Δηλαδή τζάμπα ήταν η καθυστέρηση των οκτώ ετών για να αποφασίσει το ΣτΕ, από τη στιγμή που ο ΣΕΑ αναγνωρίζει ως δίκαιες τις αποφάσεις οι οποίες συμφωνούν μαζί του.
Περίπου νόμος είναι το δίκαιο του ΣΕΑ, ο οποίος αν διάβασα καλά έγινε έξω φρενών με την απόφαση.
Δεν ξέρω τι δυνατότητες έχει ο ΣΕΑ να μπλοκάρει την εφαρμογή της απόφασης του ΣτΕ. Ο κ. Σκουρλετης το έχει εφαρμόσει στην επένδυση στις Σκουριές, κι ακόμη πληρώνουμε.
Όμως παρόλα αυτά, η χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας για τις αρχαιότητες του μέτρο της Θεσσαλονίκης ήταν μια πραγματικά ανακουφιστική.
Πολύ περισσότερο για μένα, που είχα τη φαεινή ιδέα από βήματος Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης να πω ότι η μόνη δυνατότητα που έχει ο Δήμος Θεσσαλονίκης κατά της απόφασης για την απόσπαση είναι να προσφύγει και να ζητήσει την ακύρωση της από το Συμβούλιο Επικρατείας.
Ήταν Μάρτιος 2013, που εφαρμόστηκε η πρόταση μου, και είμαστε στον Απρίλιο του 2021.
Μάλλον δεν ήταν αυτό που προσδοκούσα. Η διέξοδος που πρόκρινα ως θεσμικά πρέπουσα στο πολύ έντονο πολιτικό κλίμα που διαμορφωνόταν τότε, χρειάστηκε μόλις οκτώ χρόνια για να ξεκαθαρίσει.
Σε κάθε περίπτωση η καθυστέρηση ήταν μια εξαιρετικά ακριβή εξέλιξη, διότι πληρώσαμε σε χρήμα πολύ ακριβά το τέλμα που δημιουργήθηκε.
Όπως πληρώσαμε και την κομματικοποίηση του. Ακόμη και χθες η ΑΥΓΗ έγραφε για "οριακή επικράτηση της κυβέρνησης στο ΣτΕ", εκεί δηλαδή όπου προσέφυγαν οι υποστηρικτές της άποψης που η εφημερίδα έχει υιοθετήσει για μη απόσπαση των αρχαίων.
Δηλαδή αυτοί οι οποίοι αξιοποίησαν την προσφυγή στο ΣτΕ αμφισβητούν το ακριβοδίκαιο της κρίσης του, την οποία χαρακτηρίζουν κομματική. Τότε γιατί προσέφυγαν και δεν έκαναν κατάληψη του σταθμού;
Προσωπικά οκτώ χρόνια μετά δεν έχω ξεκαθαρίσει αν η οκταετής καθυστέρηση ήταν αποτέλεσμα ή ζητούμενο σε αυτήν την διαδικασία.
Ας ελπίσουμε ότι ήταν παράπλευρη απώλεια, και ότι το έργο θα ολοκληρωθεί και θα αποδοθεί σε χρήση.