Η αναγνωρισμένη, αγαπητή σε όλους Βρετανίδα συγγραφέας Βικτόρια Χισλοπ είναι η φετινή ambassador της Αγοράς του 65ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και με αυτή της την ιδιότητα μοιράστηκε με τους δημοσιογράφους νωρίτερα το μεσημέρι στο Πράσινο Δωμάτιο του Ολύμπιον τις σκέψεις της τόσο για τη διοργάνωση, όσο και για την ευρύτερη πολιτικοκοινωνική κατάσταση.
«Σοκαριστήκαμε από το αποτέλεσμα των εκλογών στην Αμερική», δεν δίστασε να πει ενώ εξέφρασε τον μεγαλύτερό της φόβο γενικότερα στη ζωή. «Αν με ρωτούσατε χθες, θα σας απαντούσα κάτι άλλο. Σήμερα σας λέω ότι φοβάμαι τι θα συμβεί στην Αμερική μετά τη νίκη του Τραμπ. Ό,τι γίνεται εκεί έρχεται κατευθείαν στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ευρώπη. Φοβάμαι για τις γυναίκες στην Αμερική γιατί ο άνθρωπος έχει καταδικαστεί για σεξουαλικά εγκλήματα. Και αν ένας τέτοιος άνδρας βρίσκεται στην εξουσία τότε είναι δύσκολα τα πράγματα. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ήραν στην επιφάνεια πολλά σε σχέση με τη βία κατά των γυναικών. Ντραπήκαμε ως γυναίκες για όλα όσα συνέβησαν. Θυμάμαι ότι ήμουν 13 ετών όταν βγήκε η ταινία ‘Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι’ και δεν πήγα ποτέ να τη δω γιατί η μαμά μου και οι φίλες της μιλούσαν γι’ αυτό, για τη βία και την έλλειψη σεβασμού στη γυναίκα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ξαναγίνει στο μέλλον μια τέτοια ταινία. Ζούμε στο 2024 και θα έπρεπε να νιώθουμε πιο ασφαλείς ως γυναίκες», ενώ θεώρησε αξιοσημείωτο το ποσοστό των γυναικών που είδε μέσα από την ενασχόλησή της αυτή στο ΦΚΘ που εργάζονται στο σινεμά και στην παραγωγή. «Νόμιζα ότι ήταν το 50% αλλά είναι πολύ περισσότερο», επεσήμανε.
Ως ambassador της Αγοράς η ίδια αισθάνθηκε πολύ συνδεδεμένη με τους νέους ανθρώπους. «Είναι το μέλλον και έχουν έναν τρόπο να μας μαθαίνουν πράγματα, γιατί είναι ελεύθερα και ανοιχτά μυαλά και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για το τμήμα αυτό της διοργάνωσης».
Όσο για τη δική της ταυτότητα; Θεωρεί ότι είναι περισσότερο ελληνική παρά βρετανική. «Είμαι πολύ κοντά στην Ελλάδα και θεωρώ ότι έχω ελληνικό ταμπεραμέντο. Περνάω πολύ χρόνο εδώ. Είμαι κοντά στην ελληνική ταυτότητα και ξέρω πως οι χαμηλών τόνων χώρες δεν χρειάζεται να υπερβάλλουν. Σήμερα νιώθω περισσότερο Ελληνίδα παρά Βρετανίδα. Και αυτό λόγω του Brexit που μας έκανε να αφήσουμε την Ευρώπη. Ήμασταν αρκετοί αυτοί που θέλαμε να μείνουμε στην Ευρώπη. Ξαφνικά γίναμε μειονότητα. Από το σχολείο αισθανόμουν Ευρωπαία. Μαθαίναμε γλώσσες, γερμανικά, γαλλικά, ισπανικά, λατινικά. Η Ευρώπη έγινε για μένα η χώρα που ζούσα. Αυτά που βλέπω αυτή την εβδομάδα, τις συμπαραγωγές μεταξύ Ελλάδας και άλλων χωρών, αναδεικνύουν την Ευρώπη, που είναι για μένα ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο».
Η ίδια μίλησε αρκετά για τη διπλή της υπηκοότητα. «Αισθάνομαι διπλά ευλογημένη που έχω τα δύο διαβατήρια. Κάποτε είχα κολλήσει στην Αγγλία και ο μεγαλύτερος μου φόβος ήταν ότι δε θα μπορούσα να φύγω από εκεί. Τώρα, αν κάποιος μου έδινε τη δυνατότητα ενός εισιτηρίου μονής κατεύθυνσης ξέρω ότι θα το έπαιρνα για να έρθω στην Ελλάδα. Πουθενά δεν είναι παράδεισος, αλλά υπάρχουν μέρη στην Ελλάδα που τον θυμίζουν. Έχω πάει στην Κρήτη και αλλού, όπου έχω εντοπίσει τέτοια σημεία. Η Θεσσαλονίκη είναι ένα είδος παραδείσου. Η Θεσσαλονίκη αγαπιέται εύκολα. Δύο φορές τον χρόνο είμαι εδώ», τόνισε.
Στην Ελλάδα της αρέσει το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αναγνωρίζουν και λένε την καταγωγή τους από την επαρχία. «Στο ΗΒ δεν συμβαίνει αυτό. Σου λέει κάποιος ζω στο Λονδίνο και δεν έχει βαθιά σύνδεση με στον τόπο προέλευσής του. Εδώ όποιον και να γνωρίσεις σου μιλάει γι’ αυτό. Μπορεί ζει στην Αθήνα αλλά σου λέει είμαι από την Καλαμάτα ή η γιαγιά μου ήταν από τη Σμύρνη. Αυτό το βρίσκω πολύ όμορφο. Πρόσεξα ότι στην Ελλάδα πολλοί έχουν ιστορίες ταξιδιών και προσωπικών ιστοριών που φτάνουν τρεις γενιές πίσω. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι περισσότερο Ελληνίδα απ’ ότι Βρετανίδα. Η Ελλάδα αφήνει όλες τις επιρροές να έρθουν σε αυτήν. Αυτό είναι χαρακτηριστικό της και αναδεικνύεται και από όλες τις ταινίες της Αγοράς του φεστιβάλ, που είναι συμπαραγωγές. Φέρνουν τη Βρετανία, τις ΗΠΑ στην Ελλάδα και τότε συνειδητοποιείς πόσο υπέροχο μέρος είναι αυτό για να υπάρχεις. Αυτή είναι η Ελλάδα!».
«Όταν δεις κάποιον στα μάτια ξέρεις αν μπορείς να συνεργαστείς»
Για τη «φύση» του τμήματος αυτού το φεστιβάλ μίλησε η επικεφαλής της Αγοράς Αγγελική Βέργου. «Υπάρχουν σταυροδρόμια και συνεργασίες, πολλές συμπαραγωγές. Στην Αγορά δίνουμε έμφαση στη Μεσόγειο και στις χώρες της βορειοανατολικής Ευρώπης που είναι μικρότερες με χαμηλότερο οπτικοακουστικό δυναμικό. Τους υποστηρίζουμε για να βρουν τρόπο να αφηγηθούν τις ιστορίες τους. Προσπαθούμε στο πλαίσιο του διεθνούς κομματιού να φέρουμε στη Θεσσαλονίκη τους κατάλληλους επαγγελματίες ώστε να αναζητηθούν και οι τρόποι συνεργασιών», τόνισε.
«Κάποτε άκουγα ότι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου έχει πολύ σημαντικό πρόγραμμα. Για μένα η Αγορά είναι επίσης κάτι εξίσου σημαντικό. Γιατί οι επισκέπτες είναι το μέλλον. Αυτή την εβδομάδα ήμουν στον χώρο όπου οι σκηνοθέτες, οι καλλιτεχνικοί δημιουργοί κάθονταν στο ίδιο τραπέζι με παραγωγούς, οικονομικούς παράγοντες. Μετά τις συζητήσεις των projects κάνουν συναντήσεις για να δουν αν μπορούν να συνεργαστούν για να αναζητήσουν τα κονδύλια ώστε να κάνουν ταινίες. Αυτό είναι πολύ σοβαρό», επεσήμανε η Βικτόρια Χίσλοπ.
Οι δυο τους εξήγησαν τι είναι το Pitch (Η δυνατότητα που έχουν οι αιτούντες παραγωγούς δημιουργοί να παρουσιάσουν το project τους σε μόλις 4΄). «Στις συνεργασίες ο ανθρώπινος παράγοντας και πώς αυτός θα λειτουργήσει είναι κάτι πολύ σημαντικό. Γιατί αν οι συμπαραγωγοί δεν μπορούν να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλον για να κάνουν μια ταινία που στο τέλος θα είναι όλοι περήφανοι γι’ αυτήν, τότε τίποτε δεν γίνεται», υπογράμμισε η Βικτώρια Χίσλοπ.
Η Αγγελική Βέργου πρόσθεσε ως προς αυτό: «Η φυσική παρουσία για εμάς είναι παζλ. Όταν παίρνουμε αυτές τις αιτήσεις δεν είναι εύκολο να επιλέξουμε τους συνδυασμούς για να καλύψουμε μια παρουσίαση για όλη την περιοχή που εκπροσωπούμε. Επίσης έχουμε διαφορετικές οικονομικές πηγές σε τόπους. Οπότε πολλές φορές συνδυάζουμε τις χημείες και περιμένουμε. Το pitch πολλοί το φοβούνται. Εμείς στην Αγορά προετοιμάζουμε όλα τα projects που έχουμε επιλέξει για να ανταποκριθούν όσο γίνεται καλύτερα σε αυτά τα 4΄. Μετά όλοι παίρνουν μια ιδέα της παραγωγής και βλέπουν αν μπορούν να προχωρήσουν».
Η Βικτώρια Χίσλοπ συμπλήρωσε ότι όλο αυτό είναι μεγάλη άσκηση. «Σαν το Speed dating (γρήγορα ραντεβού) που κάθεται ο ένας απέναντι στον άλλον και βλέπεις το πρόσωπο και αναρωτιέσαι αν αυτός είναι ένας άνθρωπος που θα μπορούσες να παντρευτείς. Είμαστε όλοι άνθρωποι και όταν δεις κάποιον στα μάτια, μπορείς να καταλάβεις αν μπορείς να συνεργαστείς ή όχι. Αν το δεις στην οθόνη μπορεί αυτό να το ξέρεις κατά το ήμισυ. Είναι θέμα χημείας μεταξύ της ομάδας και αυτό πρέπει να λειτουργήσει. Όλες οι ιδέες είναι μοναδικές, αλλά όλες έχουν πάθος. Αν αφήσεις το πάθος να λειτουργήσει τότε θα έχεις αποτέλεσμα, γιατί είναι κάτι που έρχεται από την καρδιά και όχι από το μυαλό. Μια ξεχωριστή ιδέα από την καρδιά πάντα τη θυμόμαστε ακόμη και αν δεν είναι κάτι που θα πουλήσει», είπε.
Το «Νησί» και το παιδικό θεατρικό της
Κάτι σαν το «Νησί» δηλαδή, το βιβλίο της που έγινε μια από τις πιο επιτυχημένες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης. «Η παραγωγή έδειξε ότι είχε καρδιά και δεν φοβήθηκε να δείξει κάτι διαφορετικό που κατ’ εμέ δεν ήταν καθόλου εμπορικό. Το ήξερα όταν το έγραφα αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Αυτή την εβδομάδα που άκουσα κάποια πράγματα αισθάνθηκα ότι ο άνθρωπος εκείνος είχε πάθος. Ήταν ένα θαύμα. Δεν περίμενα να εκδοθεί. Βρέθηκε στο γραφείο ενός νέου εκδότη που ο πατέρας του είχε υιοθετηθεί από ανθρώπους οι οποίοι νόσησαν από λέπρα στην Αφρική. Έτσι ξεκίνησαν όλα».
Σημειώνεται ότι η Βικτόρια Χίσλοπ θα είναι «παρούσα» στη Θεσσαλονίκη και θεατρικά, αφού το Νέο Θέατρο Θεσσαλονίκης ανεβάζει το παιδικό θεατρικό έργο της «Το νησί της Μαρίας» στο Ολύμπιον από 24 Νοεμβρίου έως 2 Ιανουαρίου. «Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ βαθιά πράγματα», είπε η ίδια. Προς το παρόν η ίδια περιμένει την πρεμιέρα, ενώ ετοιμάζει και ένα βιβλίο για τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο και την τύχη κάποιων παιδιών στο πλαίσιό του. «Θέλω όμως να έρθω και στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ», κατέληξε.