*του Γιώργου Αρβανιτίδη
Η Κυβέρνηση με πρόσφατο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ανάμεσα σε ένα συνονθύλευμα διατάξεων, επιχειρείνα πετάξει την ευθύνη του Δημοσίου για τα σημαντικά ζητήματατης τιμολόγησης και της αξιολόγησης των υπηρεσιών παροχής ενός δημόσιου αγαθού όπως το νερό, στην…Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ), μέσα από τον μετασχηματισμό και την μετονομασία της σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων Ενέργειας και Υδάτων(ΡΑΑΕΥ). Οι διατάξεις για τη νέα Ρυθμιστική Αρχή μας βρίσκουν αντίθετους στο ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, όπως βέβαια αντίθετοι είναι και το σύνολο των κοινωνικών φορέων που κατέθεσαν στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, καθώς ανάμεσα σε άλλα, αναιρείται η βασική αρχή της Οδηγίας 2000/60/Ε.Κ., για την ύπαρξη μιας ελεγχόμενης από το κράτος κεντρικής υπηρεσίας, που θα εποπτεύει όλες τις δραστηριότητες σχετικά με τα ύδατα, θα εποπτεύει τη χρήση, την ποσότητα, την ποιότητα, τα λύματα, δηλαδή, τη συνολική διαχείριση των υδατικών πόρων.
Οι διατάξεις του Νομοσχεδίου που αφορούν στο νερό αφορούν ταυτόχρονα τον κάθε Έλληνα πολίτη. Η διασφάλιση του νερού ως δημόσιο αγαθό είναι υποχρέωση μιας δημοκρατικής χώρας, μιας χώρας που νοιάζεται για τους πολίτες της. Η προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας Αρχής, της ΡΑΑΕΥ, προδίδει την πρόθεση μεταβίβασης της ευθύνης για την τιμολογιακή πολιτική για το νερό μακριά από τις ΔΕΥΑ, στα χέρια ρυθμιστών ή ιδιωτών, κάτι που θα σηματοδοτήσει αυξήσεις στην τιμή του.
Αντί να δοθεί προτεραιότητα στην στήριξη των ΔΕΥΑ με κάθε απαραίτητο τρόπο, έγινε προσπάθεια αποκλεισμού τους από το διάλογο και τη λήψη των αποφάσεων.Αντί η Κυβέρνηση να επιδιώξει συναινέσεις με τη συμμετοχή και συμβολή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αντί να διαβουλευτεί με την ίδια την ΡΑΕ, αντί να λάβει υπόψη τις σοβαρές επιφυλάξεις του προέδρου της και τις εντονότατες ενστάσεις των εργαζομένων της Ρυθμιστικής Αρχής που εξέφρασαν όλοι τους διαφωνίες, ανησυχίες και επιφυλάξεις για τις επερχόμενες αλλαγές, προσπάθησε να νομοθετήσει στο πόδι και να κλείσει γρήγορα την Βουλή για πρόωρες εκλογές.
Οι όποιες μεταρρυθμιστικές αλλαγές όμως, προκειμένου να έχουν μια πετυχημένη εφαρμογή στην πράξη, πρέπει να συν-αποφασιστούν σε συνεργασία με τους θεσμικούς φορείς και ειδικά την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι φορείς αυτοί πρέπει να στηριχτούν στελεχιακά, οικονομικά, διοικητικά και υλικοτεχνικά, ώστε η διαχείριση των υδάτινων πόρων να καταστεί επιτέλους αποτελεσματική.Ο δημόσιος έλεγχος δεν μπορεί να υποκατασταθεί από μία ρυθμιστική Αρχή, εν προκειμένω τη ΡΑΑΕΥ. Η τιμολόγηση του νερού οφείλει να γίνεται από μια Δημόσια Αρχή, χωρίς παιχνίδια ανταγωνισμού και επικίνδυνες πρακτικές καθώςη διαχείριση των υδάτινων πόρων δεν είναι επιλογή ενός υπεύθυνου κράτους, αλλά υποχρέωσή του!Όπως πολύ εύστοχα σημειώνει το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος σε υπόμνημά του, με το Νομοσχέδιο είναι σαν η Κυβέρνηση «να ομολογεί την ανικανότητα και απροθυμία του κράτους να έχει υπό τον έλεγχό του το νερό παραδίδοντας τις ευθύνες του κάπου αλλού» σε μια λογική του τύπου να ξεφορτωθούμε το πρόβλημα σε κάποιον άλλον.Εύλογα λοιπόν τίθεται το ερώτημα, μήπως με το παρόν Νομοσχέδιο θα δημιουργηθούν μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι προσπαθεί να λύσει ;
Και αυτό γιατί οι επιλογές της Κυβέρνησης, δεν επικεντρώνονται στην αποτελεσματική διαχείριση των υδάτινων πόρων και στην ολοκλήρωση των υδρολογικών μελετών όλων των λεκανών απορροής. Από εκεί θα έπρεπε να ξεκινήσει η Κυβέρνηση και να μην κατευθυνθεί στην επιλογή ενός Ρυθμιστή, που το αντικείμενό του είναι οι κανόνες ανταγωνισμού μιας αγοράς.Υπάρχουν χρόνια προβλήματα και κακώς κείμενα στην διαχείριση του νερού. Από τα θέματα αδιαφάνειας στις χρεώσεις του νερού έως το θέμα της υδροπενίας, της συντήρησης των δικτύων, της υπερκατανάλωσης νερού κλπ.Η ευθύνη του κράτους είναι να επιλύσει τα προβλήματα αυτά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο προς όφελος των πολιτών, λαμβάνοντας υπόψη την αδυναμία των πολιτών να ανταποκριθούν σε ένα αυξημένο κόστος για το νερό, έχοντας ήδη βρεθεί στον κυκεώνα των αυξήσεων του κόστους της ενέργειας. Οι πολίτες που ήδη δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στα ενεργειακά κόστη πρέπει να προστατευτούν έναντι όποιων αυξήσεων στο κόστος του νερού.
Δυστυχώς, το νέο αυτό Νομοσχέδιο της Κυβέρνησης συναγωνίζεται ευθέως σε προβληματικές ρυθμίσεις τον αντιπεριβαλλοντικό νόμο Χατζηδάκη και βλέπουμε να συνεχίζεται μια πρακτική που απαξιώνει τον θεσμό της δημόσιας διαβούλευσης, καθώς δόθηκε μια προθεσμία διαβούλευσης ελάχιστων ημερών, κόντρα σε όλα τα προβλεπόμενα του νόμου της ίδιας της Κυβέρνησης για το επιτελικό κράτος.
*Ο Γιώργος Αρβανιτίδης είναι Βουλευτής Β' Θεσσαλονίκης, Αναπληρωτής Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής και Επικεφαλής Κοινοβουλευτικού Τομέα Περιβάλλοντος και Ενέργειας.