25η Μαρτίου σήμερα και τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν βγάλει ήδη από την προηγούμενη ημέρα τον μπακαλιάρο να ξαλμυρίσει για να τον τηγανίσουν. Είναι ένα από τα έθιμα που καλά κρατούν στην Ελλάδα την ημέρα που γιορτάζουμε την Ελληνική Επανάσταση και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι γιορτή χαρμόσυνη και σημαντική για την Ορθοδοξία, η αυστηρή νηστεία καταλύεται και οι πιστοί μπορούν να καταναλώνουν ψάρι, λάδι και κρασί. Όμως γιατί τρώμε σήμερα μπακαλιάρο με σκορδαλιά;
Γιατί τρώμε μπακαλιάρο
Ο μπακαλιάρος αν και δεν απαντάται στα νερά της Μεσογείου, ήταν διαθέσιμος στους Έλληνες ήδη από τον 15ο αιώνα. Οι Έλληνες ήθελαν να γιορτάσουν αυτή τη μεγάλη μέρα με το διττό συμβολισμό τρώγοντας κάτι ιδιαίτερο που δεν είχαν συχνά στο τραπέζι τους, η επιλογή του παστού μπακαλιάρου ήταν μονόδρομος για όσους δεν ήταν αρκετά πλούσιοι και τυχεροί για να βρουν φρέσκο ψάρι εγκαίρως. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο παστός μπακαλιάρος έγινε ένα από τα εθνικά μας πιάτα και βρίσκεται πάντα στο τραπέζι της 25ης Μαρτίου, συνήθως παρέα με μπόλικη σκορδαλιά.
Γιατί σκορδαλιά σαν συνοδευτικό;
Η σκορδαλιά τώρα που συνοδεύει το τηγανητό ψάρι τι είναι;
Η σκορδαλιά, γνωστή σε πολλούς και ως αλιάδα, είναι ένα συνοδευτικό πιάτο που μοιάζει με πουρέ το οποίο φτιάχνεται αναμιγνύοντας λιωμένο σκόρδο με μια παχύρρευστη βάση η οποία μπορεί να είναι πουρές πατάτας, καρύδια, αμύγδαλα ή βρεγμένο μπαγιάτικο ψωμί -και ρίχνοντας στο τέλος ελαιόλαδο ώστε να δώσει στο μείγμα μία απαλή, κρεμώδη υφή. Παραλλαγές της βασικής συνταγής περιλαμβάνουν τα αυγά ως το υλικό που δίνει την κρεμώδη υφή, κάνοντας το λιγότερο ή και καθόλου παχύρρευστο, δίνοντας ένα αποτέλεσμα παρόμοιο με το γαλλικό αγιαλί. Στα νησιά του Ιονίου, η σκορδαλιά σερβίρεται με μπακαλιάρο και συνήθως με λεμόνι αντί ξύδι.
Η σκορδαλιά θεωρείται το σύγχρονο αντίστοιχο του αρχαίου «σκορόθαλμου».