Είναι γνωστοί στους καλλιτεχνικούς κύκλους ως τα… «Στρατάκια». Οι αδελφοί Γιώργος και Νίκος Στρατάκης από την Κρήτη έχουν στο μεδούλι τους τη μουσικοί του τόπου τους, αφού ασχολούνται με αυτή από πολύ μικρή ηλικία ασχολούνται με τη μουσική.
Ο Γιώργος με τη λύρα και ο Νίκος με το λαούτο που έμαθε κατόπιν παρότρυνσης του πατέρα τους για να συντροφεύει τον αδελφό του και μαθήτευσε δίπλα στον Ψαραντώνη.
Έχοντας στο ενεργητικό τους έντεκα συλλογικές και ατομικές δισκογραφικές δουλειές, επιχειρούν να φρεσκάρουν την παράδοση, ενώ συνεργάστηκαν κατά καιρούς με πολύ γνωστούς Έλληνες καλλιτέχνες.
Τώρα, μετά από μια γεμάτη χειμερινή περιοδεία έρχονται στη Θεσσαλονίκη κουβαλώντας στις αποσκευές τους μια μεγάλη γκάμα τραγουδιών, που ο κόσμος έχει αγαπήσει και πάντα ζητάει, μέχρι πιο άγνωστα κομμάτια που «δεν παύουν να είναι του εαυτού μας», όπως λένε στο makthes.gr και επιζητούν να τα φέρνουν στο προσκήνιο δίνοντάς τους νέα πνοή, ακόμα και άλλη ενορχήστρωση για να τα παρουσιάσουν στο κοινό. «Φυσικά, πάντα μας αρέσουν οι πειραματισμοί και σε παραδοσιακά κομμάτια τόσο της Κρήτης αλλά και ολόκληρης της χώρας μας, από τα Δωδεκάνησα ως τη Μακεδονία, διασκευάζοντάς τα και φέρνοντάς τα στα μέτρα και τον ήχο μας, οπότε ούτε αυτά θα λείψουν! Αυτό που μας χαρακτηρίζει όμως είναι ότι κάθε φορά, η δύναμη και η ενέργεια του κοινού είναι αυτή που μας επηρεάζει και καθοδηγεί τις επιλογές των κομματιών, καθιστώντας κάθε μας ζωντανή εμφάνιση διαφορετική! Το σίγουρο είναι ότι παρέα με το αγαπημένο κοινό της Θεσσαλονίκης, θα τραγουδήσουμε, θα διασκεδάσουμε, και θα ‘συγκοινωνήσουν’ οι ψυχές μας!», επισημαίνει ο Γιώργος Στρατάκης.
Ο δυναμισμός και η ενέργεια της μουσικής της Κρήτης και του Βορρά
Στην παράστασή τους, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φεστιβάλ του δήμου Θεσσαλονίκης «Καλοκαίρι στο Θέατρο Κήπου» θα επιχειρήσουν να δείξουν τι συμβαίνει όταν η Κρήτη ανταμώνει με τον Βορρά. «Από μια γρήγορη σύγκριση της παραδοσιακής μουσικής της Κρήτης με αυτήν της Μακεδονίας και της Θράκης, εύκολα κάποιος αναγνωρίζει την ομοιότητα στον δυναμισμό και την ενέργεια που τις διακατέχει. Και αν το πάρουμε και λίγο παραπέρα ιστορικά, ο κόσμος αυτών των δύο περιοχών, έχει καταπιαστεί με πολέμους, προβλήματα και γενικότερα θέματα, που έχουν εξελίξει τη μουσικής τους μέσα στα χρόνια σε δρόμους παράλληλους. Με αυτή τη γνώριμη δύναμη λοιπόν, ανεβαίνουμε στον Βορρά για να ανταμώσουμε με ανθρώπους στο Θέατρο Κήπου, με γνώριμα βλέμματα και συναισθήματα!», υπογραμμίζει ο Νίκος Στρατάκης.
Αυτοχαρακτηρίζονται ως πλανόδιοι μουσικοί. «Είναι κάτι που μας συγκινεί και μας ακολουθεί από τα παιδικά μας χρόνια, όταν από κοπέλια στην Κρήτη παρατηρούσαμε και ενθουσιαζόμασταν από τους μουσικούς και τραγουδιστάδες που κάνανε τα περάσματά τους στο χωριό μας και σε άλλα γειτονικά, για να δώσουνε μερικές στιγμές χαράς στον κόσμο», τονίζει ο Νίκος.
Τα έφερε έτσι ο καιρός ώστε να έρθουν και εκείνοι στη θέση τους. «Να γυρίζουμε αδιάκοπα σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας μας προσκαλούν, για να γνωρίσουμε και να γνωριστούμε με το κοινό μας», προσθέτει ο Γιώργος.
Με μια παιδικότητα
Ειδικά το φετινό καλοκαίρι θα είναι σαν να κάνουν τον γύρο της Ελλάδας ξανά και ξανά: «Σαν μια καλή παρέα, μαζί με τους αγαπημένους μας μουσικούς – συνεργάτες με τους οποίους χρόνια δουλεύουμε, στηρίζοντας και συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον. Έχει κάτι το νεανικό όλο αυτό, που σε αναζωογονεί και σε ωθεί να το επαναλαμβάνεις.
Η τέχνη μας επίσης, εκτός από μουσικότητα, κρύβει και μία παιδικότητα συνδυαστικά, η οποία ασυναίσθητα μας επιστρέφει στα παιδικά μας χρόνια που πλανιόμασταν από σοκάκι σε σοκάκι, κι από αλάνα σε αλάνα του χωριού μας για λογής λογής παιχνίδια της εποχής μας.
Ίσως η τέχνη μας, να είναι η μοναδική τέχνη που χρησιμοποιεί ευρέως το ρήμα ‘παίζω’, το οποίο ακούγοντας ή λέγοντας το, αυτόματος σε οδηγεί σε ευχάριστες παιδικές αναμνήσεις. Συνήθως μας ρωτάνε για το ‘πού παίζουμε μουσική’, ενώ μεταξύ μας αναφερόμαστε σε ποιον χώρο, πόλη, χωριό, μουσική σκηνή, πανηγύρι κτλ., θα παίξουμε. Δεν είναι υπέροχο όλο αυτό; Νιώθουμε πραγματικά σαν παιδιά, μιας και αυτή τη λέξη μόνο τα παιδιά και εμείς ως τέχνη την χρησιμοποιούμε!».
Αντλούν αυτή την ξεχωριστή ενέργεια από παντού! «Από την οικογένεια και τους δικούς μας ανθρώπους, τον τόπο μας και τη φύση με τις ομορφιές της, την καθημερινότητα με τα καλά της και τα άσχημά της, αλλά πάνω από όλα από το μουσικό μας κοινό που μας στηρίζει και μας χαρίζει απλόχερα την αγάπη του τόσα χρόνια. Πραγματικά, αν βάζαμε στην ίδια εξίσωση αυτά που παίρνουμε από τον κόσμο, το χειροκρότημα, την αγκαλιά του, την αγάπη του, την ενέργειά του, με το αποτέλεσμα που όλα αυτά έχουν στην απόδοση, την έμπνευση και την ενέργεια μας, η συνάρτηση θα ήταν πάντα εκθετική!», λένε.
Όσο για το πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να συνεργάζονται ως αδέλφια και αν χρειάζονται ισορροπίες γι αυτό απαντούν: «Μα όσο εύκολο ή δύσκολο είναι να συνεργάζονται και να ισορροπούν οποιαδήποτε αδέρφια! Το θετικό είναι ότι έπειτα από τόσα χρόνια καθημερινής τριβής και συνεργασίας, έχουμε μάθει ο ένας τα προτερήματα και τα ελαττώματα του άλλου, και έχουμε βρει τον τρόπο να τα σεβόμαστε και να τα χρησιμοποιούμε με στόχο να οδεύουμε πάντα μπροστά.
Ευτυχώς, είμαστε δυο πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες, τόσο ως άνθρωποι αλλά και ως καλλιτέχνες, αλλά με τις ίδιες αξίες, οπότε καταφέρνουμε να συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλο και να φέρνουμε στη δουλειά μας τα καλύτερα κομμάτια του εαυτού μας. Ακόμα και αν χρειαστεί να σπρώξουμε στο προσκήνιο ο ένας τον άλλον για κάτι που ενδεχομένως ατομικά μπορεί να διστάζαμε!».
Ο ρόλος της τέχνης στη ζωή μας
Μια συζήτηση μαζί τους μπορεί να είναι ασταμάτητη αφού έχουν άποψη για πολλά θέματα. Χαρακτηριστική είναι η απάντησή τους στο ερώτημα για τον ρόλο που μπορεί να παίξει ευρύτερα η τέχνη στις δυσκολίες των καιρών μας: «Η τέχνη, εξ’ ορισμού είναι μια μορφή έκφρασης που καταφέρνει, όπως λίγες άλλες, να εξωτερικεύει τα άγχη μας, τα θέλω μας και ό,τι άλλο κουβαλάμε εντός μας. Πόσο μάλλον η μουσική, που μας συνεπαίρνει σε έναν χείμαρρο συναισθημάτων και αγγίζει βαθιά την ψυχή μας, καταφέρνοντας από την μία να μας κάνει να ξεχνιόμαστε, να τα αφήνουμε για λίγες «μουσικές» στιγμές όλα στην άκρη και από την άλλη να μας «καθαρίζει» το μυαλό και την σκέψη μας και να μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε να εκφραζόμαστε και να αισθανόμαστε, όσο βαριά και αξεπέραστα αν θεωρούμε τα προβλήματά μας».
Αυτή η ιδιότητα της τέχνης και δη της μουσικής για εκείνους είναι αμφίδρομη! «Εμάς, ως καλλιτέχνες μας απελευθερώνει και μας επιτρέπει να πούμε μέσα από την τέχνη μας όσα δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε διαφορετικά. Το μαγικό είναι το πόσο άμεσα αντιληπτό και κατανοητό γίνεται αυτό από τον κόσμο που μας παρακολουθεί και πόσο άμεσα επιστρέφει σε μας εμπλουτισμένο με ένα πλήθος συναισθημάτων. Μπορούμε να πούμε πραγματικά ότι οι ζωντανές μας εμφανίσεις είναι αυτές που τρέφουν την ψυχή μας!».
Τα μελλοντικά σχέδια
Τέλος, βρίσκονται, όπως λένε, σε έναν παραγωγικό οίστρο που τους ευχαριστεί ιδιαίτερα. Είναι σχεδόν έτοιμος ο νέος τους συλλογικός δίσκος με τίτλο «Δια Πυρός και Σιδήρου» με καταξιωμένους μουσικούς από όλη την Ελλάδα. Ο Γιώργος πριν λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε τη νέα του προσωπική δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Ένας παλιός Θεός Α΄ Μέρος», που περιλαμβάνει δικές του μουσικές συνθέσεις πάνω σε στίχους αγαπημένων του στιχουργών με ενορχηστρωτή τον Βασίλη Γιασλακιώτη.
Ο Νίκος απέχει λίγο πια από την κυκλοφορία της τέταρτης σε σειρά προσωπικής του δουλειάς. Μάλιστα πρόκειται για μια ιδιαίτερη «συνεργασία», καθώς σε αυτή τραγουδάει κομμάτια του αγαπημένου Ψαραντώνη, ενώ ταυτόχρονα εκείνος ερμηνεύει δικά του τραγούδια. Ο τίτλος της αμφίδρομης αυτής συνεργασίας θα είναι «Δούναι και Λαβείν».
Όσο για τις ζωντανές εμφανίσεις τους είναι ήδη σε συνεννόηση για τον χειμώνα με μουσικές σκηνές της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης αλλά και ολόκληρης της χώρας.
INFO
Φεστιβάλ «Καλοκαίρι στο Θέατρο Κήπου»
13 Ιουνίου στις 9μμ