«Πριν από χρόνια, αντιμετώπισα ο ίδιος την απειλή της αναπηρίας, για δυο μήνες σ΄ έναν θάλαμο του ΚΑΤ. Ήταν μια από τις πιο έντονες και διδακτικές εμπειρίες που έζησα ποτέ. Έκανα την ταινία ‘Μέχρι τη θάλασσα’ για να μοιραστώ αυτή την εμπειρία με τον θεατή. Πιστεύω ότι έχει κι αυτός πολλά να νοιώσει, αλλά και πολλά να μάθει. Για τον εαυτό του, για την κοινωνία μας, για την ανθρώπινη κατάσταση. Για να ταυτιστεί απολύτως ο θεατής με τους ήρωες της ταινίας, τους συνανθρώπους μας που βλέπουν τη ζωή τους να αλλάζει ξαφνικά μετά από ένα ατύχημα, δεν χρησιμοποίησα ούτε σχόλιο ούτε συνεντεύξεις. Έτσι, ενώ όλες οι σκηνές είναι πραγματικές «φέτες ζωής», ο θεατής θα μπορέσει να παρακολουθήσει το ντοκιμαντέρ σαν μια ταινία μυθοπλασίας. Μια ταινία με διακύβευμα, συγκρούσεις καικορυφώσεις, που, θέλω να πιστέψω, θα τον κάνει να δει αλλιώς την αναπηρία και τους ανθρώπους που την αντιμετωπίζουν. Θα μπορούσε να ήταν κι αυτός...»
Το ντοκιμαντέρ είναι εξαιρετικό με άκρως εύστοχο μοντάζ με συνεχή χρήση μεσαίων πλάνων πλαν-αμερικαίν καταφέρνει να δημιουργήσει μια συναρπαστική εκκρεμότητα. Νομίζεις πως παρακολουθείς ένα μυθοπλαστικό αγωνιστικό υπαρξιακό δράμα, μια ιστορία πόνου, συντριβής, αγώνα και ελπίδας. Όλα τα συστατικά του αποστασιοποιημένου κοινωνικού μελοδράματος είναι εδώ και οι ασθενείς λειτουργούν ως οι καλύτεροι ηθοποιοί. Συνταρακτική εμπειρία αποκομίζουμε από την αυτοθυσία, την ανθρωπιά, τη γνώση και τις προσπάθειες των γιατρών. Αυτό το ντοκιμαντέρ πέρα από τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές διαστάσεις του λειτουργεί και ως μια ευρύτερη παραβολή για την ουσία της ζωής: Δηλαδή την ίδια την ύπαρξή της, την ανθρώπινη αρτιομέλεια του απρόοπτου, την αλληλεγγύη και την ατομική και συλλογική δύναμη που απαιτείται. Σπουδαία δουλειά, μην τη χάσετε!