Σε μια ανοιχτή πληγή στο «σώμα» της Αθωνικής Πολιτείας έχει μετατραπεί το ζήτημα της συνεχιζόμενης επί 50 χρόνια κατάληψης της μονής Εσφιγμένου από ζηλωτές.
Το ζήτημα έρχεται κάθε τόσο στην επιφάνεια αναδεικνύοντας την ανικανότητα της ελληνικής πολιτείας, της Ιεράς Κοινότητας και της Πολιτικής Διοίκησης του Αγίου Όρους να επιλύσει ένα ζήτημα για το οποίο υπάρχουν αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις που επιβάλλουν την έξωση των καταπατητών.
Άντρο ακραίων
Με την πάροδο των χρόνων η καταπατημένη μονή έχει μετατραπεί σε άντρο ακραίων στοιχείων που κινούνται σε ένα καθεστώς ημιπαρανομίας μακριά από κάθε πνευματική αποστολή την οποία χρησιμοποιούν απλώς ως πρόσχημα…
Στο πρόσφατο παρελθόν βρέθηκαν στους χώρους της μονής φιλοξενούμενοι από τους καταληψίες μέχρι και Ρώσοι - Κοζάκοι υπερεθνικιστές που είναι στην υπηρεσία του Πούτιν, ενώ πληθαίνουν οι καταγγελίες ακόμα και για οικονομικές παρανομίες.
Η αναστάτωση που προκλήθηκε πρόσφατα στις Μονές από το έγγραφο της αστυνομίας με το οποίο ζητούνταν πληροφορίες για τις δυνατότητες ανάπτυξης αστυνομικών δυνάμεων εντός του Αγίου Όρους για την εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων ήταν το τελευταίο επεισόδιο σε ένα σίριαλ που κρατά από το 1970!
Αμετάκλητες αποφάσεις
Η νέα αδελφότητα και νόμιμη διοίκηση της Μονής Εσφιγμένου προχώρησε στην εκτέλεση δύο αποφάσεων για απόδοση των κινητών και των ακινήτων του μοναστηριού στα μέλη της, που υλοποιείται με την αναγκαστική αποβολή των ζηλωτών από δύο κτήρια, τη μονή και το κονάκι.
Οι δύο αποφάσεις, είναι του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πολυγύρου το 2018 και του Εφετείου Θεσσαλονίκης το 2020.
Οι ζηλωτές προσπάθησαν να τις αναιρέσουν όμως οι αιτήσεις αναίρεσης απορρίφτηκαν και έχουν καταστεί αμετάκλητες με απόφαση του Αρείου Πάγου τον Ιούνιο 2023.
«Η μονή δεν μπορεί να απεμπολίσει τα δίκαιά της και ζητάει την εφαρμογή των αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων για την εκκένωση των χώρων που είναι υπό κατάληψη, στο μοναστήρι και στο κονάκι» τόνισαν στην «ΜτΚ» κύκλοι της νέας αδελφότητας και νόμιμης διοίκησης της Μονής.
Οι ζηλωτές της μονής έχουν τραβήξει από τις αρχές της δεκαετίας του ‘70 μια κόκκινη γραμμή στις σχέσεις τους με την Αγιορείτικη Κοινότητα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο οποίο υπάγονται οι μονές του Αγίου Όρους.
Τυπικά η Μονή είναι υπό κατάληψη από το 2002.
Μέχρι τότε, επί δεκαετίες, οι κατέχοντες την Μονή, όπως λένε χαρακτηριστικά κύκλοι της νέας νόμιμης αδελφότητας:
- την απέκοψαν από το σώμα του Αγίου Όρους
- δεν συμμετείχαν στα κοινά όργανα διοίκησης (Ιερά Κοινότητα, Ι. Επιστασία κ.λπ.)
- ασκούσαν μια άνευ προηγουμένου προπαγάνδα κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Αγίου Όρους
- ασκούσαν προσηλυτισμό υπέρ μιάς παράταξης των λεγομένων ΓΟΧ, στην οποία και ανήκουν - κάτι αδιανόητο κατα το Συνταγμα και τον ΚΧΑΟ
- κατέστησαν ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, την Μονή, ξένο σώμα εντός του κράτους, στις υπηρεσίες του οποίου αρνούνταν την είσοδο και την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους.
Για σχεδόν τριάντα χρόνια η Ιερά Κοινότητα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο τους περίμεναν και προσπαθούσαν να συνεννοηθούν μαζί τους για την αποκατάσταση της ομαλότητας, όπως επισημαίνουν οι ίδιοι κύκλοι.
Το 1999 ανέλαβε ηγέτης τους ο φανατικός Μεθόδιος Παπαλαμπρακόπουλος και κάθε προσπάθεια συνεννόησης απέβη μάταιη.
Έτσι το έτος 2002, το Οικουμενικό Πατριαρχείο τους κήρυξε σχισματικούς και η Ιερά Κοινότητα αποφάσισε την απέλασή τους. Η απόφαση επικυρώθηκε το 2005 από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Το 2005 ανατέθηκε στην αδελφότητα που εγκαταβιούσε στις Καρυές υπό τον Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο κατά κόσμον Χρήστο Κατσουλιέρη, η επάνδρωση και διοίκηση της Μονής.
Έτσι η Μονή επανήλθε στους κόλπους του Αγίου Όρους και λειτουργεί κανονικά από πότε. Τα κτίριά της όμως παρέμειναν υπό κατάληψη.
Έτσι λοιπόν ζητήθηκε πρόσφατα από δικαστικό επιμελητή να εκτελέσει τις αμετάκλητες αποφάσεις του Πρωτοδικείου Χαλκιδικής και του Εφετείου Θεσσαλονίκης ενώ παραμένει εκτελεστή η απόφαση του 2002 της Ιεράς Κοινότητος που είχε επικυρωθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας το 2005.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 28.07.2024