπήματα με λαστιχένια γκλομπ σε όλο το κορμί. Αν δεν αντέχεις όλα αυτά και σκεφτείς την αυτοκτονία, καλό θα ήταν να σκεφτείς ξανά μετά από το περιστατικό που συνέβη πριν εννιά χρόνια στην Αποικία Νο 3.
Ήταν 14 Αυγούστου του 2015, όταν ένας τρόφιμος δεν άντεξε τα βασανιστήρια και έκοψε με ξυραφάκι τους καρπούς του, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, μια νύχτα που χιόνιζε και η θερμοκρασία ήταν -2 βαθμούς Κελσίου. Όταν οι φύλακες τον βρίσκουν το πρωί εξαγριώνονται και όλοι οι υπόλοιποι τρόφιμοι στο μπλοκ του, βγαίνουν έξω μόνο με τα εσώρουχα και δέχονται παγωμένο νερό από έναν πυροσβεστικό σωλήνα.
Οι φωνές τους δεν ακούγονται έξω από τη φυλακή, αλλά και αν ακουστούν κανείς δεν δίνει σημασία, σε μια πόλη ξεχασμένη σίγουρα από Θεό και ανθρώπους. Όπως είχε πει αλλωστε και ένας κρατούμενος η «Φυλακή του Πολικού Λύκου» δεν είναι απλά το τέλος του κόσμου όπως τον ήξερες, αλλά το τέλος της ίδιας της ζωής.
Το Καρπ είναι κάτι σαν πόλη-φάντασμα, γεμάτο από άχρωμα και καταθλιπτικά στην πλειοψηφία τους κτήρια βαμμένα σε μουντά χρώματα, τα οποία στεγάζουν πάνω από 5000 κατοίκους. Οι περισσότεροι από αυτούς δουλεύουν στην «Αποικία Νο 3» που είναι περισσότερο γνωστή ως «Φυλακή του Πολικού Λύκου», εξαιτίας των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούν σχεδόν μόνιμα.
Βρίσκεται, όπως γράφει το protothema.gr εξήντα χιλιόμετρα μακριά από τον Αρκτικό Κύκλο και εκεί άφησε την τελευταία του πνοή ο Αλεξέι Ναβάλνι, κάτω από αδιευκρίνιστες ακόμη συνθήκες. Είχε μεταφερθεί εκεί στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου, μετά από εντολή του Πούτιν, και η μοίρα του σφραγίστηκε τελικά στη «Φυλακή του Πολικού Λύκου».
Η επιβίωση για τους κρατούμενους μόνο εύκολη δεν είναι σε αυτό το σωφρονιστικό «ίδρυμα της κόλασης» όπως το έχουν αποκαλέσει, με φράχτες ύψους πέντε μέτρων, ατέλειωτα μέτρα συρματοπλέγματος και πύργους όπου φρουροί βλέπουν την κάθε κίνηση κρατουμένου. Τα κελιά στα μπλοκ είναι αρκούντως παγωμένα και φέρεται να λαμβάνουν ελάχιστη θέρμανση σε αυτή την εσχατιά της Ρωσίας που στέλνονται καταδικασμένοι σε ειδεχθή εγκλήματα.
Η υποδοχή του κρατούμενου περιλαμβάνει ντους με νερό που πέφτει με πίεση πάνω του, το οποίο όμως ξαφνικά σταματάει να τρέχει και τότε μια ομάδα 15 ατόμων μπαίνει στο ντους. Ακολουθεί ξύλο για μισή ώρα περίπου από την συγκεκριμένη ομάδα που αποτελείται από δεσμοφύλακες και κρατούμενους που απολαμβάνουν κάποια «προνόμια» όπως αυτό! Όταν τελειώσει το καλωσόρισμα, ενημερώνουν τον καινούργιο τρόφιμο ότι θα μπορέσει να δει γιατρό μετά απο 15 ημέρες και ακολούθως τον μεταφέρουν στο κελί του.
Η εξωτερική θερμοκρασία στην Αποικία Νο 3 από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάιο κυμαίνεται από τους -6 βαθμούς Κελσίου η υψηλότερη μέχρι τους -37 η χαμηλότερη. Οι φρουροί «διασκεδάζουν» τον χειμώνα επιλέγοντας έναν κρατούμενο που απλά θεωρούν «ατίθασο», ο οποίος υποχρεούται να ντυθεί με ελαφριά ρούχα και τον οποίο βγάζουν έξω με την θερμοκρασία να είναι στους -30 βαθμούς Κελσίου. Τον παρακολουθούν να ξεπαγιάζει για πέντε ώρες πριν τον βάλουν ξανά μέσα παγωμένο μέχρι το κόκκαλο, σε ένα είδος τιμωρίας που λαμβάνει χώρα, ώστε οι «ατίθασοι» τρόφιμοι να καταλάβουν ότι πρέπει να υπακούν σε κάθε εντολή.
Υπάρχουν και άλλες μέθοδοι σωφρονισμού στο συγκεκριμένο σωφρονιστικό ίδρυμα με το ξύλο να είναι στην ημερήσια διάταξη, ενώ από κοντά ακολουθεί η ασφυξία, η παραμονή για ώρες σε εξουθενωτικές για το κορμί στάσεις και χτυπήματα με λαστιχένια γκλομπ σε όλο το κορμί. Αν δεν αντέχεις όλα αυτά και σκεφτείς την αυτοκτονία, καλό θα ήταν να σκεφτείς ξανά μετά από το περιστατικό που συνέβη πριν εννιά χρόνια στην Αποικία Νο 3.
Ήταν 14 Αυγούστου του 2015, όταν ένας τρόφιμος δεν άντεξε τα βασανιστήρια και έκοψε με ξυραφάκι τους καρπούς του, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, μια νύχτα που χιόνιζε και η θερμοκρασία ήταν -2 βαθμούς Κελσίου. Όταν οι φύλακες τον βρίσκουν το πρωί εξαγριώνονται και όλοι οι υπόλοιποι τρόφιμοι στο μπλοκ του, βγαίνουν έξω μόνο με τα εσώρουχα και δέχονται παγωμένο νερό από έναν πυροσβεστικό σωλήνα.
Οι φωνές τους δεν ακούγονται έξω από τη φυλακή, αλλά και αν ακουστούν κανείς δεν δίνει σημασία, σε μια πόλη ξεχασμένη σίγουρα από Θεό και ανθρώπους. Όπως είχε πει αλλωστε και ένας κρατούμενος η «Φυλακή του Πολικού Λύκου» δεν είναι απλά το τέλος του κόσμου όπως τον ήξερες, αλλά το τέλος της ίδιας της ζωής.
ΣΧΟΛΙΑ